Άχμαντ Μ. Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Η βροχή είναι μια μεγάλη ευλογία από τον Ύψιστο και ο πιστός μπορεί να την χρησιμοποιήσει με διάφορους τρόπους, όπως καταγράφεται στην Προφητική παράδοση (Σούννα), έτσι ώστε να ωφελήσει τον εαυτό του.
Η Άισα αφηγείται ότι κάθε φορά που ο Απόστολος του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم έβλεπε βροχή έλεγε:
صَيِّبًا نَافِعًا
«Ω Αλλάχ, κάνε την (την βροχή) να πέσει ωφέλιμα»{Μπουχάρι, νο.1032}
Προφέρεται: [«Αλλάχουμα Σαημπαν Ναάφιαν»]
Καλό είναι ο πιστός να εκθέτει λίγο την σάρκα του στην βροχή. Λίγο το χέρι του, το κεφάλι του η όσο είναι δυνατόν το σώμα του. ο Άνας αφηγείται:
قَالَ أَنَسٌ أَصَابَنَا وَنَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَطَرٌ قَالَ فَحَسَرَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثَوْبَهُ حَتَّى أَصَابَهُ مِنْ الْمَطَرِ فَقُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَ صَنَعْتَ هَذَا قَالَ لِأَنَّهُ حَدِيثُ عَهْدٍ بِرَبِّهِ تَعَالَى.
«Όταν ήμασταν μαζί με τον Απόστολο του Αλλάχ صلى الله عليه وسلم έβρεχε. Σήκωσε λίγο το ένδυμα του έτσι ώστε η βροχή να πέσει πάνω του. Του είπαμε: «Απόστολε του Αλλάχ, γιατί το κάνεις αυτό;» Απάντησε: «Διότι προέρχεται από τον Κύριο, τον Δοξασμένο τον Ύψιστο» {Μούσλιμ, νο.898}
Όταν η βροχή ήταν μεγάλης έντασης ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم έλεγε:
اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلاَ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ عَلَى الآكَامِ وَالظِّرَابِ وَبُطُونِ الأَوْدِيَةِ وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ
«Ω Αλλάχ, κάνε την να πέσει γύρω μας και όχι πάνω μας (μην να μας καταστρέψει). Ω Αλλάχ, κάνε την να πέσει στα βουνά, στους λόφους, στις κοιλάδες και σε περιοχές που μεγαλώνουν τα δένδρα» {Μπουχάρι, νο.1014}
Προφέρεται: [«Αλλάχουμα χαουααλάηνα ουα λα α’αλάηνα. Αλλάχουμα ‘αλα αλ αακααμι, ουα’ζ ζιραάμπι, ουα μπουτούν αλ αουντια, ουα μαναάμπιτ ας Σάτζαρ»]
Καταγράφεται από τον Σαχάμπι (οπαδό – μαθητή του Προφήτη), Αμπντάλλα Ιμπν αζ Ζουμπάιρ رضي الله ﺗﻌﺎﻟﯽٰ عنه ότι κάθε φορά που άκουγε βροντές σταμάταγε κάθε κουβέντα συζήτησης και έλεγε:
أَنَّهُ كَانَ إِذَا سَمِعَ الرَّعْدَ تَرَكَ الْحَدِيثَ ، وَقَالَ: سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ [الرعد: 13] ، ثُمَّ يَقُولُ : إِنَّ هَذَا لَوَعِيدٌ شَدِيدٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ
«Η Δόξα ανήκει σε Αυτόν που δοξάζεται και επαινείται από την βροντή, όπως κάνουν και οι άγγελοι από φόβο και δέος». Έπειτα έλεγε, «Αυτή είναι μια σοβαρή προειδοποίηση προς τους κατοίκους της γης» {Άνταμπ αλ Μουφραντ, νο. 723}
Να γνωρίζουμε επίσης, ότι κατά την διάρκεια της βροχόπτωσης, είναι μια χρονική στιγμή που κατεβαίνει το έλεος του Υψίστου και η ντουά (επίκληση) του πιστού προς τον Ύψιστο συνήθως γίνεται αποδεκτή. Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:
ثنتان ما تردان : الدعاء عند النداء ، وتحت المطر
«Δυο (επικλήσεις) δεν θα απορριφθούν: η ντουά (επίκληση) στο κάλεσμα της προσευχής και η ντουά κατά την διάρκεια της βροχής» {αλ Μουσταντρακ, νο. 2534 – αυθεντικό}
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΜΟΥΧΑΜΑΝΤ(σ)