Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ο πιστός Μουσουλμάνος λατρεύει τον Ύψιστο έχοντας το συναίσθημα της αγάπης, της ελπίδας και του φόβου σε απόλυτη ισορροπία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι λατρεύουν τον Παντοδύναμο μόνο με το στοιχείο της αγάπης. Αυτή η προσέγγιση στη λατρεία δεν συνάδει με τις διδασκαλίες του Κορανίου και της Σούννα, μιας και τα κείμενα καλούν στην ισορροπία αυτών των συναισθημάτων ως προς την έκφραση της λατρείας.

Ο Ύψιστος αναφέρει στο Κοράνι:

أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا

«Αυτοί οι ίδιοι (από τους αγγέλους και τους ανθρώπους) που σ’ αυτούς, απευθύνονται οι επικλήσεις, επιθυμούν (για τον εαυτό τους) το μέσο να πλησιάσουν το Κύριο τους – εύχονται για την ευσπλαχνία Του και φοβούνται απ’ την οργή Του. Πράγματι, η τιμωρία του Κυρίου σου είναι επίφοβη» {Κοράνι 17:57}

Επίσης:

 وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ

«Και ο Αλλάχ σας προειδοποιεί, από τον Εαυτό Του (να προφυλαχθείτε απο τις τιμωρίες Του). Γιατί το τέρμα της πορείας βρίσκεται στον Αλλάχ» {Κοράνι 3:28}

Επίσης:

وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ

«Και να φοβάστε (θεοφοβία) τον Αλλάχ. Μάθετε δε, ότι ο Αλλάχ είναι αυστηρός στην τιμωρία» {Κοράνι 2:196}

Ο μεγάλος Ιμάμης, ο αλ Κούρτουμπι, στο Ταφσίρ του αναφέρει για το τέλος του εδαφίου 196 στο 2^ο κεφάλαιο, ότι η διαταγή του Αλλάχ «φοβάστε τον Αλλάχ….είναι αυστηρός στην τιμωρία» είναι γενική και έχει αν κάνει για όλες τις πράξεις λατρείας και για το πώς οφείλουμε σαν συναίσθημα να λατρεύουμε τον Αλλάχ. {Ταφσιρ αλ Κούρτουμπι, τόμος 1, σελ 508}

Ο Ύψιστος αναιρεί τους πλανεμένους Σούφι, Χαριτζήτες, και Μουρτζίτες λέγοντας:

وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا

وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ

«Και όσο γι’ αυτόν που φοβάται τον Αλλάχ, (πάντοτε) του ετοιμάζει μια διέξοδο (από τις δυσκολίες του).Και προμηθεύει γι’ αυτόν (αγαθά από πηγές) που ποτέ δεν μπορούσε να τις φανταστεί. Και όποιος εναποθέτει την εμπιστοσύνη του στον Αλλάχ, είναι αρκετός γι’ αυτόν» {Κοράνι 65: 2-3}

Ο Ίμπν Καθίρ επεξηγεί το χωρίο λέγοντας:

«Όποιος έχει τάκουα (θεοφοβία) στον Αλλάχ σε αυτά που έχει διατάξει και αποφεύγει αυτά που έχει απαγορέψει, τότε ο Αλλάχ θα κάνει για αυτόν μια διέξοδο από κάθε δυσκολία του και θα φροντίσει γιαυτόν από πηγές που ποτέ δεν φαντάστηκε η περίμενε» {Ταφσίρ Ίμπν Καθίρ, τόμος 10, σελ 40}

Βλέπουμε επίσης ότι το στοιχείο της θεοφοβίας (τάκουα) του πιστού, δεν είναι απλά ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό αλλά και αυτό που στέκεται ως κριτήριο ανωτερότητας. Ο Ύψιστος λέει:

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ

«Ο πιο ενάρετος ανάμεσα σας είναι αυτός που έχει τάκουα (θεοσέβεια, θεοφοβία)» {Κοράνι 49:13}

Παρολαυτα όμως τα στοιχεία: θεοφοβία, αγάπη και ελπίδα, πρέπει να είναι ισορροπημένα μεταξύ τους, όπως λέει και ο μεγάλος αλλάμα, Σέηχ Σάλεχ αλ Φαουζάν:

«Όποιος λατρεύει τον Αλλάχ μόνο με φόβο τότε είναι Χαριτζήτης. Όποιος λατρεύει τον Αλλάχ μόνο με ελπίδα τότε είναι Μουρτζίτης και όποιος λατρεύει τον Αλλάχ μόνο με αγάπη τότε είναι Σούφι. Όμως όποιος λατρεύει τον Αλλάχ με αγάπη, ελπίδα, και φόβο (ταυτόχρονα) τότε είναι (ορθόδοξος) πιστός Μονοθεϊστής» 

Ο πλανεμένος ξινίζει διαβάζοντας τα λόγια του Αλλάχ που καλούν στην θεοφοβία. Ο ταλαίπωρος θέλει να τον παρακινούν η να παρακινεί έχοντας μόνο ελπίδα η αγάπη χωρίς το στοιχείο της προειδοποίησης και της θεοφοβίας. Αυτό, όπως είδαμε, αναιρείται από τον Ύψιστο καθώς επίσης από την μεθοδολογία των Προφητών/Αποστόλων που ήρθαν όχι μόνο να δώσουν ελπίδα αλλά και προειδοποίηση (θεοφοβία). Ο Ύψιστος αναφέρει:

رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا

«Οι Απόστολοι μετέφεραν καλές ειδήσεις, καθώς κι προειδοποιήσεις, ώστε οι άνθρωποι, έπειτα απ’ την αποστολή των Αποστόλων, να μην βρίσκουν προφάσεις απέναντι στον Αλλάχ και ο Αλλάχ είναι Παντοδύναμος (και) Πάνσοφος» {Κοράνι 4:165}

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَكُم بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

«Οπαδοί του βιβλίου (Χριστιανοί – Εβραίοι), σας ήρθε ο Απόστολος μας (Ο Μουχάμαντ), ξεκαθαρίζοντας σας τα πράγματα  μετά  από  μια διακοπή  στη σειρά των Αποστόλων, για να μην πείτε: “Δεν μας ήρθε κανένας κομιστής χαρμόσυνων ειδήσεων, ούτε και κανένας προειδοποιητής”. Τώρα όμως σας έχει έρθει κομιστής χαρμόσυνων ειδήσεων και προειδοποιητής κι ο Αλλάχ είναι ο Ικανός να κάνει αυτό που επιθυμεί» {Κοράνι 5:19}

Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ, στο έργο του «Μαντάριτζ ασ-Σαλικήν» το τοποθετεί έξοχα όταν λέει ότι η καρδιά είναι σαν το πτηνό: Η αγάπη είναι το κεφάλι και τα δυο φτερά είναι η ελπίδα και ο φόβος.

Άχμαντ Μ.Ελντίν

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: συναισθήματα, φόβος, Αλλάχ, Ισλάμ, Λατρεία, αίρεση, αγάπη, ελπίδα