الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ορισμένοι πιστοί βασανίζονται από επίμονους λογισμούς (έντονες σκέψεις που προκαλούν αμφιβολίες) που σχετίζονται με την απιστία ή το σιρκ. Νιώθουν φόβο και άγχος για σκέψεις που εισέρχονται ακούσια στην καρδιά τους, φοβούνται μήπως χάσουν την πίστη τους, παρότι προσεύχονται, νηστεύουν και δοξάζουν τον Αλλάχ. Σε αυτό το θέμα, ο Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν رحمه الله έδωσε μια σαφή απάντηση που εδράζεται στη Σούννα και στη ρεαλιστική κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Σέηχ εξήγησε ότι ο άνθρωπος δεν καθίσταται άπιστος εξαιτίας των λογισμών που εισέρχονται ακούσια στην καρδιά του, ακόμη κι αν αυτοί αγγίζουν τα όρια της απιστίας. Οι Σαχάμπα رضي الله عنهم παραπονέθηκαν στον Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم για παρόμοιους λογισμούς, τόσο έντονους που «θα προτιμούσαν να πέσουν από τον ουρανό παρά να τους ξεστομίσουν». Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم τους είπε: «Αυτό είναι καθαρό σημάδι πίστης.» {Σαχίχ Μούσλιμ}. Δηλαδή, το γεγονός ότι ο πιστός αποστρέφεται τέτοιες σκέψεις και νιώθει αποστροφή απέναντί τους, αποδεικνύει την παρουσία της πίστης μέσα του και όχι την απουσία της.
Ο Σέηχ Ιμπν Ουθαημήν رحمه الله τόνισε ότι οι λογισμοί αυτοί είναι όπλο του Σατανά. Ο Σατανάς είναι εχθρός του ανθρώπου και όταν βλέπει τον πιστό να δυναμώνει στην πίστη και στην υπακοή, προσπαθεί να τον κλονίσει μέσα από το πιο ευαίσθητο σημείο, την καρδιά. Επειδή δεν μπορεί να τον κάνει να εγκαταλείψει την προσευχή ή τη λατρεία, επιχειρεί να του φυτέψει αμφιβολίες περί πίστης, ώστε να τον γεμίσει άγχος, ενοχές και ταραχή.
Ο Σέηχ εξήγησε επίσης ότι όταν ο πιστός υποκύπτει και αρχίζει να ασχολείται ή να αναλύει αυτούς τους λογισμούς, τότε ο Σατανάς ενισχύεται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως είπε, ο άνθρωπος που πάσχει από τέτοια ψιθυρίσματα φτάνει να προφέρει με τη γλώσσα του λόγια απιστίας, νομίζοντας ότι έτσι θα ανακουφιστεί. Αυτή η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και απαιτεί πνευματική επαγρύπνηση.
Η πρακτική λύση που πρότεινε ο Σέηχ είναι η πλήρης αδιαφορία και η αποφυγή κάθε ενασχόλησης με αυτούς τους λογισμούς. Ο πιστός πρέπει να αναζητά καταφύγιο στον Αλλάχ λέγοντας: «أعوذ بالله من الشيطان الرجيم» (Αναζητώ καταφύγιο στον Αλλάχ από τον καταραμένο Σατανά), και να στρέφει τη σκέψη του αλλού, χωρίς να δίνει σημασία στους λογισμούς. Με αυτόν τον τρόπο τα ψιθυρίσματα εξασθενούν και τελικά εξαφανίζονται με την άδεια του Αλλάχ.
Ο Σέηχ υπογράμμισε ότι αυτή η στάση είναι το φάρμακο που θεραπεύει οριστικά την κατάσταση, διότι ο Σατανάς αποθαρρύνεται όταν βλέπει ότι οι παγίδες του δεν έχουν αποτέλεσμα. Αντίθετα, όταν βλέπει ότι ο άνθρωπος τρομάζει η αγχώνεται, τότε επιμένει ακόμη περισσότερο.
Η περίπτωση αυτή είναι μια απόδειξη ότι ο αγώνας ενάντια στα σατανικά ψιθυρίσματα είναι μορφή τζιχάντ της ψυχής. Ο πιστός πολεμά έναν εσωτερικό εχθρό μέσα του, με όπλο την υπομονή, τη ενθύμηση του Αλλάχ και την αυτοσυγκράτηση. Ο φόβος μήπως απιστήσει, ενώ στην πραγματικότητα είναι πιστός, είναι σημάδι πίστης και όχι αδυναμίας.
Ο Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν رحمه الله ολοκλήρωσε την τοποθέτηση του υπενθυμίζοντας ότι όποιος εφαρμόσει αυτή την πρακτική, δηλαδή την επίκληση στον Αλλάχ και την αδιαφορία προς τους λογισμούς, τοτε δεν θα επηρεαστεί καθόλου, διότι ο Αλλάχ γνωρίζει την ειλικρίνεια και τον εσωτερικό αγώνα του πιστού.
Η απάντηση του Σέηχ Ιμπν Ουθαημήν رحمه الله δείχνει τη βαθιά κατανόηση του Ισλάμ προς τον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι λογισμοί της απιστίας δεν είναι ένδειξη κούφρ (απιστία), αλλά πεδίο δοκιμασίας και ευκαιρία για ενδυνάμωση της πίστης. Ο πιστός καλείται να μην φοβηθεί, να μην (υπέρ) αναλύσει, αλλά να στραφεί με εμπιστοσύνη προς τον Δημιουργό του, επιδιώκοντας την προστασία και τη γαλήνη Του.