Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Υπομονή είναι να συγκρατιέσαι. Ισλαμικά σημαίνει να συγκρατείς τον εαυτό σου από τον πανικό, την γλώσσα σου από την γκρίνια και τα παράπονα (γιαυτο που σου έτυχε), και τα χέρια σου από το να χτυπήσεις η να κάνεις κακό (στους άλλους η στον εαυτό σου). Έτσι έχει τοποθετηθεί ο μεγάλος μας Ιμάμης ο Ίμπν Ουλ Κάγιεμ. Η υπομονή επίσης χωρίζεται σε 3 κατηγορίες: 1) Υπομονή όταν τηρείς τις εντολές του Αλλάχ, 2) Υπομονή όταν απομακρύνεσαι από το χαραάμ (αμαρτία/απαγορευμένο) και 3)υπομονή γιαυτο που σου έστειλε ο Αλλάχ (συγκεκριμένα υπομονή στις δυσκολίες και τις οδύνες).
Η υπομονή είναι το όπλο του πιστού σε αυτήν εδώ την σύντομη ζωή και έχει εξαιρετικές ωφέλειες που εξυψώνουν το άτομο. Ο Αλλάχ λέει:
Να αγγέλλεις τα καλά νέα στους υπομονητικούς. Αυτοί είναι που αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε: “Ανήκουμε στον ΑΛΛΑΧ και σ’ Αυτόν επιστρέφουμε”. Αυτοί είναι που θα πετύχουν την συγχώρηση απ’ τον Κύριο τους και έλεος, και είναι οι καθοδηγούμενοι» {Κοράνι 2:155-157}
Αυτός/η που κάνει υπομονή ανταμείβεται με συγχώρεση, έλεος και καθοδήγηση από τον Κύριο. Τι άλλο μπορεί να θέλει ένας άνθρωπος σε αυτήν την ζωή; Υπάρχει κάτι πιο όμορφο και ωφέλιμο από την συγχώρεση, το έλεος και την καθοδήγηση από τον Ύψιστο;
Ο Προφήτης Ιακώβ (ειρήνη σε αυτόν) όταν νόμιζε ότι έχασε τον πολυαγαπημένο γιό του, τον Ιωσήφ (ειρήνη σε αυτόν), είπε με ταπεινότητα:
«Εγώ παραπονούμαι, για τη συμφορά μου και για τον πόνο μου, μόνο στον Αλλάχ» {Κοράνι 12:86}
Που σημαίνει ότι ο πιστός δεν πρέπει να παραπονιέται σε κανένα πλάσμα παρά μόνο στον Δημιουργό. Αυτό είναι ένα κομμάτι της υπομονής όπως παραθέσαμε και από τα λόγια του Ιμάμη Ίμπν ουλ Κάγιεμ. Δυστυχώς σήμερα ο κόσμος γκρινιάζει και παραπονιέται στον κάθε έναν για το κακό που τον βρήκε και δεν στρέφεται στην πραγματική πηγή της ελευθερίας και της ανακούφισης του (στον Αλλάχ τον Παντοδύναμο):
«Και όσο γι’ αυτόν που φοβάται τον ΑΛΛΑΧ, (πάντοτε) του ετοιμάζει μια διέξοδο (από τις δυσκολίες του).Και προμηθεύει γι’ αυτόν (αγαθά από πηγές) που ποτέ δεν μπορούσε να τις φανταστεί. Και όποιος εναποθέτει την εμπιστοσύνη του στον ΑΛΛΑΧ, είναι αρκετός γι’ αυτόν (ο ΑΛΛΑΧ)» {Κοράνι 65: 2-3}
Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلمόταν πέθανε ο γιός του ο Ιμπραχίμ, είπε: «τα μάτια δακρύζουν και η καρδιά γέμισε με πόνο και θλίψη (για τον θάνατο του παιδιού μου) αλλά δεν θα ξεστομίσουμε λόγια ούτε θα πράξουμε κάτι εκτός από αυτό που ευχαριστεί τον Αλλάχ!» {Ταμπακάτ, τόμος 1, σελ.131}
Μπορεί κάποιος γονιός να νιώσει τον πόνο του Προφήτη μας όταν πέθανε στα χέρια του ο μικρός του υιός; Παρολαυτα όμως θυμήθηκε τον Κύριο του και τόνισε, σε αυτήν την κομβική στιγμή, ότι ΔΕΝ θα ξεστομίσει λόγια ούτε θα κάνει πράξεις χαραάμ. Τι λόγια και πράξεις, συνήθως, βγαίνουν σε τέτοιες στιγμές; Λόγια και πράξεις αχαριστίας, απιστίας, χυδαιολογίας και εγωισμού.
Να θυμηθούμε λίγο την υπομονή του Αβραάμ (ειρήνη σε αυτόν) όταν ο Κύριος τον δοκίμασε λέγοντας του να θυσιάσει τον υιό του, τον Ισμαήλ (ειρήνη σε αυτόν). Να θυμηθούμε επίσης την εξαιρετική απάντηση του Ισμαήλ:
«Ω! Γιε μου! είδα στον ύπνο μου ότι σε σφάζω. Κοίταξε τώρα εσύ τι βλέπεις! (ποια είναι η άποψη σου)!” Είπε (ο γιος): “Ω! Πατέρα μου! Κάνε ό,τι σου διατάζει (ο Αλλάχ), θα με βρεις – αν το θέλει ο Αλλάχ – να είμαι ένας από τους υπάκουους!». {Κοράνι 37:102}
Από πού όμως απορρέει αυτή η δύναμη της συγκράτησης; Από τον Αλλάχ τον Ύψιστο και μόνο. Ο πιστός πρέπει να γνωρίζει, ότι και αν του συμβεί, οτι στην πραγματικότητα υπερέχει. Γιαυτο δεν πρέπει να πέφτει στην απόγνωση. Ο Ύψιστος μας ενθαρρύνει όταν λέει:
«Και μην χάνετε το θάρρος σας και μην πέφτετε σ’ απόγνωση, γιατί, αν πραγματικά είστε Πιστοί, τότε υπερέχετε» {Κοράνι 3: 139}
Συγκεκριμένα για την υπεροχή αυτή ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:
«Καμία δυστυχία/δυσκολία η αρρώστια δεν πέφτει πάνω στον Μουσουλμάνο, ανησυχία, στενοχώρια η ζημία, ακόμα και ένα τσίμπημα από αγκάθι, παρά μόνο ο Αλλάχ τον κάνει να εξιλεωθεί για κάποιες από τις αμαρτίες του. {Μπουχάρι, νούμερο 5641}
Τόνισε επίσης:
«Εξαιρετική είναι η κατάσταση ενός πιστού, διότι οτιδήποτε του ορίσει ο Αλλάχ γιαυτόν είναι και το καλύτερο. Εάν δοκιμαστεί με μια ευλογία, είναι ευγνώμων και είναι καλό γιαυτόν. Σε περίπτωση που δοκιμαστεί με δυσκολία, είναι υπομονετικός και αυτό είναι επίσης καλό γιαυτόν.»{Μούσλιμ, νούμερο 2999}
Ότι και αν συμβεί ο πιστός είναι κερδισμένος. Και βεβαίως, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δύσκολο και αυτό αναγνωρίζεται από τον Ύψιστο:
«Ζητήσετε τη βοήθεια (του Αλλάχ) με υπομονή και προσευχή: Είναι πραγματικά δύσκολο, εκτός γι’ αυτούς που είναι ταπεινοί (στον Αλλάχ)» {Κοράνι 2:45}
Η δυσκολία αναγνωρίζεται αλλά για τον ταπεινό πιστό, ο οποίος λατρεύει με ειλικρίνεια τον Κύριο του και σύμφωνα με την μεθοδολογία του Προφήτη, τότε γιαυτον είναι εύκολο με την άδεια του Αλλάχ. Και ο Αλλάχ δεν είναι με τους ανυπόμονους και τους βιαστικούς που γκρινιάζουν και απελπίζονται, είναι με τους υπομονετικούς και αυτούς που τον επικαλούνται:
«Εσείς που πιστεύετε! Αναζητείστε τη βοήθεια με υπομονή και προσευχή. Γιατί πράγματι ο Αλλάχ είναι με τους υπομονετικούς» {Κοράνι 2:153}
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος να μας κάνει να είμαστε από αυτούς που επιμένουν υπομονετικά για χάρη Του. Στα δύσκολα και τα εύκολα.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΙΣΛΑΜ