Υπάρχει η έννοια του ασκητισμού στο Ισλάμ; Πως κατανοείται Ισλαμικά και τι πρέπει να γνωρίζει ο πιστός;

Ο Αλλάμα Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν, στην επεξήγηση του για το έργο του Ιμάμη Ιμπν ουλ Κάγιεμ إغاثة اللهفان من مصائد الشيطان σχολιάζει τα σημάδια για μια υγιή καρδιά:

Βρισκόμαστε στον 8ο μήνα του Ισλαμικού ημερολογίου, στο μήνα του Σααμπάν. Λιγότερο από ένας μήνας απομένει έτσι ώστε να καλωσορίσουμε το μήνα του Ραμαντάν στον οποίο νηστεύουμε και αυξάνουμε τις εθελοντικές πράξεις λατρείας

Οι επικριτές πολλές φορές υποστηρίζουν ότι το Ισλάμ διδάσκει τον θάνατον στους εχθρούς του και δεν υπάρχει διδασκαλία περί συγχώρεσης και στάσης καλοσύνης. Κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει μια σύγχυση απέναντι σε δυο σενάρια τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους: Α) Το να είσαι καλοσυνάτος απέναντι σε αυτόν που σε αδικεί και σε κακομεταχειρίζεται και Β) το να πολεμάς τον εχθρό που απειλεί την ύπαρξη σου. Στο βίντεο που ακολουθεί βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά και ταυτόχρονα απαντάμε στην κριτική

Χαντίθ νο.34: Η υποχρεωτικότητα του γούσλ μετά την ερωτική επαφή

Η ιστορία του Πασχάλη δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία για το πώς ένας νέος ασπάστηκε το Ισλάμ. Είναι πρωτίστως ένα μεγάλο μάθημα για όλους τους Μουσουλμάνους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά σε μη Ισλαμικές χώρες.

Ο Μουσουλμάνος είναι προσεκτικός στην επιλογή των φίλων του. Το βασικό κριτήριο επιλογής είναι τα ενάρετα στοιχεία του ατόμου, έτσι όπως ορίζονται στο Κοράνι και την Σούννα. Ο πιστός οφείλει να γνωρίζει ότι ο κοντινός φίλος έχει τεράστια επιρροή στο χαρακτήρα και κυρίως στην τήρηση της θρησκείας του. Γιαυτο το λόγο και έχουμε τις εξής ρήσεις από τον Προφήτη صلى الله عليه وسلم:

Η Ούμμα έχει υπόσχεση ότι δεν θα λάβει τιμωρία μετά θάνατον, που σημαίνει είσοδο στον παράδεισο. Όμως η τιμωρία της βρίσκεται μόνο στην επίγεια ζωή