αναδημοσίευση
Άχμαντ Μ. Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Άρθρο: 1 – Περί Χριστουγέννων
Ο Προφήτης μας Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε ότι απαγορεύεται να μιμούμαστε τους μη Μουσουλμάνους. Η συναίνεση των λογίων ξεκάθαρα αναφέρει ότι το να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και γενικά διάφορες μη Μουσουλμανικές γιορτές είναι ένα είδος μίμησης.
Ο Προφήτης είπε: «όποιος μιμείται έναν λαό, τότε είναι σαν αυτούς» (Άμπου Νταούντ νούμερο 4031)
Ένας Μουσουλμάνος έχει δυο γιορτές, και αυτές δεν είναι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα αλλά το Ίντ αλ Φίτρ (στο Ραμαντάν) και το Ίντ αλ Άντχα (στο Χάτζ). Ένας Μουσουλμάνος, επίσης, δεν στολίζει το σπίτι του, δεν δέχεται δώρα, δεν προσφέρει δώρα, δεν προσκαλεί σε φαγητό, δεν δέχεται προσκλήσεις για φαγητό, δεν πηγαίνει στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Όλα αυτά απαγορεύονται για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα διότι αφορούν θρησκευτικές γιορτές που δεν σχετίζονται με το Ισλάμ. Επιτρέπονται όμως στις Ισλαμικές γιορτές (Ίντ αλ Φίτρ και το Ίντ αλ Άντχα) και σε καθημερινές μέρες χωρίς την πρόθεση εορτασμού μιας μη Μουσουλμανικής γιορτής. (Φαταάουα Ίμπν Τζιμπρήν, σελ. 27)
Ο Σέηχ ουλ Ισλάμ Ίμπν Ταημία τόνισε ότι το να μιμούμαστε μη Μουσουλμανικές γιορτές σημαίνει ότι είμαστε ευχαριστημένοι με αυτές και αυτό που πρεσβεύουν και δεν έχουμε πρόβλημα με τα λάθη που διαπράττονται (θεολογικά). Επιπλέον, πέφτουν στην πλάνη και άτομα που δεν έχουν σταθερή πίστη (Ίκντιτα Σιράτα αλ Μουστακίμ). Με τον ίδιο τρόπο τοποθετείται και ο λόγιος Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν στη συλλογή του από Φαταάουα (τόμος 3, σελ. 44). Παρόμοιες αναφορές βρίσκουμε και από άλλους μεγάλους Ουλεμά στο αλ Φαταάουα αλ Κούμπρα (τόμος 2, σελ. 487).
Ο λόγιος Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν αναφέρει και ένα συνήθειο ορισμένων απρόσεκτων Μουσουλμάνων στην προσπάθεια τους να «εκμοντερνιστούν» η να φανούν «ευγενικοί», και αυτό είναι το να εύχεσαι στους Χριστιανούς η στους Ιουδαίους για τις γιορτές τους. Η συναίνεση των λογίων αναφέρει ξεκάθαρα ότι απαγορεύεται να εύχεται ένας Μουσουλμάνος για τα Χριστούγεννα η το Πάσχα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι ένα είδος μίμησης και πρέπει να αποφεύγεται ακόμα και αν είναι συγγενείς/γονείς. (Ματζμού’α αλ Φαταάουα ουα ρασάηλ , Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν, τόμος 3 σελ. 369)
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι επειδή απαγορεύονται σε εμάς τα Χριστούγεννα και άλλες μη Μουσουλμανικές γιορτές, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε και αγενείς. Πρέπει να σεβόμαστε τις γιορτές της χωράς που βρισκόμαστε και τα ήθη και έθιμα που ακολουθούν. Αν βρεθούμε σε μια δύσκολη θέση τότε εξηγούμε με ευγενικό τρόπο ότι δεν μπορούμε να συμμετέχουμε διότι Α, Β, Γ. Αυτή είναι και μια ευκαιρία να τους μιλήσουμε για τον αγαπητό μας Προφήτη και Απόστολο, τον Ιησού Χριστό ( ειρήνη σε αυτόν) και για την ενάρετη μητέρα του, την Μαρία και πως το Ισλάμ τους παρουσιάζει.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε και να υιοθετήσουμε αυτές τις γιορτές, διότι είναι σαν γιορτάζουμε η να αποδεχόμαστε την διαστρεβλωμένη εκδοχή των Χριστιανών για τον Προφήτη μας Ιησού (ειρήνη σε αυτόν), της αποκάλυψης που δέχτηκε (το Ευαγγέλιο) και διάφορα άλλα Ισλαμικά θεολογικά θέματα που τα αναιρούμε χωρίς να το καταλάβουμε όταν συμμετέχουμε στα Χριστούγεννα η στο Πάσχα.
Άρθρο: 2 – Περί Πρωτοχρονιάς
Λόγω των ημερών αναφερθήκαμε στη γιορτή των Χριστουγέννων και συγκεκριμένα είδαμε ποια πρέπει να είναι η στάση μας (σαν Μουσουλμάνοι) απέναντι σε αυτήν την μη Μουσουλμανική γιορτή. Το παρόν άρθρο είναι μια προέκταση του προηγουμένου με περισσότερες αποδείξεις από το Κοράνι και από την Σούννα όσον αφορά την απαγόρευση να γιορτάζουμε μη Μουσουλμανικές γιορτές (πρωτοχρονιά, Χριστούγεννα, Πάσχα κτλ). Επίσης, αποτελεί απάντηση στους ψευτο-προοδευτικούς, «μοντέρνους» Μουσουλμάνους, οπου με βάσει των επιθυμιών τους και την προσωπική τους κατανόηση (και μόνο) συμμετέχουν σε αυτές τις γιορτές με διαφορετικούς τρόπους και βαθμίδες ο καθένας τους.
Ξεκινάμε, για άλλη μια φορά, με την ρήση του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν):
«όποιος μιμείται έναν λαό, τότε είναι σαν αυτούς» [1]
Πως εξωτερικεύτηκε σαν πράξη από τον Προφήτη και τους Σαχάμπα; Ο Προφήτης απαγόρεψε στους Σαχάμπα να κάνουν αθλήματα και να διασκεδάζουν με αυτά δυο συγκεκριμένες μέρες οπου οι πολυθεϊστές Άραβες συνήθιζαν ως έθιμο να αθλούνται. Επίσης τους απαγόρεψε να θυσιάζουν τα ζώα τους σε μέρη και τοποθεσίες οπου οι πολυθεϊστές συνήθιζαν να γιορτάζουν τα έθιμα τους. [2]
Οποιαδήποτε μίμηση με τις μη Μουσουλμανικές γιορτές, μικρή η μεγάλη, απαγορεύεται και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το να εύχεσαι στους αλλόθρησκους για τις γιορτές τους είναι ένα είδος μίμησης που απαγορεύτηκε από τον Απόστολο (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) και τήρησαν ορθά οι Σαχάμπα. [3]
Πως είναι δυνατόν μετά από αυτές τις ξεκάθαρες αναφορές που πηγάζουν από ρήσεις του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), από πρακτικές των Σαχάμπα, και την συναίνεση των λογίων, να έρχονται ορισμένοι που επικαλούνται προσωπικές κατανοήσεις, επιθυμίες, απόψεις, και να λένε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να εύχεσαι και να συμμετέχεις σε μη Μουσουλμανικές γιορτές;
{Έπειτα απ’ την Αλήθεια – τι άλλο (παραμένει) παρά η πλάνη; Πώς λοιπόν απομακρύνεστε;} (Κοράνι 10:32)
Η μη Μουσουλμανικές γιορτές είναι «μπιντ’αά» (επινόηση/καινοτομία/αίρεση) στην θεολογία και την δογματική για έναν Μουσουλμάνο. Και ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Ο καλύτερος λόγος είναι το βιβλίο του ΑΛΛΑΧ και η καλύτερη καθοδήγηση είναι η καθοδήγηση του Μουχάμαντ. Τα χειρότερα πράγματα είναι αυτά που επινοούνται/καινοτομίες και κάθε καινοτομία οδηγεί στην πλάνη» [4]
Κάθε επινόηση οδηγεί στην πλάνη. Πως λοιπόν ο Μουσουλμάνος μπορεί να συμμετέχει σε κάτι που περιγράφεται ως πλάνη και μάλιστα εύχεται γιαυτο; Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«όποιος επινοεί/καινοτομεί κάτι στα θέματα μας δεν αποτελεί κομμάτι μας και δεν θα γίνει αποδεκτό» [5]
Είπε επίσης:
«Φυλαχτείτε από τις επινοήσεις/καινοτομίες» [6]
Αυτός που σέβεται τις πηγές της Ισλαμικής πίστης (Κοράνι και Σούννα), και σεβασμό εννοούμε να μην προσπαθεί να ερμηνεύσει τις πηγές σύμφωνα με τις ρευστές επιθυμίες του και τα «θέλω» του, το ελάχιστο που οφείλει να κάνει είναι να επιστρέψει στην κατανόηση των Σαχάμπα και των πρώτων Μουσουλμάνων που τους ακολούθησαν (Σάλαφ) [7]
Ο Ύψιστος λέει:
{Ω! Σεις που πιστεύετε! Υπακούετε στον ΑΛΛΑΧ κι υπακούετε τον Απεσταλμένο, και σ’ όσους, ανάμεσα σας, έχουν εξουσία πάνω σας. Αν διαφωνήσετε σε κάτι, αναφέρετε το στον ΑΛΛΑΧ (το Κοράνιο) στον Απεσταλμένο, (Σούννα) αν πράγματι πιστεύετε στον ΑΛΛΑΧ και την Έσχατη Μέρα. Είναι το καλύτερο και το πιο κατάλληλο τέλος για τελική απόφαση.} (Κοράνι 4:59)
Ορισμένοι αδαείς Μουσουλμάνοι όταν δεν τους αρέσουν μερικά Κορανικά διδάγματα η διδασκαλίες και εντολές του Προφήτη, αρχίζουν και βγάζουν δικές τους θεωρίες, φιλοσοφίες, σκέψεις, ακόμα και αποφάσεις!
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος τονίζει:
{Δεν είναι σωστό σ’ ένα Πιστό κι ούτε σε μια Πιστή, όταν για μια υπόθεση που έχει ληφθεί η απόφαση από τον ΑΛΛΑΧ κι από τον Απόστολο Του, να έχουν την ελεύθερη επιλογή για την απόφαση τους. Κι αν κανείς δεν υπακούει στον ΑΛΛΑΧ και στον Απόστολο Του, τότε βρίσκεται σε φανερή πλάνη.} (Κοράνι 33: 36)
Τα παραπάνω χωρία αναιρούν όλους αυτούς που λένε ότι είναι Μουσουλμάνοι και παρολαυτα επιλέγουν να κάνουν αυτό που «θεωρούν σωστό και λογικό» σε θέματα που ο λόγος του Θεού και η Σούννα του Προφήτη είναι ξεκάθαρα και έχει ληφθεί η απόφαση. Η συμπεριφορά του πιστού Μουσουλμάνου είναι ότι «ακούει και υπακούει» και όχι να αμπελοφιλοσοφεί. Αυτός που βάζει μέσα δίκες του προσωπικές απόψεις περί Ισλάμ, για το τι λέει ο Αλλάχ και ως προς τα λεγόμενα του Προφήτη, τότε βαθιά μέσα στη κάρδια του έχει αμφιβολία. Το «ακούω και υπάκουω» είναι το χαρακτηριστικό των Μουσουλμάνων όταν έχουν να κάνουν με τον Δημιουργό τους και τον Προφήτη τους. Ο Ύψιστος λέει:
{Κι όμως ο λόγος (η απάντηση) των Πιστών, όταν κλητευθούν, στον ΑΛΛΑΧ και στον απόστολο Του…… είναι: “Ακούσαμε και υπακούσαμε”. Κι αυτοί είναι που θα επιτύχουν τη μακαριότητα.} (Κοράνι 24:51)
Είθε ο Αλλάχ ο Ύψιστος να μας προστατεύει από την πλάνη και να μας κάνει να βαδίζουμε στο ορθό μονοπάτι.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
—————————————————————————————————
Υποσημειώσεις:
1) Άμπου Νταούντ νούμερο 4031
2) Ίκντιτα Σιράτα αλ Μουστακίμ σελ. 17
3) Ματζμού’α αλ Φαταάουα ουα ρασάηλ, τόμος 3 σελ. 369
4) Μούσλιμ νούμερο 867
5) από την Συλλογή του Ιμάμ αλ Μπουχάρι και στο Φάτχ αλ Μπάρι νούμερο 2697
6) Στο Μούσναντ του Ιμάμ Άχμαντ τόμος 4, σελ. 125)
7) Δείτε Κοράνι 9:100
Categories: Μουσουλμάνοι