Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Μερικά αδέλφια μας, που το συναίσθημα τους υπερβαίνει την λογική, ρωτούν το εξής: «Γιατί δεν αναφέρεις τους θανάτους και τις τραγωδίες που βιώνουν τα αδέλφια μας; Γιατί ασχολείσαι με τα ασήμαντα και όχι με τα σημαντικά;»
Απάντηση:
Η κλάψα για την καταστροφή δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Η αναζήτηση και η κατανόηση της αιτίας που οδήγησε σε αυτό το χάος ωφελεί ασύγκριτα περισσότερο, μάλλον το μόνο που ωφελεί. Δεν είμαι από αυτούς που θα μείνουν στην κλάψα, δεν κερδίζεται κάτι. Ποια είναι η αιτία – λύση; Ο Αλλάχ λέει:
«…αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε (οι πιστοί): «Ανήκουμε στον Αλλάχ και σ’ Αυτόν επιστρέφουμε». Αυτοί είναι που θα πετύχουν την συγχώρηση απ’ τον Κύριο τους και έλεος, και είναι οι καθοδηγούμενοι» {Κοράνι 2:157}.
Ο Αλλάχ λέει στην συμφορά κάνουμε ντουά και κάνουμε υπομονή, όχι να μας πιάνει η κλάψα με κατεύθυνση το χάος μέσω διαδηλώσεων και εξεγέρσεων. Η θλιβερή κατάσταση αυτή που βιώνουμε είναι γιατί στην ουσία εμείς φταίμε, ο Αλλάχ λέει:
«Κι αν συμβεί για σας οποιαδήποτε συμφορά είναι επειδή τα ίδια σας τα χέρια την έχουν κερδίσει…» {Κοράνι 42:30}
Πως θα αλλαχτεί το τοπίο; Με επιστροφή στην Σούννα του Αποστόλου έχοντας υπομονή. Ένας από τους λόγους που ο Ύψιστος τιμωρεί είναι γιατί αδιαφορούμε και απομακρυνόμαστε από την Σούννα, ο Ύψιστος λέει
«Κι ας προσέξουν εκείνοι που αντικρούουν (δεν τηρούν) τη διαταγή του Αποστόλου ότι θα τους συμβεί κάποια δοκιμασία ή θα πέσει πάνω τους αβάσταχτη τιμωρία» (Κοράνι 24:63)
Όταν λοιπόν αδυνατούμε να ορίσουμε σωστά τις προτεραιότητες μας, κλείνοντας τα μάτια μας στο τι πραγματικά πρέπει να κάνουμε, δηλαδή να αλλάξουμε πρώτα εμείς, ο Αλλάχ θα μα αφήσει σε αυτό που επιλέξαμε:
«Ο ΑΛΛΑΧ- βέβαια – ποτέ δεν θ’ αλλάξει την κατάσταση ενός λαού, αν αυτοί οι ίδιοι δεν αλλάξουν ό,τι είναι μέσα στις ψυχές τους» {Κοράνι 13.11}
Η καταστροφή και η συμφορά που παρουσιάζεται στις κοινωνίες μας είναι αποτέλεσμα των πράξεων μας. Ο Ύψιστος, μέσω αυτών, μας κάνει να πάρουμε μια γεύση από τις συνέπειες των έργων μας με σκοπό να επιστρέψουμε σε Αυτόν.
«Φάνηκε η καταστροφή στη στεριά και στη θάλασσα από ό,τι έχουν κερδίσει τα χέρια των ανθρώπων, για να κάνει (ο ΑΛΛΑΧ) να δοκιμάσουν τις συνέπειες από μερικές πράξεις τους, (σαν τιμωρία) ώστε ίσως επιστρέψουν πίσω (στον ίσιο δρόμο)» {Κοράνι 30:41}
Εάν θέλουμε να στεριώσουν τα βήματα μας και να έχουμε την νίκη, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την ολοκληρωτική υποταγή στον Δημιουργό μας, πάντα με την μεθοδολογία του Αποστόλου (Σούννα). Εάν τηρήσουμε αυτά, ο Αλλάχ υπόσχεται με την σειρά του την νίκη και την ασφάλεια (και όχι μόνο):
«Ο ΑΛΛΑΧ υποσχέθηκε σ’ εκείνους από σας που έχουν πιστέψει, κι έκαναν καλές πράξεις, ότι θα τους χαρίσει κυριαρχία στη γη, όπως είχε δοθεί σεκείνους που (έζησαν) πριν απ’ αυτούς, και θα στερεώσει τη θρησκεία τους που την έχει διαλέξει γι’ αυτούς και θα αλλάξει (την κατάσταση τους) έπειτα από το φόβο που είχαν (επιδιώκοντας) ασφάλεια και ειρήνη. Αυτοί λατρεύουν Εμένα (μόνο) και δεν κάνουν άλλο πράγμα συνέταιρο Μου (στη λατρεία). Κι όποιος αρνηθεί – μετά απ’ αυτό -την Πίστη, αυτοί είναι οι παράνομοι» {Κοράνι 24:55}
Το Ιμάν (πιστή στο ταουχίντ – μονοθεϊσμός) και οι ανάλογες πράξεις λατρείας είναι αυτά που μπαίνουν σαν προτεραιότητα. Αυτά πρέπει να κάνουμε και όχι αυτά που «νομίζουμε» εμείς. Αν μόνο συμβιβαζόμασταν με το Ισλάμ, και όχι να συμβιβάζαμε το Ισλάμ σύμφωνα με τα θέλω μας και τα συναισθήματα μας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Εάν διοχετεύαμε όλη αυτήν την ενέργεια, που δείχνουν ορισμένοι στις διαδηλώσεις και στις εξεγέρσεις, στο να μελετάμε το Κοράνι, την Σούννα και τις διδασκαλίες των Σαχάμπα, τώρα θα ήμασταν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.
Η μεθοδολογία των Προφητών και των Αποστόλων, που είναι τα καλύτερα παραδείγματα για μας, αποδεικνύουν ακόμα πιο έντονα τα προαναφερθέντα. Ο Προφήτης Ιακώβ (ειρήνη σε αυτόν) όταν νόμιζε ότι έχασε τον πολυαγαπημένο γιό του, τον Ιωσήφ (ειρήνη σε αυτόν), είπε με ταπεινότητα:
«Εγώ παραπονούμαι, για τη συμφορά μου και για τον πόνο μου, μόνο στον Αλλάχ» {Κοράνι 12:86}
Ο Προφήτης Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) όταν πέθανε ο γιός του ο Ιμπραχίμ, είπε: «τα μάτια δακρύζουν και η καρδιά γέμισε με πόνο και θλίψη (για τον θάνατο του παιδιού μου) αλλά δεν θα ξεστομίσουμε λόγια ούτε θα πράξουμε κάτι εκτός από αυτό που ευχαριστεί τον Αλλάχ!» {Ταμπακάτ, τόμος 1, σελ.131}
Μπορεί κάποιος να φανταστεί την θέση του Αβραάμ όταν ο Αλλάχ τον διέταξε να θυσιάσει τον γιό του, τον Ισμαήλ; Ο Προφήτης Αβραάμ (ειρήνη σε αυτόν) ανέφερε:
«Ω! Γιε μου! είδα στον ύπνο μου ότι σε σφάζω. Κοίταξε τώρα εσύ τι βλέπεις! (ποια είναι η άποψη σου)!” Είπε (ο γιος): “Ω! Πατέρα μου! Κάνε ό,τι σου διατάζει (ο Αλλάχ), θα με βρεις – αν το θέλει ο Αλλάχ – να είμαι ένας από τους υπάκουους!». {Κοράνι 37:102}
Μπροστά στον θάνατο οι Προφήτες και Απόστολοι του Αλλάχ έδειξαν υπομονή και επικαλέστηκαν τον Κύριο. Για εμάς όμως σήμερα, αυτό το όπλο που λέγεται Ντουά (επίκληση) έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα κάνοντας όλα τα υπόλοιπα που είναι ανούσια. Ο Ύψιστος τόνισε ότι θα έρθουν δοκιμασίες με θανάτους, αυτός που πιστεύει έχοντας υπομονή είναι και αυτός που θα κερδίσει το έλεος, την νίκη, και την καθοδήγηση.
«Να είστε βέβαιοι: Θα σας δοκιμάσουμε με λίγο φόβο, και πείνα, και με μικρό χάσιμο απ’ την περιουσία και από τις ψυχές των ανθρώπων και από τους καρπούς. Να αγγέλλεις τα καλά νέα στους υπομονητικούς. Αυτοί είναι που αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε: “Ανήκουμε στον ΑΛΛΑΧ και σ’ Αυτόν επιστρέφουμε”. Αυτοί είναι που θα πετύχουν την συγχώρηση απ’ τον Κύριο τους και έλεος, και είναι οι καθοδηγούμενοι» {Κοράνι 2:155-157}
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ»