Άχμαντ Μ.Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Διαβάζουμε σε αυθεντικό χαντίθ τον Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم να λέει:
مَنْ شَهِدَ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِيسَى عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ وَكَلِمَتُهُ، أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ، وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ عَلَى مَا كَانَ مِنَ الْعَمَلِ
«Όποιος μαρτυρά/δηλώνει/ομολόγει, ότι Λά ιλαχα Ιλα Αλλαχ (δεν υπάρχει άλλος θεός άξιος λατρείας, παρά μονάχα ο Αλλάχ), ο οποίος δεν έχει συνεταίρους, και ότι ο Μουχάμαντ είναι ο δούλος και ο Απόστολος του, και ότι ο Ιησούς είναι ο δούλος του Αλλάχ και ο Απόστολος του, και ο λόγος του Αλλάχ που δόθηκε στην Μαρία, και ένα Πνεύμα Από αυτόν, και ότι ο Παράδεισος είναι αληθινός, και ότι η Κόλαση είναι αληθινή, ο Αλλάχ θα τον δεχτεί στον Παράδεισο του, όποιες και αν είναι οι πράξεις του» {Μπουχάρι, 3435 και Μούσλιμ 28).
Επεξήγηση:
Το Λα Ιλαχα Ιλα Αλλάχ σημαίνει ότι κανείς δεν είναι άξιος λατρείας εκτός από τον Αλλάχ, και Μουχάμαντ Ρασούλ Αλλάχ σημαίνει ότι ο Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είναι Προφήτης και Απόστολος του Αλλάχ, δηλαδή τον μιμούμαστε σε θέματα πίστεως και λατρευτικών πράξεων. Πράττουμε με βάση τις διδασκαλίες του.
Και τι στέκεται ως εμπόδιο σε αυτήν την ομολογία, η τι είναι αυτό που την κάνει προβληματική;
- Οι αμαρτίες. Το να διαπράττεις αμαρτία χαλάει την προσπάθεια σου όταν προσπαθείς να μιμηθείς τον Προφήτη.
- Με το να εισάγεις θεολογικές/δογματικές καινοτομίες (δηλ αίρεση). Αίρεση η καινοτομία είναι όταν πράττεις κάτι νομίζοντας ότι θα έρθεις πιο κοντά στον Αλλάχ, αλλά την ίδια ώρα αγνοείς ότι ο Αλλάχ δεν το διέταξε ούτε ο Προφήτης το δίδαξε.
Ο Ιησούς είναι ο δούλος του Αλλάχ και ο Απόστολος του:
Η ομολογία αυτή είναι όμοια με την ομολογία μας για τον Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم. Η μόνη διαφορά είναι ότι ακολουθούμε πλέον την Σαρία του Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم και όχι του Ίσα (Ιησού), διότι ο Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είναι ο τελευταίος Προφήτης, η σφραγίδα των Προφητών. Η διαφορά τους είναι μόνο σε θέματα που σχετίζονται με τον Νόμο και σε ελάχιστα πράγματα για τα οποία αποκάλυψε ο Αλλάχ. Η Άκιντα τους, η δογματική μεταξύ τους και μεταξύ όλων των Προφητών είναι ίδια. Και πως είναι δυνατόν να μην είναι ίδια όταν όλοι τους στάλθηκαν με το μήνυμα του Ταουχίντ (Λα Ιλάχα ίλα Αλλάχ) στους λαούς τους λέγοντας τους «Να λατρεύετε τον Αλλάχ και μην συνεταιρίζεται (σίρκ) μαζί Του άλλους θεούς (ψεύτικους)».
Και όταν δεχόμαστε τον Ισα (Ιησού) ως δούλο και Απόστολο του Αλλάχ, όπως δεχόμαστε τον Προφήτη μας και όλους τους Προφήτες του Αλλάχ, τότε αυτό αναιρεί (ταυτόχρονα) δυο ομάδες. Τους Εβραίους και τους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί αναιρούνται διότι ο Ίσα είναι ο δούλος του Αλλάχ, και όχι θεός όπως λένε. Και οι Εβραίοι αναιρούνται διότι ο Ίσα είναι ο Απόστολος του Αλλάχ και όχι ψευδοπροφήτης όπως υποστηρίζουν.
Και ο λόγος του Αλλάχ που δόθηκε στην Μαρία, και ένα Πνεύμα Από αυτόν:
Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι δημιούργημα, όπως διαβάζουμε στο Κοράνι: «Η κατάσταση του Ιησού μπροστά στον Αλλάχ είναι όμοια μ’ εκείνη του Αδάμ, που τον έπλασε από χώμα και έπειτα του είπε: “Γενηθήτω” κι έγινε» {Κοράνι 3:59}. Και είναι λόγος του Αλλάχ, δηλαδή ο λόγος που ειπώθηκε στην Μαρία για την δημιουργία του και όχι ο λόγος του Αλλάχ ως χαρακτηριστικό η ιδιότητα της ουσίας Του. Και το γεγονός ότι είναι από τον Αλλάχ ο Ιησούς δεν σημαίνει ότι είναι κομμάτι του Αλλάχ, αλλά δημιούργημα Του, έτσι όπως διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο εδάφιο: «Κι έχει (επίσης) υποτάξει σ’ εσάς -όλα όσα βρίσκονται στους ουρανούς και όσα στη γη, όλα μαζί – από Αυτόν -(τακτοποιημένα)» {Κοράνι 45:13} . Εδώ, η πρόταση «Από Αυτόν» δεν σημαίνει ότι ο ουρανός η γη είναι κομμάτι Του (της ουσίας Του) αλλά δημιουργήματα Του έτσι όπως ο Ιησούς και όλοι οι Προφήτες.
Και ότι είναι ένα Πνεύμα από αυτόν, σημαίνει ότι ο Ισα δημιουργήθηκε από τον Αλλάχ. Ο Γαβριήλ επισκέφτηκε την Μαρία και της φύσηξε πνεύμα σύμφωνα με την εντολή του Υψίστου για να δημιουργηθεί ο Ισα. Έτσι λοιπόν, έχουμε τον λόγο του Αλλάχ, που είναι η εντολή να γεννηθεί και το πνεύμα από αυτόν που είναι το φύσημα του Γαβριήλ στην Μαρία για την δημιουργία του. Και η τοποθέτηση αυτή είναι μια σύντομη αναίρεση προς τους Χριστιανούς που υποστηρίζουν την θεότητα του Ιησού. Δεν υπάρχει καμία θεολογική και ιστορική αμφιβολία ότι ο Ισα είναι άνθρωπος, τιμημένος με τον τρόπο που πλάστηκε, αλλά άνθρωπος, δούλος του Αλλάχ και Απόστολος του.
Ο Παράδεισος είναι αλήθεια, η Κόλαση είναι αλήθεια, και ο Αλλάχ θα τον δεχτεί (τον πιστό μονοθεϊστή) στον Παράδεισο του.
Το να εισέλθει κάποιος στον Παράδεισο χωρίζεται δυο κατηγορίες:
- Η ολοκληρωτική είσοδος. Που σημαίνει ότι κάποιος μπαίνει χωρίς να τιμωρηθεί με τον έναν η τον άλλο τρόπο λόγω των τελειοποιημένων πράξεων που κατέχει.
- Η ελαττωματική είσοδος. Που σημαίνει ότι το άτομο ναι μεν μπήκε στο Παράδεισο αλλά προηγουμένως τιμωρήθηκε λόγω των πράξεων του. Όταν οι καλές πράξεις ξεπεράσουν τις κακές, τότε με την άδεια του Αλλάχ και εφόσον το επιθυμεί, θα συγχωρεθεί και εάν επιθυμεί ο Αλλάχ θα τιμωρηθεί. Ο Ύψιστος λέει: «Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί εκείνον που συνεταιριζει άλλους θεούς (πολυθεϊσμός – ειδωλολατρία) κάνοντας συνεταίρους μ’ Αυτόν. Συγχωρεί όμως για όποιον θέλει άλλες αμαρτίες εκτός απ’ αυτό» {Κοράνι 4:116}
Όποιες και αν είναι οι πράξεις του
Που σημαίνει, ότι ακόμα και αν είχε λίγες ενάρετες πράξεις και περισσότερες κακές (αμαρτίες), θα μπει στον Παράδεισο. Αυτό όμως με την προϋπόθεση ότι δεν πέθανε έχοντας πολυθεϊστικά – ειδωλολατρικά κατάλοιπα (Σίρκ) τα οποία ακυρώνουν η διαστρεβλώνουν το Ταούχιντ (Μονοθεϊσμό). Διότι εάν έγινε κάτι τέτοιο, τότε η διαμονή στην φωτιά είναι παντοτινή. Και αντιλαμβάνεστε σε αυτό το σημείο την σημαντικότητα της γνώσης του Ταουχίντ (Μονοθεϊσμού). Ο Αλλάμα Ίμπν Ουθαημήν τονίζει επίσης ότι από το «όποιες και αν είναι οι πράξεις του» εξαιρείτε και η προσευχή, όπως το Ταουχίντ. Δηλαδή αυτός που θα πεθάνει δίχως να έχει τηρήσει την προσευχή, θα έχει την ίδια αντιμετώπιση με αυτόν που διέπραξε πολυθεΐα και ειδωλολατρία. Να τονιστεί επίσης κάτι ακόμα: ότι με το «όποιες και αν είναι οι πράξεις του» δεν δίνεται σε κανέναν το δικαίωμα να πράξει αμαρτίες. Τέτοιο σκεπτικό είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να ξεγελάσει τον Αλλάχ και ο Αλλάχ γνωρίζει τις καρδιές καλύτερα από τους ανθρώπους. Προσοχή μεγάλη στην παγίδα του σατανά που προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να υποτιμήσει την αμαρτία. (δες άρθρο «η υποτίμηση της αμαρτίας»). Οι πράξεις στο Ισλάμ δεν διαχωρίζονται από την πίστη, που σημαίνει ότι αν δεν πράξεις την ομολογία του Λα Ιλα Ιλα Αλλαχ και αν δεν πράξεις την ομολογία του Μουχαμαντ Ρασουλ Αλλάχ, αν δεν πράξεις με την πίστη ότι υπάρχει παράδεισος και ότι υπάρχει κόλαση τότε κινδυνεύεις. Πίστη σε αυτά σημαίνει ότι τα εξωτερικεύω με πράξεις και απομακρύνομαι από αυτά που στέκονται ως εμπόδιο στην πίστη αυτή.
Πηγή: Ίμπν Ουθαημήν, από το αλ Κάουλ αλ Μουφίντ για την επεξήγηση του Κιταάμπ ατ Ταουχίντ
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΙΣΛΑΜ