Ποιοι είναι οι υπηρέτες του Αλλάχ και πως θα κληρονομήσουν το ύψιστο σημείο του Παραδείσου – صفات عباد الرحمن

 

 Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Ο Αλλάχ ο Ύψιστος, ο αρ Ραχμάν (Πολυεύσπλαχνος) περιγράφει τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τους πιστούς οι οποίοι θα κληρονομήσουν το ύψιστο σημείο του Παραδείσου. . Διαβάζουμε στο Κοράνι κεφ. 25 (αλ Φουρκάν) εδάφια 63-76.

وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا

«Και οι υπάκουοι υπηρέτες του Ραχμάν είναι εκείνοι που περπατούν πάνω στη γη με ταπεινοφροσύνη και με αξιοπρέπεια, και όταν τους απευθύνονται οι αμαθείς λένε: «Ειρήνη σε σας»


 

وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا

«Και είναι εκείνοι, που στο ένα κομμάτι της νύχτας, λατρεύουν τον Κύριο τους, γονατιστοί και όρθιοι»


 

وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا

«Και είναι εκείνοι που λένε: «Κύριε μας, απομάκρυνε από μας την Τιμωρία της Κόλασης, γιατί η τιμωρία της είναι μόνιμη»


 

إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا

«και πολύ κακός είναι σαν τόπος διαμονής και ανάπαυσης»


 

وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا

«Και είναι εκείνοι που όταν ξοδεύουν δεν είναι σπάταλοι και ούτε φιλάργυροι, αλλά κρατούν μια δίκαιη (ισορροπία) ανάμεσα σ’ αυτές (τις ακρότητες)»


 

وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا

«Και είναι εκείνοι που δεν επικαλούνται με τον Αλλάχ άλλο θεό, και δεν σκοτώνουν την ψυχή, που ο Αλλάχ την έκανε ιερή, εκτός (αν πρόκειται) για δίκαιη αίτια, και δεν διαπράττουν μοιχεία. Κι όποιος κάνει τούτο θα συναντήσει τιμωρία.»


 

يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا

«Θα πολλαπλασιαστεί σ’ αυτόν η τιμωρία κατά την Ημέρα της Ανάστασης και θα είναι αιώνια ντροπιασμένος»


 

إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا  

«Εκτός αν μετανιώσει, πιστέψει και κάνει ενάρετες πράξεις. Σ’ αυτούς ο Αλλάχ θα αντικαταστήσει τις κακές πράξεις τους με καλές, και ο Αλλάχ είναι ο Αυτός που συγχωρεί και ο Φιλεύσπλαχνος»


 

وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا

«Κι όποιος μετανιώνει και πράττει το ενάρετο, τότε πράγματι έχει επιστρέψει στον Αλλάχ με μια μετάνοια αποδεκτή»


 

وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا

«Και είναι εκείνοι που δεν γίνονται μάρτυρες στο ψέμα και αν ακόμα περάσουν από παρανομίες (κακό λόγο η κακή πράξη), τότε προσπερνούν με αξιοπρέπεια χωρίς συμμετοχή»


 

وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا

«Και είναι εκείνοι που όταν ενθυμούνται τα εδάφια του Κυρίου τους, δεν συμπεριφέρονται λες και είναι κουφοί η τυφλοί»


 

وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا

«Και είναι εκείνοι που λένε (προσευχόμενοι): «Κύριε μας, χάρισε σ’ εμάς συζύγους και απογόνους που να είναι η παρηγοριά των ματιών μας, και κάνε μας να είμαστε υπόδειγμα για τους θεοσεβείς»


 

أُولَٰئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا

«Αυτοί είναι που θ’ ανταμειφθούν με την πιο υψηλή τοποθεσία (στον παράδεισο) επειδή υπέμεναν καρτερικά. Κι εκεί μέσα θα γίνουν δεκτοί με ειρηνικούς χαιρετισμούς και σεβασμό»


 

خَالِدِينَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا

«Κατοικώντας εκεί για πάντα. Πόσο όμορφη διαμονή και τόπος ανάπαυσης»

Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τους πιστούς και αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να υιοθετήσουν όσοι θέλουν να λέγονται υπηρέτες του Αλλάχ. Ας δούμε επιγραμματικά τον σχολιασμό αυτών των εδαφίων:

«Και οι υπάκουοι υπηρέτες του Ραχμάν είναι εκείνοι που περπατούν πάνω στη γη με ταπεινοφροσύνη και με αξιοπρέπεια, και όταν τους απευθύνονται οι αμαθείς λένε: «Ειρήνη σε σας»:

Περπατούν με αξιοπρέπεια και ταπεινότητα, χωρίς αλαζονεία και έπαρση. Και αυτό το χαρακτηριστικό δεν συνδέεται μόνο στο περπάτημα αλλά γενικά στην συμπεριφορά του πιστού. Ο πιστός είναι ταπεινός χωρίς να χάνει το στοιχείο της αξιοπρέπειας. Και όταν οι αδαείς απευθύνονται στους πιστούς με σκληρά και υβριστικά λόγια, τότε οι πιστοί τους αγνοούν χωρίς να τους δίνουν σημασία και συγχωρούν. Αν είναι να μιλήσουν τότε μιλούν μόνο με καλό λόγο. Όσο περισσότερη αδαημοσύνη συναντά ο πιστός, από την μεριά των άλλων, τόσο πρέπει να αυξάνεται και η υπομονή του.

«Και είναι εκείνοι, που στο ένα κομμάτι της νύχτας, λατρεύουν τον Κύριο τους, γονατιστοί και όρθιοι»

Εγκαταλείπουν τα κρεβάτια τους προς το τέλος της νύχτας (η στα μέσα της νύχτας) για να σταθούν για εθελοντική προσευχή.

«Και είναι εκείνοι που λένε: «Κύριε μας, απομάκρυνε από μας την Τιμωρία της Κόλασης, γιατί η τιμωρία της είναι μόνιμη»

Και ζητούν στη προσευχή τους προστασία στον Ύψιστο από την τιμωρία της Κόλασης αναγνωρίζοντας την σφοδρότητα και την σοβαρότητα της. Αναγνωρίζουν επίσης ότι οι επιπτώσεις της απιστίας φέρουν παντοτινή διαμονή στην φωτιά της Κόλασης.

«και πολύ κακός είναι σαν τόπος διαμονής και ανάπαυσης»

Χωρίς αμφιβολία, η Κόλαση είναι ένας κακός τόπος, ο χειρότερος τόπος, για να κατοικήσει κάποιος.

«Και είναι εκείνοι που όταν ξοδεύουν δεν είναι σπάταλοι και ούτε φιλάργυροι, αλλά κρατούν μια δίκαιη (ισορροπία) ανάμεσα σ’ αυτές (τις ακρότητες)» 

 Δεν ξοδεύουν παραπάνω από ότι χρειάζονται και δεν είναι μίζεροι – τσιγκούνηδες προς τις οικογένειες τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ξοδεύουν με μετριοπάθεια χωρίς ακρότητες. 

«Και είναι εκείνοι που δεν επικαλούνται με τον Αλλάχ άλλο θεό, και δεν σκοτώνουν την ψυχή, που ο Αλλάχ την έκανε ιερή, εκτός (αν πρόκειται) για δίκαιη αιτία, και δεν διαπράττουν μοιχεία. Κι όποιος κάνει τούτο θα συναντήσει τιμωρία.»

Το σπουδαιότερο και σημαντικότερο χαρακτηριστικό των πιστών του Αλλάχ είναι ο μονοθεϊσμός (Ταουχίντ). Δεν επικαλούνται καμιά θεότητα παρά μόνο τον Έναν και Μοναδικό, τον Δημιουργό, τον Μόνο άξιο λατρείας, τον Αλλάχ. Και αυτό γιατί η επίκληση είναι λατρεία και απευθύνεται μόνο στον Αλλάχ και σε κανέναν άλλον. Επίσης, ο πιστός σέβεται την ανθρώπινη ζωή και δεν την αφαιρεί. Η δολοφονία είναι μεγάλη αμαρτία και τιμωρείται αυστηρά στον Ισλαμικό νόμο και στην μετά θάνατον ζωή από τον Ύψιστο. Η αφαίρεση ζωής (θανατική ποινή) προβλέπεται μόνο για νομικούς λόγους, αφορά εγκλήματα και εκτελείται μόνο από τα αρμόδια όργανα της Ισλαμικής χώρας που εφαρμόζει τον Ισλαμικό Νόμο. Επιπλέον, ο πιστός δεν διαπράττει μοιχεία (παράνομο σεξ). Συνεπώς ο πολυθεϊσμός, ο φόνος και η μοιχεία φέρνουν βαριά τιμωρία.

«Θα πολλαπλασιαστεί σ’ αυτόν η τιμωρία κατά την Ημέρα της Ανάστασης και θα είναι αιώνια ντροπιασμένος»

Η τιμωρία του πολυθεϊστή, του φονιά και του μοιχού/μοιχαλίδας θα είναι συνεχόμενη, επίπονη, αιώνια και εξευτελιστική.

«Εκτός αν μετανιώσει, πιστέψει και κάνει ενάρετες πράξεις. Σ’ αυτούς ο Αλλάχ θα αντικαταστήσει τις κακές πράξεις τους με καλές, και ο Αλλάχ είναι ο Αυτός που συγχωρεί, ο Φιλεύσπλαχνος»

Όποιος όμως μετανιώσει και ζητήσει συγχώρεση από τον Ύψιστο, στην επίγεια ζωή του, γιαυτές τις πράξεις και τις συμπεριφορές, τότε ο Ύψιστος θα κάνει αποδεκτή την μετάνοια του και θα αντικαταστήσει το κακό που έκανε με καλό. Αυτό γιατί συγχωρεί αυτόν που επιστρέφει με μετάνοια και είναι ο Φιλεύσπλαχνος.

«Κι όποιος μετανιώνει και πράττει το ενάρετο, τότε πράγματι έχει επιστρέψει στον Αλλάχ με μια μετάνοια αποδεκτή»

 Όποιος λοιπόν μετανιώνει και πράττει το ενάρετο (όπως ορίζεται στο Κοράνι και στην Σούννα) τότε η μετάνοια του θα γίνει αποδεκτή από τον Αλλάχ τον Ύψιστο.   

«Και είναι εκείνοι που δεν γίνονται μάρτυρες στο ψέμα και αν ακόμα περάσουν από παρανομίες (κακό λόγο η κακή πράξη), τότε προσπερνούν με αξιοπρέπεια χωρίς συμμετοχή»

Ο πιστός δεν ψευδομαρτυρεί και δεν γίνεται μάρτυρας μιας αμαρτίας (ψέμα, σεξουαλική ανηθικότητα, χυδαιολογία). Και αν συμβεί να βρεθεί ενώπιων με τέτοιες καταστάσεις τότε αποσύρεται με αξιοπρέπεια, δεν συμμετέχει και δεν επιτρέπει στο εαυτό του να μολυνθεί από αυτά.

«Και είναι εκείνοι που όταν ενθυμούνται τα εδάφια του Κυρίου τους, δεν συμπεριφέρονται λες και είναι κουφοί η τυφλοί»

Όταν διαβάζουν τα εδάφια του Κορανίου και τις υπενθυμίσεις προς το ορθό, τους δημιουργείται η επιθυμία να τα τηρήσουν και να μείνουν προσκολλημένοι σε αυτά. Δεν τα εγκαταλείπουν και ούτε συμπεριφέρονται ως κουφοί και τυφλοί, δηλ σαν μην τα άκουσαν ποτέ τους.

«Και είναι εκείνοι που λένε (προσευχόμενοι): «Κύριε μας, χάρισε σ’ εμάς συζύγους και απογόνους που να είναι η παρηγοριά των ματιών μας, και κάνε μας να είμαστε υπόδειγμα για τους θεοσεβείς»

Ο πιστός παρακαλά τον Ύψιστο να του χαρίσει ενάρετες γυναίκες και παιδιά οπου με την σειρά τους, ως γενιά, να ακολουθήσουν το ενάρετο μονοπάτι (Ισλάμ) και να λατρεύουν τον Ύψιστο με μονοθεϊσμό. Επιθυμεί να εγκαταστήσει γενιές πάνω στο ενάρετο στοιχείο. Επιπλέον, παρακαλά τον Κύριο να τον κάνει παράδειγμα προς μίμηση για τους θεοσεβείς. Να είναι από τους πρώτους που πράττει και καλεί στο σωστό, με συνέπεια, και αυτό σαν συμπεριφορά να στέκεται ως παράδειγμα για τους άλλους.

«Αυτοί είναι που θ’ ανταμειφθούν με την πιο υψηλή τοποθεσία (στον παράδεισο) επειδή υπέμεναν καρτερικά. Κι εκεί μέσα θα γίνουν δεκτοί με ειρηνικούς χαιρετισμούς και σεβασμό»

Αυτοί που θα υιοθετήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά θα ανταμειφτούν με τον παράδεισο επειδή έκαναν υπομονή στην προσπάθεια τους να τα τηρήσουν. Και σίγουρα, η υιοθέτηση αυτών των χαρακτηριστικών απαιτεί προσπάθεια και θυσίες για χάρη του Αλλάχ. Είναι δύσκολο και Ύψιστος θα αναγνωρίσει την προσπάθεια των δούλων του δίνοντας τους την υψηλότερη θέση στον παράδεισο. Όταν θα εισέρθουν στον παράδεισο οι άγγελοι θα τους καλωσορίσουν με λόγια τιμής, σεβασμού και ειρηνικούς χαιρετισμούς.

«Κατοικώντας εκεί για πάντα. Πόσο όμορφη διαμονή και τόπος ανάπαυσης»

Η κατοικία τους στον παράδεισο θα είναι παντοτινή, δίχως τέλος. Μια όμορφη διαμονή και ένας εξαιρετικός τόπος για ξεκούραση. Αληθινή, ποιοτική, αιώνια ξεκούραση. Αυτή είναι η υπέρτατη νίκη, η υπέρτατη επιτυχία, ο απόλυτος σκοπός.

Πηγή: Από τα επεξηγηματικά έργα (ταφασίρ) των Ίμπν Καθίρ και ατ Ταμπάρι

Δείτε επίσης τον κύκλο μαθημάτων: صِفات عِباد الرحمن – «Τα χαρακτηριστικά στοιχεία των δούλων του Αλλάχ» 

Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه

 



Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι

Tags: , , , ,

Discover more from Το Ορθόδοξο Ισλάμ με Ορθόδοξη Κατανόηση

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading