الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد 

Ερωτήσεις από μια Ελληνίδα Χριστιανή Ορθόδοξη

«Καλησπέρα σας! Διάβασα με μεγαλη συγκίνηση την Κορανική περικοπή που αναρτήσατε σχετικά με το πως οφείλει να συμπεριφέρεται ένας μουσουλμάνος απέναντι στους μη μουσουλμάνους που είναι δίκαιοι απέναντι τους. Η περικοπή καταλήγει λέγοντας ότι ο Θεός αγαπά τους δίκαιους. Το έχουμε ξανασυζητησει αλλά νομίζω πως η απορία μου είναι εύλογη. Πως ο Θεός, αν και αγαπά τους δικαιους αλλά μη μουσουλμάνους και επιβάλλει στους μουσουλμάνους να είναι και αυτοί δικαιοι απέναντι τους, θα επιτρέψει την τιμωρία τους στην άλλη ζωή; Δεν μιλώ για επιβράβευση δηλαδή για παράδεισο. Αλλά δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι μπορεί να υπάρξει μια μέση κατάσταση, μια κατάσταση απλά ατιμωρησίας; Θυμάμαι σε ένα άλλο βίντεο σας στο παρελθόν να λέτε ότι οι πιο σημαντικές πράξεις των ανθρώπων για τον Θεό, οι οποίες, αν το εκφράζω σωστά, έχουν ισχύ ακόμα και μετά το θάνατό μας, ειναι η φιλανθρωπία και η Ντουα. Η προσευχή των μουσουλμάνων για εμάς τους μη μουσουλμάνους αφορά μόνο στη μετάνοιά μας εδώ, επί γης ή και στην επιείκεια με την οποία θα μπορούσε να μας κρίνει ο Θεός. Η δικής σας προσευχή δηλαδή, δε θα μπορούσε να επίδρασει ευεργετικά για τη δική μας ψυχη μετά θάνατον;»

Απάντηση:

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ερώτημα σας. Το χωρίο (Κοράνι 60:8) απευθύνεται στους πιστούς Μουσουλμάνους και όχι στους μη Μουσουλμάνους. Παρολαυτα να τονίσουμε ότι ο Αλλάχ ο Ύψιστος αναγνωρίζει το δίκαιο (σαν πράξη) ακόμα και από μη Μουσουλμάνους. Γιαυτο το λόγο στο Ισλάμ πιστεύουμε ότι ένας λαός δίκαιος, ακόμα κι αν στέκεται ως άπιστος, ο Ύψιστος θα τον προστατέψει και θα τον ασφαλίσει στην επίγεια ζωή του. Ταυτόχρονα, ένας λαός Ισλαμικός (πιστός), άδικος όμως προς τους άλλους, ο Αλλάχ θα του στείλει δοκιμασίες, ταλαιπωρίες και τιμωρίες. Ο δίκαιος (προς τους άλλους), ακόμα και ως άπιστος, στην επίγεια ζωή του θα δέχεται προστασία και ασφάλεια από τον Παντοδύναμο, ενώ ο άδικος πιστός θα ταλαιπωρηθεί, θα δοκιμάζεται και θα τιμωρείται επίγεια.

Ο μεγάλος Ιμάμης Ίμπν Ταημία ανέφερε ότι τα ζητήματα και οι υποθέσεις που απασχολούν έναν λαό θα βρίσκονται σε τάξη και ασφάλεια από τον Ύψιστο με την προϋπόθεση οτι εφαρμόζουν δικαιοσύνη, ακόμα και αν αυτός ο λαός καταπιάνεται με ορισμένα αμαρτήματα. Γιαυτο το λόγο ειπώθηκε από τους λόγιους η γνωστή ρήση:

إن الله يقيم الدولة العادلة وإن كانت كافرة ، ولا يقيم الظالمة وإن كانت مسلمة

«Ο Αλλάχ κρατά σε τάξη (οργάνωση) τις υποθέσεις ενός δίκαιου κράτους, ακόμα κι αν είναι άπιστοι, ενώ δεν κρατά την τάξη (οργάνωση) τις υποθέσεις ενός άδικου κράτους, ακόμα κι αν είναι Μουσουλμανικό»

Ειπώθηκε επίσης:

الدنيا تدوم مع العدل والكفر ، ولا تدوم مع الظلم والإسلام    

«Τα ζητήματα του επίγειου κόσμου πορεύονται (έχοντας τάξη) με δικαιοσύνη και απιστία, αλλά δεν μπορούν να πορευτούν έχοντας αδικία και Ισλάμ»

Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο δίκαιος ακόμα κι αν είναι αμαρτωλός η ακόμα χειρότερα άπιστος (προς τον Αλλάχ και τον Απόστολο Του) θα λάβει επίγεια ανταμοιβή και αυτό διότι η δικαιοσύνη είναι θεμέλιο και πυλώνας της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ενώ ο άδικος, ακόμα κι αν είναι πιστός, θα τιμωρηθεί η θα δοκιμαστεί.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ της επίγειας ανταμοιβής, που μπορεί να λάβει ο άπιστος λόγω δικαιοσύνης, και της μετά θάνατον καταδίκης του λόγω απιστίας. Και αυτό διότι ο Κύριος ξεπληρώνει τον άπιστο για την δικαιοσύνη του μόνο επίγεια, ενώ αυτό το άτομο δεν πρόκειται να έχει μερίδιο ανταμοιβής σωτηριολογικά μετά θάνατον. Στην περίπτωση του άδικου πιστού τιμωρείται, δοκιμάζεται και ταλαιπωριέται επίγεια, λόγω της αδικίας του, αλλά μετά θάνατον θα λάβει σωτηρία, ακόμα κι αν χρειαστεί να τιμωρηθεί προσωρινά λόγω μεγάλων αμαρτιών που μπορεί να διέπραξε στους συνανθρώπους του, στο τέλος όμως θα εισέρθει στον παράδεισο (λόγω πίστης).

Συνεπώς οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η σωτηρία κερδίζεται με την ευσπλαχνία του Υψίστου και εφόσον το άτομο σταθεί με Μονοθεϊσμό (Λα Ιλάχα Ιλα Αλλάχ – δεν υπάρχει άλλος Θεός άξιος λατρείας παρά μόνο ο Αλλάχ ο Δημιουργός και Θεός όλων των Προφητών και των Αποστόλων) καθώς επίσης οφείλει να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί το Προφητικό και Αποστολικό αξίωμα του τελευταίου Προφήτη και Αποστόλου Του Θεού, του Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم και να πράξει το άτομο ανάλογα.

Η δικαιοσύνη ενός ατόμου, από μόνη της σαν αρετή, είναι σπουδαία αλλά δεν επαρκεί για να λάβει κάποιος αιώνια σωτηρία μετά θάνατον. Μπορεί να βοηθά το άτομο επίγεια, αλλά την Ημέρα της Κρίσης η βασική προϋπόθεση για την σωτηρία μας είναι η πεποίθηση του Μονοθεϊσμού, η αποδοχή του Προφήτη και έπειτα οι ανάλογες πράξεις (στο βαθμό που μπορεί κανείς).

وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ

«Και όποιος επιθυμεί διαφορετική θρησκεία από το Ισλάμ, ποτέ δεν θα γίνει αποδεκτό απ’ αυτόν, και στη μέλλουσα ζωή θα είναι από τους χαμένους» {Κοράνι 3:85}

إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ

«Πράγματι, Η (ορθή) θρησκεία για τον Αλλάχ είναι το Ισλάμ» {Κοράνι 3:19}

Διευκρινίζουμε και τονίζουμε ότι η δικαιοσύνη προς τους άλλους είναι κομβικό σημείο για έναν πιστό. Πιστός από τον οποίο απουσιάζει το χαρακτηριστικό της δικαιοσύνης τότε αυτόματα η πίστη του είναι χαμηλή και προειδοποιείται με είσοδο στη Κόλαση, παρόλο που στο τέλος μπορεί να εξέλθει λόγω Ταουχίντ (μονοθεϊσμού) και τήρησης του Ισλάμ

Ο Ιμπν Όμαρ ρώτησε τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم : «Απόστολε του Αλλάχ, ποιος είναι ο πιο αγαπητός από τους ανθρώπους στον Αλλάχ και ποια πράξη είναι η πιο αγαπητή στον Αλλάχ; Ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم απάντησε:

«Ο πιο αγαπητοί από τους ανθρώπους στον Αλλάχ, τον Ύψιστο, είναι αυτοί που ωφελούν (κάνουν καλό) περισσότερο τους ανθρώπους. Και η αγαπημένη πράξη από τις πράξεις για τον Αλλάχ, τον Ύψιστο, είναι: να προσφέρεις χαρά στον Μουσουλμάνο, να τον απαλλάσσεις από στενοχώρια, να του πληρώνεις το χρέος του, η να ικανοποιείς την πείνα του (να δίνεις τροφή σε αυτόν που δεν έχει να φάει). Και το να περπατώ μαζί με έναν αδελφό, βοηθώντας τον στις ανάγκες του είναι πιο αγαπητό σε εμένα από το να κάτσω απομονωμένος για ένα μήνα σε αυτό το Τζαμί (της Μεδίνας) για λατρεία (Ιτικαάφ). Και όποιος συγκρατεί την οργή του, ο Αλλάχ θα αποκρύψει τα λάθη του. Και όποιος κρύβει τον εκνευρισμό του (πιο σωστά όποιος συγκρατεί τα χέρια του από το να βιαιοπραγήσει) σε περιπτώσεις που υπερέχει σε δύναμη, τότε ο Αλλάχ θα γεμίσει την καρδιά του με ελπίδα (σωτηρίας) για την Ημέρα της Κρίσης. Και όποιος περπατά με τον αδελφό του για να τον βοηθήσει στις ανάγκες του, τότε ο Αλλάχ θα σταθεροποιήσει τα πόδια του την Ημέρα εκείνη (Ημέρα της Κρίσης) οπου τα πόδια θα γλιστράνε (πέφτοντας στην Κόλαση). Και (να θυμάσαι): Η άσχημη συμπεριφορά χαλάει τις ενάρετες πράξεις έτσι όπως το ξύδι χαλάει το μέλι» {«Ασ-Σαχίχα» του Σέηχ αλ Αλμπάνι, νο. 906}

Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε σε αυθεντική ρήση:

 أَتَدْرُونَ مَا الْمُفْلِسُ ‏”‏ ‏.‏ قَالُوا الْمُفْلِسُ فِينَا مَنْ لاَ دِرْهَمَ لَهُ وَلاَ مَتَاعَ ‏.‏ فَقَالَ ‏”‏ إِنَّ الْمُفْلِسَ مِنْ أُمَّتِي يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِصَلاَةٍ وَصِيَامٍ وَزَكَاةٍ وَيَأْتِي قَدْ شَتَمَ هَذَا وَقَذَفَ هَذَا وَأَكَلَ مَالَ هَذَا وَسَفَكَ دَمَ هَذَا وَضَرَبَ هَذَا فَيُعْطَى هَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ وَهَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ فَإِنْ فَنِيَتْ حَسَنَاتُهُ قَبْلَ أَنْ يُقْضَى مَا عَلَيْهِ أُخِذَ مِنْ خَطَايَاهُمْ فَطُرِحَتْ عَلَيْهِ ثُمَّ طُرِحَ فِي النَّارِ

Ξέρετε ποιος είναι ο πτωχευμένος; Οι Σαχάμπα (μαθητές και οπαδοί του Προφήτη) είπαν: Ο πτωχευμένος είναι αυτός ο οποίος δεν έχει χρήματα ούτε υλικά αγαθά. Είπε (Ο Προφήτης): Ο πτωχευμένος της Ούμμα μου (από τους Μουσουλμάνους) είναι αυτός που θα έρθει την ημέρα της Κρίσεως με προσευχές, νηστείες, Ζακά (ελεημοσύνη) αλλά (παρολαυτα) θα είναι πτωχευμένος μιας και εκείνη την ημέρα εξάντλησε κάθε πόρο από τις αρετές του. Και αυτό έγινε διότι παρενόχλησε (άδικα) τους γύρω του, συκοφάντησε, κατανάλωσε άδικα και παράνομα τον πλούτο των άλλων, έχυσε το αίμα τους και τους χτύπησε. Το αποτέλεσμα θα είναι οι καλές του πράξεις να πιστωθούν στον λογαριασμό αυτών που αδίκησε (είτε με την γλώσσα, είτε με τα χέρια). Και σε περίπτωση που οι καλές πράξεις δεν θα μπορούν να ξεχρεώσουν το χρέος για την αδικία του, τότε οι αμαρτίες (αυτών που αδικηθήκαν) θα μεταφερθούν στον δικό του λογαριασμό και θα εισέρθει στην Κόλαση της φωτιάς. {Μούσλιμ, νο. 2581}

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να σκεφτεί και να πει «εγώ είμαι ασφαλισμένος λόγω πίστης και ταουχίντ, άρα μπορώ να αδικήσω όσο θέλω, να κάνω αμαρτίες, μιας και στο τέλος θα εισέρθω στον παράδεισο» Του απαντάμε και του λέμε ότι εφόσον είσαι πιστός πρέπει να έχεις καλλιεργημένο το χαρακτηριστικό της δικαιοσύνης, της αποφυγής της αμαρτίας, διότι το Ταουχίντ είναι η ραχοκοκαλιά της δικαιοσύνης όπως επίσης ο Αλλάχ ο Ύψιστος σε διατάζει να είσαι δίκαιος και καλοσυνάτος στον συνάνθρωπο. Και πως είσαι τόσο σίγουρος για την σωτηρία σου; Μήπως έχεις συμβόλαιο με τον Αλλάχ η μήπως είσαι ικανός να αντέξεις έστω και ένα λεπτό τα βασανιστήρια της φωτιάς; Αυτά τα σκεπτικά είναι υποκριτικά και δεν ανήκουν στους πιστούς δούλους του Κυρίου.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ ۚ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَن تَعْدِلُوا ۚ وَإِن تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا

«Εσείς που πιστέψατε! Να σταθείτε σταθερά στο δίκαιο. Η μαρτυρία σας να είναι εντελώς για τον Αλλάχ, ακόμα κι αν πρόκειται να είναι ενάντια στον εαυτό σας, ή ενάντια στους γονείς και τους συγγενείς σας, είτε είναι πλούσιοι, ή φτωχοί. Γιατί ο Αλλάχ είναι πρόθυμος να τους προστατέψει και τους δύο (στην μαρτυρία). Να μην παρασύρεστε απ’ τα πάθη της καρδιάς σας (προτιμήσεις σας), μη τυχόν παρεκτραπείτε (αδικήσετε). Κι αν διαστρέφετε το δίκαιο (η την μαρτυρία σας), ή αρνείστε να το κάνετε (να πείτε και να πράξετε την αλήθεια), τότε μάθετε, ότι ο Αλλάχ είναι καλά πληροφορημένος για τις πράξεις σας» {Κοράνι 4:135}

Τι ισχύει όμως για έναν μη Μουσουλμάνο ο οποίος ουδέποτε άκουσε για το Ισλάμ; Υπάρχουν πιθανότητες να εισέρθει στον παράδεισο μετά θάνατον; Ναι, μπορεί ένας μη Μουσουλμάνος να εισέλθει στον Παράδεισο εφόσον πραγματικά δεν του έφτασε το μήνυμα του Ισλάμ και εφόσον δοκιμάστηκε την Ημέρα της Κρίσης και πέρασε με επιτυχία την δοκιμασία. Ο Αλλάχ ο Ύψιστος είναι δίκαιος και δεν πρόκειται να τιμωρήσει αυτούς που πραγματικά δεν τους έφτασε το μήνυμα του Ισλάμ. Θα τους δικάσει δίκαια την Ημέρα της Κρίσης καθώς επίσης θα τους δοκιμάσει ανάλογα. Έτσι λοιπόν όποιος από αυτούς πιστέψει τότε θα σωθεί και όποιος απιστήσει θα καταδικαστεί {Σέηχ αλ Αλμπάνι, Σαχίχ αλ Τζαάμι, 881}

Ως προς το δεύτερο ερώτημα: Συνιστάται εξαιρετικά για έναν Μουσουλμάνο να προσεύχεται για τους μη Μουσουλμάνους. Αυτό ισχύει όσο οι μη Μουσουλμάνοι είναι ζωντανοί. Δηλαδή επίκληση (ντουά) στον Ύψιστο για την καθοδήγηση τους στο Ισλάμ. Σε περίπτωση όμως που ένας μη Μουσουλμάνος φύγει από την ζωή δίχως να ασπαστεί το Ισλάμ, τότε δεν επιτρέπεται σε έναν Μουσουλμάνο να προσευχηθεί γιαυτόν.

Ο Προφήτης μας προσευχήθηκε και ζήτησε συγχώρεση για τον άπιστο θειο του, ο οποίος τον βοήθησε και τον στήριξε πολύ, παρολαυτα ο Ύψιστος του το απαγόρεψε λέγοντας του

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَىٰ

«Δεν είναι πρέπον για τον Προφήτη και για εκείνους που πίστεψαν να ζητήσουν συγχώρηση για τους ειδωλολάτρες ακόμα κι αν ήταν συγγενείς τους…» {Κοράνι 9:113}

Δεν υπάρχει όμως καμία απαγόρευση για έναν Μουσουλμάνο να προσεύχεται για την καθοδήγηση ενός μη Μουσουλμάνου στο Ισλάμ (εφόσον βρίσκεται στη ζωή). Είναι κάτι επιτρεπτό και ο Προφήτης καταγράφεται να το έχει κάνει για τους άπιστους και τους αποστάτες. {Μπουχάρι, νο. 2937 και Μούσλιμ, νο. 2524}

Ευχαριστώ πολύ για ερωτήματα σας και είθε ο Ύψιστος να ανοίξει την καρδιά σας για το Ισλάμ

Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας

Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)

IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog

Categories: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Tags: Ισλάμ, Σωτηρία, δικαιοσύνη, ερώτηση, μη Μουσουλμάνοι