«Ο Προφήτης επέλεξε Γραφείς ανάμεσα στους Συντρόφους του, που έγραφαν ό,τι του ενέπνεε η Κορανική Αποκάλυψη. Έγραφαν πάνω σ’ όποιο υλικό ήταν διαθέσιμο, όπως περγαμηνή, ξύλο, τεμάχια δέρματος, πλάκες, ή επίπεδα οστά. Σύμφωνα μ’ αυθεντικές Ισλαμικές πηγές υπήρχαν είκοσι εννέα Γραφείς, από τους οποίους οι πιο γνωστοί ήταν οι Τέσσερις Συνετοί Χαλίφηδες Άμπου-Μπάκρ, Όμαρ, Οθμάν Άλυ, καθώς και οι Μουάουια, ο Αλ-Ζουμπάιρ Ίμπεν Αλαουάμ, ο Σαΐντ Ίμπεν Αλ-Αάς, ο Άμρ Ίμπεν Αλ-Αάς, ο Ουμπάι Ίμπεν Κάαμπ, και ο Ζάιντ Ίμπεν Θάμπετ.
Παράλληλα με την καταγραφή της Αποκάλυψης συμπορευόταν και η αποστήθιση. Αυτή η συνήθεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Υπήρχαν εκατοντάδες Μουσουλμάνοι, που αποστήθιζαν το Κοράνιο και ειδικεύτηκαν στην απαγγελία του κατά τη διάρκεια της ζωής του Προφήτη. Ο Προφήτης διακήρυξε ότι πάντοτε επαλήθευε όλο το Κοράνιο μια φορά το χρόνο, κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού παρουσία του Αρχάγγελου Γαβριήλ, και το επαλήθευσε δυο φορές κατά την διάρκεια του τελευταίου Ραμαζανιού της ζωής του. Το Κοράνιο απέκτησε την τελική του μορφή στις μνήμες των αποστηθιστών πριν το θάνατο του Προφήτη_ και με βάση τις οδηγίες του οι Γραφείς τοποθετούσαν κάθε εδάφιο ακριβώς όπου τους υποδείκνυε.
Έναν χρόνο μετά το θάνατο του Προφήτη, εβδομήντα από τους αποστηθιστές του Κορανίου σκοτώθηκαν στην μάχη της Αλ-Υαμάμα κατά του Μουσαϊλάμα του ψεύτη, και ο Όμαρ Ίμπεν Αλ-Χαττάμπ συμβούλεψε το Χαλίφη Άμπου- Μπάκρ ν’ αναθέσει στον Ζάιντ Ίμπεν Θάμπιτ, έναν από τους Γραφείς της Κορανικής Αποκάλυψης, την περισυλλογή των Κειμένων και τη συγκρότηση ενιαίου εύχρηστου κειμένου στ’οποίο θα ήταν ευκολότερη η αναφορά. Έπειτα τέθηκε σ’ εφαρμογή κανόνας, με τον οποίο τα χειρόγραφα θεωρούνταν αυθεντικά με την μαρτυρία δύο Συντρόφων ότι υπαγορεύτηκαν απ’ τον Προφήτη. Φυσικά, οι Σύντροφοι του Προφήτη_ που είχαν αποστηθίσει το Κοράνιο έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο σ’ αυτό το θέμα. Όταν ο Ζάιντ Ίμπεν Θάμπιτ ολοκλήρωσε το έργο του με το να καταγράψει όλο το Κοράνιο, παρέδωσε το κείμενο στον Άμπου-Μπάκρ. Ο τελευταίος πριν το θάνατό του το παρέδωσε στον Όμαρ Ίμπεν Αλ-Χαττάμπ, κι αυτός πριν το θάνατο του το παρέδωσε στην κόρη του και σύζυγο του Προφήτη_ Χάφσα.
Κατά την διαδοχή του, ο Οθμάν Ίμπεν Αφάν, σχημάτισε τετραμελή επιτροπή αντιγραφέων συμπεριλαμβανομένου και του Ζάιντ Ίμπεν Θάμπετ. Αυτή η επιτροπή ετοίμασε πέντε αντίγραφα του αυθεντικού χειρογράφου, που διατηρούσε η Χάφσα, η Μητέρα των Πιστών (τίτλος που δόθηκε σ’ όλες τις συζύγους του Προφήτη). Το πρώτο αντίγραφο στάλθηκε στη Μέκκα, το δεύτερο στην Μεδίνα, το τρίτο στάλθηκε στη Μπάσρα (στο Ιράκ), το τέταρτο στην Κούφα (στο Ιράκ) , και το πέμπτο στη Δαμασκό (Σύρια). Αυτοί οι επιμελείς και ακριβείς αντιγραφείς βασίστηκαν στο έργο τους, στο αυθεντικό πρωτότυπο χειρόγραφο, που διατηρούταν στη Μητέρα των Πιστών Χάφσα, και το είχαν επίσης αντιπαραβάλλει μ’ αυτό που είχαν αποστηθίσει οι απομνημονευτείς του Κορανίου της εποχής του Προφήτη. Αυτό είναι το ενιαίο κείμενο του Κορανίου, που από τότε κυκλοφορεί στο Μουσουλμανικό κόσμο. Κανένας δεν έχει αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του Κορανίου, από τότε που καταγράφτηκε για πρώτη φορά, πριν από δεκατέσσερις αιώνες, μέχρι σήμερα. Αυτό το σημείο έχει επιβεβαιωθεί από πλήθος Ανατολικολόγων ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Leblois, ο Muir, και ο σύγχρονος Γερμανός Ανατολικολόγος Rudi Paret, που δήλωσε στην εισαγωγή της μετάφρασης του Κορανίου : «Δεν υπάρχει λόγος ν’ αμφιβάλει κανείς ότι υπάρχει εδάφιο στο Κοράνιο, που μπορεί να αποδοθεί σε κανέναν εκτός από τον Μοχάμμαντ_». Εννοούσε ότι μετά το θάνατο του Μοχάμμαντ_ κανείς δεν άλλαξε τίποτα στο Κοράνιο, ούτε πρόσθεσε, μήτε αφαίρεσε μια λέξη. (1)
Δεν αποδείχθηκε ότι υπάρχουν χειρόγραφα, που να διαφέρουν απ’ το κείμενο, που συγκροτήθηκε κατά τη διάρκεια του Χαλιφάτου του Οθμάν Ίμπεν Αφάν. Αν κάποιος από τους συντρόφους του Προφήτη_ είχε στην κατοχή του διαφορετικά χειρόγραφα, θα τα είχε παρουσιάσει, και θα είχε αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του συνταγμένου αντιγράφου. Τέτοια κατηγορία δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του Ισλάμ, και ακόμη και τα δόγματα, που θεωρήθηκαν διαφοροποιημένα, όπως οι σύγχρονοι Αχμαντίτες, εγκρίνουν και χρησιμοποιούν το ίδιο πιστοποιημένο αντίγραφο του Κορανίου.
Σχετικά μ’ όσα διαδόθηκαν για το Σύντροφο του Προφήτη, τον σεβαστό Αμπντάλλα Ίμπεν Μασουούντ, τα οποία πρεσβεύουν ότι θεωρούσε το 1ο κεφάλαιο, το 113ο και το 114ο ότι δεν ανήκουν στο Κοράνιο, δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι εξέφρασε τέτοια πεποίθηση. Οι αξιόπιστοι και έγκριτοι Μουσουλμάνοι επιστήμονες αθώωσαν τον Ίμπεν Μασουούντ απ’ αυτή την απατηλή συκοφαντία. Ανάμεσα σ’ όσους αντιτάχθηκαν και αναχαίτισαν αυτή τη συκοφαντία είναι και ο Ιμάμης Φάχρ Αλ-Ντίν Αλ-Ράζη, ο δικαστής Άμπου-Μπάκρ, ο Ιμάμης Αλ-Νάουαουη, ο Ιμάμης Ίμπεν Χάζμ, ο Ιμάμης Αλ-Μπακλάνη, κ.ά. Επίσης δεν μας αναφέρει η ιστορία ότι κάποιος από τους Μουσουλμάνους είχε ασπαστεί αυτή την απατηλή γνώμη, η οποία ψευδώς ανάγεται στον Ίμπεν Μασουούντ (2)»
_____________________
(1) βλ. το έργο μας : Ο Ανατολικισμός και η Πνευματική Υποδομή της Πολιτιστικής Διαμάχης, σελ 97, Νταρ Αλ Μαάρεφ – 1997
(2) Diraz, Muhammad Abdullah,: An Introduction to the Qur’an, σελ.34 ff.
Επίσης δες Rudi Paret: Der Koran Ubersetzung. Stuttgart, 1980, σελ.5.
Πηγή: Από το βιβλίο του Δρ. Μαχμούντ Χάμντυ Ζακζούκ «Ισλαμικές Αλήθειες», κεφ 1, σελίδα 15-19. Μεταφράστηκε από την ΝΙΝΑ Α. ΜΠΟΥΡΣΑΝ,
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΙΣΛΑΜ, ΚΟΡΑΝΙ
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.