Ερώτηση:
Έχω μια ερώτηση. Από την στιγμή που κάποιος πιστός έχει δυνατή πίστη και θα λάβει περισσότερες δοκιμασίες και δυσκολίες εξαιτίας αυτής, πως γίνεται ο Αλλάχ από την άλλη να ευλογεί, να προστατεύει, να διευκολύνει και να καθοδηγεί τον πιστό του; Πως εναρμονίζονται αυτά τα δυο στη ζωή του πιστού;
Απάντηση:
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Έτσι όπως τοποθετείται η ερώτηση οφείλουμε να εξηγήσουμε τις κατηγορίες των δοκιμασιών και των δυσκολιών σε αυτήν την επίγεια ζωή:
Η βασική αρχή της Ισλαμικής θεολογίας, για αυτόν εδώ τον κόσμο, είναι ότι εδώ είναι ο χώρος της εργασίας. Δουλεύουμε για να κερδίσουμε το καλό με πράξεις λατρείας και ορθό πιστεύω. Αυτό που ισχύει για την επόμενη ζωή είναι οτι η εργασία δεν θα υπάρχει και θα αντικατασταθεί με την ανταμοιβή η την τιμωρία. Ο Ύψιστος λέει:
«Όποιος επιθυμεί το υπερκόσμιο θέρος (την καλλιέργεια του χωραφιού) της Μέλλουσας Ζωής, θ’ αυξήσουμε σ’ αυτό το θέρος. Κι όποιος επιθυμεί το κοσμικό θέρος (την καλλιέργεια) του επίγειου (χωραφιού), θα του δώσουμε κάτι τι απ’ αυτό, αλλά δεν θα έχει μερίδιο στη Μέλλουσα Ζωή» (Κοράνι 42:20)
Ο Άλι Ιμπν Αμπί Τάλιμπ (ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) είπε:
«Αυτός ο κόσμος απομακρύνεται από εμάς και η μετά θάνατον ζωή πλησιάζει όλο και πιο κοντά σε εμάς. Καθένας τους ( επίγεια ζωή και μετά θάνατον) έχει «παιδιά». Ας είμαστε λοιπόν τα παιδιά της μετά θάνατον ζωής και όχι τα παιδιά της επίγειας ζωής. Διότι σε αυτήν την ζωή πρέπει να δουλέψουμε και δεν υπάρχει κρίση, αύριο όμως (μετά θάνατον) θα είναι η κρίση δίχως δουλειά. {από την συλλογή του Μπουχάρι}
Σε αυτόν τον κόσμο λοιπόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα αντιμετωπίσουμε δοκιμασίες και δυσκολίες, με τον έναν η τον άλλον τρόπο. Ο Αλλάχ λέει:
«Να είστε βέβαιοι: Θα σας δοκιμάσουμε με λίγο φόβο, και πείνα, και με μικρό χάσιμο απ’ την περιουσία και από τις ψυχές των ανθρώπων και από τους καρπούς. Να αγγέλλεις τα καλά νέα στους υπομονητικούς. Αυτοί είναι που αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε: “Ανήκουμε στον ΑΛΛΑΧ και σ’ Αυτόν επιστρέφουμε”. Αυτοί είναι που θα πετύχουν την συγχώρηση απ’ τον Κύριο τους και έλεος, και είναι οι καθοδηγούμενοι» {Κοράνι 2:155-157}
Ο Ύψιστος αγαπά αυτούς που δείχνουν υπομονή στην δοκιμασία/δυσκολία και όχι γενικά όσους δοκιμάζονται. Πολλοί είναι αυτοί που δοκιμάζονται και βλασφημούν δείχνοντας αλαζονεία. Αυτός που καθοδηγείται ορθά είναι αυτός που δείχνει υπομονή στα δύσκολα (και εύκολα όπως θα δούμε) και επικαλείται τον Κύριο. Εδώ επίσης βλέπουμε και μια άμεση απάντηση στο ερώτημα που δημιουργήθηκε. Αυτός που δέχεται δοκιμασίες και δυσκολίες δεν σημαίνει ότι ο Κύριος τον εγκατέλειψε και έπαψε να τον καθοδηγεί. Αυτός που δοκιμάζεται δείχνοντας υπομονή και θυμάται τον Ύψιστο, αυτός είναι που πραγματικά έχει το έλεος του Αλλάχ και την καθοδήγηση του. Βλέπουμε λοιπόν πως δεν υπάρχει καμία αντίφαση αλλά απόλυτη αρμονία.
Ο πλούτος και τα παιδιά μας είναι μια δοκιμασία για εμάς που ο Αλλάχ μας δοκιμάζει, έτσι ώστε να γίνει φανερό στο λογαριασμό μας ποιος είναι αυτός που δείχνει ευγνωμοσύνη η αχαριστία.
«Και μάθετε, ότι οι περιουσίες σας και τα παιδιά σας είναι δοκιμασία» {Κοράνι 8:28}
Εδώ κατανοούμε ότι η δοκιμασία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έρθει με την μορφή της δυσκολίας αλλά και της ευκολίας. Όπως ξεκάθαρα λέει ο Ύψιστος:
«…θα σας δοκιμάσουμε με το κακό και με το καλό. Στο (τέλος) σε Μας θα επιτρέψετε» {Κοράνι 21:35}
Η δοκιμασία έρχεται σύμφωνα με το πόσο δυνατή και έγκυρη πίστη έχει κάποιος. Αυτοί που δέχονται τις πιο δύσκολες δοκιμασίες ανάμεσα στους ανθρώπους είναι οι Προφήτες, έπειτα οι πιο πιστοί, έπειτα αυτοί που ακολουθούν σε εγκυρότητα. Ο Προφήτης είπε «Όταν αρρωσταίνω, ο πόνος μου ισοδυναμεί με τον πόνο δυο ανδρών από εσάς». {Μπουχάρι, νούμερο 5648}
Οι δοκιμασίες έρχονται με πολλές μορφές και απευθύνονται σε διάφορες ομάδες ανθρώπων. Κάποιες φορές η δοκιμασία έρχεται για να αναγνωριστεί ο πιστός από τον μη πιστό η ο υπάκουος από τον ανυπάκουο. Η δοκιμασία επίσης απευθύνεται σε κάποιον για να του θυμίσει ότι έχει παραστρατήσει και πρέπει να γυρίσει στον Κύριο του.
«Κι όμως τους πήραμε (επιβάλλοντας) Τιμωρία πάνω τους, αλλά δεν ταπεινώθηκαν, στον Κύριο τους, ούτε έδειξαν προθυμία να (Τον) ικετέψουν!» {Κοράνι 23:76}
Επίσης:
«Ή μήπως δεν βλέπουν ότι δοκιμάζονται κάθε χρόνο μια ή δύο φορές; Κι όμως δεν μετανοούν κι ούτε προσέχουν» {Κοράνι 9:126}
Άλλες φορές, η δοκιμασία έρχεται να εξυψώσει και να εξαγνίσει τον πιστό από διάφορες αμαρτίες. Ο Απόστολος (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Καμία δυστυχία/δυσκολία η αρρώστια δεν πέφτει πάνω στον Μουσουλμάνο, ανησυχία, στενοχώρια η ζημία, ακόμα και ένα τσίμπημα από αγκάθι, παρά μόνο ο Αλλάχ τον κάνει να εξιλεωθεί για κάποιες από τις αμαρτίες του. {Μπουχάρι, νούμερο 5641}
Ο πιστός λοιπόν δοκιμάζεται είτε γιατί είναι παράνομος, είτε γιατί είναι αμαρτωλός και πρέπει να επιστρέψει στην υπακοή, είτε γιατί ο Αλλάχ επιθυμεί να τον εξυψώσει, είτε γιατί θέλει να σβήσει ορισμένες αμαρτίες του. Όσον για τον μη πιστό (κάφιρ) τότε ο Ύψιστος τον δοκιμάζει για την απιστία του και για τις αμαρτίες του η, που είναι και η χειρότερη επίγεια τιμωρία που μπορεί να λάβει κάποιος και ζητάμε προστασία από τον Αλλάχ, να του σφραγίσει την καρδιά και να μην καθοδηγηθεί ποτέ εξαιτίας της επιμονής του στην απιστία και την παρανομία. Αυτό συνήθως γίνεται με το να τους παρέχονται επίγειες χαρές και απολαύσεις, έχοντας όμως κανένα απολύτως μερίδιο στην επόμενη ζωή.
«…όποιος επιθυμεί το κοσμικό θέρος (την καλλιέργεια) του επίγειου (χωραφιού), θα του δώσουμε κάτι τι απ’ αυτό, αλλά δεν θα έχει μερίδιο στη Μέλλουσα Ζωή» (Κοράνι 42:20)
Ο Μουσουλμάνος δεν μπορεί να γνωρίζει ακριβώς για ποιο λόγο δοκιμάζεται. Μπορεί να τιμωρείται, μπορεί να εξαγνίζεται, όμως σίγουρα αν δει τις πράξεις του μπορεί να κάνει μια δίκαιη εκτίμηση. Η όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική εκτίμηση, με την σειρά της, δεν μπορεί να πάρει μέρος αν το άτομο δεν αποκτήσει βασική (ισλαμική) γνώση για τον Αλλάχ και την Σούννα του Αποστόλου.
Κάθε φορά που έρχεται μια δοκιμασία, ανεξάρτητα για ποιο λόγο παρουσιάζεται, η συμπεριφορά του πιστού πρέπει να είναι μια. Αυτή που θέλει ο Ύψιστος:
Αυτοί είναι που αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε: “Ανήκουμε στον ΑΛΛΑΧ και σ’ Αυτόν επιστρέφουμε”. Αυτοί είναι που θα πετύχουν την συγχώρηση απ’ τον Κύριο τους και έλεος, και είναι οι καθοδηγούμενοι» {Κοράνι 2:155-157}
Εξαιρετική ωφέλεια επίσης είναι, σε περίπτωση που έρθει η δοκιμασία, ο πιστός να αναλογιστεί τις πράξεις του και να αναζητήσει σε τι έφταιξε και να διορθωθεί. Ο Ύψιστος λέει:
«Κι αν συμβεί για σας οποιοδήποτε δυστύχημα είναι επειδή τα ίδια σας τα χέρια το έχουν κερδίσει. Συγχωρεί όμως πολλές (πράξεις σας)» {Κοράνι 42:30}
Ο πιστός που έχει υπομονή είναι κερδισμένος ότι και αν συμβεί. Ο Απόστολος (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Εξαιρετική είναι η κατάσταση ενός πιστού, διότι οτιδήποτε του ορίσει ο Αλλάχ γιαυτόν είναι και το καλύτερο. Εάν δοκιμαστεί με μια ευλογία, είναι ευγνώμων και είναι καλό γιαυτόν. Σε περίπτωση που δοκιμαστεί με δυσκολία, είναι υπομονετικός και αυτό είναι επίσης καλό γιαυτόν.»{Μούσλιμ, νούμερο 2999}
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Άχμαντ Ελντίν
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ»