Το άρθρο αναδημοσιεύεται ως απάντηση στις διάφορες προωθήσεις του συγκεκριμένου βιβλίου που πραγματοποιούν ορισμένες χριστιανικές ιστοσελίδες/Ιστολόγια.
——————————————————————————————————–
Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας στο βιβλίο του «Ισλάμ» αστόχησε να παρουσιάσει το Ισλάμ στους Χριστιανούς αναγνώστες. Παρακάτω θα διαβάσετε δυο άρθρα που συντάξαμε στο παρελθόν οπου αναιρούν τα κεφάλαια του βιβλίου «Ισλάμ» περί «Χαντίθ» και Κορανίου.
Μέρος 1, περι Κορανίου
Λέει στο βιβλίο του:
«Κατά την ηγεμονία του Όμαρ κυκλοφορούσαν τέσσερεις διάφορετικές εκδόσεις του ιερού βιβλίου. Ο τρίτος χαλίφης, o ‘Uthmân (644-656), προς αποφυγή περαιτέρω συγχύσεως, ανέθεσε σε μία επιτροπή να συλλέξει ό,τι γραπτό υπήρχε από τις προφητείες του Μωάμεθ, να επιλέξει μεταξύ των διαφόρων μορφών και να ετοιμάσει ενιαίο κείμενο. Στις εργασίες της επιτροπής αυτής κύριο ρόλο διαδραμάτισε ο μνημονευθείς Zaid, ο επονομαζόμενος «Γραμματεύς». Μετά την εργασία της επιτροπής, ένα μόνο κείμενο θεωρήθηκε αυθεντικό και δόθηκε εντολή να καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή».
Απάντηση:
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε διαφορετικές εκδόσεις, γραφές, η παραλλαγές. Έχουμε ακριβώς το ίδιο κείμενο. Το κείμενο του Κορανίου είναι ένα από την εποχή του προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μέχρι και τώρα. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι έχουμε διαφορετικές απαγγελίες και προφορές ( Qiraat) (Ahruf), οι οποίες είναι ΘΕΟΣΤΑΛΤΕΣ σύμφωνα με την αυθεντική παράδοση του Προφήτη (al-Bukhaari, 3047; Muslim, 819). Έτσι λοιπόν δεν τίθεται θέμα εκδόσεων αλλά αποδεκτών απαγγελιών και προφορών από τον ίδιο τον Προφήτη μας.
Ο Οθμαν έκαψε τους άλλους τρόπους απαγγελιών και όχι εκδόσεων για να έχουν όλοι οι άραβες ένα τρόπο απαγγελίας και προφοράς γιατί μερικές φυλές των αράβων καυχιόντουσαν ότι ο τροπος απαγγελίας τους και ανάγνωσης ήταν ανώτερος από τα υπόλοιπα. Ο Οθμαν αποφάσισε ότι έπρεπε όλοι να έχουν έναν επίσημο τρόπο ανάγνωσης και απαγγελίας διότι θα υπήρξε αλαζονεία και σύγχυση μετά, κυρίως στις υπόλοιπες γενεές. Το κείμενο όμως ήταν ίδιο.(Πηγή: Tafseer Soorah Al-Hujuraat, 1990, Tawheed Publications, Riyadh, σελ. 28-29)
Ο Οθμαν έκανε μια γενναία και αποφασιστική πράξη να διατηρήσει την μοναδικότητα του Κορανίου, και να μην αφήσει να αναπτυχτεί διαφορετικότητα.
Λέει:
«Η ενιαία αυτή μορφή του Κορανίου δεν έγινε δεκτή χωρίς αντιρρήσεις από τον μουσουλμανικό κόσμο. Οι κάτοικοι της Kofa διατηρούσαν δική τους γραφή μέχρι το τέλος της πρώτης χιλιετηρίδας. Ο Zaid, κατά μία παράδοση, διαμόρφωσε και άλλη συλλογή, για να άρει τις διαφορές των κειμένων»
Απάντηση:
Δεν βλέπουμε καμία αυθεντική Ισλαμική πηγή περί διαμορφώσεως άλλης συλλογής από τον Zaid ούτε για την αντίρρηση των κατοίκων της Κουφα. Δική τους προφορά και απαγγελία είχαν, κάτι που ήταν αποδεκτό από τον Προφήτη καθώς το νόημα δεν άλλαζε, και το κείμενο του Κορανίου ήταν ίδιο. Η περιοχή Κουφα διάβαζε σύμφωνα με την αποδεκτή απαγγελία και προφορά, εγκεκριμένη από τον ίδιο τον Προφήτη! ( Πηγή: Abû Muhammad cAlî Ibn Ahmad Ibn Sacîd Ibn Hazm al-Andalûsî (384-456 H), Ar-Rasâ’il al-Khamsah 1993, Σελ 8.)
Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Κοράνι δεν είναι κυρίως ένα γραπτό κείμενο, αλλά προφορικό «κείμενο». Η γραπτή μορφή έρχεται σε δεύτερη μοίρα ως προς την καταγραφή του προφορικού λόγου. Αρχικά το Κοράνι ήταν(και ουσιαστικά ακόμα είναι) σε μορφή απαγγελίας σαν ποίημα και μετά πέρασε στην γραπτή μορφή.( Για περισσότερες αποδείξεις/στοιχεία διαβάστε το ακαδημαϊκό άρθρο «Qur’ānic Orthography: The Written Representation Of The Recited Text Of The Qur’ān»
Λέει:
Το κείμενο του Κορανίου εμφανίζεται πολλές φορές σκοτεινό, ελλειπτικό, που περιέχει πολλές αντιφάσεις. «Η παλαιά κουφική γραφή, στην οποία αρχικά γράφτηκε, δεν είχε σύμβολα για τα φωνήεντα· με αυτό τον τρόπο τα σύμφωνα των ρημάτων επέτρεπαν την ανάγνωση είτε σε παθητική φωνή είτε σε ενεργητική και το χειρότερο, πολλά από τα σύμφωνα δεν ήταν δυνατό να προσδιορισθούν χωρίς τα διακριτικά σημεία στίξεως, τα οποία προσετέθησαν αργότερα στο κείμενο, άγνωστο από ποιον και σε ποια ακριβώς εποχή»
Απάντηση:
Ο κ. Γιανουλατος δεν μας λέει ποιες είναι αυτές οι αντιφάσεις, ποια σημεία είναι σκοτεινά και που το κείμενο εμφανίζεται ελλειπτικό. Τα σύμβολα όντως δεν υπήρχαν την πρώτη φορά που καταγράφτηκε το Κοράνι, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία γιατί όπως τόνισα αρχικά, το Κοράνι ήταν μια απαγγελία, και το πρότυπο απαγγελίας ήταν ο ίδιος Προφήτης Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) που γνώριζε και άλλες απαγγελίες και τρόπους προφοράς. Τα σημεία στίξεως μπήκαν μετά σαν μια μέθοδο για να μπορέσουν οι επόμενες γενεές να το διαβάζουν ακριβώς όπως ο Προφήτης, που σημαίνει ότι η πρόσθεση των σημείων στίξεως ήταν καθαρά για λόγους ασφάλειας να διατηρηθεί το πρωτότυπο κείμενο ως προς την απαγγελία. Τα σημεία στίξεως στην εποχή του Προφήτη και των sahaba (μαθητών-φίλων) του, δεν υπήρχε λόγος για την ύπαρξη τους, και ακόμα να υπήρχαν δεν άλλαζαν καθόλου την αποδεκτή απαγγελία(όπου ήταν εφτά) και τους σωστούς τονισμούς ως προς αυτήν. Ήταν όμως κάτι απαραίτητο για της επόμενες γενεές για να μην αλλοιωθεί ο σωστός τρόπος απαγγελίας(και των υπολοίπων) και προφοράς, δηλαδή έτσι όπως το έψελνε ο Προφήτης. Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι και η μορφολογία των αραβικών γραμμάτων βοηθούσε να μην γινόταν μπέρδεμα η να διαβαστεί επιλεκτικά σε παθητική η ενεργητική φωνή.(Πηγή: http://www.islamic-awareness.org/Quran/Text/Qiraat/green.html
Ο κ Γιανουλατος ξεχνά το γεγονός ότι ο Προφήτης Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) ήταν ο καθοδηγητής σε όλα αυτά τα θέματα και κανείς δεν έπραττε κατά το δοκούν η σύμφωνα με σκοπιμότητες όπως στην διαμόρφωση του Κανόνα της Καινής Διαθήκης από την Εκκλησία. Πάντα έχουμε αλυσιδωτές αναφορές για το κάθε τι περί Κορανίου, από τον Προφήτη, κάτι που ένας Χριστιανός θα ονειρευόταν στην περίπτωση των διδαγμάτων του Ιησού, μιας και όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι τα ευαγγέλια δεν είναι γραμμένα από τους «μαθητές» αλλά από ανώνυμους αντιγραφείς. Το κυριότερο από όλα είναι ότι εδώ μιλάμε για απαγγελίες και προφορές, όχι για διαφορετικά κείμενα η εκδόσεις.
Μέρος 2, περι Χαντίθ:
Λέει:
Δεν είναι όμως βέβαιο πότε ακριβώς συντάχθηκαν τα πρώτα κείμενα, τα οποία αργότερα αποτέλεσαν τον πυρήνα των Χαντίθ
Απάντηση:
Για την ιστορία της καταγραφής των αχαντιθ ακούστε παρακαλώ το ηχητικό Οι αρνητές της Προφητικής Παράδοσης(Σουννα/Χαντιθ).
Λέει:
Κυκλοφορούσαν παραδόσεις, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες, που στήριζαν διεκδικήσεις διαφόρων ατόμων και ομάδων. Άλλες Χαντίθ καταδίκαζαν τις απόψεις αυτών που κατείχαν την εξουσία, άλλες τις θέσεις των αντιπάλων τους, άλλες δικαιολογούσαν τους μαχόμενους στον πολιτικό στίβο και άλλες αυτούς που αποσύρονταν στην ησυχία της προσωπικής τους ευσέβειας. Εισηγητές διαφόρων νεωτερισμών στην Ισλαμική κοινωνία, ή ακόμα και «άπιστοι» κατασκεύαζαν και κυκλοφορούσαν πλαστές παραδόσεις.
Απάντηση:
Ο Αρχιεπίσκοπος(και αυτό θα το δούμε παρακάτω) δεν αναφέρει ότι υπάρχει μια κατηγορία στην κατάταξη των Χαντιθ με το όνομα «Maudu» οπού η επιστήμη των Χαντιθ βάζει όλες τις ψεύτικες αναφορές, και τις πλάστες. Έτσι λοιπόν όλες αυτές οι παραπάνω αναφορές Χαντιθ μπαίνουν στην κατηγορία των πλαστών αφηγήσεων(πηγή: http://www.islamic-awareness.org/Hadith/Ulum/asa2.html ). Αυτό μας δείχνει ότι οι ειδικοί στον τομέα των αχαντιθ ασκούσαν κριτική στο κείμενο και πιστοποιούσαν εάν άνηκε η όχι στον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν)
Λέει
ο al-Βukhârî, ο μεγάλος συλλέκτης και κριτικός των παραδόσεων, αφού μελέτησε με προσοχή 600.000 Χαντίθ, κατάρτισε τελικά τη συλλογή του, αποδεχόμενος μόνο 7.397 από αυτές, δηλαδή απέρριψε πάνω από 197 σε κάθε 200. Επίσης ο Abū Dâ’ūd, αν και χρησιμοποίησε ελαστικότερο μέτρο περιλαμβάνοντας στη συλλογή του «όσες φαίνονται αυθεντικές και όσες είναι σχεδόν αυθεντικές», ενέκρινε μόνο 4.800 σε σύνολο 500.000, τις οποίες συγκέντρωσε, δηλαδή ποσοστό μικρότερο του 0,1%
Απάντηση:
Ο ίδιος ο Μπουχαρι, είπε στο βιβλίο του με τις συλλογές των Χαντιθ ότι δεν έβαλε όλες τις αφηγήσειςδιότι δεν ήθελε το βιβλίο να ήταν μεγάλο και εξαντλητικό. Ο Μπουχαρι σε καμία περίπτωση δεν απέρριψε τόσο μεγάλος πλήθος αναφορών Χαντιθ, απλά δεν συμπεριλάμβανε τις επαναλήψεις τους. Τα 600.000 Χαντιθ δεν είναι μόνο ξεχωριστά κείμενα, αλλά και κείμενα που συμπληρώνονται με άλλα κείμενα. Ο Μπουχαρι επίσης ποτέ δεν είπε ότι τα υπόλοιπα Χαντιθ είναι μη αυθεντικά, απλά διάλεξε μόνο τα ουσιαστικά και τα μη επαναλαμβανόμενα και βεβαίως απέρριψε ορισμένες(λίγες) αναφορές σαν μη αυθεντικές.(διαβάστε περισσότερα για το τι είπε ο ίδιος ο Μπουχαρι και το σχετικό ακαδημαϊκό άρθρο) Και βεβαίως το ίδιο ισχύει και για τον Abu Dawud. Σε καμία περίπτωση δεν τις απέρριψε όλες σαν μη αυθεντικές. Σημαντικό είναι να παρατηρήσουμε (όπως γράφει και ο Αρχιεπίσκοπος) ότι ο Μπουχάρι, και οι άλλοι συλλέκτες, ασκούσαν επιστημονική κριτική στο κάθε χαντίθ για να τεκμηριώσουν την αυθεντικότητα του η όχι.
Λέει:
Οι πρώτοι συλλέκτες απορροφήθηκαν κυρίως από το ποιος είπε το τάδε και όχι από το τι ακριβώς είπε[38]. Ορισμένοι από τους Άραβες φιλόλογους επεσήμαναν ότι το γλωσσικό ύφος πολλών αποφθεγμάτων και «λόγων» του Μωάμεθ περιείχε τόσα συντακτικά σφάλματα, ώστε αποκλείεται να προέρχονται από το στόμα του «Αποστόλου του Αλλάχ», που κατείχε την Αραβική
Απάντηση:
Η κριτική στα χαντιθ είναι μια εξαιρετική επιστήμη. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε «ποιος» είπε τι για να ασφαλιστεί μετέπειτα η εγκυρότητα των λεγομένων του. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε άτομα τα οποία είναι γνωστοί λασπολόγοι, ψεύτες, οι άτομα με αδύνατη μνήμη. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην κριτική κειμένου της Καινής διαθήκης οπου διάφορα κείμενα και ευαγγέλια κατάφεραν να εισέρθουν στον κανόνα της Κ.Δ μόνο και μόνο για το περιεχόμενο τους αγνοώντας ότι ο «συγγραφέας» είναι ανώνυμος! (παράδειγμα η επιστολή προς εβραίους και τα ευαγγέλια)
Οι πρώτοι Μουσουλμάνοι ανέφεραν τα πλαστά(Maudu) Χαντίθ και τα αποκάλεσαν έτσι όχι επειδή δεν τους άρεσαν η γιατί δεν «ταίριαζαν» να τα είπε ο προφήτης, αλλά επειδή το «ισναντ» τους δηλ η αλυσίδα μετάδοσης τους είναι αδύναμη και τις περισσότερες φορές ανύπαρκτη! ( Δείτε περισσότερα από http://www.islamic-awareness.org/Hadith/brown.html)
Λέει:
α) στις sahīh, δηλαδή τις «γνήσιες», τις «υγιείς»· τις θεωρούμενες ως απολύτως αυθεντικές, επειδή η isnâd κανένα ελάττωμα δεν παρουσιάζει και το περιεχόμενό της δεν αντιστρατεύεται κάποια βασική Ισλαμική άποψη·
(β) στις hasan, τις ωραίες, τις καλές, των οποίων η isnâd δεν είναι μεν άψογη, αλλά κατά βάση κρίνονται φερέγγυες· και
(γ) τις da ‘îf τις ασθενείς, δηλαδή τις αμφισβητούμενος λόγω αμφιβολιών ως προς την Ορθοδοξία του περιεχομένου ή των φορέων τους
Απάντηση:
Ο Αρχιεπίσκοπος ξέχασε(;) το σημαντικότερο κομμάτι τις κατάταξης ενός Χαντιθ, και αυτή είναι των “Maudu” δηλ των πλαστών.( http://www.islamic-awareness.org/Hadith/Ulum/asa2.html)
Λέει
δεν έχουν επικυρωθεί με επίσημη, τυπική κανονιστική πράξη, από κάποια Ισλαμική αρχή
Απάντηση:
Βεβαίως και έχουν επικυρωθεί από την Ijma δηλαδή το σύνολο των επιστημόνων και θεολόγων του Ισλάμ. Όπως οι 6 Συλλογές: 1) Bukhari, 2) Muslim, 3) Nasai, 4) Abu Dawood, 5) Jami Al Tirmidhi, 6) Ibn Majah και άλλες
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ