الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Το Φίκχ (νομολογία) της γιορτής
Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم μας δίδαξε οτι είναι υποχρεωτικό για όλους τους Μουσουλμάνους να παρευρίσκονται στην προσευχή της γιορτής (είτε του Ραμαντάν, είτε της θυσίας στην περίοδο του Χάτζ). Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έτσι ώστε να επικαλεστούν τον Ύψιστο να τον ευχαριστήσουν και να τον δοξάσουν. {Μουχτάράτ, αλ Τζάλλια, σελ.52}Η ώρα της γιορτινής προσευχής είναι από την στιγμή που ο ήλιος έχει ανατείλει (ο ήλιος έχει εμφανιστεί καθαρά) και η διάρκεια της είναι μέχρι και πριν την έλευση του μεσημεριού. Σε περίπτωση που χαθεί η προσευχή (για νόμιμους λόγους) πρέπει να προσφερθεί την ακριβώς επόμενη ημέρα στην καθορισμένη ώρα. {Νούρ αλ Μπασάιρ, σελ.21}
Η Σούννα του Προφήτη μας صلى الله عليه وسلم, σχετικά με την προσευχή της γιορτής, έχει ως εξής:
– Ο χώρος προσευχής για την γιορτή πρέπει να είναι ανοιχτός/δημόσιος (πλατεία, πάρκο κτλ) και εξωτερικός, όχι κλειστός η σε τζαμί. Επιτρέπεται όμως να γίνει σε τζαμί εφόσον υπάρχει δικαιολογία η δυσκολία (ιδιαίτερα σε μη Μουσουλμανικές χώρες λόγω των διαφόρων δυσκολιών που προκύπτουν).
– Συνιστάται η προσευχή της γιορτής να καθυστερείται λίγο, ενώ η προσευχή της γιορτής της θυσίας (ίντ αλ άντχα) να γίνεται σύντομα.
– Ο πιστός καλό είναι να τρώει το πρωί, πριν την γιορτινή προσευχή, λίγους χουρμάδες.
– Πριν κατευθυνθεί για την προσευχή να έχει κάνει γούσλ και να αρωματιστεί (οι γυναίκες απαγορεύονται να καλλωπιστούν και να αρωματιστούν στην έξοδο τους)
– Οι πιστοί να φοράνε τα καλά τους ρούχα
– Όταν κατευθύνονται προς το χώρο προσευχής να πηγαίνουν από έναν δρόμο ενώ να επιστρέφουν από διαφορετικό δρόμο.
Πως γίνεται η προσευχή της γιορτής:
– Προσφέρονται δυο ράκ’αα (ενότητες προσευχής) χωρίς αδάν (κάλεσμα προσευχής) και χωρίς ικάμα (κάλεσμα έναρξης της προσευχής)
– Κάνουμε 7 τακμπίρ (εισαγωγικά αλλάχου άκμπαρ στην έναρξη της προσευχής) στο πρώτο ράκ’αα. Στο δεύτερο ράκ’αα λέμε 5 τακμπίρ
– Λέμε την σούρα αλ Φάτιχα και την συνοδεύουμε με άλλη κορανική σουρα, λέγοντας το ακουστά (και στα δυο ράκ’αα)
– Αφού ολοκληρωθεί η προσευχή των δυο ράκ’αα, ο Ιμάμης οφείλει να δώσει την καθιερωμένη χούτμπα (κήρυγμα). Το κήρυγμα πρέπει να περιέχει νουθεσίες για τους πιστούς.
Έτσι γιορτάζει ένας Μουσουλμάνος/Μουσουλμάνα, δοξάζοντας τον Ύψιστο
Η πραγματική εννοια της γιορτής
Ο Ισλαμικός μήνας που πέρασε, το Ραμανταάν, ήταν ένας μήνας ευσπλαχνίας, συγχώρεσης, αναθεώρησης, καθώς επίσης εκμάθησης. Καλό είναι να τονίσουμε το σημείο της εκμάθησης.
Ο μήνας του Ραμανταάν είναι ένα μεγάλο Ισλαμικό σχολείο. Ο Αλλάχ με αυτόν τον μήνα σε εξαγνίζει, σε μαθαίνει, σε ανταμείβει και όλα αυτά μέσω της θεοσέβειας (τάκουα). Αυτή η γλυκάδα της πιστής που γευτήκαμε με τις πράξεις λατρείας, την νηστεία, και γενικά με όλες τις προσπάθειες μας να έρθουμε πιο κοντά σε Αυτόν, πραγματικά θα ήταν κρίμα να τα χάσουμε και να μην τα κρατήσουμε μαζί μας. Από εμάς εξαρτάται.
Οι πράξεις λατρείας δεν περιορίζονται μόνο στο Ραμαζάνι. Η νηστεία, οι προσευχές, η απομάκρυνση από το χαραάμ (αμαρτία/απαγορευμένο) και η προσκόλληση στο χαλαάλ (το νόμιμο/ορθό) είναι πράγματα που πρέπει να γίνονται καθημερινά εντός και εκτός Ραμαζανίου.
Ο μήνας Ραμανταάν είναι ένα «σχολείο» από τον Αλλάχ. Πέρα από την εξάγνιση που σου προσφέρει, σε κάνει να βιώνεις την πίστη στον Ύψιστο, να την αισθάνεσαι, να την γεύεσαι. Αυτό δεν πρέπει να το χάσουμε, ούτε να αφήσουμε αυτή την φλόγα να σβήσει.
Να συνεχίσουμε λοιπόν αυτήν την συμπεριφορά και μετά το Ραμανταάν. Προερχόμαστε από μια εμπειρία οπου το ιμάν (η πίστη), μέσα μας, έφτασε στα ύψη. Μην αφήσουμε να πάρει την κατηφόρα πάλι.
Όσο για αυτούς που άστοχα, χωρίς να το καταλάβουν, λάτρεψαν τον μήνα αντί τον Κύριο του μήνα αυτού, τότε ας μάθουν ότι το Ραμανταάν έφυγε. Όσοι όμως εκμεταλλεύτηκαν τον μήνα αυτό λατρεύοντας τον Κύριο, τον Ύψιστο, τότε Αυτός ποτέ δεν «φεύγει». Είναι αυτός που δέχεται τις πράξεις λατρείας εφόσον γίνονται με πρόθεση σωστή (χωρίς επίδειξη) και απευθύνονται σε Αυτόν αποκλειστικά.
Ας νηστεύουμε συχνότερα, ας προσευχόμαστε τις εθελοντικές προσευχές, ας δίνουμε πιο συχνά στον φτωχό. Όλα αυτά για χάρη Του. Κρατά λοιπόν το πνεύμα ζωντανό.
Να κλείσω με τα λόγια του μεγάλου λογίου, του Ίμπν Ράτζαμπ που λέει:
«Το Ίντ (η γιορτή λήξης του Ραμαζανίου) δεν είναι για αυτόν που φορά καινούρια ρούχα. Το Ίντ είναι για αυτόν που η υπακοή (προς τον Αλλάχ) αυξήθηκε. Το Ίντ δεν είναι γιαυτόν με τα όμορφα ρούχα και τα ωραία μέσα μεταφοράς, το Ίντ είναι για αυτόν που οι αμαρτίες του συχωρέθηκαν από τον Ύψιστο». {αλ Λατά’ηφ, σελ. 371}
Άχμαντ Μ.Ελντίν
Διπλωματούχος Ισλαμικής Θεολογίας
Τζαμί «Σάλαφ ους Σάλιχ» (Αρ Ραχμάν)
IslamForGreeks.org – AhmadEldin.blog
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.