Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Στο προηγούμενο άρθρο μελετήσαμε το στοιχείο της αγάπης και πως αυτό σχετίζεται με τον μονοθεϊσμό (ταουχίντ). Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε σε ένα άλλο στοιχείο το οποίο και αυτό, όπως αυτό της αγάπης, πρέπει να αφιερώνεται αποκλειστικά στον Ύψιστο. Είναι το στοιχείο του φόβου. Ο Κύριος λέει:
«Αλλά μην τους φοβάστε, και αν έχετε πίστη, μόνο Εμένα να φοβάστε» {Κοράνι 3:175}
Τονίζεται ο φόβος που πρέπει να έχουμε στον Ύψιστο καθώς επίσης να μην φοβόμαστε την δημιουργία Του (ανθρώπους, δυσκολίες, καταστάσεις, επίγεια κτλ). Όπως είπε και ο Ίμπν Ουλ Κάγιεμ στο «αλ Φαουάηντ»: «Αλλοίμονο σε αυτόν που είναι ανυπάκουος στον Δημιουργό του μέσω της υπακοής στην κτίση (ανθρώπους) και πόσο όμορφος/η στα μάτια του Ύψιστου είναι αυτός που είναι ανυπάκουος (στην αμαρτία) προς την κτίση υπακούοντας τον Δημιουργό»
Το πιο σημαντικό πρόβλημα που δημιουργεί η φοβία μας απέναντι στους ανθρώπους και σε άλλους, εκτός από τον Αλλάχ, είναι ότι το ταχουχίντ (μονοθεϊσμός) μας κινδυνεύει. Δεν μπορούμε να λατρεύουμε τον Έναν και Μοναδικό και ταυτόχρονα να νιώθουμε φόβο για κάποιον άλλον. Όπως η αγάπη, έτσι και ο φόβος, είναι λατρεία (ιμπαάντα) συνεπώς πρέπει να αποδίδεται ολοκληρωτικά στον Ύψιστο τον Δημιουργό μας. Είναι αυτός που ωφελεί και αυτός που βλάπτει, είναι αυτός που διευκολύνει και αυτός που δυσκολεύει, είναι αυτός που ελευθερώνει και αυτός που φυλακίζει. Έτσι λοιπόν πως είναι δυνατόν η καρδιά να φοβάται άλλον εκτός από Αυτόν η ταυτόχρονα με Αυτόν μαζί και κάποιον άλλον/άλλη/άλλο;
Σε αυτό το σημείο, για να ενισχύσουμε τα παραπάνω, να διαβάσουμε το 19ο χαντίθ από την συλλογή του Ιμάμ αν Νάουαουι, που μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα μας ακούγοντας την ανάλυση του:
Από τον Άμπουλ Αμπαάς Αμπντάλλα Ίμπν Αμπαάς, που είπε:
Μια μέρα ήμουν πίσω από τον Προφήτη, και μου είπε: «Νεαρέ, θα σε μάθω/διδάξω ορισμένα πράγματα: Να είσαι επιμελής/προσεκτικός με τον Αλλάχ και Αυτός θα σε προστατέψει. Να είσαι επιμελής με τον Αλλάχ και θα τον βρεις μπροστά σου. Εάν ζητάς, τότε ζήτα μόνο απο τον Αλλάχ. Εάν αναζητάς βοήθεια, τότε ζήτα βοήθεια μόνο από τον Αλλάχ. Εάν ολόκληρη η Ούμμα (ανθρωπότητα) μαζευτεί να σε ωφελήσει τότε δεν θα σε ωφελήσει σε τίποτα εκτός από αυτό που ήδη σου έχει γράψει ο Αλλάχ. Εάν ολόκληρη η Ούμμα μαζευτεί να σου κάνει κακό, τότε δεν θα σου κάνουν κακό εκτός από αυτό που ήδη ο Αλλάχ έχει γράψει για εσένα. Οι πένες σηκώθηκαν και οι σελίδες στέγνωσαν {Ατ τιρμιδί νούμερο 2516 και είναι Χάσαν Σαχίχ όπως λέει ο ίδιος – και επίσης βρίσκεται και στο αλ Μούσναντ 2669}
Αυτό που αξίζει να κρατήσουμε (βεβαίως όλο το χαντίθ είναι εξαιρετικό) ως προς την θεματολογία του παρόντος άρθρου είναι τα λόγια αυτά που ο Απόστολος (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) λέει: «Εάν ολόκληρη η Ούμμα μαζευτεί να σε ωφελήσει τότε δεν θα σε ωφελήσει σε τίποτα εκτός από αυτό που ήδη σου έχει γράψει ο Αλλάχ. Εάν ολόκληρη η Ούμμα μαζευτεί να σου κάνει κακό, τότε δεν θα σου κάνουν κακό εκτός από αυτό που ήδη ο Αλλάχ έχει γράψει για εσένα». Σε αυτό το σημείο ο πιστός πρέπει να σκεφτεί και να συνειδητοποιήσει πόσο άστοχο είναι πραγματικά να φοβάται την κτίση (την δημιουργία – τους ανθρώπους) ενώ πόσο σοφό και λογικό είναι να φοβάται τον Αλλάχ τον Ύψιστο, τον Δημιουργό των πάντων.
Πέρα από το ταουχίντ, που είναι η νούμερο ένα ωφέλεια που λαμβάνουμε εάν αποδίδουμε τον φόβο μας στον Αλλάχ, το να φοβόμαστε τον Ύψιστο έχει και άλλες ωφέλειες όπως τις κοινωνικές μιας και δυναμώνει τον χαρακτήρα μας.
Όταν ο άνθρωπος, ο πιστός, φοβάται μόνο τον Κύριο του τον Αλλάχ, τότε στην καρδιά του δεν μένει χώρος για καμία φοβία προς τους άλλους. Δεν φοβάται κανέναν εκτός από τον Ύψιστο. Εάν όμως αυτός ο φόβος που έχουμε προς τον Αλλάχ είναι προβληματικός η μειωμένος, τότε δυστυχώς θα εισέρθει στην καρδιά μας ο φόβος προς τους άλλους. Γιαυτό και οι Ουλεμά (λόγιοι) λένε: «όταν νιώσεις να φοβάσαι τους ανθρώπους, για διάφορους λόγους και καταστάσεις, όταν έχεις φοβίες, τότε μάθε ότι η κάρδια σου δεν αγαπά ούτε φοβάται τον Αλλάχ έτσι όπως πρέπει. Διότι άμα υπάρχει φόβος για τον Αλλάχ στην καρδιά σου, έτσι όπως πρέπει, τότε τίποτα δεν θα σε φόβιζε». Ο Ύψιστος λέει στη Σούρα αλ Αχζάμπ για τους Προφήτες και τους Αποστόλους:
«Και δεν φοβόντουσαν κανέναν άλλον παρά μόνο τον Αλλάχ» {Κοράνι 33:39}
Και συμβουλεύει αυτούς που φοβούνται άλλους και άλλα πράγματα στη ζωή τους, με φόβο να μην χάσουν τα επίγεια η να μην ηττηθούν, ότι αυτός ο φόβος είναι κάτι το ψεύτικο – μια ψευδαίσθηση που την υποβάλει ο σατανάς. Λέει ο Ύψιστος:
«Ο σατανάς όμως είναι μόνο που υποβάλλει σε σας το φόβο για εκείνους που τον ακολουθούν. Αλλά μην τους φοβάστε, και αν έχετε πίστη, μόνο Εμένα να φοβάστε» {3:175}
Μην φοβάστε λοιπόν τον κόσμο όταν σας καλεί στο χαραάμ (το απαγορευμένο) και στην απιστία η σε οτιδήποτε που εναντιώνεται στο Κοράνι και στην Σούννα. Μην έχετε φόβο και τους υπακούετε έτσι ώστε να πιστεύετε ότι θα βγείτε κερδισμένοι. Είναι απλά ένα τέχνασμα του Σατανά και τίποτα παραπάνω, αλλά φοβηθείτε τον Αλλάχ τον Μόνο Άξιο κάθε φόβου. Και ο φόβος εδώ σημαίνει, καθώς επίσης εκδηλώνεται από μεριά του πιστού, υπακούοντας τον Κύριο μας χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς.
Γιαυτό και ο Ιμάμ Άχμαντ αναφέρει, και το παραθέτει ο Ίμπν Ταημήα, λέει: «Εάν η καρδιά σου είχε υγεία δεν θα φοβόσουν κανέναν/τίποτα», ο Ίμπν Ταημήα σχολίασε «δηλαδή η φοβία που έχεις για τους άλλους είναι εξαιτίας μιας «αρρώστιας» που έχεις στην καρδιά εξαιτίας του Σίρκ (πολυθεϊσμός) είτε εξαιτίας αμαρτιών»
Όλα αυτά τα προβληματικά πράγματα που μας εμποδίζουν να αποδώσουμε τον φόβο μας εκεί που πρέπει, δηλαδή στον Αλλάχ, ξεπερνιούνται με το να έχουμε Ιχλάς (ειλικρίνεια) προς τον Δημιουργό μας.
Η ειλικρίνεια με την σειρά της έρχεται με την παραίτηση μας από τις κοσμικές απολαύσεις (και δεν εννοούμε αυτό που κάνουν οι χριστιανοί μοναχοί διότι αυτό είναι εξτρεμισμός). Παραιτούμαι από την κοσμική απόλαυση σημαίνει είμαι δίκαιος με τον εαυτό μου και δεν επιδιώκω την υπερβολή όσον αφορά τα επίγεια καθώς επίσης αδιαφορώ γιαυτά. Κυρίως, έχω σαν μέτρο την Σούννα του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) στη ζωή μου.
Και η αδιαφορία για τις κοσμικές απολαύσεις και τα επίγεια δεν μπορεί να έρθει εκτός με το να έχουμε «τάκουα» στον Αλλάχ τον Ύψιστο, και τάκουα είναι: αφήνω το απαγορευμένο γιατί ο Ύψιστος απαγόρεψε και τηρώ τις εντολές γιατί ο Ύψιστος τις διέταξε.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Σημείωση: Ο φυσιολογικός τρόμος που μπορεί να αισθανθεί κάποιος για κάτι αποκρουστικό δεν έχει να κάνει με τον φόβο που αναλύεται στις παραπάνω γραμμές.
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΙΣΛΑΜ