Μετάφραση: Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Αλλάμα παραθέτει το εξής αυθεντικό χαντίθ:
“Ο Μουάδ ίμπν Τζάμπαλ رضي الله عنه αφηγήθηκε:
كُنْتُ رِدْفَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم عَلَى حِمَارٍ يُقَالُ لَهُ عُفَيْرٌ، فَقَالَ ” يَا مُعَاذُ، هَلْ تَدْرِي حَقَّ اللَّهِ عَلَى عِبَادِهِ وَمَا حَقُّ الْعِبَادِ عَلَى اللَّهِ ”. قُلْتُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ ” فَإِنَّ حَقَّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ أَنْ يَعْبُدُوهُ وَلاَ يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَحَقَّ الْعِبَادِ عَلَى اللَّهِ أَنْ لاَ يُعَذِّبَ مَنْ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا ”. فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلاَ أُبَشِّرُ بِهِ النَّاسَ قَالَ ” لاَ تُبَشِّرْهُمْ فَيَتَّكِلُوا
«Καθόμουν πίσω από τον Προφήτη صلى الله عليه وسلم πάνω σε ένα γάιδαρο και μου είπε: «Μουάδ, γνωρίζεις το δικαίωμα του Αλλάχ που έχει από τους δούλους του, και το δικαίωμα των δούλων (ανθρώπων) που έχουν από τον Αλλάχ; Είπα: «Ο Αλλάχ και ο Απόστολος του γνωρίζουν καλύτερα». Είπε ο Προφήτης: «Το δικαίωμα του Αλλάχ που έχει από τους δούλους του είναι να τον λατρεύουν με αποκλειστικότητα και να μην του αποδίδουν συνεταίρους στην λατρεία. Και το δικαίωμα των δούλων που έχουν από τον Αλλάχ είναι να μην τους τιμωρήσει από την στιγμή που δεν έχουν αποδώσει συνέταιρο (στην λατρεία) μαζί Του». Είπε ο Μουάδ: «Απόστολε του Αλλάχ, να ενημερώσω τους ανθρώπους;» Είπε: «Μην τους ενημερώσεις, διότι φοβάμαι ότι θα εξαρτηθούν πάνω σε αυτό (αγνοώντας τις ενάρετες πράξεις)». {Μπουχάρι, νο.2856}
Έπειτα περνά στην επεξήγηση του:
“Το χαντίθ αυτό επεξηγεί το δικαίωμα του Αλλάχ που έχει πάνω στους δούλους του, το οποίο έχει θέσει ως υποχρέωση, και αυτό είναι να τον λατρεύουν δίχως να του αποδίδουν συνεταίρους. Λέει ο Αλλάχ ο Ύψιστος:
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ
مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ
«Και δεν έπλασα τα πνεύματα και τους ανθρώπους, παρά μόνο για να Με λατρεύουν» Δεν ζητώ απ’αυτούς τίποτε για τη συντήρηση (Μου), και ούτε απαιτώ να Με θρέψουν. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ο Συντηρητής, Αυτός που κατέχει την δύναμη και την εξουσία» {Κοράνι 51:56-58}
Η ανταμοιβή για την εκπλήρωση αυτού του δικαιώματος είναι μια ανταμοιβή που επιστρέφει πίσω στους δούλους. Όσον αφορά τον Αλλάχ τον Ύψιστο, τότε δεν έχει ανάγκη τους δούλους του. Πρόκειται για μια ωφέλεια που επιστρέφει στους δούλους
Εάν τον λατρέψουν, έτσι όπως του αρμόζει να λατρευτεί, τότε τους ευλογεί, τους συντηρεί, τους καθοδηγεί και τακτοποιεί τα θέματα τους. Ένα δικαίωμα που έχει ο Αλλάχ το οποίο επιστρεφτεί (ως ωφέλεια) στους δούλους του.
Και το δικαίωμα των δούλων που έχουν από τον Αλλάχ, και τίποτα δεν υποχρεώνει τον Αλλάχ, παρολαυτα ο Αλλάχ το έχει θέσει ως υποχρέωση στον Εαυτό του. Κανείς δεν τον έχει υποχρεώσει. Και το δικαίωμα των δούλων που έχουν από τον Αλλάχ είναι να μην τους τιμωρήσει από την στιγμή που δεν έχουν αποδώσει συνέταιρο (στην λατρεία) μαζί Του. Και αυτό είναι το σπουδαίο που περιέχει αυτό το χαντίθ του Μουάδ Ίμπν Τζάμπαλ رضي الله عنه
Το χαντίθ αυτό περιέχει σπουδαία χαρμόσυνα νέα για τους πιστούς που πιστεύουν στην μοναδικότητα του Αλλάχ, η οποία προσφέρει σωτηρία από την αιώνια τιμωρία. Όσον αφορά την προσωρινή τιμωρία, τότε είναι πιθανόν να εκτεθούν σε αυτή (οι πιστοί που διαπράττουν αμαρτίες), και είναι θα είναι ανάλογη των αστοχιών τους ως προς το δικαίωμα του Αλλάχ (εντολές, απαγορεύσεις κτλ). Είτε ο Αλλάχ τους συγχωρέσει ολοκληρωτικά, δίχως να τους τιμωρήσει, είτε θα τους τιμωρήσει σύμφωνα με αυτά που αξίζουν, έπειτα τερματίζεται η τιμωρία. Και κανείς δεν θα παραμείνει στην τιμωρία αιώνια παρά μόνο οι άπιστοι και οι πολυθεϊστές. Όσον αφορά τον πιστό (Μουσουλμάνο), ακόμα και αν τιμωρηθεί, τότε δεν θα παραμείνει τιμωρημένος αιώνια η ο Αλλάχ θα τον συγχωρέσει ολοκληρωτικά. Και ο Αλλάχ είναι πιο κοντά στην συγχώρεση, παρά στην τιμωρία. Πρόκειται για ένα σπουδαίο χαντίθ.
Ο Μουάδ είπε: «να ενημερώσω τους ανθρώπους;» Ο Απόστολος του Αλλάχ είπε: «Μην τους ενημερώσεις, διότι φοβάμαι ότι θα εξαρτηθούν πάνω σε αυτό (αγνοώντας τις ενάρετες πράξεις)»
Και αυτό αποδεικνύει ότι επιτρέπεται να αποκρύπτεις την γνώση εφόσον υπάρχει ωφέλεια (η ανάγκη). Εάν υπάρχει ωφέλεια στην απόκρυψη της γνώσης τότε πρέπει να αποκρυφτεί. Εάν δεν υπάρχει ωφέλεια στην απόκρυψη της, τότε δεν επιτρέπεται να κρύβεις γνώση. Λέει ο Ύψιστος:
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ
«Αυτοί που αποκρύβουν τα ολοφάνερα Σημεία (αποδείξεις) και τη σωστή καθοδήγηση, που στείλαμε κάτω, μετά που τα εξηγήσαμε στους ανθρώπους μέσα στο Βιβλίο (αποκάλυψη), αυτοί βεβαίως θα έχουν την κατάρα του Αλλάχ, και την κατάρα όσων έχουν το δικαίωμα να καταριούνται» {Κοράνι 2:159}
Η απόκρυψη της γνώσης, ο βασικός κανόνας, είναι ότι δεν επιτρέπεται. Είναι υποχρεωτικό να την γνωστοποιείς, εκτός (εξαίρεση) αν υπάρχει ωφέλεια ως προς την απόκρυψη της»
Σημείωση: Στον αναγνώστη ίσως προκύψει το λογικό ερώτημα «από την στιγμή που Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم απαγόρεψε την δημοσιοποίηση αυτής της είδησης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην εξαρτηθούν αποκλειστικά από αυτήν εγκαταλείποντας τις ενάρετες πράξεις, τότε γιατί ο Μουάδ رضي الله عنه το γνωστοποίησε; Η απάντηση δίνεται στο χαντίθ από την συλλογή του Ιμάμ αλ Μπουχάρι, στην αφήγηση του Άνας ίμπν Μάλικ οπου αναφέρεται:
وَأَخْبَرَ بِهَا مُعَاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّمًا
«Και ο Μουάδ το αφηγήθηκε (αυτό το χαντίθ), λίγο πριν το θάνατο του, φοβούμενος μην διαπράξει αμαρτία (αποκρύπτοντας γνώση)» {Μπουχάρι, νο.128}
Πηγή:
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وآله وصحبه
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.