«Όποιος φροντίζει τον χρόνο του με το να κάνει δίκρ (ενθύμηση) του Αλλάχ, να διαβάζει το Κοράνι, να κάνει παρέα με καλούς και ενάρετους ανθρώπους και να απομακρύνεται από τους αμαθείς και τις κακές παρέες, αυτό σύντομα θα του εξαγνίσει την καρδιά

Ο Μουσουλμάνος οφείλει να προστατέψει τον εαυτό του όσο μπορεί καλύτερα από αυτά τα τέσσερα συναισθήματα/καταστάσεις. Σε αυτά παρατηρούνται και οι περισσότερες παρανομίες και παραβάσεις λόγω της ευάλωτης ανθρώπινης φύσης.

Το εμπόδιο του Γιανναρά, όπως και σε πολλούς άλλους, είναι η ημιμάθεια περί Ισλαμικής Θεολογίας και Νομολογίας

Έχουμε κάθε δικαίωμα να εξοργιστούμε και να λυπηθούμε όταν ορισμένοι δεν σέβονται τον Προφήτη μας. Όμως αυτά τα συναισθήματα οφείλουμε να τα διοχετεύσουμε σε θετικά πράγματα και όχι στην καταστροφή και το χάος

«Αυτός που θα σκοτώσει άπιστο που έχει συνθήκη ειρήνης (με τους μουσουλμάνους) δεν πρόκειται να μυρίσει το άρωμα του Παράδεισου» {Μπουχάρι 3166}

«Κιταάμπ ατ-Ταουχίντ» (το βιβλίο του Μονοθεϊσμού) σε επεξήγηση – σύνοψη του Αλλάμα Μουχάμαντ Ίμπν Σάλιχ αλ Ουθαημήν (Αλ Κάουλ αλ Μουφίντ)

Στις εποχές που ζούμε μια μερίδα των δυτικών, έχοντας καλή πρόθεση (όχι πάντα), υποστηρίζουν ότι το «καλό Ισλάμ» ήταν αυτό που μετέφρασε την αρχαιοελληνική γραμματεία και ύψωσε την ελληνική φιλοσοφία και τους Έλληνες φιλοσόφους. Ναι, σωστά, αλλά για ποιους είναι αυτό το «καλό Ισλάμ»;