Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد

Σε παλαιότερες θεολογικές και δογματικές παραδόσεις μας είχαμε μελετήσει την δογματική της θεοπτίας στο Ισλάμ. Της θέας του Αλλάχ του Υψίστου στον Παράδεισο και πως αυτό θα σταθεί ως την σπουδαιότερη ανταμοιβή προς τους κατοίκους του παραδείσου. Πως μπορούμε να επιτύχουμε την ευλογία της θεοπτίας;

Καταγράφεται σε αυθεντική ρήση, από την συλλογή του Ιμάμη Μούσλιμ, ότι ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

إِذَا دَخَلَ أَهْلُ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ – قَالَ – يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى تُرِيدُونَ شَيْئًا أَزِيدُكُمْ فَيَقُولُونَ أَلَمْ تُبَيِّضْ وُجُوهَنَا أَلَمْ تُدْخِلْنَا الْجَنَّةَ وَتُنَجِّنَا مِنَ النَّارِ – قَالَ – فَيَكْشِفُ الْحِجَابَ فَمَا أُعْطُوا شَيْئًا أَحَبَّ إِلَيْهِمْ مِنَ النَّظَرِ إِلَى رَبِّهِمْ عَزَّ وَجَلَّ ».

«Όταν οι οπαδοί του Παράδεισου θα εισέρθουν στον Παράδεισο, ο Αλλάχ ο Ύψιστος θα πει: «Μήπως επιθυμείτε να σας αυξήσω (την ανταμοιβή και την απόλαυση) σε κάτι;». Οι πιστοί θα απαντήσουν: «Μα δεν μας έκανες τα πρόσωπα μας φωτεινά; Δεν μας έβαλες στον Παράδεισο και μας έσωσες από την κόλαση της φωτιάς;» Ο Προφήτης σε αυτό το σημείο είπε: «Και τότε ο Αλλάχ θα απομακρύνει το κάλυμμα του (θα φανερωθεί) και τίποτα πιο αγαπητό δεν θα τους έχει δοθεί από το να βλέπουν τον Κύριο, τον Παντοδύναμο»

Υπάρχει σύνδεση μεταξύ της θεοπτίας (το να δεις τον Αλλάχ) και της προσευχής. Όποιος είναι συνεπής με την υποχρέωση της προσευχής τότε θα είναι άξιος (μετά θάνατον) να δει τον Ύψιστο, ενώ αυτός που αμελεί την προσευχή, τότε του αρμόζει να στερηθεί αυτή την ευλογία και θα είναι από τους χαμένους.

Η σύνδεση της θεοπτίας με την προσευχή τεκμηριώνεται από το Κοράνι και την Σούννα. Ο Αλλάχ ο Ύψιστος λέει:

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ

تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ

وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

«Μερικά πρόσωπα αυτήν την ημέρα θα λάμπουν. Κοιτάζοντας τον Κύριο τους. Ενώ άλλα πρόσωπα αυτήν την ημέρα θα είναι θλιμμένα. Συνηδειτοποιωντας  την συμφορά που θα πέσει πάνω τους διαλύοντας την ράχη τους. Ποτέ (δεν θα ζήσετε αιώνια). Όταν η ψυχή φτάσει στην κλείδωση (θάνατος). Και θα ειπωθεί: Ποιος μπορεί τον σώσει;. Κατανοώντας ότι ήρθε η ώρα του (να αποχωρήσει από τον κόσμο). Και το ένα σκέλος (σώματος) θα ενωθεί με το άλλο. Τότε αυτήν την ημέρα, η πορεία θα είναι προς τον Κύριο σου. Ενώ αυτός (άπιστος) δεν πίστεψε ούτε προσευχήθηκε. Αρνήθηκε την αλήθεια και απομακρύνθηκε»{Κοράνι 75: 22-32}

«Μερικά πρόσωπα αυτήν την ημέρα θα λάμπουν». Από την ομορφιά, από την λαμπρότητα, γεμάτοι από ευχαρίστηση.

«Κοιτάζοντας τον Κύριο τους». Θα κοιτάνε τον Κύριο τους με τα μάτια τους, με την όραση τους.

Ο Ιμάμης Χάσαν αλ Μπάσρι είπε:

وحق لها أن تنضر وهي تنظر إلى الخالق

«Έχουν κάθε δικαίωμα σε αυτήν την λαμπρότητα ενώ θα κοιτούν τον Δημιουργό»

Έπειτα ο Ύψιστος αναφέρει άλλη μια κατηγορία ανθρώπων οπου τα πρόσωπα τους θα είναι σκυθρωπά. Οι συνήθειες τους ήταν η εγκατάλειψη της προσευχής. Αυτό μας δείχνει ότι η πρώτη κατηγορία ανθρώπων, με τα λαμπερά πρόσωπα που θα κοιτάζουν τον Αλλάχ, είναι άτομα με συνέπεια ως προς το κομμάτι της προσευχής.

Την θεοπτία και την σύνδεση της με την προσευχή την παρατηρούμε και στις αυθεντικές ρήσεις (αχαντίθ) του Προφήτη μας صلى الله عليه وسلم . Σε αφήγηση του Τζαρίρ Ίμπν Άμπντιλλα, ο οποίος είπε:

كُنَّا جُلُوسًا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- إِذْ نَظَرَ إِلَى الْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ فَقَالَ « أَمَا إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا الْقَمَرَ لاَ تُضَامُّونَ فِى رُؤْيَتِهِ فَإِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ لاَ تُغْلَبُوا عَلَى صَلاَةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا فَافْعَلُوا

«Καθόμασταν με τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم και κοίταξε το φεγγάρι το οποίο ήταν γεμάτο και είπε: «Σίγουρα θα δείτε τον Κύριο σας, έτσι όπως βλέπετε αυτό το φεγγάρι, δίχως εμπόδιο. Γιαυτο εφόσον μπορείτε να μην απασχολείστε και να μην ξεχνιέστε με πράγματα που θα σας αποσπούν την προσοχή σας από την προσευχή, πριν την ανατολή του ηλίου και πριν την δύση του».

Δηλαδή να δίνεται έμφαση στις προσευχές Άσρ και Φάτζρ. Έπειτα ο Τζαρίρ απήγγειλε το εδάφιο:

وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا

«Και δόξασε τον Κύριο σου πριν την ανατολή του ηλίου και πριν την δύση του» {Κοράνι 20:130}

Σε αυτό το χαντίθ έχουμε την ένδειξη της σύνδεσης μεταξύ της προσευχής και της θεοπτίας. Ο μεγάλος λόγιος Ίμπν Ράτζαμπ είπε:

وقد قيل في مناسبة الأمر بالمحافظة على هاتين الصلاتين عقيب ذكر الرؤية : أن أعلى ما في الجنة رؤية الله عز وجل ، وأشرف ما في الدنيا من الأعمال هاتان الصلاتان ، فالمحافظة عليهما يرجى بها دخول الجنة ورؤية الله عز وجل فيها

«Σχετικά με την εντολή για την διατήρηση αυτών των δυο προσευχών, οι οποίες αναφέρονται μετά την θεοπτία, και η σπουδαιότερη χάρη στον παράδεισο είναι η θεοπτία και από τις πιο ενάρετες πράξεις στην επίγεια ζωή είναι αυτές οι δυο προσευχές. Συνεπώς, προστατεύοντας τες ευελπιστείται ότι το άτομο θα εισέρθει στον παράδεισο και θα δει τον Αλλάχ»

Όταν οι οπαδοί του Προφήτη صلى الله عليه وسلم άκουσαν αυτήν την δήλωση: «Σίγουρα θα δείτε τον Κύριο σας, έτσι όπως βλέπετε αυτό το φεγγάρι, δίχως εμπόδιο». Η καρδιά τους γέμισε με λαχτάρα και επιθυμία να μάθουν τις ενάρετες πράξεις που θα σταθούν ως αιτία έτσι ώστε να βιώσουν αυτήν την ευλογία. Ο ευλογημένος Προφήτης και Απόστολος του Αλλάχ, έδωσε μια ολοκληρωμένη συμβουλή, όχι μόνο για την θεοπτία αλλά και πώς μπορεί να επιτευχτεί.

Η θεοπτία δεν μπορεί να επιτευχτεί μόνο με την θέληση.

لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ

«Ο παράδεισος δεν είναι με βάση τις επιθυμίες και τα θέλω σας, ούτε με βάση των οπαδών της Γραφής (Χριστιανοί και Εβραίοι)» {Κοράνι 4:123}

Ο παράδεισος έρχεται με αγώνα, προσπάθεια, πίστη και ανάλογες πράξεις, έχοντας πλήρη δέσμευση στον Αλλάχ. Γιαυτο το λόγο ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم επεξήγησε και τα μέσα τα οποία θα επιτρέψουν στον πιστό να βιώσει την θεοπτία. Συγκεκριμένα, τόνισε την σημαντικότητα των δυο προσευχών, Φάτζρ και Άσρ. Υπάρχουν πολλές αφηγήσεις γιαυτες τις δυο προσευχές και τις αρετές τους. Όλες οι προσευχές είναι εξαιρετικά σημαντικές και υποχρεωτικές, παρολαυτα οι δυο συγκεκριμένες έχουν ξεχωριστή βαρύτητα.

Συνεπώς, όποιος είναι προσεκτικός με τις προσευχές και ο Αλλάχ τον ευλογήσει έτσι ώστε να διαφυλάξει αυτές τις δυο συγκεκριμένες προσευχές, τότε θα είναι προσεκτικός και με τις υπόλοιπες προσευχές. Όποιον ο Αλλάχ τιμά έτσι ώστε να σηκώνεται για την Φάτζρ, τότε θα στηριχτεί από τον Ύψιστο και για τις υπόλοιπες. Και αυτό διότι η τήρηση των προσευχών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς το άτομο θα συμπεριφερθεί με την Φάτζρ (πρωινή). Όπως ειπώθηκε από τους Σάλαφ (ενάρετους προκάτοχους):

يومك مثل جملك إذا أمسكت أوله تبعك آخره

«Η ημέρα σου είναι σαν την καμήλα. Εάν την συγκρατήσεις από την αρχή της τότε το υπόλοιπο της θα σε ακολουθήσει»

Ο Προφήτης είπε (από το χαντίθ που παραθέσαμε): «να μην απασχολείστε και να μην ξεχνιέστε». Είναι μια ένδειξη ότι σε αυτήν την ζωή υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία αποσπούν την προσοχή του ατόμου στην προσπάθεια του να διασφαλίσει αυτές τις προσευχές. Πράγματι, οι ανούσιες συζητήσεις, ψυχαγωγίες που οδηγούν σε αμαρτίες, ανήθικες παρέες, τηλεόραση, το υπερβολικό φαγητό, ο ύπνος και πολλά άλλα είναι μερικά από αυτά που αποσπούν την προσοχή.

Από το χαντίθ που παραθέσαμε απορρέει επίσης ότι το άτομο οφείλει να έχει ορθή πίστη (Ισλαμική ορθοδοξία), διότι η πίστη του επηρεάζει άμεσα τις πράξεις του. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίστη του και δυναμώνει τόσο περισσότερο αυξάνονται τα ενάρετα έργα και η υπακοή προς τον Ύψιστο.

Εξαιτίας αυτής της ευλογίας, της θεοπτίας, ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم μας δίδαξε πώς να επικαλούμαστε τον Κύριο μας με μια συγκεκριμένη ντουά, έτσι ώστε να λάβουμε αυτήν την χάρη.

اللَّهُمَّ بِعِلْمِكَ الْغَيْبَ وَقُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ أَحْيِنِي مَا عَلِمْتَ الْحَيَاةَ خَيْرًا لِي وَتَوَفَّنِي إِذَا عَلِمْتَ الْوَفَاةَ خَيْرًا لِي اللَّهُمَّ وَأَسْأَلُكَ خَشْيَتَكَ فِي الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ وَأَسْأَلُكَ كَلِمَةَ الْحَقِّ فِي الرِّضَا وَالْغَضَبِ وَأَسْأَلُكَ الْقَصْدَ فِي الْفَقْرِ وَالْغِنَى وَأَسْأَلُكَ نَعِيمًا لاَ يَنْفَدُ وَأَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَيْنٍ لاَ تَنْقَطِعُ وَأَسْأَلُكَ الرِّضَاءَ بَعْدَ الْقَضَاءِ وَأَسْأَلُكَ بَرْدَ الْعَيْشِ بَعْدَ الْمَوْتِ وَأَسْأَلُكَ لَذَّةَ النَّظَرِ إِلَى وَجْهِكَ وَالشَّوْقَ إِلَى لِقَائِكَ فِي غَيْرِ ضَرَّاءَ مُضِرَّةٍ وَلاَ فِتْنَةٍ مُضِلَّةٍ اللَّهُمَّ زَيِّنَّا بِزِينَةِ الإِيمَانِ وَاجْعَلْنَا هُدَاةً مُهْتَدِينَ

«Ω Αλλάχ, με την Γνώση σου για το αόρατο και την Δύναμη που έχεις πάνω από την κτίση Σου, κράτα με ζωντανό εφόσον γνωρίζεις ότι η ζωή μου είναι καλή (ωφέλιμη) για εμένα και κάνε με να πεθάνω εφόσον γνωρίζεις ότι ο θάνατος είναι καλύτερος για εμένα.  Ω Αλλάχ, κάνε με να σε φοβάμαι (θεοφοβία) στα ιδιωτικά (στα κρυφά) και φανερά (δημόσια). Σου ζητώ να με κάνεις να λέω την αλήθεια σε στιγμές χαράς και θυμού. Σου ζητώ να με κάνεις μετριοπαθή σε στιγμές πλούτου και φτώχειας. Και σου ζητώ ευλογίες που δεν έχουν τέλος και χαρά δίχως τέλος. Σου ζητώ να με κάνεις ευχαριστημένο με ότι Εσύ μου έχεις προορίσει και σου ζητώ μια ευχάριστη ζωή μετά θάνατον. Σου ζητώ την χαρά του να κοιτάξω το Πρόσωπο Σου και την επιθυμία να σε συναντήσω με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να μην περιέχει συμφορά (βλάβη, αγωνία, τιμωρία) και να μην περιέχει δοκιμασία που οδηγει στην πλάνη. Ω Αλλάχ, ντύσε μας με την ομορφιά της πίστης και κάνε μας να σταθούμε ως καθοδηγητές που στέκονται σε ορθή καθοδήγηση» {Νασάι, 1305}

Προφέρεται: Αλλαχούμα μπι Ίλμικαλ γάιμπ ουά κούντρατικα αάλαλ χάλκι, αχίηνι μά αλίμταλ χαγιάτ χάηραν λί, ουά ταουάφφάνι ίδα αλίμταλ ουαφάτα χάηραν λι. Αλλάχούμα ουά ασ-άλουκα χάσιατακα φιλ γάιμπ ουασ σαχάνταντι, ουά ασ-άλουκα κάλιματαλ χάκ φι ριντάι, ουάλ γάνταμπ, ουά άσ-άλουκα κάσντα φιλ φάκρι ουάλ γινά, ουα άσ-άλουκα ναήμαν λά γιάνφαντου, ουά άσ-άλουκα κούρατα αήνιν λά τανκάτιου , ουα άσ-άλουκα ριντάι α μπάανταλ καντάι, ουα άσ-άλουκα μπάρνταλ αήσι μπάανταλ μάουτι, ουα άσ-άλουκα λάδδαταν νάδαρι ίλα ουάτζχικα, ουά σάουκα ίλα λικάαηκα φι γάηρι νταρράα μουντίρρατιν ουα λά φίτνατιν μουντίλατιν. Αλλαχούμα ζάηνναά μπιζίνατιλ ιμάν, ουα Τζαάλνα χούντατάν μουχνταντίν.

Είθε ο Αλλάχ να μας κάνει να ασφαλίσουμε τις προσευχές και του ζητάμε να μας ευλογήσει με την χαρά να δούμε το Πρόσωπο Του.

Το άρθρο βασίστηκε στην διδασκαλία του Αλλάμα Σέηχ Άμπντουραζζάκ αλ Μπάντρ

Categories: ΙΣΛΑΜ

Tags: σύνδεση, Θεοπτία, Ισλάμ, Προσευχή, Παράδεισος