Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Ύψιστος λέει:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ
«Εσείς που πιστεύετε! Τρώτε από τα αγαθά φαγητά που σας προμηθεύσαμε κι ευχαριστείτε τον Αλλάχ» {Κοράνι 2:172}
أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ
«Σας επιτρέπετε το ψάρεμα στο νερό κι η χρήση του για τροφή» {Κοράνι 5:96}
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ
«Σας απαγορεύεται (για τροφή) το ψόφιο κρέας, το αίμα, το χοιρινό κρέας, καθώς και εκείνο για το οποίο επικαλέσθηκαν – (κατά τη σφαγή) – το όνομα άλλου αντί του Αλλάχ» {Κοράνι 5:4}
وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَّكُمْ
«Και το φαγητό (το κρέας) των οπαδών της Γραφής (Ιουδαίοι – Χριστιανοί) είναι επιτρεπτό για εσάς» {Κοράνι 5:5}
Οι λόγιοι αναφέρουν, όπως προκύπτει από σχετική ρήση του Προφήτη[1], ότι ο Μουσουλμάνος δεν είναι υποχρεωμένος να διερευνά αν το κρέας των Χριστιανών και των Ιουδαίων έχει σφαχτεί εις το όνομα του Υψίστου η κατά τον τρόπο που ορίζει η προφητική παράδοση (δηλαδή σφαχτό – όταν η λεπίδα περνά και κόβει τον λαιμό του ζωντανού).[2] Παρολαυτα όμως, ο Μουσουλμάνος οφείλει να επιλέγει να καταναλώσει το κρέας για το οποίο είναι σίγουρος (όσο είναι δυνατόν) για την νομιμότητα του.
Το Ισλάμ βλέπει το φαγητό ως ένα δώρο και μια ευλογία από τον Αλλάχ τον Ύψιστο. Ο Αλλάχ το έπλασε για τους ανθρώπους έτσι ώστε να κάνουν σωστή χρήση και όχι κατάχρηση. Ο άνθρωπος οφείλει να είναι ευγνώμων προς τον Δημιουργό του για το φαγητό και το νερό του. Ο Προφήτης κατά την διάρκεια η το τέλος του φαγητού συνήθιζε να λέει:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنِي هَذَا، وَرَزَقَنِيهِ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّي، وَلَا قُوَّةٍ
«Η δόξα ανήκει στον Αλλάχ που με ταΐσε αυτό και μου το προσέφερε χωρίς να καταβάλω καμία δύναμη η ικανότητα από μεριά μου»[3]
Το Κοράνι και η Σούννα απαγορεύουν (χαράμ) ορισμένα φαγητά όπως το χοιρινό, το αίμα, το αλκοόλ (γενικά τις ουσίες), το γαϊδούρι και ζώα που δεν είναι σφαγμένα εις το όνομα του Αλλάχ. Η Ισλαμική νομολογία απαγορεύει επίσης τα έντομα (εκτός από την ακρίδα) και τα ζώα με κυνόδοντες και κοφτερά νύχια. Ο Απόστολος του Αλλάχ απαγόρεψε (ως τροφή) κάθε αρπακτικό που έχει κυνόδοντες και κάθε αρπακτικό πτηνό με νύχια.[4]
Ο Μουσουλμάνος που ζει σε μη Ισλαμική χώρα πολλές φορές συναντά προβλήματα για να βρει χαλάλ κρέας, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μιας και τα καταστήματα/κρεοπωλεία που πωλούν νόμιμο Ισλαμικό κρέας σπανίζουν. Όμως πρέπει να τονιστεί ότι χαλάλ κρέας δεν εννοείται μόνο το Ισλαμικά σφαγμένο κρέας αλλά και αυτό που προέρχεται από τους Χριστιανούς και τους Ιουδαίους (όπως είδαμε και από το Κορανικό χωρίο), εφόσον έχει σφαχτεί καθώς πρέπει (η λεπίδα να περνά και να κόβει το σημείο του λαιμού-οισοφάγου). Συνεπώς, το κρέας των Χριστιανών και των Ιουδαίων (όχι των αλλόθρησκων γενικά), μιας και η Ελλάδα είναι Χριστιανική χώρα, επιτρέπεται σε περίπτωση που αδυνατούμε να βρούμε κρέας που είναι σφαγμένο στα πρότυπα της Ισλαμικής παράδοσης.
Ο Μουσουλμάνος προσπαθεί να βρει χαλάλ νόμιμα Ισλαμικό κρέας, αυτή είναι η πρώτη επιλογή του και προσπάθεια. Εφόσον όμως δεν βρίσκει, τότε έχει την επιλογή να στραφεί στο κρέας των Χριστιανών και των Ιουδαίων (προερχόμενο από Χριστιανική/Ιουδαϊκή χώρα) χωρίς απαραίτητα να διερεύνηση τον τρόπο της σφαγής. Εάν όμως του γνωστοποιηθεί (συγκεκριμένα και πέρα από κάθε αμφιβολία) ότι το κρέας είναι παράνομο (νεκρό, σκοτωμένο από χτύπημα, στραγγαλισμένο κτλ) τοτε απαγορεύεται η κατανάλωση του.
Ο Μουσουλμάνος οφείλει να είναι προσεκτικός όταν αγοράζει γενικά την τροφή του. Ένας απλός τρόπος για να ελέγχει την νομιμότητα της τροφής του είναι να κοιτάζει τα συστατικά. Εφόσον εντοπίζει ουσίες από χοιρινό κρέας η αλκοόλ η οτιδήποτε απαγορευμένο, τότε το αποφεύγει. Ο Μουσουλμάνος πρέπει να είναι μετριοπαθής στην έρευνα του και όχι υπερβολικός/υστερικός. Τσεκάροντας τα συστατικά του προϊόντος είναι ένας καλός/μετριοπαθής τρόπος για να προφυλαχτεί. Δεν είναι λίγα και τα προϊόντα που αναγράφουν το σήμα του Χαλάλ. Στην Δύση το Χαλάλ κερδίζει συνεχώς έδαφος λόγω της αυξημένης ζήτησης.
Σε ορισμένες φιλοζωικές οργανώσεις εντοπίζεται μια πολεμική ρητορική εναντίον του Χαλάλ φαγητού. Συγκεκριμένα οι «φιλόζωοι» υποστηρίζουν ότι το ζωντανό αντιμετωπίζεται με βάναυσο τρόπο. Αυτό είναι ένα ψέμα το οποίο προέρχεται καθαρά από Ισλαμοφοβικούς και αδαείς. Στο Ισλάμ ο χασάπης καλείται να συμπεριφερθεί ευσπλαχνικά στο ζώο. Ο Προφήτης λέει σε σχετική ρήση:
إِنَّ اللَّهَ كَتَبَ الإِحْسَانَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ فَإِذَا قَتَلْتُمْ فَأَحْسِنُوا الْقِتْلَةَ وَإِذَا ذَبَحْتُمْ فَأَحْسِنُوا الذَّبْحَ وَلْيُحِدَّ أَحَدُكُمْ شَفْرَتَهُ فَلْيُرِحْ ذَبِيحَتَهُ ”
«Ο Αλλάχ έχει διατάξει καλοσύνη σε κάθε τι, γιαυτο οταν σφάζετε (το ζωντανό) σφαχτέ το με καλό τρόπο (μην το ταλαιπωρείται). Γιαυτο πρέπει να ακονίζεται καλά τα μαχαίρια σας (να μην προκαλείται πόνο και ταλαιπωρία) για να πεθαίνουν άνετα.»[5]
Είναι περίεργο όμως πως αυτές οι ίδιες οργανώσεις δεν εκφράζουν καμία δυσαρέσκεια για τα μοντέρνα σφαγεία τα οποία χρησιμοποιούν μεθόδους ταλαιπωρίας και πραγματικού βασανισμού όπως ηλεκτρισμό, χτύπημα με πιστόλι και άλλες παρόμοιες μεθόδους που τα βαφτίζουν ως «μοντέρνες πρακτικές αναισθησίας»[6]. Τι καλύτερο από το παραδοσιακό μαχαίρι, το οποίο να είναι καλά ακονισμένο και να περνά μια και καλή από το λαρύγγι, οπου φέρνει άμεσο και ανώδυνο θάνατο στο ζωντανό;
Επιπλέον, στα βιβλία της Ισλαμικής Νομολογίας για την μέθοδο της σφαγής, βρίσκουμε αναφορές που απαγορεύουν να σφάζονται τα ζωντανά μαζί έτσι ώστε να μην τους προκαλείται ο φόβος. Οποιαδήποτε πρακτική που παραπέμπει σε βασανισμό απαγορεύεται αυστηρά στο Ισλάμ.[7]
Όλοι αυτή η υστερία με το Χαλάλ φαγητό, το οποίο είναι ότι πιο καθαρό και υγιεινό, είναι απλά ατεκμηρίωτη δίχως καμία λογική επιχειρηματολογία.
[1] (Μπουχάρι, νο. 5507)
[2] Ματζμούα αλ Φατάουα, Ιμπν Μπαάζ, τόμος 23, σελ.20
[3] Άμπου Νταούντ 4023, ατ Τιρμιδί 3458, Ίμπν Μάτζα 3285
[4] Άμπου Νταούντ, νο. 3803
[5] Μουσλιμ, νο. 1955
[6] Ο πιστός Μουσουλμάνος επιτρέπεται να τρώει το κρέας του ζωντανού το οποίο είχε δεχτεί αναισθησία πριν σφαγιαστεί, όπως προκύπτει από το Κορανικό χωρίο 5:3. Αυστηρή προϋπόθεση όμως είναι η αναισθησία να μην έχει επιφέρει το θάνατο του ζωντανού, διότι σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είναι σφαχτό αλλά ψοφίμι. {Εισαγωγή στην Ισλαμική Νομολογία, τους Σέηχ αλ Φαουζάν, τόμος 2, σελ.662-663}
[7] Σάρχ Σούνναν Άμπου Νταούντ, τόμος 14, σελ.212
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι