Άχμαντ Ελντίν
بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد
Οι γνωστές 4 σχολές σκέψεις των μεγάλων Ιμάμηδων δεν είναι σχολές δογματικής, πίστης η θεολογίας, είναι σχολές νομολογίας (φίκχ). Δηλαδή η κάθε σχολή παραθέτει τα δικά της στοιχεία, από το Κοράνι και την Σούννα, για ένα συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά την Σαρία. Ο ορθόδοξος Μουσουλμάνος (Σάλαφι) δεν είναι προσκολλημένος τυφλά σε σχολές και ανθρώπινες μεθοδολογίες, είναι προσκολλημένος στο Κοράνι, την Σούννα, τους Σαχάμπα και τους Σάλαφ. Εάν μια σχολή η ένα άτομο υιοθέτει την μεθοδολογία των Σάλαφ, μιλά και πράττει σύμφωνα με την Ισλαμική Ορθοδοξία (Σαλαφία) τότε είναι σωστή και έγκυρη, εάν όχι τότε απορρίπτεται. Αυτό ως προς το γενικό κομμάτι, ως προς το συγκεκριμένο, εάν μια ετυμηγορία στέκεται πάνω στην Σαλαφία (Κοράνι, Σούννα, Σαχάμπα, συναίνεση Ουλαμά) τότε γίνεται αποδεκτή, εάν όχι, απορρίπτεται.
Όλες οι σχολές σκέψεις συμφωνούν σε ένα δόγμα και μια πίστη, οι λίγες διαφορές που προκύπτουν είναι σε νομολογικά ζητήματα τα οποία, τις περισσότερες φορές, είναι δευτερεύοντα. Ακόμα και οι Σαχάμπα είχαν διαφορές σε νομολογικά ζητήματα όμως αυτό δεν τους έκανε να διαιρεθούν. Ήταν ενωμένοι κάτω από ένα δόγμα (ακίντα) και μια πίστη.
Οι σχολές σκέψεις επικεντρώνονται σε μια σχολή, του Προφήτη μας. Οι Ιμάμηδες ουδέποτε ίδρυσαν σχολές προσωπικών απόψεων. Στόχο είχαν την Σούννα του Προφήτη μας. Τυχόν διαφορές μεταξύ τους προέκυπταν όταν δεν υπήρχαν ξεκάθαρες αναφορές από το Κοράνι και τη Σούννα για ένα θέμα, πράγμα που τους ανάγκαζε να το επιλύουν με έρευνα των κειμένων (ιτζντιχάντ), με σεβασμό βεβαίως στο Κοράνι και την Σούννα.
Οι Μουσουλμάνοι λόγιοι ακολουθούν τις αποδείξεις που απορρέουν από τις Ισλαμικές πηγές, δεν είναι (τυφλά) ακόλουθοι σχολών σκέψεων όπως αναφέραμε αρχικά. Και το γεγονός ότι ορισμένοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους (πάντα σε νομολογικά θέματα) δεν σημαίνει κάτι αρνητικό. Όλοι οι Ορθόδοξοι Σάλαφι λόγιοι μας είναι ενωμένοι σε έναν λόγο στην θεολογία/δογματική και σε μια μεθοδολογία τήρησης (Σαλαφία).
Οι διαφορές τις περισσότερες φορές βρίσκονται στις λεπτομέρειες σε νομολογικά ζητήματα και σε θέματα ιτζτιχάντ. «Ιτζτιχάντ» = είναι η προσωπική έρευνα του λογίου για ένα νομολογικό θέμα που υπάρχει χώρος για γνώμη, εκτίμηση του λογίου αφού – σημαντική προϋπόθεση – έχει συμβουλευτεί τα κείμενα του Κορανίου, αυτά της προφητικής παράδοσης και την συναίνεση άλλων λογίων. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στην δογματική/θεολογία (ακίντα). Γιαυτο και έχουμε διαφωνίες σε τεχνικά/λεπτομερειακά θέματα που δεν επηρεάζουν την εγκυρότητα της πίστης και γενικά του Ισλάμ καθώς επίσης αυτό το γεγονός δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στην αγάπη και την αδελφότητα μεταξύ των Μουσουλμάνων.
Σκοπός του πιστού Μουσουλμάνου είναι να ακολουθήσει την απόδειξη που απορρέει από τις Ισλαμικές πηγές (Κοράνι, Σούννα, Σάλαφ, Ουλαμά) και όχι να ακολουθεί τις επιθυμίες του ανάμεσα σε Ισλαμικές ετυμηγορίες. Δυο αντικρουόμενες ετυμηγορίες κρίνονται με βάση τις Ισλαμικές πηγές. Αυτή που στηρίζεται στον αποκεκαλυμμένο λόγο του Υψίστου (Κοράνι) και στην Παράδοση του Προφήτη του και των Σάλαφ, τότε αυτή είναι ορθή, αυτήν επιλεγούμε.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι