Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Σιιτισμός παρουσιάζεται χρονολογικά σχεδόν μαζί με τον Χαριτζητισμό, αν και ο Σιιτισμός εκδηλώνεται έντονα και κυρίως για πολιτικούς λόγους προς το τέλος της εποχής των μαθητών του Προφήτη (Σαχάμπα). Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζονται στο Χαλιφάτο του Άλι ως υποστηρικτές του Αλι και του οίκου του Προφήτη. Υποστηρίζουν ότι η ηγεσία έπρεπε να δοθεί όχι στον Άμπου Μπάκρ (τον πρώτο Χαλίφη) αλλά στον Άλι Ιμπν αμπου τάλιμπ (τον ξάδελφο του Προφήτη).
Οι Σιίτες δείχνουν μια προσκόλληση προς τον Άλι με εξτρεμιστικό τρόπο και μάλιστα πολλοί Σιίτες κατέληξαν να τον θεοποιήσουν και να τον λατρέψουν. Όταν ο ίδιος ο Αλί πληροφορήθηκε για αυτές τις εκφράσεις λατρείας και θεοποίησης προ το πρόσωπο του διέταξε τον διωγμό τους [1]
Αρκετοί Μουσουλμάνοι λόγιοι δογματολόγοι παρουσιάζουν ως κύριο υπεύθυνο αυτής της σέκτας (σιιτες) τον Άμπντάλλα Ιμπν Σαμπα’ έναν Ιουδαίο ο οποίος εκ των εσω προσπάθησε να φέρει την εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των Μουσουλμάνων. Ήταν ο πρωτεργάτης της θεωρίας, μετά τον θάνατο του Άλι, ότι ο Άλι δεν πέθανε μιας και διακατέχεται από την θεία φύση. [2]
Έπειτα από τους Σιίτες ξεπήδησε η σκληροπυρηνική έκδοση τους που λέγεται «Ράφιντα». Οι Ράφιντα επικεντρώθηκαν στην απέχθεια που είχαν για τους μαθητές του Προφήτη (τους Σαχάμπα) καθώς τους θεωρούσαν προδότες και εχθρούς του Ισλάμ. Όπως υπογραμμίζουν οι ιστορικοί δογματολόγοι, όλες αυτές οι πεποιθήσεις των Σιιτών στόχο είχαν τα πολιτικά συμφέροντα τους, καθώς ήθελαν τον ηγέτη τους να προέρχεται μόνο από τον οίκο του Προφήτη. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι αποδεκτό από την Ισλαμική Ορθοδοξία η οποία ορίζει ότι ο ηγέτης/χαλίφης μπορεί να είναι ο ικανός και σοφός Μουσουλμάνος, χωρίς απαραίτητα να είναι μέλος του οίκου του Προφήτη. Γιαυτο και οι πρώτες εκφάνσεις των Σιιτών έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα και όχι θεολογικό. Η θεμελιώδης θεολογική αίρεση εισήρθε αργότερα με την θεοποίηση των κληρικών τους και την υιοθέτηση της θεολογίας των Μουατάζιλα στο θέμα της ουσίας του Θεού.
Διαβάστε περισσότερα για την Ισλαμική αιρεσιολογία εδώ
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
[1] Ίμπν Χάτζαρ, Φάτχ αλ Μπάρι, 12/270
[2] Ιμπν Άμπντιλ Ίζ, Σάρχ αλ Ακίντα ατ Ταχαουία, σελ. 490
Categories: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.