Άχμαντ Ελντίν
Δεν είναι λίγες οι φορές που η Καινή Διαθήκη επιβεβαιώνει το Ισλάμ. Αυτό το έχουμε δει αρκετές φορές μέσα από τα άρθρα, τα βίντεο και τα ηχητικά μας. Μερικά παραδείγματα μπορείτε να διαβάσετε στα ακόλουθα άρθρα:
Ποιοι είναι οι ευλογημένοι σύμφωνα με την Αγία Γραφή;
Απόπειρα λογοκρισίας στις Χριστιανικές προσβολές έναντι του Ισλάμ
Στο παρόν άρθρο όμως θα δούμε κάτι το όποιο προκαλεί μεγαλύτερο πρόβλημα στην Χριστιανική θεολογία και επιπλέον παρουσιάζει το Ισλάμ σαν μια άψογη «θρησκεία».
Ανοίγουμε την επιστολή του Ιακώβου, «του αδελφού του Ιησού», και διαβάζουμε:
«Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο.» (Ιακώβου 1:27)
Στο χωρίο που διαβάσαμε μας δίνετε ένα τεστ για να καταλάβουμε την άψογη θρησκεία. Παρακάτω θα δούμε ότι όχι μόνο ο Χριστιανισμός δεν συναντά τα κριτήρια του χωρίου για να χαρακτηριστεί ως άψογη θρησκεία αλλά το αντίθετο μάλιστα εναντιώνεται σε αυτά.
Το Ισλάμ από την άλλη όχι μόνο διδάσκει την καλοσύνη στις χήρες και στα ορφανά αλλά τονίζει στον πιστό να συντηρεί αυτά τα άτομα και να τα προστατεύει. Όλα αυτά θα τα δούμε αναλυτικότερα παρακάτω.
Η θέση της χήρας στον Χριστιανισμό και στο Ισλάμ:
Διαβάζουμε από το βιβλίο του Δρ Σερίφ Αμπντελαζίμ
«Εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι η Παλαιά Διαθήκη δεν τους αναγνώρισε το δικαίωμα να κληρονομήσουν, οι χήρες συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πιο εύθραυστους του Ιουδαϊκού πληθυσμού. Οι αρσενικοί κληρονόμοι, που κληρονομούσαν όλη την περιουσία του αποθανόντος συζύγου μιας γυναίκας, ήταν υπεύθυνοι να τη συντηρούν απ’ εκείνη την περιουσία. Ωστόσο, οι χήρες δεν μπορούσαν να ήταν σίγουρες ότι αυτή η φροντίδα θα συνέχιζε, κι έτσι ζούσαν στο έλεος των άλλων. Επομένως, οι χήρες συγκαταλέγονταν ανάμεσα στις πιο χαμηλές τάξεις στο αρχαίο Ισραήλ, και η χηρεία θεωρούνταν σημείο μεγάλου υποβιβασμού (Ησαΐας 54:4). Αλλά η δεινοπάθεια μιας χήρας στη Βιβλική παράδοση επεκτεινόταν πιο πέρα ακόμη, κι από την απόκλειση της, από την περιουσία του συζύγου της. Σύμφωνα με τη Γένεση 38, μια χήρα χωρίς παιδί πρέπει να παντρευτεί τον αδελφό του συζύγου της, ακόμη κι αν είναι παντρεμένος, για να τεκνοποιήσει στον αποθανόντα αδελφό του, εξασφαλίζοντας έτσι ότι το όνομα του αδελφού του δε θα σβήσει.
«Και ο Ιούδας είπε στον Αυνάν: ‘Συνουσιάσου με τη γυναίκα τού αδελφού σου, κάνε το καθήκον ως αδελφός του συζύγου της, και ανάστησε το σπέρμα στον αδελφό σου’» (Γένεση 38:8).
Η συγκατάθεση της χήρας σ’ αυτό τον γάμο δεν απαιτείται. Η χήρα θεωρείται μέρος της περιουσίας του αποθανόντος συζύγου, και η κύρια λειτουργία της είναι να εξασφαλίσει απογόνους στο σύζυγό της. Ο Βιβλικός νόμος εφαρμόζεται ακόμη στο σημερινό Ισραήλ. 48 Μια χήρα χωρίς παιδί κληροδοτείται στον αδελφό του συζύγου της. Αν ο αδελφός είναι πολύ νέος για να παντρευτεί, πρέπει να τον περιμένει, εωσότου φτάσει στην κατάλληλη ηλικία. Αν ο αδελφός του συζύγου αρνηθεί να την παντρευτεί, ελευθερώνεται, και μπορεί να παντρευτεί άντρα της επιλογής της. Δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο στο Ισραήλ, ότι οι χήρες υπόκεινται σε εκβιασμό, από τους κουνιάδους τους για ν’ ανακτήσουν την ελευθερία τους.
Οι ειδωλολάτρες Άραβες πριν απ’ το Ισλάμ είχαν παρόμοιες συνήθειες. Μια χήρα θεωρούνταν μέρος της περιουσίας του συζύγου της, που κληροδοτούνταν στους άντρες κληρονόμους και παντρευόταν, συνήθως, του αποθανόντος το μεγαλύτερο γιο από άλλη σύζυγο.
Το Κοράνιο επιτέθηκε δηκτικά, και απαγόρευσε αυτό το υποβιβαστικό έθιμο:
«Μη νυμφεύεστε γυναίκα, που νυμφεύτηκε ο πατέρας σας. Εκτός των γάμων, που προηγήθηκαν του Ισλάμ, καθόσον τέτοιοι γάμοι θεωρούνται αισχρότητα και βδελυγμία.» (Κοράνιο 4:22)
Οι χήρες και οι διαζευγμένες κοιτάζονταν τόσο πολύ αφ’ υψηλού στη Βιβλική παράδοση, που ο αρχιερέας δε μπορούσε να παντρευτεί μια χήρα, μια διεζευγμένη, ή μια ιερόδουλη:
«Κι αυτός θα πάρει γυναίκα παρθένα· χήρα, ή βέβηλη, ή πόρνη, αυτές δεν θα τις πάρει· αλλά, παρθένα από τον λαό του θα πάρει για γυναίκα. Και δεν θα βεβηλώσει το σπέρμα του ανάμεσα στον λαό του· …» (Λευιτικός 21:13-15)
Στο Ισραήλ σήμερα, ένας απόγονος της κάστας του Κοέν (οι αρχιερείς των ημερών του Ναού) δεν μπορεί να παντρευτεί μια διεζευγμένη, μια χήρα, ή μια πόρνη. 49 Στην Ιουδαϊκή νομοθεσία, μια γυναίκα, που έχει χηρέψει τρεις φορές με τους τρεις συζύγους να έχουν πεθάνει από φυσικά αίτια, θεωρείται ‘μοιραία’ και απαγορεύεται να ξαναπαντρευτεί. 50 Το Κοράνιο από την άλλη, δεν αναγνωρίζει ούτε κάστες, μήτε μοιραία άτομα. Οι χήρες και οι διεζευγμένες είναι ελεύθερες να παντρευτούν όποιον επιλέξουν.
Δε επισυνάπτεται στίγμα ούτε στο διαζύγιο, μήτε στη χηρεία στο Κοράνιο:
«Όταν διαζευχθείτε τις συζύγους σας, και φτάσει η μέρα της αποπομπή τους, κρατήστε τις ευσχήμονα, ή αποπέμψτε τις με καλοσύνη. Μην τις κρατείτε βίαια και με ασέβεια. Όποιος αυτά πράττει αδικεί τον εαυτό του. Μη εκμυτηρίζετε τα σημεία του Αλλάχ.»(Κοράνιο 2:231)
«Αν πεθαίνοντας εγκαταλείπετε συζύγους, οφείλουν να παραμείνουν σε αναμονή τέσσερις μήνες και δέκα μέρες. Κατόπιν αυτής της προθεσμίας, δε σας καταλογίζεται αμαρτία, αν ευσχήμονα διατεθούν.» (Κοράνιο 2:234)
«Όσοι από σας πεθάνουν εγκαταλείποντας τις συζύγους τους, οφείλουν να προσδιορίσουν κληροδότημα, απ’ το οποίο θα συντηρούνται για ένα έτος, χωρίς να τις αναγκάσει κανείς να εγκαταλείψουν την οικία τους. Αλλά, αν αυτές εξέλθουν αυτοπροαίρετα, δε σας καταλογίζεται αμαρτία για τον τρόπο της αυτοδιάθεσής τους.»(Κοράνιο 2:240)» (Οι Γυναίκες στο Ισλάμ έναντι των Γυναικών στην Ιουδαίο Χριστιανική παράδοση σελ 65-68)
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η χήρα δεινοπαθεί στα Χριστιανικά ιερά κείμενα ενώ το αντίθετο συμβαίνει στα Ισλαμικά.
Τα ορφανά
Ας δούμε όμως και την θέση του Ισλάμ για τα ορφανά. Διαβάζουμε αρκετές φορές ότι ο πιστός πρέπει να προστατεύει και να δίνει αγάπη στα ορφανά.
«Και τρέφουν – από αγάπη προς τον ΑΛΛΑΧ – το φτωχό, τον ορφανό και τον αιχμάλωτο» (Κοράνι 76:8)
Επίσης τονίζεται αρκετές φορές στο Κοράνι ότι η περιουσία του ορφανού πρέπει να προστατεύεται και να παραχωρείτε στην κατάλληλη ηλικία.
«Δοκιμάζετε τα ορφανά μέχρις ότου φτάσουν στην ηλικία της νομικής ευθύνης. Αν διαπιστώσετε ότι η κρίση τους είναι υγιής, τότε καταβάλετε σ’ αυτούς την περιουσία τους..» ( Κοράνι 4:6)
Η προστασία τονίζεται και από τον Προφήτη Μωάμεθ ο οποίος παρομοιάζει την προστασία και την αγάπη προς τις χήρες και τα ορφανά σαν νηστεία και προσευχή (Adab al-Mufrad του Imaam Al-Bukhari στο κεφ “The Virtue of Those Who Care for Orphans)
Ο Προφήτης Μωάμεθ συνιστά σε έναν που έχει «σκληρή καρδία να φροντίζει τα ορφανά κάνοντας έτσι την καρδιά του να «μαλακώσει»(At-Tabaraanee & As-Silsilah as-Saheehah)
Αμόλυντο από τον κόσμο
Το τελευταίο κριτήριο για μια άψογη θρησκεία σύμφωνα με την επιστολή είναι να παραμένει ο πιστός αμόλυντος από τον κόσμο:
Διαβάζουμε στο Κοράνι:
«Να μάθετε (όλοι σας) ότι η ζωή σε τούτο τον κόσμο δεν είναι παρά παιχνίδι και διασκέδαση, πολυτέλεια και αμοιβαία καυχησιολογία και πολλαπλασιασμός – (αντιζηλία) μεταξύ σας – του πλούτου και των παιδιών. Να κι ένα παράδειγμα από τη βροχή, που μ’ αυτήν ζωογονούνται τα φυτά, και τέρπει (τις καρδιές) των άπιστων (γεωργών), σε λίγο μαραίνονται, και τα βλέπεις κίτρινα. Κι έπειτα γίνονται ξηρά και κομματιάζονται. Αλλά στη Μέλλουσα Ζωή υπάρχει αυστηρή Τιμωρία (για τους αφοσιωμένους στο κακό). Και Συγχώρηση από τον ΑΛΛΑΧ και η Καλή (Του) Ευχαρίστηση (για τους αφοσιωμένους σ’ Αυτόν). Και τι είναι η ζωή σ’ αυτό τον κόσμο, παρά απατηλή απόλαυση και (πρόσκαιρη) περιουσία;» ( Κοράνι 57:20)
Διαβάζουμε επίσης:
«Ο πλούτος και τα παιδιά είναι κόσμημα (που γοητεύουν) τη ζωή του
κόσμου τούτου. Αλλά εκείνα που παραμένουν – οι Καλές Πράξεις – είναι του Κυρίου σου – άξιες μεγαλύτερης αμοιβής και δίνουν τις καλύτερες ελπίδες.» (Κοράνι 18:46)
Στα χωρία αυτά καθώς και σε άλλα πολλά από το Κοράνι, διαβάζουμε ότι ο πιστός πρέπει να βάζει σε προτεραιότητα τον Θεό και τις εντολές Του και όχι την ζωή αυτή η οποία δεν κρατά και πολλές φορές μας εξαπατά. Η πρόσκαιρη αυτή ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με την μεταθανάτια.
Το Ισλάμ λοιπόν συναντά τα κριτήρια της επιστολής του Ιάκωβου. Ενδιαφέρον για τις χήρες, τα ορφανά, καθώς επίσης ο πιστός να είναι αμόλυντος από αυτόν τον κόσμο.
«Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο.» (Ιακώβου 1:27)
Το Ισλάμ εκπληρώνει τα κριτήρια αυτά ενώ ο Χριστιανισμός αδυνατεί στο ένα τουλάχιστον. Στο να προστατέψει και να δώσει τα βασικά δικαιώματα στις χήρες. Έτσι λοιπόν ο Χριστιανισμός με βάσει τα κριτήρια της επιστολής είναι μια πίστη η θρησκεία με ψεγάδι ενώ το Ισλάμ αψεγάδιαστη.
Categories: ΒΙΒΛΟΣ, ΙΣΛΑΜ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ