Στο Κοράνι και στη Σούννα περιγράφονται ενδιαφέρουσες συγκρίσεις μεταξύ της επίγειας ζωής και της μετά θάνατον ζωής. Αυτές οι συγκρίσεις νουθετούν τον άνθρωπο ως προς την αντίληψη του για την επίγεια ζωή. Ο άνθρωπος έχει την τάση να εξυμνεί την επίγεια ζωή, να την απολαμβάνει δίχως μέτρο και όριο, παραβιάζοντας πολλές φορές τις εντολές του Δημιουργού και γενικότερα η συμπεριφορά του προς τα επίγεια δείχνει μια κοσμοαντίληψη θεοποίησης προς αυτά. 

Ένα εξαιρετικό χαντίθ για το πώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε την επίγεια ζωή

Ότι καλό, γλυκό και άνετο βιώνουμε σε αυτήν την επίγεια ζωή, πρέπει να προσέχουμε να μην είναι, ως αποτέλεσμα, κακό, πικρό και ζημιογόνο στην μετά θάνατον ζωή

Όποιος φεύγει από αυτήν την ζωή, είτε κατευθύνεται στην φυλακή (τιμωρία) είτε στην απόδραση (σωτηρία)