Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Λέει ο Αλλάμα Σέηχ Σάλεχ αλ-Ασέηχ:
Έρχονται πολλοί και λένε: «Ποια είναι η σημαντικότητα αυτού του Ταουχίντ για το οποίο μιλάτε συνεχώς; Πόσο σημαντικό είναι στις ζωές των ανθρώπων;»
Έχει το σπουδαιότερο σκοπό/αποτέλεσμα σε αυτόν τον επίγειο κόσμο και στον επόμενο (μετά θάνατον). Όσον αφορά τα αποτελέσματα του στην επίγεια ζωή, τότε προσφέρει μια ζωή νηφάλια. (Λέει ο Ύψιστος):
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً
«Οποιοσδήποτε – άνδρας ή γυναίκα – κάνει το καλό και είναι πιστός (με Ταουχίντ), σ’ αυτόν θα του δώσουμε μια καλή ζωή, και θα τους ανταποδώσουμε (μετά θάνατον) – για αμοιβή – σύμφωνα με το καλύτερο από εκείνα που έκαναν» {Κοράνι 16:97}
Και το σπουδαιότερο σκοπό/αποτέλεσμα μετά θάνατον είναι ότι θα πεθάνεις ενώ δεν έχεις διαπράξει σίρκ (πολυθεϊσμό, παγανισμό, ειδωλολατρία, οποιαδήποτε μορφή συνεταιρισμού) με τον Αλλάχ. (διαβάζουμε σε αυθεντικό χαντίθ):
مَنْ مَاتَ لاَ يُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ
«Όποιος πεθάνει δίχως να έχει διαπράξει Σίρκ (στη ζωή του) θα εισέρθει στον Παράδεισο» {Μούσλιμ, νο.92}
(και στο Κοράνι):
إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ
«Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί αυτόν που λατρεύει συνέταιρο μ’ Αυτόν (σίρκ). Συγχωρεί όμως, οτιδήποτε άλλο αμάρτημα και σ’ όποιον θέλει» {Κοράνι 4:48}
Γιαυτο το λόγο, το να καθιερώσεις το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό) είναι η μεγαλύτερη μορφή αρετής που μπορείς να πράξεις προς τους ανθρώπους και η μεγαλύτερη μορφή καλοσύνης προς την κτίση (δημιουργία).
Το καλό προς την κτίση (ολόκληρη την δημιουργία) είναι μέσω ελεημοσύνης. Είναι όμως και να τους σώσεις στην επίγεια ζωή τους και στην μετά θάνατον, εφαρμόζοντας την σωστή Ακίντα και εφαρμόζοντας το Ταουχίντ (Μονοθεϊσμό) της λατρείας (προς τον Αλλάχ). Πρόκειται για την μεγαλύτερη μορφή καλοσύνης προς αυτούς και η σπουδαιότερη ωφέλεια.
Γιαυτό όποιος διδάσκει το Ταουχίντ και διδάσκει την ορθή Ακίντα (αυτός που ειδικεύεται – ο γνώστης), είτε στα Τζαμιά, είτε σε ομιλίες/διαλέξεις, είτε σε πανεπιστήμια, θεωρείται ένα άτομο που ωφελεί τους ανθρώπους με την σπουδαιότερη και μεγαλύτερη ωφέλεια, η οποία είναι και η κληρονομία των Προφητών και των Αποστόλων (ειρήνη και ευλογία σε αυτούς). Γιαυτό το λόγο, προστατεύοντας αυτό το θεμέλιο (του Ταουχίντ και της Ακίντα) είναι υποχρέωση. Και το να καθιερώνεις και να εφαρμόζεις το Ταουχίντ της λατρείας ανάμεσα στους ανθρώπους είναι υποχρέωση. Και αυτό διότι μέσω αυτού εξαρτάται η ευτυχία των ανθρώπων στην επίγεια ζωή και στην μετά θάνατον.
Είναι υποχρέωση για κάθε έναν ξεχωριστά να θέσει αυτό το ζήτημα ως κάτι πολύ σημαντικό. Και το ίδιο ισχύει για τις οργανώσεις που δουλεύουν (κηρύττοντας/διαδίδοντας) για το Ισλάμ. Οφείλουν να δώσουν μεγάλη προσοχή στο κομμάτι του εξαγνισμού της ψυχής (μέσω του Ταουχίντ), έτσι ώστε να το κάνουν για χάρη του Αλλάχ αποκλειστικά και να υπάρχει διάκριση μεταξύ αλήθειας και πλάνης σχετικά με το Ταουχίντ (και της σωστής Ακίντα).
Πηγή:
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι