Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν, στην επεξήγηση του για το έργο του Ιμάμ Ιμπν ουλ Κάγιεμ إغاثة اللهفان من مصائد الشيطان λέει τα εξής:
Μια από τις γνωστές παγίδες του σατανά είναι να παρακινεί τον πιστό να δέχεται τον κάθε έναν στη ζωή του, χωρίς να θέτει όρια και διαχωρισμούς. Το αποτέλεσμα είναι ο αιρετικός, που δηλώνει Μουσουλμάνος, να μην δέχεται κριτική για την πλάνη του και αυτός που εναντιώνεται στην Σούννα να μην δέχεται επίπληξη κάτω από το πρόσχημα του «καλού» χαρακτήρα. Δίχως καμία αμφιβολία πρόκειται για μια καλοστημένη παγίδα από τον σατανά.
Κάθε τι έχει την θέση του. Ο κάλος χαρακτήρας έχει την θέση του και τον ρόλο του και η απομάκρυνση από τους αχλουλ μπίνταα (αιρετικούς – πλανεμένους), κάνοντας τους κριτική, έχει την θέση του και τον ρόλο του. Γιαυτο, ο αιρετικός και ο παράνομος πρέπει να δεχτεί νουθεσία, και εφόσον επιμένει στην αστοχία του πρέπει να νιώσει άβολα και να μην γίνει αποδεκτός στους κύκλους των πιστών, ενώ οι ενάρετοι, που στέκονται πάνω στην Ισλαμική Ορθοδοξία, γίνονται αποδεκτοί με χαρά και αγάπη. Ο Ύψιστος λέει
وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
«Κι όταν έρχονται σε σένα αυτοί που πιστεύουν στα εδάφια/σημεία Μας, πες: “Ειρήνη να είναι πάνω σας. Ο Κύριος σας έχει ορίσει για τον Εαυτό Του το έλεος (ως χάρη Του): αν κανείς από σας αμαρτήσει αστόχα κι έπειτα μετανιώσει, κι επανορθώσει, τότε πράγματι (Ο Αλλάχ) είναι Πολυέλεος, Πολυεύσπλαχνος» {Κοράνι 6:54}
Οι ενάρετοι πιστοί πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι εξαιτίας της επιθυμίας τους για το καλό. Όσο για αυτούς που επιμένουν στην παρανομία και την πλάνη, ο Μουσουλμάνος πρέπει να απαξιεί έως ότου ο πλανεμένος μετανοήσει στον Αλλάχ. Ο πιστός εκφράζει αγάπη, συμπάθεια και αφοσίωση στους πιστούς και στους ενάρετους και εκφράζει απέχθεια και απομακρύνεται από αυτούς που με επιμονή διαπράττουν το παράνομο και την πλάνη
Ο Μουσουλμάνος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να ασφαλίζει την πίστη του και την θρησκεία του από κάθε μορφή δοκιμασίας και κινδύνου. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπει να έρχονται στη ζωή του άτομα τα οποία θα του φέρουν καταστροφή και αμφιβολία στα θρησκευτικά του ζητήματα. Συνεπώς, ο Μουσουλμάνος δεν προσφέρει την φιλία του και την συμπάθεια του σε τέτοια άτομα, ούτε κάθεται μαζί τους. Ο Ύψιστος λέει:
وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَىٰ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
«Και αν θα δεις εκείνους που κοροϊδεύουν/επιτίθενται στα εδάφια/σημεία Μας, φύγε μακριά τους, μέχρις ότου αλλάξουν θέμα. Κι αν ο σατανάς σε κάνει να ξεχαστείς, τότε μετά που θα το ξαναθυμηθείς, να μη (συνεχίσεις) να κάθεσαι με αυτούς τους άδικους ανθρώπους» {Κοράνι 6: 68}
Ο τρόπος που αλληλεπιδρούμε με κάθε τύπο ανθρώπου διαφέρει σύμφωνα με αυτό που ωφελεί τον καθένα από αυτούς. Ο καλός χαρακτήρας προορίζεται για τον ενάρετο και αυτόν που τηρεί την αλήθεια. Και η απομάκρυνση και η απέχθεια (στην καρδιά) προορίζεται για αυτόν που ενστερνίζεται με επιμονή την πλάνη και το ψέμα. Ο Μουσουλμάνος δεν καλωσορίζει στην ζωή του τον παράνομο και τον πλανεμένο με την δικαιολογία του καλού χαρακτήρα και της φιλίας. Διότι αν δείξεις συμπάθεια και φιλία στον αιρετικό τοτε του δίνεις περισσότερο χώρο στο να συνεχίζει να κάνει πράξη την πλάνη και την αίρεση του παρεξηγώντας έτσι τις καταστάσεις.
Σαφώς και είμαστε δίκαιοι με όλους. Αλλά τα συναισθήματα μας οφείλουμε να τα διαχειριστούμε καθώς πρέπει. Η αγάπη και η συμπάθεια δεν αρμόζει να απευθύνεται στον αιρετικό. Όπως και η απέχθεια δεν αρμόζει να απευθύνεται στον ενάρετο πιστό. Ο πιστός αγαπά και απεχθάνεται σύμφωνα με αυτά που αγαπά και απεχθάνεται ο Κύριος ο Ύψιστος.
Πηγή: www.alfawzan.af.org.sa/ar/node/15341
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι