Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Η Ημέρα της Κρίσης, για την οποία δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, θα είναι η ημέρα του απόλυτου και δίκαιου λογαριασμού. Η ανθρωπότητα θα σταθεί απέναντι στον Δημιουργό της και θα λογοδοτήσει για αυτά που πίστευε και για αυτά που έπραξε.
Ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να κρυφτεί από τον Κύριο του και σε περίπτωση που θα προσπαθήσει να κρύψει τις αμαρτίες του, τότε, τα μέλη του σώματος θα καταθέσουν εναντίον του. Ο Ύψιστος λέει:
«Σήμερα θα σφραγίσουμε το στόμα τους, και θα μας μιλούν τα χέρια τους, και θα μαρτυρήσουν τα πόδια τους για όσα έχουν κάνει» {Κοράνι 36:65}
Από την συλλογή του Ιμάμη Μούσλιμ (2969) διαβάζουμε την ρήση από τον Άνας Ίμπν Μάλικ:
حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ النَّضْرِ بْنِ أَبِي النَّضْرِ، حَدَّثَنِي أَبُو النَّضْرِ، هَاشِمُ بْنُ الْقَاسِمِ حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ الأَشْجَعِيُّ، عَنْ سُفْيَانَ الثَّوْرِيِّ، عَنْ عُبَيْدٍ الْمُكْتِبِ، عَنْ فُضَيْلٍ، عَنِ الشَّعْبِيِّ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ كُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَضَحِكَ فَقَالَ ” هَلْ تَدْرُونَ مِمَّ أَضْحَكُ ” . قَالَ قُلْنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ . قَالَ ” مِنْ مُخَاطَبَةِ الْعَبْدِ رَبَّهُ يَقُولُ يَا رَبِّ أَلَمْ تُجِرْنِي مِنَ الظُّلْمِ قَالَ يَقُولُ بَلَى . قَالَ فَيَقُولُ فَإِنِّي لاَ أُجِيزُ عَلَى نَفْسِي إِلاَّ شَاهِدًا مِنِّي قَالَ فَيَقُولُ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ شَهِيدًا وَبِالْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ شُهُودًا – قَالَ – فَيُخْتَمُ عَلَى فِيهِ فَيُقَالُ لأَرْكَانِهِ انْطِقِي . قَالَ فَتَنْطِقُ بِأَعْمَالِهِ – قَالَ – ثُمَّ يُخَلَّى بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْكَلاَمِ – قَالَ – فَيَقُولُ بُعْدًا لَكُنَّ وَسُحْقًا . فَعَنْكُنَّ كُنْتُ أُنَاضِلُ ”
«Ήμασταν μαζί με τον Απόστολο του Αλλάχ ο οποίος, σε κάποια στιγμή, χαμογέλασε και είπε: Γνωρίζετε γιατί χαμογελώ; Είπαμε: ο Αλλάχ και Απόστολος του γνωρίζουν καλύτερα. Είπε: Εξαιτίας της συζήτησης που θα πάρει μέρος ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Κύριο του (την Ημέρα της Κρίσης). Θα πει ο άνθρωπος: Κύριε μου, με έχεις προστατέψει από την αδικία; Θα πει ο Ύψιστος: Ναι. Ο άνθρωπος θα πει: Δεν θα δεχτώ καμία μαρτυρία (απόδειξης για ότι έπραξα) εκτός από την δικιά μου. Και ο Ύψιστος θα πει: Αρκετή θα είναι η μαρτυρία του ίδιου σου του εαυτού όπως επίσης και των δυο Αγγέλων που τους είχε ανατεθεί η αποστολή να καταγράφουν τις πράξεις σου. Και ο Ύψιστος θα σφραγίσει το στόμα του ανθρώπου και θα διατάξει τα χέρια και τα πόδια του να καταθέσουν τις πράξεις του. Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσης το στόμα του θα ελευθερωθεί και θα πει στα μελή του σώματος του: Ανάθεμα σας, η κατάρα του Αλλάχ να είναι επάνω σας, για την δικιά σας ασφάλεια προσπάθησα να αγωνιστώ (να υποστηρίξω)».
Ο άνθρωπος θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί με το επιχείρημα της «δικαιοσύνης». Ο Ύψιστος θα απαντήσει ουσιαστικά και θα τον δικάσει με τον ποιο δίκαιο τρόπο τον αρνητή η αυτόν που δεν θα παραδεχτεί τις αστοχίες του. Θα δώσει φωνή στα μέλη αυτά που διέπραξαν το λάθος και την αμαρτία έτσι ώστε να καταθέσουν εναντίον του και θα σιωπήσει το στόμα του. Δηλαδή ο ίδιος του ο εαυτός θα καταθέσει και θα μαρτυρήσει εναντίον του!
Ο άνθρωπος θα επιθυμούσε να καταθέσει με την γλώσσα του και να γίνει αποδεκτή αυτή η προφορική μαρτυρία. Όμως ο Ύψιστος, ο Σοφός, τον έκανε να ομολογήσει την αλήθεια με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να μην αφήσει κανένα περιθώριο διαμαρτυρίας από μεριά του.
Το Κορανικό χωρίο, όπως επίσης η προφητική ρήση που μας αφηγείται ο Άνας Ίμπν Μάλικ, μας διδάσκουν ένα σπουδαίο μάθημα για την επίγεια μας ζωή:
1) Τα λόγια και οι θεωρίες είναι «άδεια» και ανούσια όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς αλλά δύσκολο να τηρείς αυτά που λες. Ο Ύψιστος απεχθάνεται να λες αυτό που δεν κάνεις:
«Γιατί λέτε εκείνα που δεν κάνετε; Στα μάτια του Αλλάχ είναι μισητό όταν λέτε εκείνα που δεν κάνετε» {Κοράνι 61:2-3}
2) Ότι λέμε και πιστεύουμε οφείλουμε να το εξωτερικεύουμε με τα μέλη του σώματος, δηλαδή με πράξεις. Γιαυτο και ο Ύψιστος θα δώσει βαρύτητα στα μέλη του σώματος διότι από αυτά απορρέουν οι πράξεις. Είναι ψέμα αυτό που λένε οι πολλοί: «εγώ πιστεύω και το κρατώ μόνο στην καρδιά μου». Του απαντάμε και του λέμε «οι πράξεις μαρτυρούν τι έχεις στην καρδιά σου». Όταν πίστη και πράξεις δεν συμβαδίζουν τότε εισέρχεται η αρρώστια της υποκρισίας.
Είθε ο Αλλάχ ο Ύψιστος να μας δίνει την δύναμη να τηρούμε αυτά που λέμε και πιστεύουμε. Να μας κάνει να έχουμε συνέπεια προς σ Αυτόν, τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», Μουσουλμάνοι