αναδημοσίευση
Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Ύψιστος Αλλάχ λέει στον Προφήτη صلى الله عليه وسلم να ανακοινώσει τα εξής στους πιστούς:
قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
«Πες: «Αν εσείς αγαπάτε τον Αλλάχ, τότε ακολουθείστε με, για να σας αγαπήσει ο Αλλάχ και να συγχωρήσει τις αμαρτίες σας. Γιατί ο Αλλάχ είναι Ο Πολυεπιεικής, και Ο Πολυεύσπλαχνος» {Κοράνι 3:31}
Εάν λέμε ότι αγαπάμε τον Αλλάχ, με αγάπη που όμοια της δεν υπάρχει, τότε μια απλή δήλωση δεν αρκεί. Η δήλωση αυτή πρέπει να συνοδεύεται με ειλικρίνεια – αλήθεια. Και το σημάδι ειλικρίνειας για μια τέτοια δήλωση είναι η προσκόλληση του ατόμου στον Προφήτη του, τον Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم . Δηλαδή, να ακολουθούμε το παράδειγμα του Προφήτη μας στην συμπεριφορά, στα λόγια, στις πράξεις, στην λατρεία και στην καθημερινότητα μας.
Όποιος ακολουθεί τον Προφήτη τότε η δήλωση του περί αγάπης προς τον Ύψιστο είναι αξιόπιστη και έγκυρη. Το αποτέλεσμα θα είναι ο Αλλάχ να τον αγαπήσει, να τον συγχωρήσει από τυχόν αμαρτίες, να του δείξει έλεος και να τον βοηθήσει στα θέματα που τον απασχολούν. Ενώ όποιος δεν ακολουθεί το παράδειγμα του Προφήτη, έμμεσα η άμεσα, δείχνει ότι δεν αγαπά τον Αλλάχ διότι η αγάπη του προς τον Αλλάχ έχει προϋπόθεση την προσκόλληση στο παράδειγμα του Προφήτη του.
Συνεπώς, εφόσον λείπει το στοιχείο της προσκόλλησης και της τήρησης προς την προφητική μεθοδολογία (Σούννα), τότε αυτόματα λείπει και το στοιχείο της αγάπης προς τον Παντοδύναμο.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίζει ότι αγαπά τον Αλλάχ, αλλά εφόσον δεν ακολουθεί την Σούννα του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم είναι άδεια δήλωση χωρίς καμιά ουσία και ωφέλεια. Οι δηλώσεις χωρίς πράξεις είναι κενές. Τα λόγια είναι άδεια και ανούσια όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς αλλά δύσκολο να τηρείς αυτά που λες. Ο Ύψιστος απεχθάνεται να λες αυτό που δεν κάνεις:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ
كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ
«Ω εσείς που πιστεύετε, γιατί λέτε εκείνα που δεν κάνετε; Στα μάτια του Αλλάχ είναι μισητό όταν λέτε εκείνα που δεν κάνετε» {Κοράνι 61:2-3}
Ότι λέμε και πιστεύουμε οφείλουμε να το εξωτερικεύουμε με τα μέλη του σώματος, δηλαδή με πράξεις. Γιαυτο και ο Ύψιστος θα δώσει την ικανότητα της μαρτυρίας στα μέλη του σώματος την Ημέρα της Κρίσης διότι από αυτά απορρέουν οι πράξεις. Είναι ψέμα αυτό που λένε οι πολλοί: «εγώ πιστεύω και το κρατώ μόνο στην καρδιά μου». Του απαντάμε και του λέμε «οι πράξεις μαρτυρούν τι έχεις στην καρδιά σου». Όταν πίστη και πράξεις δεν συμβαδίζουν τότε εισέρχεται η αρρώστια της υποκρισίας, είθε ο Ύψιστος να μας προστατέψει.
Έτσι λοιπόν, η πίστη είναι ανάλογα με τον βαθμό που τηρείς το παράδειγμα του Προφήτη صلى الله عليه وسلم . Με αυτό αξιολογείται η αγάπη μας προς τον Δημιουργό.
[Το άρθρο βασίστηκε στο Τασφίρ του Ιμάμη ασ-Σάαντι]
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΜΟΥΧΑΜΑΝΤ(σ), Μουσουλμάνοι