Ερώτηση:
Άχμεντ, ποιά είναι η γνώμη σου για το δημόσιο αυτομαστίγωμα των μουσουλμάνων σιιτών; http://news247.gr/eidiseis/ashura_siites_aytomastigwthhkan_ston_peiraia_sto_onoma_toy_allax.3122732.html
Απάντηση:
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο Σιιτισμός είναι μια αιρετική σέκτα που πολλές φόρες δεν σχετίζεται ούτε στο ελάχιστο με τις Ορθόδοξες διδασκαλίες του Ισλάμ. Ένα παράδειγμα, από τα πολλά, είναι αυτό με τα δημόσια αυτομαστιγώματα.
Πέρα από την αποκρουστική και βίαιη εικόνα που βλέπουμε η πρακτική αυτή δεν καταγράφεται πουθενά στις Ισλαμικές πηγές. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Προφήτη μας ενθαρρύνεται το ακριβώς αντίθετο. Στις δυο κορυφαίες συλλογές προφητικών ρήσεων διαβάζουμε ότι ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:
«Δεν είναι από τους Μουσουλμάνους αυτός που χτυπά το πρόσωπο του, το σώμα του, σκίζει τα ρούχα του η κλαίει ουρλιάζοντας με κραυγές» (Μούσλιμ, 103- Μπουχάρι, 1294)
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την λύπη που αισθανόμαστε σαν Μουσουλμάνοι όσον αφορά την δολοφονία του εγγονού του Προφήτη μας, του Χουσέην . Όμως αυτό δεν θα μας κάνει να συμπεριφερθούμε ακραία. Ο πατέρας του ήταν καλύτερος (Άλι) αλλά κανένας Σιίτης δεν θα αυτομαστιγωθεί για την μνήμη του. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους από τους Σαχάμπα – μαθητές/σύντροφοι του Προφήτη (τον Ουθμάν και τον Όμαρ, ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί τους).
Η Σιίτική αυτή πρακτική είναι μια αίρεση, πιο σωστά, είναι ο ορισμός της αίρεσης στο Ισλάμ που σχεδόν όλοι οι Μουσουλμάνοι λόγιοι, από τους ενάρετους προκατόχους μέχρι και σήμερα, το αποκαλούν ως μια «φθηνή επίδειξη» {Ίμπν Καθίρ, Αλ Μπιντάηα ουαλ Νιχάηα}
Όπως γνωρίζουμε, το Ισλάμ είναι ένας ολοκληρωμένος τρόπος ζωής που διέπει την ζωή του πιστού. Ανάμεσα στις Ισλαμικές διδασκαλίες είναι και αυτή που μας ενημερώνει για το πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε όταν κάτι λυπητερό συμβαίνει σε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο όπως είναι ο θάνατος. Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم μας δίδαξε να λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις «στον Αλλάχ ανήκουμε και σε αυτόν είναι η επιστροφή» {από την συλλογή του Ιμάμ Άχμαντ και του Ίμπν Μάτζα}
Το παράδειγμα του Προφήτη μας, όταν πέθανε ο μικρός του υιός νομίζω ότι είναι υπέρ αρκετό για να βάλω την τελεία: Όταν πέθανε ο γιός του ο Ιμπραχίμ, είπε: «τα μάτια δακρύζουν και η καρδιά γέμισε με πόνο και θλίψη (για τον θάνατο του παιδιού μου) αλλά δεν θα ξεστομίσουμε λόγια ούτε θα πράξουμε κάτι εκτός από αυτό που ευχαριστεί τον Αλλάχ!» {Ταμπακάτ, τόμος 1, σελ.131}
Και αυτό ήταν μια πρόταση πόνου και θλίψης για τον γιό του Προφήτη όχι για τον εγγονό. Αυτή είναι η απάντηση της Ισλαμικής Ορθοδοξίας στους αιρετικούς και πλανεμένους Σιίτες: Δεν θα ξεστομίσουμε λόγια ούτε θα πράξουμε κάτι εκτός από αυτό που ευχαριστεί τον Αλλάχ. Και σίγουρα ένας τέτοιος θρήνος, με μαστιγώματα και με αίμα, όπως ανέφερε ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم, δεν ευχαριστεί τον Ύψιστο.
Για το τι πρέπει να κάνει ο Μουσουλμάνος την 10η της Ασούρα με σεβασμό στην Προφητική διδασκαλία, μπορείτε να δείτε εδώ.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Άχμαντ Ελντίν
Categories: «ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, Μουσουλμάνοι