Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Τηρώντας τις εντολές του Υψίστου και μένοντας μακριά από τις απαγορεύσεις Του, είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτείς από τις λεγόμενες «φυσικές» καταστροφές. Λέει ο Ύψιστος
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
«Φάνηκε η καταστροφή στη στεριά και στη θάλασσα από ό,τι έχουν κερδίσει τα χέρια των ανθρώπων (αμαρτίες, παρανομίες, κτλ), για να κάνει ο Αλλάχ να δοκιμάσουν τα αποτελέσματα των πράξεων τους, ώστε ίσως επιστρέψουν στον ίσιο δρόμο» {Κοράνι 30:41}
Λέει επίσης:
وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ
«Και αν σας συμβεί οποιαδήποτε συμφορά (τραγωδίες, καταστροφές) είναι επειδή τα ίδια σας τα χέρια την έχουν κερδίσει. Συγχωρεί όμως πολλές (πράξεις σας)» {Κοράνι 42:30}
Όποιος πιστεύει και έχει θεοσέβεια (τάκουα) τότε ο Αλλάχ τον ευλογεί (ατομικά η συλλογικά) και τον προστατεύει:
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِن كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
Αν οι κάτοικοι των χωριών είχαν πιστέψει και σέβονταν τον Αλλάχ, θ’ ανοίγαμε γι’ αυτούς το δρόμο των ευλογιών από τον ουρανό και τη γη, αλλά όμως αρνήθηκαν (το μήνυμα των Προφητών), και τους πήραμε με τιμωρία για ό,τι είχαν κερδίσει.
Η υπακοή προς τον Αλλάχ, τηρώντας το Ταουχίντ (μονοθεϊσμό) είναι αιτία για αφθονία και ασφάλεια:
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ
«Κι ο Αλλάχ έδωσε ένα παράδειγμα: Ένα χωριό χαιρόταν ασφάλεια κι ησυχία, και του δόθηκαν τα πιο άφθονα αγαθά, από κάθε τόπο και μεριά. Κι όμως έδειξε αγνωμοσύνη για τις χάρες του Αλλάχ. Γι’ αυτό κι ο Αλλάχ το έκανε να δοκιμάσει την σκληρή πείνα και το φόβο εξ αιτίας των πράξεων που έκαναν» {Κοράνι 16:112}
Ασφάλισε τον εαυτό σου, την οικογένεια σου και αυτούς που αγαπάς, από κάθε κακό και συμφορά, με το να τηρείς καθώς πρέπει, τις εντολές του Υψίστου, με Ταουχίντ (μονοθεϊσμό) και μείνε μακριά από το απαγορευμένο. Και αν λυγίσεις από τα πάθη σου τότε μην απελπιστείς, ζήτα συγχώρεση και πορεύσου ξανά στο ενάρετο μονοπάτι.
Ο Απόστολος του Αλλάχ συνήθιζε να λέει ως επίκληση:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْهَدْمِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنَ التَّرَدِّي وَأَعُوذُ بِكَ مِنَ الْغَرَقِ وَالْحَرَقِ وَالْهَرَمِ وَأَعُوذُ بِكَ أَنْ يَتَخَبَّطَنِي الشَّيْطَانُ عِنْدَ الْمَوْتِ وَأَعُوذُ بِكَ أَنْ أَمُوتَ فِي سَبِيلِكَ مُدْبِرًا وَأَعُوذُ بِكَ أَنْ أَمُوتَ لَدِيغًا
Η ντουά προφέρεται: «Αλλαχούμα ίνι αούδουμπικα μίναλ χάντμ, ουα αούδουμπικα μίνατ-ταράντιι, ουα αούδουμπικα μίναλ γάρακι, ουαλ χάρακι, ουαλ χάραμ, ουα αούδουμπικα αν γιαταχαμπ-μπάτανι ασ-σαητάν ίν-νταλ μάουτ, ουα αούδουμπικα αν αμούτα φι σαμπίλικα μουντμπιραν, ουα αούδουμπικα αν αμούτα λαντίγαν»
Η μετάφραση της ντουά: «Ω Αλλάχ ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από το να γκρεμιστεί το σπίτι μου και να πέσει πάνω μου. Ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από το να πέσω στο κενό. Ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από το να πνιγώ, να καώ και από τα γηρατειά που εξασθενούν. Ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από τον σατανά που βλάπτει κατά την ώρα του θανάτου. Ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από το να πεθάνω στην υποχώρηση (όταν αγωνίζομαι για χάρη Σου), και ζητώ καταφύγιο σε Εσένα από το τσίμπημα των δηλητηριωδών ζωυφίων» {Άμπου Νταούντ, νο.1552}
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Categories: Μουσουλμάνοι