Άχμαντ Μ. Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Ο Αλλάχ ο Ύψιστος λέει:
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
«Και θυμήσου όταν ο Κύριος ανακοίνωσε: «Αν είστε ευγνώμονες, θ’ αυξήσω περισσότερα (αγαθά, ευλογίες) σε σας. Αν όμως αρνείστε (αχαριστία), τότε πράγματι, η τιμωρία μου είναι βαριά» {Κοράνι: 14:7}
Η ευγνωμοσύνη προς τον Αλλάχ όχι μόνο φέρνει ευλογία και αγαθά αλλά τα πολλαπλασιάζει και τα αυξάνει. Η αχαριστία φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Φέρνει μιζέρια και τιμωρία από τον Ύψιστο.
Ο κυριότερος και σημαντικότερος τρόπος να δείχνεις ευγνωμοσύνη προς τον Ύψιστο είναι να είσαι ορθός μονοθεϊστής με Μονοθεϊσμό που ορίζει το Κοράνι και η Σούννα. Ο Μονοθεϊσμός είναι η επιτομή της ευγνωμοσύνης και η πολυθεϊστική έκφραση είναι η ραχοκοκαλιά της αχαριστίας. {Δείτε εδώ }
Εφόσον εκτιμάμε και ευγνωμονούμε τον Δημιουργό μας γιαυτα που έχουμε, είτε είναι λίγα είτε πολλά, τότε ο Ύψιστος υπόσχεται ότι θα δώσει περισσότερα. Εάν όμως δεν ευγνωμονούμε και υιοθετούμε μια συμπεριφορά αχάριστη, τότε ο Ύψιστος προειδοποιεί για μια βαριά τιμωρία. Μια μορφή τιμωρίας είναι να πάρει πίσω τις αρχικές του ευλογιές και χάρες που μας έδωσε και να τις αντικαταστήσει με τιμωρία.
Επίσης, μια μορφή τιμωρίας, την οποία ο άνθρωπος δεν την συνειδητοποιεί, είναι να εμποδίζεται από μια δρομολογημένη ευλογία και χάρη που είναι να του φτάσει. Αυτό συμβαίνει διότι ο άνθρωπος μπορεί να επιμένει σε μια και μόνο συγκεκριμένη αμαρτία, πόσο μάλλον σε παραπάνω από μια, με αποτέλεσμα ο Ύψιστος να του έχει σφραγίσει μια καθορισμένη ευλογία, χάρη η αγαθό που ήταν να του φτάσει υπό (κανονικές) συνθήκες υπακοής των εντολών του Κυρίου. {Ταφσίρ Ίμπν Καθίρ, τόμος 5, σελ. 314}
Ποιος είναι όμως ο ορισμός της ευγνωμοσύνης; (شُكْر). Ας Σούκρ = δίνοντας ευχαριστίες/ευγνωμοσύνη. Είναι να αναγνωρίζεις και να εκτιμάς, από καρδιάς, τις ευλογίες του Υψίστου, δοξάζοντας Τον και χρησιμοποιώντας αυτές τις ευλογίες για το καλό και όχι για το παράνομο. {Ταφσίρ ας Σάαντι, τόμος 2, σελ.370}
Για παράδειγμα: Η όραση είναι ευλογία. Συνεπώς κοιτάς το επιτρεπτό και όχι το απαγορευμένο. Εφόσον χρησιμοποιείς την ευλογία της όρασης για να κοιτάς το χαράμ τότε κάνεις λάθος χρήση της ευλογιάς. Το ίδιο ισχύει για την ακοή, την αφή, την τροφή και κάθε τι που είναι χάρη και ευλογία από τον Αλλάχ. Ο μεγάλος Ιμάμης, ο Ίμπν αλ Τζάουζι, ορθά παρατήρησε όταν είπε: «Σκέφτομαι σχετικά για τις αμαρτίες και συνειδητοποιώ ότι δεν είναι δυνατόν ένα άτομο να διαπράξει αμαρτία εκτός με το να κάνει κακή χρήση των ευλογιών που έχει από τον Αλλάχ» Και όπως σημειώνει ο Σουφιάν Ιμπν ‘Ααίανα «Ένας από τους τρόπος που μπορείς να δείξεις ευχαριστίες στον Αλλάχ, είναι να τον δοξάζεις για τις ευλογίες που σου έχει χαρίσει, και να τις χρησιμοποιείς για την υπακοή. Δεν ευχαριστείς τον Αλλάχ όταν χρησιμοποιείς τις ευλογιές του για την ανυπακοή» {Ταχδίμπ αλ Καμάλ, τόμος 11, σελ.192}
Πως μπορούμε να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη σύμφωνα με την Σούννα; Καταρχήν οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η τήρηση του Ισλάμ με τις εντολές του και η απομάκρυνση από τις απαγορεύσεις του, με μονοθεϊστικό χαρακτήρα, είναι η σημαντικότερη μορφή ευγνωμοσύνης που μπορούμε να εκφράσουμε στον Δημιουργό μας. Από εκεί και πέρα το δίκρ και οι προτάσεις που περιέχουν δοξασία (δοξασίες ευχαριστίας όπως αλχάμντουλιλλάχ) πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την καθημερινή μας ρουτίνα.
Επίσης, το προσκύνημα της ευγνωμοσύνης (σάτζντα ασ-σούκρ) είναι μια εξαιρετική μορφή ευγνωμοσύνης προς τον Ύψιστο. Αυτό το προσκύνημα δεν είναι μέσα στο τυπικό της προσευχής. Πρόκειται για μια μεμονωμένη κίνηση, σκύβοντας κατευθείαν και βάζοντας το κεφάλι στο έδαφος χωρίς ορθοστασία και επίκυψη και χωρίς απαραίτητα να υπάρχει πλύσιμο – γουδού). Είναι το προσκύνημα αυτό το οποίο γίνεται εθελοντικά κατόπιν μιας χαρούμενης είδησης που λάβαμε, η ωφέλειας, η ευλογίας, οπου δοξάζουμε τον Ύψιστο και τον ευχαριστούμε γιαυτο που μας έδωσε.
Είθε ο Αλλάχ ο Ύψιστος να μας κάνει να είμαστε από τους ευγνώμονες υπηρέτες του.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد