Άχμαντ Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο πιστός γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περίπτωση που θα εγκαταλείψει την αμαρτία και το λάθος τότε ο Ύψιστος θα τον ανταμείψει με κάτι πολύ καλύτερο (σε όλα τα επίπεδα). Και ενώ ο πιστός το γνωρίζει, μερικές φορές λυγίζει και καταπιάνεται με την αμαρτία και την παρανομία. Γιατί όμως γίνεται αυτό; Ο Ιμάμ Ιμπν Κάγιεμ εξηγεί ότι αυτό έχει δυο αιτίες:
Η πρώτη αιτία έχει να κάνει με την κακή νοοτροπία και τρόπο σκέψης που έχει το άτομο για τον Αλλάχ. Εάν προτιμούσε την υπακοή από την ανυπακοή τότε θα βίωνε μια απόλυτη πληρότητα, επιθυμώντας από τα βάθη της καρδιάς του να είναι υπάκουος και όχι ανυπάκουος.
Η δεύτερη αιτία έχει να κάνει με την αδυναμία του χαρακτήρα του. Οι επιθυμίες, τα θέλω και το πάθος εξουδετερώνουν κάθε λογική και «παγώνουν» το μυαλό του.
Η πρώτη αιτία συνδέεται με την έλλειψη γνώσης που έχει σχετικά με τον Κύριο του και τις υποχρεώσεις του, ενώ η δεύτερη συνδέεται με την έλλειψη αυτοελέγχου που πηγάζει από ένα αδύναμο μυαλό.
Τονίζουμε ότι αυτές είναι δυο αιτίες και όχι δικαιολογίες. Ο πιστός είναι σε θέση να τις αντιμετωπίσει με απόλυτη επιτυχία με την προϋπόθεση να το θέλει και να πράξει ανάλογα. Το φάρμακο της άγνοιας είναι η γνώση με την ανάλογη κατανόηση. Το φάρμακο της αδυναμίας του μυαλού είναι η πειθαρχεία και η συνειδητοποίηση για το Ποιον υπάκουμε και Ποιον παρακούμε.
Πηγή: Αλ Φαουάιντ, του Ιμάμ Ιμπν ουλ Κάγιεμ, σελ. 79
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι