Άχμαντ M.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά που συνοδεύει τους κακόδοξους είναι οι προσπάθειες που καταβάλλουν για να υποτιμήσουν την σοβαρότητα της αμαρτίας και βεβαίως τις συνέπειες της. Μέσα από αυτήν την «νοοτροπία» δημιουργούνται και οι κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί η γνωστή αίρεση των Μούρτζια οπου αναφέρουν την πίστη ως θέμα καρδιάς, μόνο, και όχι πράξεων (αποφυγή της αμαρτίας και τήρησης του επιτρεπτού/νόμιμου).
Να θυμηθούμε όμως πάλι τον ορισμό του Ιμαάν (πίστης) στο Ισλάμ. Ιμαάν είναι:
- Η πίστη στην καρδιά
- Η έκφραση και η εξωτερίκευση της με λόγια
- Και ανάλογες πράξεις
Οι παραπάνω τρεις κατηγορίες αποτελούν συναίνεση των Σαχάμπα (οπαδών, φίλων του Προφήτη μας) και καταγράφεται από τον Ιμάμη ασ-Σάφιη όπως το παραθέτει ο Ιμάμης αλ Λα’αλικάη (τόμος 4, σελ. 848 – τόμος 5, σελ. 957)
Η τρίτη λοιπόν προϋπόθεση της πίστης (κάνοντας πράξεις) είναι αυτό που αναιρεί ξεκάθαρα τους αιρετικούς που προσπαθούν να υποτιμήσουν την αμαρτία και την συνέπεια της.
Ο Ύψιστος λέει:
«Και τότε όποιος έχει κάνει το μικρότερο καλό, θα βρει την ανταμοιβή του (θα το δει). Κι όποιος έχει κάνει το μικρότερο κακό, έστω σαν το βάρος ενός μορίου, θα το βρει στην ανταμοιβή του (θα το δει)» {Κοράνι 99:7-8}
Τα άτομα αυτά, που υποτιμούν την αμαρτία υπό το φως της πιστής στην καρδιά, παραθέτουν αρκετές φορές λεγόμενα από λογίους για το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό) και πως αυτό, από μόνο του, αποτελεί μέσο σωτηρίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μονοθεϊσμός (έχοντας σωστή γνώση του) αποτελεί μέσο σωτηρίας αλλά ταυτόχρονα ο πιστός οφείλει να γνωρίζει ότι πίστη του αυτή (περί Μονοθεϊσμού) «τρώγεται», μειώνεται σταδιακά, σε βαθμό που μπορεί και να εξαφανιστεί, όταν διαπράττονται αμαρτίες, είτε είναι μεγάλες είτε μικρές. Ο Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν ρωτήθηκε: «η δογματική-πίστη επηρεάζεται από τις αμαρτίες και την ανυπακοή;». Απάντησε: «Ναι. Οι αμαρτίες και η ανυπακοή «μειώνουν» την Ακίντα (δογματική-πίστη), είτε είναι μεγάλες είτε μικρές» {2011-10-06 – http://www.alfawzan.af.org.sa/}
Δεν αγνοούμε την ευσπλαχνία του Κυρίου μας, ο οποίος συγχωρεί οποίον θέλει και με όσες αμαρτίες παρουσιαστεί ο οποιοσδήποτε μπροστά του την Ημέρα της Κρίσης. Στεκόμαστε όμως απέναντι σε αυτήν την ανθρώπινη «αρρώστια» που εκμεταλλεύεται το έλεος του Αλλάχ έτσι ώστε να δίνεται το ελεύθερο και η δικαιολογία για την παρανομία και την αμαρτία. Σε σημείο μάλιστα να αγνοείται η προσευχή, η νηστεία και άλλες πράξεις λατρείας. Όπως εύστοχα τόνισε ο σέηχ ουλ Ισλάμ, Ιμάμ Ίμπν Κάγιεμ, «Πολλοί είναι αυτοί που αμαρτάνουν διότι βασίζονται στην ευσπλαχνία του Αλλάχ. Αυτός που το κάνει είναι σαν τον πεισματάρη αμαρτωλό» {αντ-Ντά’, σελ. 31.}
Ο μεγάλος λόγιος και μουχάντιθ, αλ Μιζζη, είπε: «Ο γνώστης δεν είναι αυτός που ξέρει το καλό και το κακό. Γνώστης είναι αυτός που ξέρει το καλό και το ακολουθεί και ξέρει το κακό και το αποφεύγει» {στο Ταχδιίμπ αλ Καμαάλ, τόμος 11, σελ 191 – υπογράμμιση δικιά μου}
Και ο Ύψιστος προειδοποιεί το δημιούργημα του, για την Ημέρα της Κρίσης:
«Και σε όποιον η ζυγαριά είναι βαριά (από καλές πράξεις) τότε αυτοί είναι οι επιτυχημένοι. Αλλά σε οποίον η ζυγαριά είναι ελαφριά, τότε αυτοί είναι που έχασαν τις ψυχές τους στην Κόλαση, για πάντα» {Κοράνι 23:102-103}
Και ο Αλλάμα Ίμπν Άμπου Ζάηντ αλ Καηραουάνί (310 μετά χίτζρα) αναφέρει στο εξαιρετικό του δογματικό έργο «Μουκάντιμα αρ Ρισάλα», σελ. 142: «Οφείλεις να πιστεύεις ότι το Ιμαάν (η πίστη) αποτελείται από αυτά που λες με την γλώσσα σου, το τι πιστεύεις πραγματικά στην καρδιά σου και το τι κάνεις με τα μέλη του σώματος σου (πράξεις)»
Συνεπώς, όπως τοποθετούνται και οι Ουλεμά, δεν νοείται Ταουχίντ (Μονοθεϊσμός) αν οι πράξεις του ατόμου δεν είναι αποκλειστικά για τον Ύψιστο.
Και για τα λεγόμενα που παραθέσαμε του Ίμπν Άμπου Ζάηντ αλ Καηραουάνί, ο Αλλάμα Άχμαντ αν Νάτζμι στην επεξήγηση του λέει (σελ. 145):
«Είναι ανεπαρκής η ομολογία της πίστης με την γλώσσα σου όταν αυτή δεν υπάρχει στην καρδιά σου. Ομοίως, ανεπάρκεια υπάρχει στην καρδιά σου όταν τα μέλη του σώματος σου δεν αντιδρούν ανάλογα με την πίστη (δηλαδή με αυτό που υπάρχει στην καρδιά). Γιαυτόν τον λόγο ο Αλλάχ ο Ύψιστος καταδίκασε τον Φαραώ και τον λαό του που αρνήθηκαν το μήνυμα του Μωυσή (ειρήνη σε αυτόν). Το αρνήθηκαν έχοντας αλαζονεία να πράξουν ανάλογα παρόλο που το πίστευαν στην καρδιά τους. ο Ύψιστος λέει:
«Και τα απέρριψαν από αδικία κι υπερηφάνεια ενώ οι ψυχές τους είχαν βεβαιωθεί (για την αλήθεια τους). Κοίταξε τώρα πώς ήταν η τιμωρία εκείνων που ήταν διεφθαρμένοι» {Κοράνι 27:14}
Να βάλουμε την τελεία με μια ρήση του Προφήτης μας η οποία αποδεικνύει περαιτέρω την σχέση μεταξύ καρδιάς και πράξης. Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم είπε:
«Πράγματι, στο σώμα υπάρχει ένα κομμάτι (κρέας) οπου άμα είναι σωστό και ορθό τότε όλο το σώμα στέκεται σωστά, και αν είναι διεφθαρμένο τότε όλο το σώμα είναι στην διαφθορά, και αυτό είναι η Καρδιά» {Μπουχάρι 52, Μούσλιμ 1599}
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι