Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Στο Ισλάμ η εικόνα και η απεικόνιση έμψυχων όντων θεωρείται μεγάλο αμάρτημα διότι ο Ύψιστος το έχει απαγορέψει. Δείτε το κεφ.60 του Κιτάμπ ατ Ταουχίντ και την σχετική παράδοση από τα αλ Καμπάιρ (τα μεγάλα αμαρτήματα) για τις αποδείξεις που προκύπτουν από τις Ισλαμικές πηγές και από την ξεκάθαρη τοποθέτηση των Ουλεμά (λογίων).
Από μεριά τους οι Χριστιανοί, όχι απλώς επιτρέπουν την απεικόνιση αλλά βασίζουν ένα μεγάλο μέρος της θεολογίας και της λατρείας τους στα εικονίσματα. Κάτι τέτοιο όμως έρχεται σε σύγκρουση με την ίδια την Χριστιανική Βίβλο η οποία λέει:
«ΜΗ κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο ούτε ομοίωμα κάποιου, από όσα είναι επάνω στον ουρανό ή όσα είναι κάτω στη γη ή όσα είναι μέσα στα νερά κάτω από τη γη· μη τα προσκυνήσεις ούτε να τα λατρεύσεις· επειδή, εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, που ανταποδίδω τις αμαρτίες των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτη και τέταρτη γενεά, εκείνων που με μισούν» [Δευτερονόμιον 5:8-9]
Σήμερα όμως οι Χριστιανοί, με τον μανδύα της φιλοσοφίας που ονομάζουν θεολογία, και όχι με βάση τις εντολές του Κυρίου, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την εικόνα και τις λατρευτικές πρακτικές τους που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ειδωλολατρία και πολυθεΐα.
Οι ίδιοι Χριστιανοί μας πληροφορούν για την λέξη «εικόνα» ότι προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα «είκω» η «έοικα» και σημαίνει ομοίωμα (http://www.impantokratoros.gr/eikona_theologia.el.aspx). Όμως η εντολή του Θεού, πάντα σύμφωνα με τα ιερά τους κείμενα, ξεκάθαρα αναφέρει «ΜΗ κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο ούτε ομοίωμα κάποιου». Ολοκληρωτική απαγόρευση να φτιαχτεί είδωλο και ομοίωμα και στη συνεχεία να μην γίνουν αντικείμενο λατρείας και προσκύνησης.
Σε αυτό το σημείο ορισμένοι Χριστιανοί για να δικαιολογήσουν την ειδωλολατρική πρακτική τους επινόησαν ορολογίες του τύπου «τιμητική προσκύνηση» και «λατρευτική» λέγοντας ότι δεν αποδίδουν λατρεία αλλά απλώς τιμούν τις εικόνες. Οι πρακτικές τους όμως στέκονται ως απόδειξη ότι πρόκειται για ξεκάθαρη λατρεία μιας και επικαλούνται (που η επίκληση είναι μορφή λατρείας και ανήκει μόνο στον Δημιουργό) τους εικονιζόμενους για τις ανάγκες τους, τα προσκυνούν με λατρευτική ευλάβεια (και όχι απλά τιμητικά όπως ισχυρίζονται) συνδέοντας την προσευχή τους και θεωρώντας τους ως μεσολαβητές (τους εικονιζόμενους). Όλα αυτά δηλαδή, και άλλα παρόμοια, που έκαναν (και κάνουν) οι παγανιστές. Το πιο εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η επιχειρηματολογία των εικονολατρών δεν απέχει και πολύ από αυτήν των Εθνικών για τα αγάλματα τους. Και οι δυο τους θέλουν να εξωτερικευόσουν μια εικόνα για τον Θεό/θεούς, να φαίνεται, για να έχουν κάτι να σκέπτονται και να συνδέονται.
Η «τιμητική» προσκύνηση είναι θέμα χρόνου να μετατραπεί σε λατρευτική, γιαυτο και στο Ισλάμ υπάρχει ολοκληρωτική απαγόρευση της εικόνας. Με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τον άνθρωπο στον πολυθεϊσμό και στην ειδωλολατρία. Άλλωστε, οι εικονολάτρες παραδέχονται ότι με πολύ εύκολο τρόπο η εικόνα μπορεί να μετατραπεί σε βλασφημία. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν σε αρκετές σημερινές Χριστιανικές εκκλησίες οι οποίες φιλοξενούν εικόνες που απεικονίζουν τον ίδιο τον Θεό η με εικονογραφίες που προσπαθούν να αναπαραστήσουν την «τριάδα» με τον Θεό «πατέρα» να είναι ένας γέρος με άσπρη γενειάδα. Έτσι λοιπόν είναι πολύ φυσικό για έναν πραγματικό Μονοθεϊστή (Μουσουλμάνο), που λατρεύει και προσκυνά μόνο τον Δημιουργό, να σκανδαλίζεται.
Στο Ισλάμ ο πιστός έχει άμεσο διάλογο με τον Δημιουργό του, 5 φορές την ημέρα, καθώς επίσης όποτε επιθυμεί με εθελοντικές προσευχές. Η προσευχή στο Ισλάμ έχει την μορφή του πραγματικού διαπροσωπικού διάλογου, της επικοινωνίας, της εξομολόγησης των αναγκών μας. Δεν έχει καμία ανάγκη ο πιστός να στήσει εικονίσματα και ομοιώματα για να έχει ένα διαπροσωπικό διάλογο. Αυτό είναι μια παγανιστική πρακτική που δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με την παράδοση του Αβραάμ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) ο οποίος με την σειρά του εναντιώθηκε στα είδωλα και τις εικόνες της κοινωνίας του. Οι δηλώσεις του τύπου ότι η εικόνα στέκεται ως μέσο επικοινωνίας θυμίζουν ειδωλολατρικές δικαιολογίες για να προσεγγιστεί ο Δημιουργός. Τον Ύψιστο τον προσεγγίζουμε όπως μας διατάζει ο ίδιος και όχι όπως εμείς αισθανόμαστε η επιθυμούμε.
Διαβάστε επίσης και την ιστορική τοποθέτηση στο άρθρο: «Λίγα λόγια για την Εικονομαχία» https://ahmadeldin.blog/2016/08/16/eikonomaxia/
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ