Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Στην εισαγωγή του αλ Καουάιντ αλ Άρμπα ο Ιμάμης Μουχάμαντ Ιμπν Άμπντουλ Ουχάμπ κάνει την συγκεκριμένη ντουά στον αναγνώστη:
أسأل الله الكريم، رب العرش العظيم، أن يتولاك في الدنيا والآخرة، وأن يجعلك ممن إذا أعطي شكر، وإذا ابتلي صبر، وإذا أذنب استغفر، فإن هذه الثلاث: عنوان السعادة
Ζητώ από τον Αλλάχ, τον Ευγενή Κύριο του θρόνου να είναι ο Προστάτης σου σε αυτόν τον κόσμο και τον επόμενο (μετά θάνατον), να σε κάνει ευλογημένο οπου και αν βρίσκεσαι. Και να σε κάνει από αυτούς που: όταν τους δίνεται κάτι είναι ευγνώμονες, όταν δοκιμάζονται είναι υπομονετικοί, και όποτε αμαρτάνουν (άστοχα) μετανοούν. Και πράγματι, αυτά τα τρία χαρακτηριστικά είναι τα κλειδιά της ευτυχίας.
Επεξήγηση:
Αν ο Αλλάχ είναι ο προστάτης σου σε αυτήν την ζωή και την επόμενη, τότε κανένα κακό δεν είναι σε θέση να σε αγγίξει, είτε στα θρησκευτικά σου θέματα είτε στα επίγεια/κοσμικά. Ο Ύψιστος λέει στην σουρα αλ Μπάκαρα, εδαφ.257
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ ۖ وَالَّذينَ كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّاغوتُ يُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ۗ أُولٰئِكَ أَصحابُ النّارِ ۖ هُم فيها خالِدونَ
«Ο Αλλάχ είν’ ο Προστάτης εκείνων που πιστεύουν. Θα τους βγάλει απ’το σκοτάδι, προς στο φως. Για τους άπιστους οι προστάτες είναι οι Ταγούτ (ψεύτικοι θεοί/είδωλα), τους βγάζουν απ’ το φως προς το βαθύ σκοτάδι. Θα είναι κάτοικοι της Φωτιάς, όπου θα παραμείνουν για πάντα»
Εάν ο Αλλάχ είναι ο προστάτης σου, σε βγάζει από το σκοτάδι (το σκοτάδι του πολυθεϊσμού, του παγανισμού και της ειδωλολατρίας, της πλάνης, της αίρεσης, της κακοδοξίας, της αμφιβολίας) και σε οδηγεί στο φως το μονοθεϊσμού, της πίστης στο έναν και μοναδικό Δημιουργό, στην υπακοή του, στην ωφέλιμη γνώση, στην ενάρετη πράξη. Ο Παντοδύναμος λέει στη σουρα Μουχάμαντ εδαφ.11
ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَولَى الَّذينَ آمَنوا وَأَنَّ الكافِرينَ لا مَولىٰ لَهُم
«Κι αυτό επειδή ο Αλλάχ είναι ο Προστάτης εκείνων που πιστεύουν, ενώ οι άπιστοι δεν έχουν προστάτη»
Και όταν ο Αλλάχ σε προστατεύει μέσω της προστασίας του, κάνοντας εσένα επιτυχημένο, καθοδηγημένο, σε αυτήν την ζωή και την επόμενη, τότε πραγματικά δεν πρόκειται να σε πλησιάσει καμία μιζέρια. Σε αυτήν την ζωή ο Ύψιστος προστατεύει δίνοντας επιτυχία στον πιστό, δίνοντας καθοδήγηση, δίνοντας ευλογία να τηρείται μια αγνή μεθοδολογία τήρησης. Στην επόμενη ζωή, ο Ύψιστος προστατεύει με το να δώσει είσοδο στον Παράδεισο, μια μόνιμη κατοικία οπου δεν υπάρχει η εμπειρία του φόβου, της αρρώστιας, της στενοχώριας, του πόνου, του θανάτου, των γεραμάτων κτλ.
να σε κάνει ευλογημένο οπου και αν βρίσκεσαι
Εάν ο Αλλάχ σε κάνει ευλογημένο όπου και αν βρίσκεσαι, τότε πραγματικά τι καλύτερο υπάρχει από αυτό; Είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στην επίγεια ζωή του. Ότι καλύτερο να έχεις ευλογία στα χρόνια που ζεις, στη συντήρηση που λαμβάνεις για να επιβιώνεις, στη γνώση που αποκτάς, στις πράξεις, στην οικογένεια σου. Όπου και αν είσαι θα είσαι με συνοδεία την ευλογία από τον Ύψιστο. Οπου και αν πηγαίνεις θα είσαι ευλογημένος. Ένα εξαιρετικό δώρο του Αλλάχ προς τους ενάρετους και υπάκουος δούλους Του.
Και να σε κάνει από αυτούς που: όταν τους δίνεται κάτι είναι ευγνώμονες
Όταν σου δίνεται κάτι να ευχαριστείς τον Αλλάχ τον Ύψιστο. Έχουμε μιλήσει για την αρετή του σούκρ (ευγνωμοσύνης) που πρέπει να υπάρχει στον πιστό προς τον Κύριο. Και είναι το αντίθετο του να είσαι αρνητής της ευλογίας και να κοιτάς με αλαζονεία και με γκρίνια αυτά που σου έχουν δοθεί. Και ένας από τους πολλούς τρόπους να αρνείσαι την ευλογία, είναι να χρησιμοποιείς τα καλά που έχεις από τον Ύψιστο με τρόπο που δείχνουν ανυπακοή προς Αυτόν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ευλογία μετατρέπεται σε πηγή μιζέριας και στενοχώριας.
Όσοι όμως είναι ευγνώμονες, τότε ο Αλλάχ αυξάνει την χάρη του: Ο Ύψιστος λέει στην σουρα Ιμπραχιμ, εδαφ.7
وَإِذ تَأَذَّنَ رَبُّكُم لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم ۖ وَلَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ
«Και θυμήσου όταν ο Κύριος ανακοίνωσε: «Αν είστε ευγνώμονες, θ’ αυξήσω περισσότερα (αγαθά, ευλογίες) σε σας. Αν όμως αρνείστε (αχαριστία), τότε πράγματι, η τιμωρία μου είναι βαριά» {Κοράνι: 14:7}
Ο Αλλάχ λοιπόν αυξάνει την χάρη του και το καλό προς τους ευγνώμονες. Εάν θέλεις λοιπόν να αυξήσεις τις ευλογίες, να είσαι ευγνώμων και απομακρύνσου από την αχαριστία, την γκρίνια και την μιζέρια.
όταν δοκιμάζονται είναι υπομονετικοί
Ο Αλλάχ κάνει τις συμφορές και τις δοκιμασίες να επισκέπτονται τον πιστό. Ο Αλλάχ δοκιμάζει τους δούλους του με τους εχθρούς τους. Γιαυτο λοιπόν πρέπει να δείχνουν υπομονή και να μην απελπίζονται ούτε να χάνουν την ελπίδα τους προς τον Αλλάχ και στο έλεος Του. Πρέπει να κρατήσουν σταθερότητα στις υποχρεώσεις της πίστης τους και να μην συμβιβαστούν εξαιτίας του προβλήματος και της δυσκολίας.
Κάθε φορά που έρχεται η δοκιμασία τότε η σταθερότητα και η δυναμικότητα του πιστού πρέπει να αυξάνεται ΟΧΙ να υποχωρεί, όπως δυστυχώς βλέπουμε σε πολλούς.
Πολλοί αγχώνονται, εκνευρίζονται, απελπίζονται από το έλεος του Υψίστου. Γιαυτους, οι δοκιμασίες μόνο αυξάνονται. Ο Προφήτης είπε:
«Όταν ο Αλλάχ αγαπά κάποιον τότε τον δοκιμάζει, έτσι λοιπόν όποιος είναι ικανοποιημένος (με αυτό που του έχει συμβεί) τότε αυτό στέκεται υπέρ του, και όταν τον καταλαμβάνει η δυσφορία τότε αυτό είναι εναντίον του» {Ιμπν Μάτζα 4031, ατ Τιρμιδι, Μούσναντ του Ιμάμ Άχμαντ}
Ο Προφήτης είπε:
«Αυτοί που δοκιμάζονται πιο σκληρά είναι οι Προφήτες, έπειτα αυτοί που ακολουθούν το παράδειγμα τους, έπειτα αυτοί που ακολουθούν σε εγκυρότητα τήρησης» {Ιμπν Μάτζα 4023}
Οι Προφήτες και οι Απόστολοι δοκιμάστηκαν, οι πρώτοι πιστοί δοκιμάστηκαν, οι πιστοί μετέπειτα από αυτούς δοκιμάστηκαν, οι μάρτυρες δοκιμάστηκαν. Όλοι τους ήταν υπομονετικοί. Οι υποκριτές όμως, όπως λέει και ο Αλλάχ στην σουρα αλ Χάτζ:
فَإِن أَصابَهُ خَيرٌ اطمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِن أَصابَتهُ فِتنَةٌ انقَلَبَ عَلىٰ وَجهِهِ خَسِرَ الدُّنيا وَالآخِرَةَ ۚ ذٰلِكَ هُوَ الخُسرانُ المُبينُ
«Αν του συμβεί κανένα καλό, είναι ικανοποιημένος απ’ αυτό. Αν όμως του συμβεί κανένα κακό (ως δοκιμασία) γυρνά αλλού το πρόσωπο του (εγκαταλείπει την πίστη). Με αυτόν τον τρόπο, έχασε τη ζωή του επίγειου κόσμου και του άλλου κόσμου (μεταθάνατον). Αυτή είναι μια φανερή απώλεια» {Κοράνι 22:11}
Η επίγεια ζωή δεν έχει να κάνει μόνο με την άνεση, την καλοπέραση, την χαρά και την επιτυχία. Δεν είναι πάντα έτσι, η μάλλον αυτά είναι η εξαίρεση σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Ο Αλλάχ εναλλάσσει τις καταστάσεις στη ζωή του πιστού. Ποτέ έτσι και πότε αλλιώς. Όπως λέει και ο Ύψιστος στη σουρα αλι Ιμραάν, εδαφ.140:
وَتِلكَ الأَيّامُ نُداوِلُها بَينَ النّاسِ
«και τέτοιες μέρες (πότε καλές, πότε κακές) δίνομε σ’ όλο τον κόσμο – διαδοχικά» {3:140}
Συνεπώς, ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να προετοιμάζεται. Κάθε φορά που θα συμβεί κάτι άσχημο ως δοκιμασία η τραγωδία, τότε να έχουμε στο μυαλό μας ότι όχι μόνο αυτός είναι ο τρόπος του Αλλάχ, όχι μόνο οι περισσότεροι δέχονται δοκιμασίες και δυσκολίες, αλλά οι Σαχάμπα του Προφήτη, δέχτηκαν τις χειρότερες και σοβαρότερες δοκιμασίες, παρολαυτα παρέμειναν σταθεροί και δυνατοί.
και όποτε αμαρτάνουν μετανοούν
Όποτε πέφτουν στην αμαρτία τότε αμέσως ζητούν συγχώρεση και μετανιώνουν. Όσο γιαυτον που αντί να ζητήσει συγχώρεση και μετάνοια, αυξάνει με επιπρόσθετη αμαρτία , τότε αυτό το άτομο είναι μίζερο. Και είθε ο Αλλάχ να μας προστατέψει από αυτό. Ο πιστός κάθε φορά που πέφτει στο λάθος / αμάρτημα τότε βιάζεται να ζητήσει συγχώρεση και να μετανιώσει. Ο Ύψιστος λέει στη σούρα ααλι Ιμραάν:
وَالَّذينَ إِذا فَعَلوا فاحِشَةً أَو ظَلَموا أَنفُسَهُم ذَكَرُوا اللَّهَ فَاستَغفَروا لِذُنوبِهِم وَمَن يَغفِرُ الذُّنوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَم يُصِرّوا عَلىٰ ما فَعَلوا وَهُم يَعلَمونَ
«…και που κάνοντας κάτι που ντροπιάζει ή αδίκησαν τον ευατό τους κι έφεραν τον Αλλάχ στη σκέψη τους ζητώντας συγχώρεση για τα σφάλματα τους,γιατί ποιος άλλος εκτός απ’ τον Αλλάχ συγχωρεί αμαρτίες; – και που ποτέ δεν επιμένουν με πονηριά σ’ ό,τι κακό έκαμαν, και το αναγνωρίζουν, γι’ αυτούς η αμοιβή είναι η συγχώρεση απ’ τον Κύριο τους, και οι Παράδεισοι που κάτω τους τρέχουν ποτάμια κι όπου θα είναι η παντοτινή παραμονή. Πόσο υπέροχη είναι η αμοιβή για όσους ευεργετούν (κι αγωνίζονται») {Κοράνι 3:135-136}
Ο Ύψιστος λέει ακόμα στη σούρα αν Νισά:
إِنَّمَا التَّوبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذينَ يَعمَلونَ السّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ يَتوبونَ مِن قَريبٍ
«Ο Αλλάχ δέχεται τη μετάνοια εκείνων που αμάρτησαν από άγνοια κι αμέσως μετά μετάνιωσαν» {4:17}
Και η λέξη άγνοια (τζάχλ) εδώ, δεν σημαίνει η έλλειψη γνώσης, μιας και αυτός που δεν γνωρίζει είναι έτσι και αλλιώς εκτός μομφής. Άγνοια εδώ σημαίνει η έλλειψη συγκέντρωσης, η έλλειψη σωστής κρίσης. Και όποιος αμαρτάνει, ακόμα και αν έχει γνώση, πέφτει κάτω από αυτήν την κατηγορία, διότι η πράξη της αμαρτίας αυτό προκαλεί στον άνθρωπο, είτε είναι γνώστης του λάθους είτε όχι.
κι αμέσως μετά μετάνιωσαν
Δηλαδή, κάθε φορά που πέφτουν στο αμάρτημα και στο λάθος, βιάζονται να αναζητήσουν την συγχώρεση και την μετάνοια. Δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια ούτε συνεχίζουν το λάθος. Και κανείς δεν είναι αθώος από αμαρτίες. Κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Και δόξα τον Αλλάχ που έχει αφήσει την πόρτα της μετάνοιας ανοιχτεί για όσο ζει ο άνθρωπος. Και πόσο χαζός είναι αυτός που αμαρτάνει με την ελπίδα ότι κάποτε, μελλοντικά, θα ζητήσει συγχώρεση. Μήπως έχει συμβόλαιο με τον Αλλάχ αναφορικά με το πότε ο θάνατος θα τον αρπάξει; Όποιος δεν ζητά συγχώρεση και όποιος δεν μετανοεί από τα λάθη του, είναι σημάδι αποτυχίας στα θρησκευτικά του θέματα.
Πηγή: «αλ Καουάιντ αλ Άρμπα» (οι τέσσερις θεμελιώδεις αρχές). Του σέηχ ουλ Ισλάμ Μουχάμαντ Ιμπν Άμπντουλ Ουχάμπ, σε επεξήγηση του Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι