Υπάρχουν στιγμές ανάπτυξης και ευημερίας και άλλες στιγμές φτώχειας. Στιγμές τιμής και αξιοπρέπειας και άλλες στιγμές ταπείνωσης και εξευτελισμού. Στιγμές που οι γύρω σου, που σε στηρίζουν, αισθάνονται χαρά και άλλοι, που είναι εναντίον σου, χαίρονται όταν σου συμβεί κάποιο δυστύχημα. Παρολαυτα όμως, ο αληθινά επιτυχημένος (χαρούμενος) άνθρωπος είναι αυτός που διατηρεί ένα συγκεκριμένο (σταθερό) χαρακτηριστικό σε όλες τις περιπτώσεις (θετικές η αρνητικές). Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι η «τάκουα» (θεοσέβεια – θεοφοβία – όταν τηρείς τις εντολές του Αλλάχ και αποφεύγεις τις αμαρτίες και την ανυπακοή προς Αυτόν)

Η παρηγοριά των πιστών στην συμφορά και την δοκιμασία είναι η υπομονή και η ενθύμηση των υποσχέσεων του Υψίστου

Με τον όρο φίτνα, στην Ισλαμική ορολογία, εννοούμε κάθε είδους αναταραχή, συγκρούσεις, δοκιμασίες, διχόνοια και χάος που μπορεί να επηρεάσει την Ούμμα (το σύνολο των Μουσουλμάνων)

Με τον όρο φίτνα, στην Ισλαμική ορολογία, εννοούμε κάθε είδους αναταραχή, συγκρούσεις, δοκιμασίες, διχόνοια και χάος που μπορεί να επηρεάσει την Ούμμα (το σύνολο των Μουσουλμάνων)

“Όσο πιο πολύ ψάχνω, τόσο πιο πολύ θέλω να μάθω”

Κανένα είδος συμφοράς δεν είναι δυνατό να συμβεί χωρίς την άδεια του Αλλάχ

Από την στιγμή που κάποιος πιστός έχει δυνατή πίστη και θα λάβει περισσότερες δοκιμασίες και δυσκολίες εξαιτίας αυτής, πως γίνεται ο Αλλάχ από την άλλη να ευλογεί, να προστατεύει, να διευκολύνει και να καθοδηγεί τον πιστό του; Πως εναρμονίζονται αυτά τα δυο στη ζωή του πιστού;