Άχμαντ Μ. Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Μια από τις πολλές ιεραποστολικές μεθόδους που χρησιμοποιούν ορισμένοι Χριστιανοί για να προσηλυτίσουν Μουσουλμάνους είναι η επίκληση στο θαύμα. Θαύμα από «άγιο», ένα όραμα, η δήθεν βοήθεια ενός συμβόλου (σταυρός) και άλλα παρόμοια. Δυστυχώς πολλά αδέλφια μας πέφτουν στην παγίδα αυτή και ο μόνος λόγος είναι η άγνοια της θεολογίας τους και της ορθής δογματικής τους.
Μπορεί η θεραπεία μιας ανίατης αρρώστιας η ένα όραμα ενός αγίου (η οτιδήποτε που παρουσιάζεται ως «θαύμα») να αποτελέσει πειστική, αδιαμφισβήτητη και μοναδική απόδειξη; Όχι.
Τα θαύματα των Προφητών και τα θαύματα των ενάρετων πιστών
Στην Ισλαμική θεολογία τα θαύματα χωρίζονται σε δυο κύριες κατηγορίες:
- Τα θαύματα (Μού’τζιζα) που αποδίδονται μόνο στους Προφήτες και Αποστόλους του Αλλάχ.
- Τα θαύματα (Καράμα) μικρότερης κλίμακας που μπορεί να συμβούν σε ενάρετους πιστούς (οι λεγόμενοι Αουλιά, φίλοι/κοντινοί του Αλλάχ) [1]
Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ του Μού’τζιζα και του Καράμα που σε μελλοντικά άρθρα θα τα αναλύσουμε λεπτομερειακά. Μερικά παραδείγματα, για να πάρει μια γεύση ο αναγνώστης, είναι:
- Το Μού’τζιζα γίνεται δημόσια για να το δουν οι άνθρωποι. Ο Προφήτης, που το Μού’τζιζα γίνεται μέσω αυτού, οφείλει να το κάνει δημόσια. Το Καράμα πραγματοποιείται στον ενάρετο ιδιωτικά και δεν το δημοσιεύει.
- Το Μού’τζιζα μπορεί να συνοδευτεί ως δήλωση/απόδειξη για το Προφητικό αξίωμα. Το Καράμα δεν συνοδεύεται με δήλωση η απόδειξη αρετής από η για τον ενάρετο.
- Το αποτέλεσμα του Μού’τζιζα ωφελεί τους πολλούς. Το Καράμα ωφελεί συνήθως μόνο αυτόν που του συμβαίνει.
- Το Μού’τζιζα είναι ένα εξαιρετικό γεγονός ως θαύμα υπερβαίνοντας τους νόμους της φύσης. Το Καράμα είναι μικρότερης κλίμακας.
- Το Μού’τζιζα γίνεται μόνο από τον Προφήτη και τους Αποστόλους του Αλλάχ. Το Καράμα μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε που έχει φτάσει σε ένα μεγάλο επίπεδο αρετής. Κάποιος μπορεί να φτάσει σε αυτό το επίπεδο και χωρίς να του γίνει Καράμα.
- Οι Προφήτες χρησιμοποιούν το Μού’τζιζα για να αποδείξουν την αλήθεια σε αυτούς που τους αρνούνται. Οι ενάρετοι χρησιμοποιούν το Καράμα που τους δίνεται για να ενδυναμώσουν την πίστη τους και να διώξουν οποιαδήποτε ανησυχία και άγχος [2]
Η προϋπόθεση για να πραγματοποιηθεί το Καράμα:
Ένα Καράμα για να συμβεί στον πιστό οφείλει να είναι προσκολλημένος στην Σούννα του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Εάν δεν υπάρχει αυτή η προσκόλληση, και συμβεί «θαύμα» τότε δεν έχουμε να κάνουμε με Καράμα αλλά με διαβολικό έργο. Οφείλουμε να γνωρίζουμε επίσης ότι ακόμα και αν δεν συμβεί Καράμα αυτό δεν σημαίνει τίποτα για την πίστη του ατόμου. Αυτή η ευλογία γίνεται σαν χάρη από τον Ύψιστο για να ενισχυθεί η πιστή και η σταθερότητα. Με άλλα λόγια συμβαίνει γιατί το έχει ανάγκη ο πιστός. Οι περισσότεροι Σαχάμπα δεν είδαν κανένα είδους Καράμα εξαιτίας αυτής της σιγουριάς και του υψηλού επιπέδου πίστης που είχαν.
Το Καράμα είναι ευλογία αλλά μπορεί να μετατραπεί και σε δοκιμασία για αυτόν που γευτεί την εμπειρία του. Αυτός που είναι ευγνώμων για το Καράμα είναι αυτός που του έχει σταλθεί ως ευλογία. Αυτός που καυχιέται για το Καράμα και θαυμάζει τον εαυτό του με αποτέλεσμα να μην ακολουθεί ορθά το Ισλάμ τότε είναι καταδικασμένος [3]
Σαν Μουσουλμάνοι οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το Καράμα από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα για αυτόν που του πραγματοποιείται αν δεν τηρεί το Κοράνι και την Σούννα του Αποστόλου. Δεν αξιολογούμε τον άνθρωπο με βάση το Καράμα αλλά το Καράμα με βάση τον άνθρωπο. Αν τηρούσε και ήταν προσκολλημένος στην Σούννα του Αποστόλου τότε και μόνο είναι αληθινό Καράμα [4]
Στον Χριστιανισμό όλα δείχνουν οτι ισχύει το αντίθετο. Κάποιος αναγνωρίζεται «άγιος», κάλος η ενάρετος, όχι τόσο γιατί είναι προσκολλημένος προς τις εντολές του Ιησού (ειρήνη σε αυτόν) αλλά κυρίως επειδή του συνέβη «θαύμα» η μαρτύρησε για την πίστη του. Εδώ ακριβώς έχουμε το «θαύμα» να κάνει τον ενάρετο και όχι ο ενάρετος να κάνει το «θαύμα» (Καράμα).
Χωρίς υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι με δυσκολία βρίσκουμε πηγές και σχετική βιβλιογραφία από τα χριστιανικά κείμενα που να αναγνωρίζουν τον «άγιο» με βάση αυτά που έκανε και δίδαξε η κυρίως με βάση την προσκόλληση του στις θεϊκές εντολές. Η αναγνώριση του «αγίου» η του ενάρετου στον Χριστιανισμό κρίνεται κυρίως με βάση την αφθαρσία του σώματος του, το αν μαρτύρησε, με τα ευωδιαστά λείψανα του και αν έκανε θαύματα κατά την διάρκεια της ζωής του η μετά τον θάνατο του [5]
Το θεολογικό επιχείρημα προς τους Μουσουλμάνους
Σε αυτό το σημείο οι Χριστιανοί ιεραπόστολοι, από διάφορες ομολογίες, μιλούν στους Μουσουλμάνους για θαύματα αγίων ως το απόλυτο επιχείρημα για την αλήθεια των θέσεων τους. Αποτελεί όμως το απόλυτο επιχείρημα; Είναι το θαύμα αυτό που αποδεικνύει τον ενάρετο και τον φίλο του Αλλάχ η το να είναι υποταγμένος και προσκολλημένος στις εντολές Του;
Για το Ισλάμ, ο μεγάλος λόγιος Ίμπν Ταημία, ξεκαθαρίζει ότι κανένας πιστός δεν πρέπει να παραπλανηθεί από αυτόν που θα του έρθει με θαύματα. Ακόμα και αν εξαφανιστεί μπροστά σου, περπατήσει πάνω στο νερό, πετάξει στον αέρα, θεραπεύει αρρώστιες, όλα αυτά και αλλά παρόμοια και ανωτέρα στα ανθρώπινα μάτια είναι άχρηστα και ανούσια αν δεν ακολουθεί την Σούννα του Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Για την ακρίβεια, λέει ο Ίμπν Ταημία, αυτά έχουν πραγματοποιηθεί από μάγους, μη Μουσουλμάνους, αιρετικούς και άλλους ανάμεσα τους. Συνεπώς το να εξετάσεις αν κάποιος είναι ενάρετος και φίλος του Ύψιστου δες αν τηρεί τον λόγο Του καθώς επίσης την Σούννα του Αποστόλου Του. Αν αντιφάσκει τότε είτε ψεύτης είναι είτε πραγματοποιεί διαβολικό έργο [6]
Ενισχύοντας την Ισλαμική τοποθέτηση, μπορούμε να προσθέσουμε και ορισμένα εδάφια από τα χριστιανικά ευαγγέλια. Για παράδειγμα διαβάζουμε στο ευαγγέλιο «του Ματθαίου»:
«Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε· αλλ’ αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο ονομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα; Και, τότε, θα ομολογήσω σ’ αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα· φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία» [Ματθαίος 7:21-23]
Αυτός που τηρεί το λόγο του Αλλάχ του Ύψιστου είναι αυτός που θα εισέρθει στον Παράδεισο. Όχι αυτός που επικαλείται τα θαύματα. Ο Ιησούς (ειρήνη σε αυτόν), κατά το κείμενο, θα διώξει αυτούς που επικαλούνται το «θαύμα» και θα ευτυχίσουν αυτοί που τήρησαν τον λόγο του Αλλάχ και την καθοδήγηση του Αποστόλου. Στα ακριβώς επόμενα εδάφια διαβάζουμε:
«Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα· και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και δεν έπεσε· επειδή, ήταν θεμελιωμένο επάνω στην πέτρα. Και καθένας που ακούει τα λόγια μου αυτά, και δεν τα πράττει, θα εξομοιωθεί με έναν άφρονα άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην άμμο· και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και έπεσε· και η πτώση του ήταν μεγάλη» [Ματθαίος 7:24-27]
Για άλλη μια φορά δίνεται έμφαση στις πράξεις και την υπακοή προς τις εντολές και ότι με βάσει αυτές (και με την πίστη) αναγνωρίζεται ο ενάρετος οπου δίνεται και η ανάλογη παραβολή. Ο Τρεμπέλας αναφέρει στην μετά συντόμου ερμηνεία του «Θα αναγνωρίζω ως ιδικούς μου εκείνους μόνον, που θα έχουν καλά και ενάρετα έργα» (έμφαση δικιά μας)[7]
Συμπέρασμα:
Το «θαύμα» από μόνο του, ως κριτήριο για το αν κάποιος είναι ενάρετος, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως με βάση την Ισλαμική θεολογία και με βάση το κείμενο του «Ματθαίου». Το κριτήριο για το αν κάποιος είναι φίλος του Αλλάχ είναι με βάση τις εντολές της αποκάλυψης και με βάση της αφοσίωσης και της προσκόλλησης που δείχνει στην καθοδήγηση του Αποστόλου. Συνεπώς η δήλωση ότι «είδα άγιο», «ο σταυρός με βοήθησε», «είδα όραμα», «θεραπεύτηκα από τον χ» δεν στέκουν ούτε αποτελούν απόδειξη, τόσο για τον Μουσουλμάνο όσο και για έναν Χριστιανό. Το κριτήριο είναι ένα και απλό, η τήρηση της αποκάλυψης και της Προφητικής παράδοσης (Σούννα)
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Υποσημειώσεις:
[1] «Τα καραμάτ των Αουλιά» του Αλλάμα Σάλεχ Ίμπν Φαουζάν, σελ 2
[2] «Αλ Ουιλάηα ουαλ καράμα φιλ-Ακίντα Ισλαμία» του Μουχάμαντ Χάηρ αλ Όυμαρι
[3] “Αλ Τάνμπιχατ αλ Λατίφα¨, του Αλλάμα Σάαντι, σελ.107
[4] Του Αλλάμα Ίμπν Ουθαημήν, στο “Λικαάτ αλ Μπαάμπ αλ Μαφτούχ”, νούμερο 84 ερώτηση 8
[5] Π.Β Πάσχου, Άγιοι οι Φίλοι του Θεού, σελ 128-129
[6] “Αλ Φουρκάν μπάιναλ αουλιγιά αρ Ραχμάν ουα αουλιγιά ασσαητάν”, Ίμπν Ταημία, σελ.168-169
[7] Π.Ν Τρεμπέλας, Η Καινη Διαθηκη μετα συντομου ερμηνειας, σελ 29.
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΙΣΛΑΜ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ