Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Πολλοί επικριτές και πολέμιοι του Ισλάμ χρησιμοποιούν βιογραφίες για να επιτεθούν στο πρόσωπο του Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم. Την προσφυγή σε βιογραφίες δεν την συναντάμε μόνο στους πολέμιους αλλά και στους «αντικειμενικούς» ερευνητές και ιστορικούς.
Πολλοί έχουν την εντύπωση, ότι επειδή διαβάζουν βιογραφίες τότε έχουν και την αυθεντική καταγραφή των διδασκαλιών του Προφήτη η το τι έγινε επακριβώς στην ζωή του. Όχι, σε καμία περίπτωση. Το να διαβάζεις την βιογραφία του Προφήτη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι διαβάζεις αξιόπιστες αναφορές. Οι επικριτές οφείλουν να καταλάβουν σε αυτό το σημείο ότι η Χ βιογραφία του Προφήτη στο Ισλάμ δεν είναι ότι είναι τα «ευαγγέλια» για τους Χριστιανούς.
Για να μελετήσει κάποιος τις διδασκαλίες του Προφήτη, δεν πρέπει να στηρίζεται ολοκληρωτικά σε βιογραφίες, αλλά να διαβάζει τα αχαντίθ (τις Προφητικές ρήσεις). Οι διάφορες συλλογές αχαντίθ, με την σειρά τους, περνάνε από εξονυχιστικό έλεγχο αξιοπιστίας από τους λόγιους του Ισλάμ και συγκεκριμένα είναι αυτοί που ασχολούνται με την αυθεντικότητα η την πλαστότητα της κάθε ρήσης. Στις Ισλαμικές μελέτες/σπουδές η ενασχόληση με την εγκυρότητα των αχαντίθ είναι ένας ολόκληρος επιστημονικός κλάδος που καταπιάνεται με την κριτική κειμένου.
Όταν κάποιος γράφει μια βιογραφία η μια ιστορία τότε απλά συλλέγει, δεν σημαίνει ότι συλλέγει απαραίτητα μόνο από αυθεντικές πηγές. Ούτε βεβαίως στην καταγραφή μιας βιογραφίας παρατηρείται η επιστημονική κριτική του κειμένου. Απλά υπάρχει συλλογή διάφορων αυθεντικών και μη αυθεντικών αναφορών. Αυτές με την σειρά τους πρέπει να περάσουν από αναλυτική εξέταση αν πραγματικά στέκουν η όχι ως προς την εγκυρότητα τους. Η βιογραφία του Ίμπν Ισχάκ, για παράδειγμα, μιας και την παραθέτουν οι αμαθείς πολέμιοι, όπως και πολλές άλλες βιογραφίες, έχουν αυθεντικές δηλώσεις και αναφορές καθώς επίσης μη αυθεντικές δηλώσεις και περιγραφές.
Η βιογραφία δεν είναι χαντίθ, ούτε συλλογή από αχαντίθ, και κυρίως δεν είναι αυθεντικό χαντίθ (μιας και υπάρχουν και πλαστά η μη αυθεντικά), έτσι ώστε να βασιστεί κάποιος ολοκληρωτικά για το τι είπε, τι δίδαξε η τι έκανε ο Προφήτης.
Γιατί όμως πρέπει να βασιστούμε στις αυθεντικές ρήσεις του Προφήτη και όχι τόσο σε βιογραφίες; Πρώτον, γιατί είναι αυθεντικές και δεύτερον γιατί στις ρήσεις υπάρχει ανάλογη κριτική κειμένου που επιβεβαιώνει εάν η αναφορά είναι αυθεντική η όχι. Στην βιογραφία όμως ο κάθε Μουσουλμάνος συγγραφέας/ιστορικός δεν δεσμεύεται με την υποχρέωση της αυθεντικοποίησης, όπως στην περίπτωση του Τάμπαρι και του Ϊμπν Ισχάκ (που ο δεύτερος έχει δεχτεί έντονη κριτική από τους κλασικούς λογίους όπως τον Ιμαμ Άχμαντ Ιμπν Χάμπαλ). Ο ιστορικός απλά καταγράφει και συλλέγει δεν κάνει κριτική κειμένου η κριτική της αναφοράς.
Συνεπώς, κατανοούμε ότι όταν διαβάζεις την βιογραφία του Προφήτη δεν σημαίνει ότι διαβάζεις 100% αυθεντικές αναφορές και ρήσεις του.
Πηγή: από το «Βασικές αρχές για την κατανόηση της Σίρα», του Σέηχ Σάλιχ αλ ους Σέηχ (ομιλία του 2002)
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΜΟΥΧΑΜΑΝΤ(σ)