Μετάφραση: Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Το θέμα της αίρεσης, που προκύπτει από διάφορους νεωτερισμούς και καινοτομίες στο δόγμα και στην θρησκεία γενικότερα, είναι πάρα πολύ σοβαρό όπως έχουμε τονίσει και επεξηγήσει πολλές φορές. Έχουμε αφιερώσει άρθρα, βιβλία, βίντεο και ηχητικές ομιλίες για την λεπτομερειακή ανάλυση του θέματος.
Σε αυτό το άρθρο θα καταπιαστούμε με μια εξτρεμιστική τάση, η οποία επικρατεί στις τάξεις ορισμένων δήθεν πολέμιων της αίρεσης, που δυστυχώς διαδίδεται όλο και περισσότερο. Είναι αυτοί οι οποίοι αποκαλούν τον κάθε έναν αιρετικό, και τον απομονώνουν, δίχως καμία απολύτως βάση, γνώση και ορθή μεθοδολογία. Το αποτέλεσμα είναι να αμαυρώνουν την ευλογημένη Σαλαφία (Ισλαμική Ορθοδοξία).
Δίχως καμία αμφιβολία η αίρεση και οι αιρετικοί πρέπει να αποδομούνται και ο πιστός Μουσουλμάνος πρέπει να απομακρύνεται από αυτούς. Άλλο αυτό, και άλλο να χαρακτηρίζεις κάποιον αιρετικό αυθαίρετα, για θέματα δευτερεύοντα η για θέματα τα οποία, στην θρησκεία, υπάρχει χώρος για διαφορετική γνώμη (παράδειγμα σε θέματα νομολογίας – φίκχ), πάντα με σεβασμό και τήρηση της απόδειξης από το Κοράνι και την Σούννα.
Σε αυτό το πλαίσιο, έχω μεταφράσει ορισμένες φατάουα (Ισλαμικές ετυμηγορίες) από διάφορους λόγιους (Ουλεμά) γιαυτο το θέμα. Τονίζω ότι οι φατάουα αυτές είναι συγκεκριμένες και απευθύνονται σε αδαείς εξτρεμιστές που χαρακτηρίζουν ως αιρετικό τον κάθε έναν άδικα. Δεν είναι παρότρυνση για την υπεράσπιση των αιρετικών, ούτε αποτελεί κριτική κατά των αναιρέσεων της αίρεσης και των οπαδών της. Η αίρεση και ο οπαδός της αναιρούνται και καταδικάζονται με τον πιο σαφή τρόπο. Ομοίως καταδικάζεται και ο εξτρεμισμός, ο οποίος προέρχεται από άγνοια και χαρακτηρίζει άδικα τον κάθε έναν ως αιρετικό, μόνο και μόνο επειδή διαφωνεί μαζί του σε προσωπικό επίπεδο η σε δευτερεύοντα θέματα της θρησκείας, που δεν αποτελούν δόγμα ούτε υπάρχει συναίνεση των λογίων. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο καθένας έχει το ελεύθερο να επιλέγει την θέση που του αρέσει, αλλά οφείλει να ακολουθεί την αλήθεια και τις αποδείξεις. Ακολουθούν οι φατάουα:
1) Σέηχ Ουμπάιντ αλ Τζάμπιρι: Ο σοφός τρόπος για να αντιμετωπίσεις τα μεγάλα κεφάλια της αίρεσης (αιρετικοί ιμάμηδες, κτλ).
Ρωτήθηκε ο Αλλάμα:
«Είθε ο Αλλάχ να σας κάνει καλό Σέηχ. Η τέταρτη και η τελευταία ερώτηση: Ορισμένοι έχουν αναφέρει ότι δεν είναι πρέπον να προειδοποιείς τους λαϊκούς (τον απλό κόσμο) για τα κεφάλια της αίρεσης. Διότι ο απλός κόσμος δεν θα δεχτεί τα λόγια που εναντιώνονται σε αυτούς (στα μεγάλα κεφάλια της αίρεσης). Αλλα αυτό που κάνουμε είναι, σταδιακά και προοδευτικά, να τους διδάσκουμε την Σούννα (να την τηρούν) και την Μπίνταα (νεωτερισμούς, αιρέσεις – έτσι ώστε να την αποφεύγουν). Με αυτόν τον τρόπο όταν θα κατανοήσουν (την κατάσταση) τους κάνουμε αναφορά για τα ονόματα (για να προσέχουν). Είναι αυτή η θέση/απόφαση σωστή;»
Απάντηση:
Ναι. Είναι σωστό και εμείς στεκόμαστε πάνω σε αυτό (ως μέθοδος), με το θέλημα του Αλλάχ. Διότι η ντάουα μας, η ντάουα των Άχλου Σούννα Ουαλ Τζαμαά (Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι η αλλιώς οι Σαλαφιήν), στέκεται πάνω στην σοφία (αλ Χίκμα). Έτσι όπως ο Αλλάχ είπε στον Προφήτη صلى الله عليه وسلم , και απευθύνεται γενικά, περιλαμβάνοντας αυτόν και περιλαμβάνοντας κάθε έναν που καλεί (κάνει ντάουα) με Μπασίρα (κατανόηση/επίγνωση των καταστάσεων):
ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ
«Προσκάλεσε στο δρόμο του Κυρίου σου με σοφία και με σωστή οδηγία» {Κοράνι 16:125}
Και ο Άλι رضي الله عنه είπε: «Μίλα στον κόσμο με τρόπο που θα καταλάβουν»
Αυτός που καλεί (που κάνει ντάουα) με επίγνωση, οφείλει να ζυγίσει τις ωφέλειες και τις ζημιές. Όταν οι άνθρωποι μιας συγκεκριμένης χώρας (η περιοχής) έχουν έντονη αγάπη για κάποιον, που μπορεί να είναι ο Ιμάμης τους, και δεν έχουν μάθει την θρησκεία εκτός μέσω αυτού, και αυτός που κάνει ντάουα τον βλέπει ως πλανεμένο αιρετικό, τότε δεν μιλάει με σκληρότητα η άσχημα γιαυτόν. Οφείλει να κάνει (πρώτα) τον λαό να αγαπήσουν την Σούννα και τους οπαδούς της και προειδοποιεί και αναιρεί την αίρεση με γενικό τρόπο. Λέγοντας (παράδειγμα) «αυτό είναι αίρεση και αυτό είναι αίρεση». Και το κάνει αυτό μέχρι να φτάσει στο σημείο να μπει στις ψυχές τους με την ντάουα του και οι καρδιές τους να ηρεμούν μαζί του (τον εμπιστεύονται). (Φτάνοντας) σε αυτό το σημείο, τους ξεκαθαρίζει την κατάσταση.
Όταν όμως (προειδοποιεί ενάντια στα κεφάλια της αίρεσης) και το κάνει πριν από όλα τα άλλα, τότε αυτό είναι λάθος. Ομοίως, από τα κεφάλια της αίρεσης μπορεί να είναι κάποιοι που έχουν κυβερνητικές θέσεις, όπως για παράδειγμα υπουργοί θρησκευτικών η δικαστές μιας χώρας. Δεν είναι πρέπον να προειδοποιήσεις τους άλλους γιαυτούς. Και αυτό γιατί κάνει κακό στην ντάουα μας. Βλάπτει την ντάουα μας και δεν ωφελεί. Είναι υποχρεωτικό να κατευνάσεις (να ηρεμήσεις – σε ότι δεν εναντιώνεται την αλήθεια) την κατάσταση.
Στο Σαχίχ αλ Μπουχάρι, από την αναφορά της Άισα رضي الله عنها η οποία είπε ότι ένας άνδρας ζήτησε άδεια από τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم να μπει στο σπίτι του. Ο Απόστολος είπε: «δώστε του άδεια να μπει και τι κακός αδελφός που είναι προς τους συγγενείς του». Και όταν ο άνδρας εισήρθε, ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم έδειξε χαρούμενο πρόσωπο και καλή διάθεση προς αυτόν και μίλησε μαζί του με μαλακό τρόπο. Όταν έφυγε ο άνδρας, ειπώθηκε στον Προφήτη: «Απόστολε του Αλλάχ, είπες ότι είπες (στην αρχή πριν μπει σπίτι) και είδαμε (μετά) ότι του μίλησες με ευγένεια και ήσουν ευδιάθετος και ευχάριστος μαζί του». Είπε ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم: «Πράγματι, από τους χειρότερους ανθρώπους την Ημέρα της Κρίσης θα είναι αυτός που τον εγκαταλείπουν οι άνθρωποι εξαιτίας των αμαρτιών του».
Γιαυτο λοιπόν, ορισμένοι άνθρωποι δεν πρέπει να μποϊκοτάρονται, ούτε να προειδοποιείς τους άλλους γιαυτούς, διότι το κακό τους (που θα προκύψει μετά) θα βλάψει τους ανθρώπους του Ισλάμ.
Όσον αφορά αυτόν που κάνει λάθη και το λάθος είναι ενάντια και μόνο στον εαυτό του (δεν το διαδίδει), εάν δεχτεί την συμβουλή (με γνώση) τότε είναι καλό, και αν όχι τότε μποϊκοτάρεται και δεν έχει καμία αξιοπρέπεια σαν άνθρωπος.
Πηγή:
2) Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν: Πως αντιμετωπίζεις τους αιρετικούς
Ρωτήθηκε ο Αλλάμα:
«Είμαστε φοιτητές στον Πανεπιστήμιο του Βασιλιά Σαούντ στο οποίο υπάρχουν αρκετοί Ράφιντα (Σιίτες). Ποια θέση πρέπει να έχει κάποιος απέναντι τους σύμφωνα με την Σαρία;»
Απάντηση:
«Να συμπεριφέρεστε έτσι όπως σας συμπεριφέρονται. Καλέστε τους στην αλήθεια. Συμπεριφερθείτε με όλους τους αιρετικούς έτσι όπως σας συμπεριφέρονται και καλέστε τους στην αλήθεια. Πολλοί που ακολουθούν τα κεφάλια της αίρεσης, δεν γνωρίζουν ότι οι αρχηγοί τους είναι αιρετικοί. Νομίζουν ότι είναι καλοί αυτοί που ακολουθούν δίχως να γνωρίζουν. Εάν συζητήσεις μαζί τους με ηρεμία – ευγενικά και τους εξηγήσεις την αλήθεια (με γνώση) θα επιστρέψουν στην αλήθεια. Πρέπει να διαχωρίσουμε μεταξύ του ατόμου που καλεί προς την αίρεση και τον λαϊκό τον απλό άνθρωπο που απλά ακολουθεί άλλους δίχως γνώση. Όπως και να έχει, τους συμπεριφερόμαστε έτσι όπως μας συμπεριφέρονται. Τους καλούμε στην αλήθεια και τους επεξηγούμε την πλάνη στην οποία βρίσκονται. Ίσως ο Αλλάχ τους καθοδηγήσει»
Πηγή: «Λικά αλ Μπάμπ αλ Μαφτούχ, 201 Β»
3) Σέηχ Άμπντουλ Μούχσιν αλ Αμπάντ: Πως αντιμετωπίζεις τον αιρετικό γείτονα που η αίρεση του μπορεί να έχει φτάσει σε επίπεδα απιστίας
كيفية التعامل مع الجار الذي من أهل البدعة
المرجع: شرح الأربعين النووية – الشريط 19
السؤال: الجار الذي هو من أهل البدع وقد تكون بدعته مكفرة، كيف أتعامل معه؟
الجواب: تعامل معه بدعوته والحرص على إنقاذه، وكما تعامل الكافر الذي هو كافر أصلي أيضاً تعامله، وإذا كان هجرك إياه يفيده فافعل.
لكن في الغالب أن الجيران لا يؤثر هجرهم، إنما الذي يؤثر مثل هجر الوالد للولد، وهجر الشيخ للتلميذ وغيرهم ممن قد يؤثر فيهم الهجر، وأما قضية الجيران فكون الإنسان يبقى على صلة به ويحرص على هدايته خير من أن يهجره ويبتعد عنه.
Ρωτήθηκε ο Αλλάμα:
«Πώς να συμπεριφερθώ με έναν γείτονα που είναι από τους αιρετικούς και η αίρεση του ίσως έχει φτάσει στο επίπεδο της απιστίας;»
Απάντηση:
«Να συμπεριφερθείς με το να τον καλέσεις στην αλήθεια και να προσπαθήσεις να τον σώσεις από την αίρεση. Έτσι όπως θα συμπεριφερόσουν με έναν άπιστο, συμπεριφέρσου και με τον γείτονα αυτόν (προσκάλεσε τον στην αλήθεια).
Εφόσον το μποϊκοτάρισμα είναι προς όφελος του, τότε κάντο. Όμως, τις περισσότερες φορές, το να μποϊκοτάρεις τον γείτονα σου δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα. Το μποϊκοτάρισμα μπορεί να έχει αποτέλεσμα στην περίπτωση του πατέρα με τον γιο του, ο δάσκαλος με τον μαθητή του, η άλλες περιπτώσεις που το μποϊκοτάρισμα έχει αποτελέσματα. Όσον αφορά τον γείτονα, τότε είναι ένα άτομο που πρέπει να κρατήσεις σχέσεις μαζί του και να φροντίσεις (όσο μπορείς) να τον καθοδηγήσεις, το οποίο είναι καλύτερο από το να τον μποϊκοτάρεις και καλύτερο από το να απομακρυνθείς από αυτόν»
Πηγή: Σάρχ αλ Αρμπαήν αν-Ναουαουία, κασέτα 19.
4) Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν: Ο Αλλάχ δεν σου ανέθεσε να αποκαλείς τους ανθρώπους ως αιρετικούς, δίχως λόγο, και να υποχρεώνεις τους άλλους να κάνουν το ίδιο
السؤال:يقول السائل:يقول: يُشكل علينا أو يُشكل على كثير من الشباب في هذا الزمان مسألة تبديع بعض الأشخاص حيث انقسم الناس و الشباب إلى قسمين : قسم يأخذ بتبديع العالم إذا صدر فيُلزِم غيرَه لأن ذلك من باب قبول خبر الثقة ، و قسم يقول إن مسألة التبديع من المسائل الإجتهادية فعلى هذا يَنظُر من له القدرة في ذلك و يأخذ حينئذ بما تبين له اجتهاده. و قد أشكل علينا هذا الأمر حفظكم الله فما نصيحتكم لنا؟
الجواب: ما كلفكم الله بتبديع الناس و الحكم عليهم بأنهم مبتدعة. ما كلفكم الله بهذا ، اُطلُبوا العلم الآن إذا طلبتم العلم عرفتم البدعة و المبتدعة ، أما أنكم تطلقون ألسنتكم على كل من خالف وكل من فعل شيئا تنتقدونه فيه تقولوا هذا مبتدع : هذا يرجع عليكم إثمُه! يرجع إثمه هذا عليكم! فالواجب على الإنسان أن يكف لسانه عن هذه الأمور وأن يطلب العلم و يشتغل بطلب العلم، ما كلفه الله أن يتتبع الناس ويقول هذا مبتدع و هذا فاسق و هذا فيه و هذا فيه! نعم. يمكن هو عنده أشد من المُنتَقَد. علينا أن نتقي اللهَ في أنفُسنا. نعم
Ρωτήθηκε ο Αλλάμα:
«Ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς η για πολλούς νεαρούς σήμερα είναι το να αποκαλείς συγκεκριμένα άτομα ως αιρετικούς (Ταμπντί’). Κάνοντας έτσι τους ανθρώπους και τους νέους να διαχωρίζονται σε δυο ομάδες. Η μια ομάδα να δέχεται το Ταμπντί’ ενός λόγιου όταν ανακοινώνεται και το υποχρεώνουν (να το αποδεχτούν) και οι άλλοι μιας και αυτό προέρχεται ως αφήγηση από έμπιστο άτομο. Και η άλλη ομάδα υποστηρίζει ότι το θέμα του Ταμπντί’ είναι θέμα Ιτζτιχάντ (προσωπικής θέσης ενός λογίου κατόπιν ακαδημαϊκής έρευνας). Με βάση αυτό, όποιος είναι σε θέση να το ψάξει επιστημονικά το θέμα, και έπειτα να αποδεχτεί αυτό που του δείχνει η έρευνα του. Μας έχει δυσκολέψει πολύ αυτό το θέμα, είθε ο Αλλάχ να σας προστατεύει, ποια είναι η συμβουλή σας;»
Απάντηση:
«Ο Αλλάχ δεν σου ανέθεσε να αποκαλείς τους ανθρώπους ως αιρετικούς, δίχως λόγο, και να αποφασίζεις εάν είναι αιρετικοί. Δεν σου έχει αναθέσει κάτι τέτοιο. Προς το παρόν να αναζητήσεις γνώση. Και όταν θα λάβεις γνώση και θα μάθεις, θα είσαι σε θέση να γνωρίζεις τι είναι αίρεση και ποιος είναι ο αιρετικός. Το να αφήνεις ελεύθερη την γλώσσα σου κάνοντας επίθεση σε όποιον διαφωνεί μαζί σου, η επειδή έκανε κάτι και τον κριτικάρεις ως αιρετικό, τότε η αμαρτία θα επιστρέψει σε εσένα. Η αμαρτία θα επιστρέψει σε εσένα. Είναι υποχρέωση για το άτομο να συγκρατήσει την γλώσσα του από αυτά τα θέματα και να αναζητήσει γνώση. Να απασχολεί τον εαυτό του με γνώση (μελέτη).
Ο Αλλάχ δεν σου ανέθεσε να ψάχνεις και να εξετάζεις τους ανθρώπους (τα λάθη τους) και να λες «αυτός είναι αιρετικός, αυτός είναι ανήθικος αμαρτωλός, αυτός έχει το ένα, αυτός έχει το άλλο. Ίσως ο ίδιος να έχει χειρότερα λάθη από αυτόν που κριτικάρει. Είμαστε υποχρεωμένοι να φοβηθούμε τον Αλλάχ»
Πηγή:
5) Σέηχ Άμπντουλ Μούχσιν αλ Αμπάντ: Το μόνο που ξέρουν είναι να αποκαλούν τους άλλους αιρετικούς, δίχως λόγο και αιτία.
السؤال: أحسن الله إليكم، متى يصح أن يُحَذّر من الداعية وطالب العلم تحذيرا مطلقا…؟
الجواب: الاشتغال بالتحذير والانشغال بالناس و(ماذا تقول في فلان؟) (ماذا تقول في فلان؟) (هل يُحذّر من فلان؟) (لا يُحذّر من فلان)…يعني بعض الناس ما يعرف إلا التحذير! ويشغل نفسه بالتحذير، وبدهيات العلوم لا يعرف عنها شيئا! وإنما يشغل نفسه بهذه الأمور
فلا يليق بالمسلم أن يكون همّهُ أن يتكلم في الناس أو يسأل عن الكلام في الناس ويكون شغله الشاغل في الناس، وإنما عليه أن يشتغل بالعلم ولا يطلق لسانه في الناس
نعم؛ الإنسان الذي ظهر شرّه وظهر فسقه وظهر ضرره يمكن أن يُحَذّر منه، لكن ليس كلّ من يحصل منه خطيئة أو يحصل منه زلّة يُحَذّر منه؛ لأنه لو كان الأمر كذلك ما يبقى أحد ما يُحَذّر منه!
من ذا الذي ما ساء قط… ومن له الحسنى فقط؟!
السائل-يكمل السؤال-: فإنّ البعض يُسقِطُ بعض المشايخ لأمور، كأن تكون لذلك الشيخ تعريفات هو يراها غير صحيحة، أو له طريقة في التدريس هو يراها غير صحيحة؟
الشيخ: على كلٍّ الإنسان عليه أن يحافظ على حسناته وألا يضيع منها شيء، وألا يوزعها على الناس، وإنما يحتفظ بها لنفسه، ويَدع الناس من الانشغال بهم والتحذير منهم، وإنما عليه أن يشتغل بالعلم النافع وتدريس العلم النافع إذا كان أهلا للتدريس، وإذا كان ليس أهلا لذلك؛ يتعلم
Ρωτήθηκε ο Αλλάμα:
«Πότε είναι σωστό να προειδοποιήσεις τον κόσμο για έναν που κάνει Ντάουα η για έναν μαθητή γνώσης; Διότι…(Ο Σέηχ τον διακόπτει λέγοντας…)»
Απάντηση:
«Απασχολείς τον εαυτό σου με την προειδοποίηση εναντίον άλλων, και απασχολείς τον εαυτό σου με τους ανθρώπους (το τι κάνουν). Τι λες γιαυτόν, τι λες για τον τάδε, να προειδοποιήσουμε η όχι, κτλ.
Κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα άλλο παρά μόνο να προειδοποιούν για άλλους και να απασχολούν τον εαυτό τους με προειδοποιήσεις. Δεν γνωρίζουν τίποτα για τις βασικές αρχές της γνώσης. Το μόνο πράγμα με το οποίο απασχολούν τους εαυτούς τους είναι αυτά τα θέματα.
Δεν αρμόζει σε έναν Μουσουλμάνο να είναι η βασική τους ενασχόληση οι άνθρωποι, το τι κάνουν, να ρωτάνε γιαυτους και να μιλάνε γιαυτους (συνεχώς). Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι οι άνθρωποι. Πρέπει να απασχολεί τον εαυτό του με γνώση δίχως να μιλάει για τους ανθρώπους.
Ναι, είναι αλήθεια. Ένα άτομο που το κακό του, η αμαρτία του και η βλάβη που μπορεί να προκαλέσει (αιρέσεις), τότε προειδοποιείς από αυτόν. Αλλά όχι ο κάθε ένας που πέφτει σε λάθη η αστοχίες πρέπει να προειδοποιηθεί (ως αιρετικός). Διότι αν αυτή ήταν η απαιτουμένη κατάσταση, τότε δεν θα είχε μείνει κανείς όρθιος (όλοι δηλαδή θα ήταν αιρετικοί).
Ποιος είναι αυτός που είναι αλάνθαστος; Και ποιος είναι αυτός που κατέχει μέσα του μόνο καλό (δίχως λάθη);»
Ο ερωτών λέει:
«Ρωτάω διότι μερικοί ακυρώνουν μερικούς λόγιους εξαιτίας κάποιων θεμάτων (ελαττωμάτων). Για παράδειγμα όταν ένας λόγιος έχει λανθασμένους ορισμούς, η ένας λόγιος χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη μέθοδο διδασκαλίας η οποία είναι λανθασμένη»
Απάντηση:
«Όπως και να έχει, είναι υποχρεωμένος ο κάθε ένας να ασφαλίσει τις καλές του πράξεις, δίχως να τις χάσει (λόγω τέτοιων συμπεριφορών, κουτσομπολεύοντας τον κάθε έναν). Και να αφήσει τον κόσμο και τις προειδοποιήσεις (που γίνονται δίχως λόγο, άδικα). Αυτό που χρειάζεται είναι να απασχολεί τον εαυτό του με ωφέλιμη γνώση και να επιμορφώνει τους άλλους, εφόσον είναι σε θέση (ειδικεύεται). Εάν δεν ειδικεύεται, τότε να κάτσει να μάθει.»
Πηγή:
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Categories: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Μουσουλμάνοι
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.