Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Διάβασα ένα άρθρο τις προάλλες περί μετανάστευσης σε γνωστό ιστολόγιο. Στα σχόλια η συζήτηση κατευθύνθηκε άστοχα περί Ισλάμ (καμία πρωτοτυπία). Συγκεκριμένα έγινε αναφορά απο κάποιους σχολιαστές ο Ισλαμικός νόμος. Με την σειρά μου παρέθεσα (αν και σπάνια σχολιάζω σε ιστολόγια) ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Ισλαμικές Αλήθειες» περί Ισλαμικού νόμου. Έπειτα αναπτύχθηκε η εξής συζήτηση:
Μου έγραψαν:
Φίλτατε,
ευχαριστώ για την προσπάθεια να μας δείξεις κάποιες από τις θέσεις του Ισλάμ, αλλά έχω μερικές απορίες:
1) Η πύλη της μετάνοιας κλείνει, όταν η ποινή (θάνατος) δεν σου δίνει το δικαίωμα να μετανοήσεις. Έτσι δεν είναι;
2) Το Ισλάμ δεν έχει κατανοήσει ότι θα πρέπει να υπάρχει ΑΝΑΛΟΓΙΑ εγκλήματος και ποινής; Θέλω να πω, θα μπορούσε κανείς (εγώ όχι) να κατανοήσει να επιβάλλεται θανατική ποινή σε περίπτωση π.χ. ανθρωποκτονίας με πρόθεση (φόνου) ή άλλων βαρέων εγκλημάτων, αλλά λιθοβολισμό για μοιχεία;;;!!! Το έννομο αγαθό που πλήττεται στη μοιχεία είναι η συζυγική πίστη. Μπορεί αυτό να αντιστοιχηθεί με το θάνατο των μοιχών ή μάλλον της μοιχαλίδας μόνο; Η ανθρώπινη ζωή στο Ισλάμ εκτιμάται στην ίδια αξία με τη συζυγική πίστη; Το ίδιο ισχύει και για την κλοπή και τα κομμένα χέρια.
3) Η ρήση του Προφήτη “Αποφύγετε την επιβολή της ποινής στους Μουσουλμάνους, κατά το δυνατόν, και αν υπάρξει η μικρότερη αμφιβολία σχετικά με την ενοχή του κατηγορούμενου, ελευθερώστε τον” ισχύει μόνο για τους μουσουλμάνους ή και για τους άλλους;
4) Αν οι βαριές ποινές -μόνο- προλάμβαναν τα εγκλήματα, τότε π.χ. η Αμερική δεν θα είχε εγκληματικότητα. Κανείς σχεδόν εγκληματίας δεν αποτρέπεται από το έγκλημα λόγω της βαριάς ποινής, αφού όλοι υπολογίζουν ότι δε θα συλληφθούν.
5) Έχω ένα πρόβλημα (μέ όλες τις θρησκείες, αλλά κυρίως) με τις “συγχωρητικές” θρησκείες. Αφού η μετάνοια κι η εξιλέωση “σβήνουν” τις αμαρτίες, δεν μπορεί κάποιος να αμαρτάνει και εν συνεχεία να ζητά συγχώρεση και πάλι να αμαρτάνει και να (ξανα)ζητά συγχώρεση και ούτω καθ’ εξής;
Τα ξαναλέμε…
Απάντησα:
Ευχαριστώ. Ως προς τις ερωτήσεις σου:
1) Η πόρτα της μετάνοιας είναι ανοιχτή οσο η ψύχη είναι στο ανθρώπινο σώμα. Σε περίπτωση θανατικής ποινής τίποτα δεν εμποδίζει τον παραβάτη να ζητήσει συγχώρεση. Επίσης σε μερικά εγκλήματα δίνεται η ευκαιρία και της απαλλαγής (της θανατικής ποινής).
2) Το Ισλάμ έχει κατανοήσει απόλυτα την αναλογία του εγκλήματος και της ποινής. Ο άνθρωπος είναι αυτός που έχασε το μέτρο αυτής της αναλογίας διότι κρίνει με βάση την επιθυμία του και όχι με βάση την εντολή του Δημιουργού του. Όσον αφορά την μοιχεία: Η μοιχεία είναι από τις αιτίες μιας διαφθαρμένης κοινωνίας και μια καταστροφή για τις οικογενειακές αξίες. Γνωρίζουμε πολύ καλά όταν καταρρέει η οικογένεια καταρρέει και η κοινωνία. Συνεπώς πολύ λογικά η τιμωρία της μοιχείας πρέπει να είναι αυστηρή. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι δεν πλήττεται η συζυγική πίστη, η οποία δεν αναφέρεται στο Ισλαμικό δίκαιο, αλλά η ίδια η κοινωνία. Στην περίπτωση της κλοπής, η περιουσία του συνανθρώπου είναι ιερό πράγμα και πρέπει ο φιλόδοξος ληστής να γνωρίζει πολύ καλά και να ξανασκεφτεί αν επιθυμεί να απλώσει το χέρι του στα αγαθά του διπλανού του. Να σημειωθεί ότι οι ποινές αυτές δεν επιβάλλονται με ευκολία και για «πλάκα». Υπαρχει συγκεκριμένη διαδικασία, περιπτώσεις απαλλαγής κτλ.
3) Σε όλους. Η δικαιοσύνη σε θέματα νόμων, και όχι μόνο, αφορά Μουσουλμάνους και μη Μουσουλμάνους.
4) Κανείς δεν είπε ότι οι «βαριές» (οι ελαφριές) ποινές προλαμβάνουν ολοκληρωτικά τα εγκλήματα και τις παραβάσεις. Προσφέρουν όμως το καλύτερο αποτέλεσμα σε μια κοινωνία, αν εφαρμόσουν. Το παράδειγμα σου για την Αμερική δεν είναι εύστοχο. Γιατί δεν κοιτάς για παράδειγμα την Σ. Αραβία που έχει το μικρότερο ποσοστό εγκληματικότητας σε σχεδόν όλα τα θέματα παρόλο που δεν τηρείται ο νόμος με το πνεύμα που πρέπει; Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία στο ότι όταν ο παράνομος σκεφτεί ότι θα φυλακιστεί για λίγους μήνες η χρόνια (η θα την σκαπουλάρει) με σύγκριση ( η μόνο με την ιδέα) να καταδικαστεί με βάση την Ισλαμική νομολογία, τότε πίστεψε θα ονειρεύεται να δικαστεί με βάση τον «πολιτισμένο» τρόπο.
5) Εδώ απλά δεν εχεις καταλάβει την θεολογία της αμαρτίας και πως την αντιλαμβάνεται ο πιστός. Δες εδώ http://islamforgreeks.org/2012/08/20/tawba-reminder/ και εδώ http://islamforgreeks.org/2012/06/12/sin-error/
Ευχαριστώ.
Απάντησε:
1. Είναι πολύ εύκολο να αναγάγουμε σε απειλή για την κοινωνία κάθε αδίκημα. Αυτό, στην περίπτωση της μοιχείας ας πούμε, θα οδηγήσει σε σωρεία πτωμάτων, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα, που είναι πρόβλημα αυτοδιάθεσης του κάθε ανθρώπου. Στη χώρα μας δεν υπάρχει, από το ’82 θαρρώ, ποινική αντιμετώπιση της μοιχείας, αλλά, όπως ξέρεις (αν ζεις εδώ) η διαφθορά της κοινωνίας ΔΕΝ οφείλεται σ’ αυτή και η οικογένεια είναι από τους πιο σταθερούς θεσμούς.
2. Η Σ. Αραβία (και μια σειρά άλλες ισλαμικές “δημοκρατίες”) έχει μικρή εγκληματικότητα στην κοινωνία, αλλά και μια από τις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις στον κόσμο, που συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία ΚΑΙ χάρη στη θρησκεία.
3. Η αντιμετώπιση των ανθρώπων με απειλή εξοντωτικών και μη αναστρέψιμων ποινών έχει ως βάση την υπακοή στους νόμους εξαιτίας του φόβου και προέρχεται, συνήθως, από ένα καθεστώς τρόμου. Οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται τους νόμους επειδή τους θεωρούν δίκαιους, όχι επειδή φοβούνται το σπαθί ή τον λιθοβολισμό.
4. Αν η ρήση του Προφήτη έχει αυτή την έννοια γιατί αναφέρεται μόνο σε μουσουλμάνους κι όχι π.χ. σε κατηγορουμένους ή ανθρώπους γενικά. Και γιατί ο Προφήτης να αναφέρεται σε μη μουσουλμάνους, νομοθετώντας -προφανώς- για μουσουλμάνους. Μήπως η ερμηνεία που δίνεις είναι μεταγενέστερη, πράγμα το οποίο γίνεται και στον Χριστιανισμό κατά κόρον για τις ρήσεις του Ιησού;
5. Γράφεις: “Προϋπόθεση για την επιβολή της ποινής κατά της κλοπής είναι η εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, και η κατάργηση της φτώχειας, που θ’ απέτρεπε τον κόσμο απ’ το να καταφεύγει στην κλοπή”. Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου υποδείξεις κάποια ισλαμική χώρα που δεν έχει τιμωρία κατά της κλοπής εξαιτίας ΑΥΤΟΥ του λόγου;
6. Η αμαρτία και το έγκλημα δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά και
7. Ας μην ανοίξουμε συζήτηση για τη σύγχρονη έννοια περί του χαρακτήρα της ποινής.
Να ‘σαι καλά.
Απάντησα:
1) Ο Δημιουργός είναι αυτός που ανάγει σε απειλή αυτό που επιθυμεί. Επίσης κάνεις δεν λέει ότι λύνεται οριστικά το πρόβλημα της μοιχείας (που οι περισσότεροι το θεωρούν και φυσιολογικό!). Η αυτοδιάθεση προς την αμαρτία και το λάθος πάντα θα υπάρχει και κάνεις δεν λέει ότι λύνονται οριστικά διότι αυτό είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος, σαν άνθρωπος, έχει ελαττώματα και η ουσία είναι να προσπαθεί να είναι κοντά στον Δημιουργό του. Έδωσες ένα καλό παράδειγμα για την χώρα μας. Από την δεκαετία του 80 άρχισε και αυτός ο ηθικός ξεπεσμός που «κινήθηκε» κυρίως από την ελεύθερη έκφραση στη σεξουαλικότητα. Διαφωνώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει ο θεσμός της οικογένειας. Ότι υπήρχε ναι, ότι υπάρχει ακόμα όχι. Δυστυχώς. Οι αιτίες πολλές και διάφορες.
2) Διεφθαρμένες κυβερνήσεις με βάση ποιων; Αυτών που ιδεολογικά είναι αντίθετοι τους; Λογικό ο ιδεολογικός αντίπαλος να αποκαλεί, πάντα με βάση τον πολιτισμό του, τον άλλον ως διαφθαρμένο και «κακό». Από την άλλη ορισμένες χώρες που παρουσιάζονται ως δημοκρατικές έχουν χειρότερη διαφθορά και από της υποτιθέμενες «Ισλαμικές» διαφθαρμένες. Ναι, είναι αλήθεια ότι αρκετές Αραβικές χώρες έχουν διαφθαρμένους πολιτικούς αλλά το Ισλάμ δεν μπορεί να κατηγορηθεί γιαυτο έτσι όπως δεν μπορεί να κατηγορηθεί η δημοκρατία σε χώρες που έχουν κρίση «Δημοκρατίας»
3) Αυτό κάλλιστα μπορείς να το πεις και για την δυτική νομολογία. Το τι είναι εξοντωτικό και τι μη αναστρέψιμο ορίζεται διαφορετικά από τους δυο πολιτισμούς. Ο Μουσουλμάνος σέβεται τους θεϊκούς νόμους (γιατι ακριβώς τους θεώρει θεϊκούς και όχι ανθρώπινους) καθώς επίσης φοβάται (όχι με την έννοια του τρόμου) τον Δημιουργό του. Άλλωστε το να φοβάσαι τον νόμο είναι απαιτητό συστατικό για την αντιμετώπιση ορισμένων εγκλημάτων. Κάποιος που δεν φοβάται τον νόμο τότε δεν τον λογαριάζει σε πολλές περιπτώσεις.
4) Διότι οι πρώτοι Μουσουλμάνοι δεν είχαν αναπτύξει στους κύκλους τους μειονότητες άλλων θρησκειών. Αυτό είναι ιστορικό παρά ερμηνευτικό. Ακόμα και ερμηνευτικό να ήταν, το Ισλάμ απολαμβάνει την θεολογική και νομολογική ερμηνεία από τον ίδιο τον Απόστολο οπου στον Χριστιανισμό η ερμηνεία έρχεται μετά από 200 – 300 χρόνια από τους εκκλησιαστικούς κύκλους και όχι από τον ίδιο τον Ιησού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) η τους μαθητές του.
5) Το ότι δεν υπάρχει μια τέτοια χώρα σήμερα δεν σημαίνει ότι αυτό που παρέθεσες δεν είναι σωστό και ορθό. Η μη πρακτική της θεωρίας δεν είναι απόδειξη ότι η θεωρία είναι λάθος. Άλλωστε φαντάζομαι ότι συμφωνείς. Όμως αν θες να δεις ιστορικά παράδειγμα ως προς το πρακτικό κομμάτι τότε δες τα χαλιφάτα του Όμαρ Ιμπν αλ Χατάμπ, του Άμπου Μπάκρ, του Οθμάν Ιμπν Αφάν, του Άλι Ιμπν αμπού Τάλιμπ, του Όμαρ Ιμπν Αμπντούλ Αζίζ και αλλα φωτεινά παραδείγματα της χρυσής εποχής του Ισλαμικού πολιτισμού.
6) Φυσικά και συμπίπτουν, θεολογικά τουλάχιστον. Πως είναι δυνατόν να κάνεις έγκλημα και κατά την διάρκεια του να μην διαπράττεις αμαρτία; Τι είναι έγκλημα και τι όχι ορίζεται από τον Ισλαμικό νόμο.
7) Αυτές είναι φιλοσοφικές έννοιες. Η Θεολογία είναι ανώτερη από την φιλοσοφία για έναν πιστό.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου
Απάντησε:
Σέβομαι τις απόψεις σου, δεν τις συμμερίζομαι και αντιλαμβάνομαι ότι είναι -πάντα- σχεδόν αδύνατο να κάνει κάποιος συζήτηση με κάποιον που αναθέτει την επίλυση επίγειων προβλημάτων στον -όποιο- δημιουργό.
Απάντησα:
Κάποια στιγμή τότε να κουβεντιάσουμε περί ύπαρξης του Δημιουργού η όχι. Κατευθείαν στην ουσία δηλαδή. Σε ευχαριστώ για αυτήν την συζήτηση. Να σε καλά.
Categories: ΔΙΑΛΟΓΟΙ-DEBATES