Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Ο άνθρωπος πρέπει να δοκιμαστεί και αυτό είναι κανόνας για την επίγεια ζωή. Στη δοκιμασία φαίνεται ο πιστός καθώς επίσης και ο μη ειλικρινής. Ο Ύψιστος λέει:
«Μήπως νομίζουν οι άνθρωποι ότι θα μείνουν ήσυχοι όταν λένε: «πιστεύουμε», κι ότι δεν θα δοκιμαστούν (για την πίστη τους);» {Κοράνι 29:2}
Με αυτήν την ρητορική ερώτηση ο Αλλάχ ο Ύψιστος τονίζει ότι θα δοκιμάσει τον άνθρωπο που δηλώνει πίστη. Ο κάθε ένας θα δοκιμάζεται σύμφωνα με τις δυνατότητες του και το επίπεδο της πίστης του. Όσο πιο δυνατή η πίστη τόσο μεγαλύτερη και η δοκιμασία. Αυτοί που δέχονται τις πιο δύσκολες δοκιμασίες ανάμεσα στους ανθρώπους είναι οι Προφήτες, έπειτα οι πιο πιστοί, έπειτα αυτοί που ακολουθούν σε εγκυρότητα (πίστεως). Όπως είπε και ο Προφήτης: «Όταν αρρωσταίνω, ο πόνος μου ισοδυναμεί με τον πόνο δυο ανδρών από εσάς». {Μπουχάρι, 5648}
Ο Ύψιστος λέει:
«Ή μήπως έχετε την αντίληψη ότι θα μπείτε στον Παράδεισο χωρίς να γίνει γνωστό (δοκιμασία) από τον Αλλάχ εκείνοι που αγωνίστηκαν σκληρά για το έργο Του, και παρέμειναν σταθεροί;» {Κοράνι 3:142}
Εδώ βλέπουμε άλλη μια ρητορική ερώτηση που πληροφορεί ότι δεν πρόκειται να εισέρθουμε στον Παράδεισο δίχως δυσκολίες και δοκιμασίες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Παράδεισος είναι η ύψιστη ανταμοιβή από τον Παντοδύναμο για τον ενάρετο και πιστό άνθρωπο. Από την στιγμή λοιπόν που έχουμε να κάνουμε με την μεγαλύτερη ανταμοιβή, αυτομάτως αυτό σημαίνει οτι ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος έτσι ώστε να κερδηθεί.
Όπως είναι γνωστό, για να επιτύχεις κάτι σπουδαίο και μεγάλο χρειάζεσαι να εγκαταλείψεις κάποιες ανέσεις, χαρές η ευκολίες. Και αυτό είναι γνωστό για τις μικρές ανέσεις που προσφέρει αυτή η σύντομη επίγεια ζωή, με σύγκριση την αιώνια Παραδεισένια ζωή με τις τεράστιες χαρές και ευλογίες που περιέχει.
Οι δυσκολίες και τα προβλήματα του επίγειου κόσμου, που υποφέρει με υπομονή ο πιστός, τελειοποιούν την πιστή του. Γνωρίζει ότι στην ουσία αυτές οι δυσκολίες τον «καθαρίζουν» και τον ετοιμάζουν για τις ευλογίες του Υψίστου. Κατά συνέπεια, ο πιστός δεν γκρινιάζει, δεν παραπονιέται, ούτε προβληματίζεται. {Ταφσίρ Ας-Σαάντι, τόμος 1, σελ.290}
Διαβάστε επίσης: