Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος στο Κοράνι, διατάζει τον Προφήτη και τους πιστούς, να ακολουθήσουν την παράδοση/θρησκεία του Αβραάμ. Διαβάζουμε:
ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا
«Σου έχουμε εμπνεύσει (το Μήνυμα) “Να ακολουθείς την αγνή και ορθή θρησκεία του Αβραάμ» {Νάχλ, 16:123}
Η λέξη Χανιφία αναφέρεται στην θρησκεία ενός Μονοθεϊστή (Χανίφ) που σε αυτήν την περίπτωση είναι ο Αβραάμ. Ο Χανίφ είναι αυτός που αφιερώνει τον εαυτό του στον Αλλάχ και ταυτόχρονα αρνείται οποιαδήποτε άλλη θεότητα, δηλαδή αρνείται τον πολυθεϊσμό σε κάθε μορφή του. Ο Χανίφ υποτάσσει όλο του το είναι στον Αλλάχ, με όλη του την καρδιά, με κάθε του πράξη, με κάθε του πρόθεση, με κάθε του στόχο, λειτουργεί σε κάθε στιγμή της ζωής του για χάρη του Κυρίου, ενώ αρνείται οτιδήποτε (λατρευτικά) πέρα από τον Αλλάχ. Ο Ύψιστος μας καλεί να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Αβραάμ:
وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ ۚ مِّلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ
«Δεν σας έχει επιβάλλει δυσκολίες στη θρησκεία σας. Είναι η θρησκεία του πατέρα σας του Αβραάμ» {Χάτζ 22:78}
Η θρησκεία του Αβραάμ, είναι να λατρεύεις μόνο τον Αλλάχ (Θεό), με ειλικρίνεια. Και αυτό ακριβώς είναι η «χανιφία». Δεν είναι απλά και μόνο λατρεία στον Αλλάχ, αλλά λατρεία με ειλικρίνεια, τηρώντας την θρησκεία με ειλικρίνεια αποκλειστικά για χάρη Του. Αυτό διότι εάν εισέρθει το σίρκ (πολυθεϊσμός – παγανισμός) στη λατρεία, τότε ακυρώνεται το στοιχείο της ειλικρινείας προς τον Ύψιστο. Δεν στέκεται η ειλικρίνεια με πολυθεϊστικές εκφράσεις/πράξεις. Η λατρεία λοιπόν για να θεωρηθεί πραγματική, αληθινή λατρεία, πρέπει να είναι άδεια από εκφράσεις/πράξεις σίρκ. Ο Ύψιστος λέει:
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ
«Και δεν είχαν διαταχθεί παρά μόνο να λατρεύουν τον Αλλάχ μ’ ειλικρινή πίστη, λατρεύοντας τον Αλλάχ με ειλικρίνεια και αποκλειστικότητα (χουναφαά)» {Μπάινα, 98:5}
Το αραβικό κείμενο λέει χουναφά που είναι ο πληθυντικός του χανίφ. Οφείλουμε να λατρεύουμε τον Δημιουργό μας ως Χουναφά, και αυτό διότι ο Αλλάχ ο Ύψιστος είπε:
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
«Και δεν έπλασα τα Πνεύματα και τους ανθρώπους, παρά μόνο για να Με λατρεύουν» {Κοράνι 51:56}
Το «παρά μόνο για να Με λατρεύουν» σημαίνει λατρεία με Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό). Να λατρεύουν τον Αλλάχ και μόνο Αυτόν, χωρίς συνεταίρους. Η σοφία και το νόημα της κτίσης λοιπόν έχει να κάνει με την λατρεία προς τον Ύψιστο. Μια λατρεία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ειλικρίνεια προς τον Δημιουργό. Αυτή είναι η ουσία και το νόημα της ζωής. Συνεπώς, ο πολυθεϊστής και γενικά αυτός που λατρεύει άλλους, με τον έναν τρόπο η τον άλλον, πέρα από τον Αλλάχ η μαζί με τον Αλλάχ, εναντιώνεται στον σκοπό της ζωής και στον λόγο της ίδιας του της ύπαρξης.
Ο Προφήτης Αβραάμ είναι ο πατριάρχης όλων των Προφητών που ήρθαν μετά από αυτόν. Όλοι προέρχονται γενεαλογικά από τον Αβραάμ. Γιαυτο και ο Ύψιστος λέει:
وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ
«και δώσαμε στους απογόνους του το προφητικό αξίωμα, και το Βιβλίο (τη Γραφή)» {Κοράνι 29:27}
Σχεδόν όλοι οι Προφήτες προέρχονται από τον γιο του Ισραήλ (Ιακώβ), τον εγγονό του Αβραάμ, εκτός από τον Προφήτη Μουχάμαντ ο οποίος προέρχεται γενεαλογικά από τον Προφήτη Ισμαήλ. Άρα βλέπουμε πως σχεδόν όλοι είναι παιδιά του Αβραάμ γενεαλογικά. Με αυτόν τον τρόπο ο Ύψιστος τιμά τον Προφήτη του, τον Αβραάμ. Και τον έκανε ηγέτη της ανθρωπότητας και ένα παράδειγμα προς μίμηση. Ο Ύψιστος λέει:
قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا
«Πράγματι, θα σε κάνω ηγέτη για όλη την ανθρωπότητα» {Μπάκαρα: 2:124}
Ο Αβραάμ λοιπόν είναι παράδειγμα προς μίμηση, για όλους τους Προφήτες, ο οποίος προσκάλεσε στην λατρεία του Αλλάχ με Μονοθεϊσμό. Κάθε ένας από τους Προφήτες αυτό έκανε και ήταν η κύρια αποστολή του: Να καλέσουν το λαό τους στον Μονοθεϊσμό, να λατρεύουν τον Αλλάχ, Αυτόν και μόνο, αποφεύγοντας ταυτόχρονα κάθε μορφή πολυθεϊσμού, ειδωλολατρίας και παγανισμού. Όπως λέει και ο Ύψιστος:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ
«Και πράγματι, στείλαμε σε κάθε έθνος, έναν απόστολο που κήρυξε: «Λατρεύεται τον Αλλάχ (μόνο) και απομακρυνθείτε από το Ταγούτ (ψεύτικες θεότητες/είδωλα». {Νάχλ 16:36}
Κάθε Προφήτης λοιπόν κήρυξε και δίδαξε Ταουχίντ-Μονοθεϊσμό. Όλοι οι Προφήτες έχουν μια θρησκεία. Την μονοθεϊστική θρησκεία του Ισλάμ. Όσον αφορά το κομμάτι των Νόμων, τότε αυτό διαφέρει από Προφήτη σε Προφήτη, από Απόστολο σε Απόστολο. Ο Ύψιστος έδινε συγκεκριμένους νόμους σε κάθε έθνος και λαό, έπειτα με την έλευση κάθε καινούριου αποστόλου, τους ακύρωνε αντικαθιστώντας τους με άλλους. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι την έλευση του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم, οπου οι νόμοι του, η Σαρία του, ισχύει για όλη την ανθρωπότητα και όλοι οι προηγούμενοι νομοί ακυρώθηκαν. Η Σαρία του Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم ισχύει και θα ισχύει μέχρι το τέλος του κόσμου.
Όσον αφορά την δογματική διδασκαλία των Προφητών, η θεολογία τους, είναι όμοια. Ο Μονοθεϊσμός δεν αλλάζει, ούτε η πίστη που καλείται να υιοθετήσει ο άνθρωπος προς τον Δημιουργό. Αυτά είναι απαράλλακτα και δεν πρόκειται ποτέ να αλλαχτούν. Με αυτήν λοιπόν την έννοια η θρησκεία των Προφητών είναι μια και μοναδική, είναι το Ισλάμ, είναι η λατρεία προς τον Κύριο Δημιουργό με απόλυτο Μονοθεϊσμό, έτσι όπως διδάχτηκε από τους Προφήτες και τους Αποστόλους. Από τον Αδάμ μέχρι και τον Μουχάμαντ, όλοι οι Προφήτες, δίδαξαν Ταουχίντ.
Πηγή: «Από την επεξήγηση του Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν για την εισαγωγή του Αλ Καουάιντ αλ Άρ’μπαα»
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΙΣΛΑΜ