Ο Ibrâhîm at-Taymi (Rahimahullah) έλεγε: «Ο αφοσιωμένος με ειλικρίνεια είναι αυτός που κρύβει τις καλές του πράξεις όπως κρύβει τις κακές του (πράξεις) ».
Κάποτε ο Umar ibn ‘Abdul ‘Azîz (Rahimahullah) συμβουλεύτηκε: «πρόσεξε να μην είσαι σύμμαχος του Αλλάχ στα φανερά, ενώ είσαι εχθρός Του στα κρυφά. Εάν η φύση και ο χαρακτήρας κάποιου στα φανερά και στα κρυφά δεν είναι όμοιος τότε αυτός είναι υποκριτής , και οι υποκριτές θα κατοικήσουν στα χαμηλότερα επίπεδα της κόλασης.
Ένας από αυτούς είπε: «προσέξτε τον υποκριτικό φόβο!» ρώτησαν τι είναι ο υποκριτικός φόβος ;» αυτός απάντησε, «όταν εξωτερικά φαίνεται να φοβάται το σώμα σου αλλά όχι η καρδιά σου»
Ένας από αυτούς είπε «Το να κάνεις παρέα με δίκαιους ανθρώπους ,εξυψώνει την δικαιοσύνη και την καλοσύνη της καρδιάς.
Ο Ahmad Ibn Harb (Rahimahullah) είπε: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευεργετικό για την καρδιά ενός Μουσουλμάνου από το να συναναστρέφεται με τους δίκαιους και να παρακολουθεί τις πράξεις τους, ενώ τίποτα δεν είναι πιο επιβλαβής για την καρδιά από την ανάμειξη με τους αμαρτωλούς και η παρακολούθηση των πράξεων τους.»
Ο Abû Turâb an-Nakhshabî (rahimahullâh) έλεγε «Εάν ένα άτομο αποφασίσει να εγκαταλείψει την αμαρτία, ο Αλλάχ θα του στείλει ενισχύσεις από όλες τις πλευρές. Αυτά που σηματοδοτούν την «μαυρίλα» της καρδιάς ενός ανθρώπου είναι τρία πράγματα: Να μην φροντίσει να διαφύγει από την αμαρτία, να μην φροντίσει να βρει ένα τόπο οπου η υπακοή μπορεί να λάβει χώρο, ούτε μέρος για να ακούσει λόγια προειδοποίησης.»
Ένας από αυτούς είπε: «Αν το μόνο στοιχείο της υπακοής είναι το φως που εμφανίζεται στο πρόσωπο και η ακτινοβολία του, η αγάπη στην καρδιά, η δύναμη στα άκρα, η ασφάλεια της ψυχής (ναφς), όλα αυτά θα ήταν αρκετά για να εγκαταλείψουμε την αμαρτία . Και αν οι αμαρτίες παράγουν μόνο ασχήμια στο πρόσωπο, σκοτάδι στην καρδιά και φόβο στην ψυχή, τότε όλα αυτά θα ήταν αρκετά και πάλι για να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες. Γιατί τόσο για τον υπάκουο όσο και για τον ανυπάκουο, ο Αλλάχ έχει δώσει ενδείξεις και σημάδια ώστε να χαροποίει τον ένα και να κάνει τον άλλο περίλυπο.
Ο Qatâdah ρωτήθηκε: «Ποιο άτομο στέκεται πιο ψηλά; Αυτός απάντησε: «Αυτός που συγχωρεί πολύ»
Ο Ali Ibn Abi Talib είπε: « Ο άνθρωπος ικανοποιείτε με πέντε πράγματα. Η γυναίκα του να είναι ευχάριστη και αρεστή, τα παιδιά του να είναι πιστά, τα αδέλφια του να έχουν ευσέβεια και θεοσέβεια, οι γείτονες του να είναι δίκαιοι, και να έχει παροχή και μέριμνα από τον Κύριο του.
Ο Ahmad ibn Harb (rahimahullâh) έλεγε: «Εάν έξι χαρακτηριστικά συγκεντρώνονται σε μια γυναίκα, τότε έχει τελειοποίηση την καλοσύνη της : Αυτά είναι η φύλαξη των πέντε προσευχών, να είναι ενδοτική και υποχωρητική στον σύζυγό της, να ευχαριστεί τον Αλλάχ, να μην συκοφαντεί η να κουτσομπολεύει, να εγκαταλείπει τις εγκόσμιες περιούσιες, και να είναι υπομονετική μετά από μια τραγωδία.
Ο Sufyân ath-Thawrî (rahimahullâh) είπε «Μην επιδιώκετε την ηγεσία εκτός αν έχετε καταπολέμηση την ψυχή σας πολεμώντας τις επιθυμίες του εαυτού σας για εβδομήντα χρόνια.
Ο Abdullah al Bakr Ibn ‘-Muzanî (rahimahullâh) είπε: «Αν δείτε κάποιον μεγαλύτερο από εσάς τότε σεβαστείτε τον λέγοντας στον εαυτό σας «με έχει νικήσει στο Ισλάμ (στην εκτέλεση του και στη γνώση είναι καλύτερος από εμένα) και στις καλές πράξεις. Εάν δείτε κάποιον νεώτερο από εσάς τότε σεβαστείτε τον λέγοντας στον εαυτό σας, «Τον έχω νικήσει στις αμαρτίες(έχω κάνει περισσότερες αμαρτίες από αυτόν).» Εάν σας τιμούν να λέτε «αυτό είναι από την ευλογία του Αλλάχ αλλά δεν το αξίζω». Εάν σας υποτιμούν και προσβάλουν τότε να λέτε « Αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα μιας παλαιάς αμαρτίας μου.» Εάν πετάξετε έστω και ένα πετραδάκι στον σκύλο του γείτονα σας, τότε του έχετε προκαλέσει κακό.»
Ο Mutarrif ibn ‘Abdullâh (rahimahullâh) έλεγε: «δεν μου προκαλεί έκπληξη αυτός που έχει καταστραφεί, το πως καταστράφηκε, αλλά μου προξενεί κατάπληξη αυτός που σώθηκε, και το πως σώθηκε, και ο Αλλάχ ποτέ δεν έδωσε ευλογία μεγαλύτερη από το δώρο του Ισλάμ.
Ο Fudayl ibn ‘Iyâd, (rahimahullâh) είπε: «Ο πιστός φυτεύει μια φοινικιά και φοβάται μήπως βγάλει αγκάθια. Ο υποκριτής φυτεύει αγκάθια περιμένοντας να μεγαλώσουν ώριμοι χουρμάδες».
Ο Fudayl ibn ‘Iyâd (rahimahullâh) είπε: «Εάν θυμάσαι την δημιουργία( με το να κουτσομπολεύεις), τότε θυμήσου τον Αλλάχ, τον Ύψιστο. Με το να Τον θυμάσαι είναι το φάρμακο για το κουτσομπολιό.
Ο Yahyâ ibn Mu‘âdh (rahimahullâh) είπε: «Ανανεώστε τις καρδιές σας με την ανάμνηση του Αλλάχ γιατί η καρδιά τρέχει προς την λήθη.Ο Ka‘b al-Ahbâr (rahimahullâh) είπε: «Προτιμώ να δακρύζω από φόβο για τον Αλλάχ, (ακόμα) και με ένα δάκρυ να τρέχει από τα μάτια μου, παρά να ξοδεύω ένα βουνό με χρυσό έχοντας μια αχάριστη καρδιά»
Ο ‘Alî (radiyAllâhu ‘anhu) έλεγε: Τα σημάδια των πιστών είναι μια χλωμή επιδερμίδα, θολά μάτια, χείλια που συρρικνώνονται από την πείνα, δάκρυα, και ξύπνημα για προσευχή την νύχτα»
Ο Mâlik ibn Dînâr (rahimahullâh) είπε: «Προσέχετε τον μάγο που ελκύει τις καρδιές των πιστών και των λογίων και τους αποσπά από τον Αλλάχ, τον Ύψιστο (δηλ προς τα εγκόσμια). Η φύση του είναι πιο άσχημη από την μαγεία που έφεραν ο Χαρουτ και ο Μαρουτ, γιατί η μαγεία τους, χώριζε ένα ζευγάρι, όμως τα εγκόσμια χωρίζουν τον δούλο από τον Κύριο του».
Ο Abdullâh ibn Mubârak (rahimahullâh) είπε: « Ο κόσμος είναι η φυλακή του πιστού. Η πιο καλή πράξη στη φυλακή είναι η υπομονή και ο έλεγχος του θυμού. Ο πιστός δεν έχει χώρα στον κόσμο, η γη του θα είναι στην Μετέπειτα ζωή.»
Ένας από τους «Σάλαφ» συνήθιζε να λέει: « Εάν θέλεις να πλησιάσεις τον Αλλάχ, βαλε ένα σιδερένιο τοίχο ανάμεσα σε εσένα και τις επιθυμίες σου.»
Ο Abû Hâzim (rahimuhullah) είπε: « Οι λόγιοι της εποχής μας είναι ικανοποιημένοι με τα λόγια και χωρίς πράξεις. Οι «Σάλαφ» συνήθιζαν να κάνουν πράξεις και να μην μιλάνε. Μετά από αυτούς ο κόσμος έκανε πράξεις και μιλούσε, και μετά ακολούθησαν αυτοί που μιλούσαν μόνο αλλά δεν έκαναν πράξεις. Θα έρθει η εποχή που ο κόσμος ούτε θα μιλά ούτε θα κάνει πράξεις.»
Ο Sufyân ath-Thawrî (rahimahullah) είπε «Όταν η γνώση κάνει κάποιον να δακρύζει, τότε είναι λόγιος ( Αλιμ). Ο Αλλάχ, ο ύψιστος είπε: «είναι αλήθεια πως εκείνοι στους οποίους δόθηκε η γνώση -προκαταβολικά – όταν (τούτο το Κοράνι) απαγγελθεί σ’ αυτούς, ρίχνουν κάτω το πρόσωπο τους γονατίζοντας ολόκληρα μέχρι τα πηγούνια» (Κοράνι 17:107). Επίσης ο Αλλάχ είπε: «Όταν απαγγέλλονταν σ’ αυτούς οι Εντολές του Ραχμάν, (του Οικτίρμονα ΑΛΛΑΧ),έπεφταν κάτω, γονατίζοντας (ταπεινά), με δάκρυα (στα μάτια). (Κοράνι 19:58)»
Ένας από τους «Σάλαφ» είπε: «Εάν κάποιος από σας δεν επιθυμεί να εκπληρώσει τις ανάγκες του συνανθρώπου του με το να μοιράζεται τις στενοχώριες του η με το να κάνει επικλήσεις προς τον Θεό για αυτόν ((du‘â) τότε ας μην τον ρωτά- «Πως είναι τα πράγματα;- τι κάνεις;» γιατί θεωρείται υποκρισία.»
Ο Abû Bakr as-Siddîq (radiyAllâhu ‘anhu) ρωτήθηκε, «Πως είσαι σήμερα το πρωί;» Αυτός απάντησε, «Εισέρχομαι σε αυτό το πρωινό σαν ένας ταπεινός δούλος, σε Έναν υπέροχο Κύριο. Εισέρχομαι στο πρωινό με την εντολή Του.»
Ο Imam ash-Shâfi‘î (rahimahullâh) ρωτήθηκε, « Πως είσαι σήμερα το πρωί; Αυτός απάντησε, « Έχω εισέρθει σε αυτό το πρωί τρώγοντας την προμήθεια που μου έστειλε ο Κύριος μου, χωρίς όμως να έχω εκπληρώσει την ευγνωμοσύνη μου προς Αυτόν με ειλικρίνεια»
Ο Mâlik ibn Dînâr (rahimahullâh) ρωτήθηκε, «Πως είσαι σήμερα το πρωί; Αυτός απάντησε, «εισέρχομαι στο πρωί με την ηλικία μου να μειώνεται και τις αμαρτίες μου να αυξάνονται.»
Ο Fudayl ibn ‘Iyâd (rahimahullâh) είπε, «ο Σατανάς κατακτά τον άνθρωπο με ένα από τα τρία ( πράγματα), κάνοντας τον:1) Να είναι ευχαριστημένος με τον εαυτόν του 2) Να θεώρει τις πράξεις(τις καλές) του πολλές 3) Να ξεχνά τα λάθη του και τις αμαρτίες του.»
Ο Al-Hasan (rahimahullâh) είπε, «Εάν ο σατανάς σας βλέπει να υπακούετε τον Αλλάχ με συνέπεια, θα σας επεδίωκε ξανά και ξανά. Εάν δει την συνέπεια και την ειλικρίνεια στην πίστη σας, τότε θα κουρασθεί από εσάς και θα σας παρατηρήσει. Εάν αλλάζετε όμως, κάθε φορά , τότε αρχίζει να έχει ξανά ελπίδα σε εσάς.
Ο Sahl at-Tustarî (rahimahullâh) είπε, «Ευγνωμοσύνη στον Αλλάχ, δεν είναι να τον παρακούτε με τις εύνοιες Του. Ολόκληρο το σώμα είναι από την εύνοια του Αλλάχ και δώρο από Αυτόν, οπότε μην Τον παρακούτε με αυτό.
Ο Abû Dardâ (rahimahullâh) είπε: «Από την τελειοποίηση του taqwâ(η συνείδηση προς τον Θεό – ευσέβεια) είναι ότι ο δούλος φοβάται τον Κύριο του ακόμα και για πράγματα που ζυγίζουν μόνο όσο ένα άτομο.»
Ο Abû Hurayrah (rahimahullâh) ρωτήθηκε σχετικά με το taqwâ (ευσέβεια). Είπε: « Είναι ένας δρόμος γεμάτος αγκάθια. Αυτός που τον βαδίζει χρειάζεται να έχει τεράστια υπομονή.»
Ο Sufyân ath-Thawrî (rahimahullâh) είπε, « Συναντήσαμε ανθρώπους που αγαπούσαν όταν κάποιος τους έλεγε , «Φοβηθείτε τον Αλλάχ τον Ύψιστο». Σήμερα βρίσκουμε ανθρώπους που ενοχλούνται με αυτό.»
Ο Wahb ibn Munabbih (rahimahullâh) είπε. « Όποιος ισχυρίζεται ότι είναι ευφυής αλλά η προσοχή του δεν είναι συγκεντρωμένη στην Μετέπειτα ζωή, τότε είναι ψεύτης.»
Ένας από τους Σάλαφ είπε: «Η σοφία «ανάβει» με τέσσερα πράγματα: τη θλίψη μετά από τις αμαρτίες, την προετοιμασία για τον θάνατο, το άδειο στομάχι, και κάνοντας παρέα με αυτούς που αδιαφορούν για αυτόν τον κόσμο.»
Ο Fudayl ibn ‘Iyâd ( rahimahullah) είπε:« Όποιος νουθετεί πολύ, οι φίλοι του θα είναι λίγοι.»
Ο Ibrâhîm an-Nakhâ‘î (rahimahullah) «Όποιος κάθεται και συλλογίζεται, θα διαπιστώσει ότι το ευγενέστερο και πιο αξιοπρεπές πρόσωπο σε κάθε συγκέντρωση είναι αυτός που είναι ο πιο σιωπηλός, γιατί η σιωπή ομορφαίνει τον λόγιο και κρύβει τα λάθη του ανίδεου»
Ο Ma‘rûf al-Kirakhî (rahimahullah) είπε, « Όταν ένα πρόσωπο μιλά για άσχετα θέματα είναι ένδειξη ότι ο Αλλάχ τον εγκαταλείπει.»
Ο Sufyân ath-Thawrî (rahimahullah) είπε, « Όταν ο συνάνθρωπος σας δεν είναι μπροστά σας, να αναφέρεστε σε αυτόν όπως θα θέλατε αυτός να σας αναφέρει όταν εσείς δεν είστε μπροστά του.»
Πηγή: Συλλογή του Άχμαντ Φαρίντ από τa «χαρακτηριστικά των Σάλαφ» © 1996 Minhaaj Al-Sunnah
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΙΣΛΑΜ, ΚΟΡΑΝΙ, Μουσουλμάνοι