αναδημοσίευση
Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Στα μάτια του πιστού κάθε επίγειος πλούτος και πολυτέλεια είναι σαν φυλακή. Και αυτό διότι ο πιστός συλλογίζεται και εργάζεται για τον αληθινό, αιώνιο και ουσιαστικό πλούτο που είναι αυτός του παραδείσου. Όσον αφορά τον άπιστο, τοτε αυτός ο επίγειος κόσμος είναι ο παράδεισος του και επιδιώκει να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία του σε αυτόν, χωρίς να λογαριάζει την μεταθανάτια ζωή και κρίση. Ο Αλλάχ περιγράφει την αστοχία αυτή του άπιστου όταν λέει:
وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ
«Εκείνοι όμως που απίστησαν, απολαμβάνουν τα επίγεια (παράνομα) και τρώνε όπως τρώνε τα ζώα, και η Φωτιά θα είναι ο χώρος διαμονής τους (μετά θάνατον)» {Κοράνι 47:12»
Η συμπεριφορά του άπιστου πολλές φορές αποδεικνύει οτι λογαριάζει αυτην την επίγεια ζωή ως παράδεισο. Πολλές φορές τον βλέπεις να ψάχνει τον παράδεισο σε αυτήν την ζωή και κάνει τα επίγεια θέματα ως μοναδικό σημείο αναφοράς και προτεραιότητας, όμως δεν γνωρίζει η δεν καταλαβαίνει ότι ο πραγματικός παράδεισος βρίσκεται μετα θάνατον.
Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم είπε:
الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَجَنَّةُ الْكَافِرِ
«Ο (επίγειος) κόσμος είναι η φυλακή του πιστού και ο παράδεισος του άπιστου» {Τιρμιδί, νο.2324, Μούσλιμ, νο.2956}
Το βασικό χαρακτηριστικό της φυλακής είναι ότι ο φυλακισμένος δεν είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει. Είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους νόμους της φυλακής και τους κανόνες που του επιβάλουν οι δεσμοφύλακες. Το ιδιο συμβαίνει και με τον πιστό στην επίγεια ζωή οπου ακολουθεί τους κανόνες του Δημιουργού του και ως ανταμοιβή θα έχει την υπέρτατη ελευθερία μετα θάνατον, τον παράδεισο. Όσο γιαυτον που απολαμβάνει τον κάλπικο επίγειο παράδεισο του, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι εντολές του Κυρίου του, τότε η φωτιά της κόλασης τον περιμένει.
Τι ισχύει όμως γιαυτους που απολαμβάνουν τον πλούτο τους (νόμιμα) ενώ πιστεύουν στον Αλλάχ και τηρούν τις εντολές Του; Ο Ιμάμ Ιμπν Χάτζαρ αλ Ασκαλάνι λέει ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση σε αυτό, διότι ακόμη και η νόμιμη επίγεια οικονομική ανεξαρτησία που βιώνει ο πιστός, συγκριτικά με τον πλούτο και την ευτυχία του παραδείσου, είναι σαν φυλακή. Και η επίγεια φτώχια και συμφορά που βιώνει ο άπιστος, συγκριτικά με την τιμωρία της κόλασης, είναι σαν παράδεισος.
Γιαυτο λέμε στα αδέλφια, υπομονή για χάρη του Αλλάχ ο οποιος ετοιμάζει την καλύτερη ανταμοιβή για τους δούλους Του. Και λέμε στον άπιστο, σταματά να ψάχνεις τον παράδεισο στον επίγειο κόσμο, δεν θα τον βρεις, βρίσκεται μετά θάνατον και θα τον κερδίσεις μόνο όταν υποταχθείς στο θέλημα του Δημιουργού σου.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Δείτε επίσης: Ελευθερία και ψευτο ελευθερία
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι