بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Άχμαντ Ελντίν
Η Κέζα Λώρη της εφημερίδας «Το Βήμα» έγραψε ένα άρθρο για το Νικάμπ με τίτλο «Νικάμπ, κάλυψη μίσους» Μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Διαβάζοντας το Ισλαμοφοβικό άρθρο της καταλαβαίνει εύκολα κανείς ποιος διακατέχεται με μίσος εναντίον ατόμων που έχουν επιλέξει, όπως η ίδια παραδέχεται, να φορούν αυτό που επιθυμούν. Την ενοχλεί αρκετά η υπερηφάνεια της Μουσουλμάνας που άρχισε να ξανά καλύπτει τον εαυτό της και την ειρωνεύεται όταν εξομολογεί το αυτονόητο. Ποιο; Ότι όταν ήταν ημίγυμνη οι άνδρες την κοιτούσαν ενώ όταν αποφάσισε να καλύψει το σώμα της τα βλέμματα σταμάτησαν. Προσπαθώντας να καλύψει τα αυτονόητα και την λειτουργικότητα της ανθρώπινης φύσης κότσαρε και μια αμπελοφιλοσοφία του τύπου «και πως ήξερες ποιος σε κοίταξε».
Αναφέρει ότι το Αιγυπτιακό κέντρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων (αυτό τους μάρανε και τους έλειπε) έδειξε ότι το 80% των Αιγυπτίων έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και οι περισσότερες φορούσαν μαντίλα. Αν το δημοσίευμα αυτό είναι αληθινό, και δεν έχουμε κανέναν λόγο να δεχτούμε μια τέτοια αναφορά αν δεν μας κατευθύνει προς μια αξιόπιστη πηγή, τότε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι δεν έχει γίνει σωστή χρήση του Νικάμπ και της Μαντίλας από την κοινωνία ως σύνολο. Εδώ υπάρχει και η άγνοια που ανέφερα στην αρχή. Η Μαντίλα δεν είναι απλά ένα κομμάτι ύφασμα, δεν είναι μόνο ένας θρησκευτικός η κοινωνικός τρόπος ένδυσης για μια γυναίκα αλλά είναι και κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό. Η μαντίλα είναι ο χαρακτήρας που φέρει η γυναίκα προς τα έξω. Είναι υποχρεωτικό όχι μόνο για την γυναίκα αλλά και για τον άνδρα. Το Κοράνι λέει
«Να πεις στους πιστούς ότι πρέπει να κατεβάζουν τα βλέμματα τους και να προφυλάσσουν τη σεμνότητα τους. (να μη κάνουν μοιχεία). Αυτό τους κάνει να γίνονται πιο αγνοί για τον εαυτό τους. Και να πεις στις (γυναίκες), που πιστεύουν να κατεβάζουν τα βλέμματα τους (από τις αμαρτίες) και να προφυλάσσουν την αγνότητα τους και να μην εκθέτουν τα στολίδια τους (τις ομορφιές τους), εκτός απ’ αυτά (που συνήθως) φαίνονται εξωτερικά» (Κοράνι 24:30-31)
Η μαντίλα λοιπόν δεν είναι ένα ξερό κομμάτι καλύπτρας που μπαίνει στο κεφάλι η στο σώμα, αλλά είναι ένας χαρακτήρας και συμπεριφορά που πρέπει να έχει μια γυναίκα και ένας άνδρας προς την κοινωνία, και αυτό είναι η αγνότητα και η σεμνότητα. Δεν υπάρχει μαντίλα αν δεν υπάρχει Ισλαμικός χαρακτήρας. Εάν αυτό το ανώνυμο δημοσίευμα είναι αληθινό τότε αυτό σημαίνει ότι η μαντίλα δεν τηρήθηκε και δεν έγινε σεβαστή όχι τόσο από την γυναίκα αλλά από την κοινωνία ως σύνολο. Η Αίγυπτος βρίσκεται σε ένα κοινωνικό μπέρδεμα και είναι λάθος να βγάζουμε συμπεράσματα όταν ακόμα καλά καλά δεν έχει μαζέψει τα συντρίμμια της (και ακόμα έχει πολύ καιρό μέχρι να οργανωθεί). Εάν (το τονίζω ΕΑΝ) το δημοσίευμα αληθεύει τότε αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Δυτικός κόσμος υποφέρει ασύγκριτα πιο πολύ από σεξουαλικές παρενοχλήσεις με σχέση τις «Ισλαμικές» (και υπάρχει λόγος για τα εισαγωγικά) χώρες. Οφείλουμε να αναφέρουμε επίσης ότι στην σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να δοθεί παραπάνω από μια ερμηνεία. Από ένα κοίταγμα, μια φράση, το πολύ ένα στιγμιαίο άγγιγμα. Διαφέρει σημαντικά όμως από τον βιασμό και τα σεξουαλικά εγκλήματα που μαστίζουν τις Δυτικές χώρες, οπου στις «Μουσουλμανικές» τα ποσοστά είναι σχεδόν μηδενικά.
Στο τέλος του άρθρου αναφέρει ένα σωρό ανυπόστατα πράγματα για την μαντίλα και το Νικάμπ. Και εδώ κυρίως βγάζει το μισός όχι στη μαντίλα (η μαντίλα είναι το πρόσχημα) αλλά γενικά στην πίστη του Ισλάμ. Αναφέρει οτι δήθεν αντιμετωπίζεται η γυναίκα ως κοινωνική ομάδα, υπαίτια δεινών. Όμως αυτό δεν είναι μια Ισλαμική ερμηνεία αλλά μια χριστιανική, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:
«πρέπει να κλείνουν τα στόματα τους, να κρατάνε σιωπή με φόβο, όπως μια δούλα πρέπει να φοβάται, διότι η γυναίκα είναι αδύναμη και εύκολα μπορεί να παρασυρθεί, καθώς είναι και άμυαλη, και πρέπει να μπαίνουν στην ντροπή» (Saint Chrysostom’s Homilies on the Epistles of Paul to the Corinthians: Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, Part 12, [ Kessinger Publishing 2004 ], σελ. 222)
Από την άλλη στο Ισλάμ λέμε: «Η γυναίκα είναι το κλειδί για την ασφάλεια της κοινωνίας και το θεμέλιο της οικογένειας» (al Ansari στο al-Majmu’ 1/173)
Δεν είναι το ζήτημα της μαντίλας που βάζει τους μισούς ανθρώπους απέναντι στους άλλους όπως αναφέρει. Είναι το ζήτημα μια γυναίκας να ντύνεται σεμνά σύμφωνα με τις εντολές του Δημιουργού. Αυτό δεν αρέσει σε μια αθεϊστική κοινωνία που έχει συνηθίσει την γύμνια για την γυναίκα και όχι το κάλυμμα. Για παράδειγμα ποιος είναι αυτός που φέρνει αντίρρηση στο γυμνό που προβάλλεται καθημερινά από την τηλεόραση, τα περιοδικά, το διαδίκτυο; Εδώ η Λωρη δεν θα έχει απολύτως κανένα πρόβλημα όταν η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν ένα κομμάτι κρέας. Όταν όμως μια γυναίκα αποφασίζει να ντυθεί είναι φανατισμένη θεούσα.
Στο Ισλάμ δεν υπάρχει καμία άρνηση για την σωματική επαφή. Κάποιος να της πει επίσης ότι δεν υπάρχει ο μοναχισμός και ο ασκητισμός στο Ισλάμ (την έχω ικανή να το αποδώσει και αυτό στο Ισλάμ). Το Ισλάμ προωθεί τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά στεγάζει σωστά την σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας και αυτή η στέγη είναι ο γάμος και η οικογένεια με βάση τις εντολές του Ύψιστου. Όχι τα one night stand που καταλήγουν σε εκτρώσεις, όχι στην μοιχεία και στους εραστές που οδηγεί στην διάλυση της οικογενείας (που είναι θεμέλιο μιας υγιής κοινωνίας). Όμως αυτά για την Λωρη είναι «φυσιολογικά» τα παράλογα, τα κακά και τα φανατισμένα είναι η σεμνότητα και η ταπεινότητα.
Μπορούμε να πούμε πολλά ακόμα αλλά θα προτιμήσω να βάλω μια τελεία εδώ και να παραπέμψω την αρθρογράφο σε μια παλαιά ομιλία μου περί Μουσουλμάνας και μαντίλας:
Σχετικές καταχωρήσεις:
Η Γυναίκα στο Ισλάμ: αλήθειες και μύθοι
Η ενάρετη γυναίκα για έναν άνδρα είναι χρυσάφι
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ