Στο Κοράνι και στη Σούννα περιγράφονται ενδιαφέρουσες συγκρίσεις μεταξύ της επίγειας ζωής και της μετά θάνατον ζωής. Αυτές οι συγκρίσεις νουθετούν τον άνθρωπο ως προς την αντίληψη του για την επίγεια ζωή. Ο άνθρωπος έχει την τάση να εξυμνεί την επίγεια ζωή, να την απολαμβάνει δίχως μέτρο και όριο, παραβιάζοντας πολλές φορές τις εντολές του Δημιουργού και γενικότερα η συμπεριφορά του προς τα επίγεια δείχνει μια κοσμοαντίληψη θεοποίησης προς αυτά. 

Υπάρχει αναλυτική επεξήγηση σχετικά με την αγάπη που δείχνει κάποιος προς τα επίγεια (πλούτη, ανέσεις κτλ)

η αιχμαλωσία της καρδιάς (σε οτιδήποτε προς την κτίση) είναι χειρότερο από την αιχμαλωσία του σώματος