Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Η υπερβολική ευλάβεια προς τους ενάρετους μπορεί να οδηγήσει στον Πολυθεϊσμό. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με δηλώσεις είτε με πράξεις υπερβολής όταν τους εξυμνούμε η όταν τους σεβόμαστε.
Ο Ύψιστος λέει:
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ
«Ω Οπαδοί των Γράφων (Ιουδαίοι και Χριστιανοί) μην είστε υπερβολικοί όσον αφορά την θρησκεία σας…»{4:171}
Η συμβουλή του Αλλάχ προς τους Ιουδαίους και τους Χριστιανούς προορίζεται και για εμάς τους Μουσουλμάνους, δεν περιορίζεται μόνο στους Χριστιανούς και τους Ιουδαίους. Ο Ύψιστος λέει να μην είμαστε υπερβολικοί. Οι Χριστιανοί με την υπερβολή τους κατέληξαν να θεοποιούν έναν Προφήτη, τον Ιησού (αλέιχη Σαλάμ), να θεοποιούν την ενάρετη μητέρα του και επίσης να θεοποιούν τους λεγόμενους «αγίους». Όλα αυτά στο όνομα του σεβασμού. Ένας σεβασμός που κατέληξε σε Σίρκ (πολυθεϊσμό). Αυτή η υπερβολή, δεν την συναντάμε μόνο στους Χριστιανούς αλλά και σε ορισμένους που αποκαλούν τον εαυτό τους ως Μουσουλμάνοι. Που αποκαλούν τους ενάρετους ως «αγίους», τους αποδίδουν θεϊκές ικανότητες, τους εξυψώνουν πέρα από τα κανονικά πλαίσια και καταλήγουν στην πολυθεΐα. Ο Ύψιστος προειδοποιεί για τον εξτρεμισμό στα θρησκευτικά/λατρευτικά μας θέματα, διότι είναι πολύ εύκολο η κατάσταση να βγει εκτός ελέγχου και να διαπράξουμε Σίρκ.
Η μετριοπάθεια είναι το φάρμακο σε όλες αυτές τις υπερβολές που μπορεί να οδηγήσουν στην απιστία. Και μετριοπάθεια είναι αυτό που ορίζει ο Αλλάχ και η Σούννα του Προφήτη του και όχι το τι νομίζουμε εμείς. Πολλοί είναι αυτοί οι αιρετικοί που θα τους δεις να μιλούν για μετριοπάθεια όταν στην ουσία καλούν στην υπερβολή. Μια υπερβολή είτε προς την μη τήρηση του Κορανίου και της Σούννα, είτε στην υπερβολή της εξτρεμιστικής τήρησης, που δεν προβλέπεται από τα αυθεντικά μας κείμενα. Γιαυτο προσοχή, όταν λέμε μετριοπάθεια εννοούμε τα διδάγματα του Κορανίου, της Σούννα, με την κατανόηση των Σαχάμπα και των Σάλαφ (των πρώτων ενάρετων Μουσουλμανικών γενεών).
Οι απαρχές της πολυθεΐας:
Ο Ύψιστος παραθέτει τα λεγόμενα των πολυθεϊστών της εποχής του Προφήτη Νώε:
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا
«Και είπαν: ‘Μην εγκαταλείπετε τις θεότητες σας. Μην εγκαταλείπετε (τα είδωλα): τον Ουάντ, ούτε τον Σουαά, ούτε τον Γιαγούθ, και τον Γιαούκ, ούτε τον Νάσρ,» {Κοράνι 17:23}
Ο Ιμπν Αμπαάς σχολίασε:
صَارَتِ الأَوْثَانُ الَّتِي كَانَتْ فِي قَوْمِ نُوحٍ فِي الْعَرَبِ بَعْدُ، أَمَّا وُدٌّ كَانَتْ لِكَلْبٍ بِدَوْمَةِ الْجَنْدَلِ، وَأَمَّا سُوَاعٌ كَانَتْ لِهُذَيْلٍ، وَأَمَّا يَغُوثُ فَكَانَتْ لِمُرَادٍ ثُمَّ لِبَنِي غُطَيْفٍ بِالْجُرُفِ عِنْدَ سَبَا، وَأَمَّا يَعُوقُ فَكَانَتْ لِهَمْدَانَ، وَأَمَّا نَسْرٌ فَكَانَتْ لِحِمْيَرَ، لآلِ ذِي الْكَلاَعِ. أَسْمَاءُ رِجَالٍ صَالِحِينَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ، فَلَمَّا هَلَكُوا أَوْحَى الشَّيْطَانُ إِلَى قَوْمِهِمْ أَنِ انْصِبُوا إِلَى مَجَالِسِهِمُ الَّتِي كَانُوا يَجْلِسُونَ أَنْصَابًا، وَسَمُّوهَا بِأَسْمَائِهِمْ فَفَعَلُوا فَلَمْ تُعْبَدْ حَتَّى إِذَا هَلَكَ أُولَئِكَ وَتَنَسَّخَ الْعِلْمُ عُبِدَتْ.
Αυτά τα ονόματα ανήκαν σε ενάρετους της εποχής του λαού του Προφήτη Νώε (αλέηχι Σαλάμ). Και όταν πέθαναν, ο σατανάς παρακίνησε ψιθυρίζοντας στους ανθρώπους να κατασκευάσουν είδωλα με τις φιγούρες αυτών ενάρετων ανθρώπων και να τα τοποθετήσουν στα σημεία που συνήθιζαν να καθόντουσαν. Έπειτα, τους παρότρυνε να ονομάσουν τα είδωλα αυτά με τα ονόματα των ενάρετων νεκρών. Έτσι λοιπόν και έγινε, αλλά αυτά τα είδωλα δεν τα λάτρευαν (αρχικά). Έπειτα όμως, όταν τα άτομα αυτά (αυτοί που κατασκεύασαν τα είδωλα) πέθαναν, και η ορθή δογματική γνώση ξεχάστηκε, οι άνθρωποι θεοποίησαν και λάτρεψαν αυτά τα είδωλα {Μπουχάρι, 4920}
Ο Ιμάμ Ίμπν Κάγιεμ λέει:
«Αρκετοί από τους Σάλαφ (οι πρώτοι ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι) είπαν: – όταν οι ενάρετοι πέθαιναν, οι άνθρωποι τους έκτιζαν στους τάφους τους μνημεία και έφτιαχναν γλυπτά – αγάλματα κτλ, με την μορφή τους, έπειτα από κάποιο διάστημα ξεκινούσε η λατρεία προς αυτά τα είδωλα»
Εδώ πληροφορούμαστε για το πώς γεννήθηκε η εξελίχτηκε η πολυθεΐα και ο παγανισμός. Μια από τις πιο σοβαρές αιτίες του πολυθεϊσμού είναι η υπερβολική εξύμνηση προς τους ενάρετους η οποία οδηγεί τον άνθρωπο στην πολυθεΐα. Πρόκειται για μια σατανική μεθοδολογία η οποία οδήγησε και οδηγεί προς τον παγανισμό. Ο σατανάς δεν τους ψιθύρισε τίποτα περί λατρείας (στη πρώτη φάση), διότι δεν θα το έκαναν αφού γνώριζαν και υπήρχε σχετική γνώση ότι μόνο ο Αλλάχ λατρεύεται, τους είπε απλώς στην αρχή να κατασκευαστούν αυτά τα είδωλα ως ένδειξη σεβασμού. Το σχέδιο του σατανά πέτυχε διότι δεν στόχευε σε αυτήν την γενιά, την πρώτη, η οποία και γνώριζε, αλλά στην επόμενη η οποία, με το πέρασμα του χρόνου, θα ξεχνούσε και θα έπεφτε σε πολυθεϊστικές πρακτικές.
Από την συλλογή του Ιμάμ Αλ Μπουχάρι και του Μούσλιμ διαβάζουμε την διήγηση της Άισα ότι:
إِنَّ أُولَئِكَ إِذَا كَانَ فِيهِمُ الرَّجُلُ الصَّالِحُ فَمَاتَ بَنَوْا عَلَى قَبْرِهِ مَسْجِدًا، وَصَوَّرُوا فِيهِ تِلْكَ الصُّوَرَ، فَأُولَئِكَ شِرَارُ الْخَلْقِ عِنْدَ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
«Η Ούμ Σάλαμα ανέφερε στον Απόστολο του Αλλάχ για μια Εκκλησία την οποία είχε δει στην Αβησσυνία (Αιθιοπία) οπου περιείχε εικόνες. Έπειτα ο Προφήτης είπε: «Όταν κάποιος ενάρετος ανάμεσα τους πεθαίνει κτίζουν ένα χώρο λατρείας στο τάφο του και έπειτα το στολίζουν με αυτές τις εικόνες. Είναι οι χειρότεροι από την δημιουργία στα μάτια του Αλλάχ» {Μπουχάρι, 427 – Μούσλιμ, 528}
Οι δικαιολογίες των ατόμων που επικαλούνται αγίους
Οι πολυθεϊστές δικαιολογούνται και λένε ότι δεν τους επικαλούνται και ούτε στρέφονται στις εικόνες και τους αγίους, παρά μόνο για να έρθουνε πιο κοντά στον Αλλάχ, για να μεσολαβήσουν στον Αλλάχ υπέρ εμάς. Αυτή η προσέγγιση αναιρείται από τα λόγια του Αλλάχ όταν λέει:
وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ
«Κι εκείνοι που πήραν άλλους προστάτες αντί τον Αλλάχ λένε: “Δεν τους λατρεύουμε παρά μόνο για να μας φέρουν κοντά στον Αλλάχ”. Ο Αλλάχ βέβαια θα δικάσει μεταξύ τους για τις διαφορές τους. Και ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί τον ψεύτη και τον επιβεβαιωμένο (που επιμένει) άπιστο.» {Κοράνι 39:3}
Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι δεν λατρεύουν τις εικόνες και τους αγίους, παρά μόνο εκδηλώνουν τιμητική προσκύνηση. Η επίκληση όμως είναι λατρεία και απευθύνεται αποκλειστικά στον Δημιουργό τον Ύψιστο. ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: «Η επίκληση είναι (η ουσία της) λατρεία» {Άμπου Νταούντ 1479, Ατ Τιρμιδί 3372}
Και όταν λες σε αυτούς που επικαλούνται αγίους και ενάρετους: «μην επικαλείστε δημιουργήματα, μην αναζητάτε βοήθεια από τους τάφους τους και από τους νεκρούς, αντι γιαυτο επικαλεσθείτε τον Δημιουργό, τον Έναν και τον Μοναδικό που τους έπλασε, αναζητήστε την βοήθεια σε Αυτόν, επιστρέψτε σε Αυτόν και μην στήνετε μεσολαβητές. Απατάνε με άγνοια και πλάνη λέγοντας: «Δεν σέβεστε τους φίλους του Αλλάχ, αυτά είναι ενάρετα άτομα και ο Αλλάχ είναι ευχαριστημένος με αυτούς» και άλλα παρόμοια. Έτσι απατάνε στους Μονοθεϊστές, τους πραγματικούς Μονοθεϊστές Μουσουλμάνους.
Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν διότι δεν έχουν θεμέλια γνώσης του δόγματος, δεν διαβάζουν το Κοράνι με σκοπό να το κατανοήσουν και δεν νοιάζονται για την Σούννα του Προφήτη. Λέμε: αγαπάμε τους ενάρετους και αγαπάμε αυτούς που ο Αλλάχ αγαπά, τους τιμάμε και τους σεβόμαστε αλλά δεν είναι πρέπον ούτε επιτρέπεται να τους εξυψώνουμε πέρα από την πραγματική τους αξία. Δεν είναι επιτρεπτό να τους δίνουμε τα δικαιώματα του Δημιουργού. Η κτίση, όσο καλή και ενάρετη αν είναι, ποτέ δεν θα φτάσει στο επίπεδο του Δημιουργού καθώς δεν είναι άξια λατρείας. Σεβόμαστε, αγαπάμε, τιμάμε τους ενάρετους, αλλά δεν τους θεοποιούμε, διότι ο Θεός είναι Ένας και Μοναδικός, ο Αλλάχ, ο μόνος άξιος λατρείας. Οι ίδιοι οι ενάρετοι που επικαλούνται και λατρεύουν ποτέ δεν θα δεχόντουσαν λατρείες και επικλήσεις εις το όνομα τους.
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا
«Αυτοί οι ίδιοι (από τους αγγέλους και τους ανθρώπους) που σ’ αυτούς, απευθύνονται οι επικλήσεις, επιθυμούν (για τον εαυτό τους) το μέσο να πλησιάσουν το Κύριο τους – εύχονται για την Ευσπλαχνία Του και φοβούνται απ’ την Οργή Του» {Κοράνι 17:57}
Αυτά τα πλάσματα που επικαλούνται, έχουν ανάγκη τον Δημιουργό τον Ύψιστο, αναζητούν την ευσπλαχνία Του και φοβούνται την οργή Του, άρα πως είναι δυνατόν να τους επικαλείσαι και να τους προσκυνάς;
Ο σατανάς παρουσίασε το Σίρκ (πολυθεϊσμό) ανάμεσα τους με την μορφή της αγάπης προς τους ενάρετους ανθρώπους και τους ακόλουθους τους. Νομίζουν ότι με το να επικαλείσαι αυτούς τους ενάρετους και τους αγίους, είναι μια αγνή μορφή αγάπης και σεβασμού. Και αυτή είναι η σατανική παγίδα προς τον άνθρωπο. Νομίζουν ότι τους τιμούν και δεν παραδέχονται ότι αυτή η υπερβολή στην ουσία είναι λατρευτική έκφραση την οποια ο Ύψιστος την έχει απαγορέψει. Και όταν λέμε σατανική παγίδα υπονοούνται οι σατανικές καρδιές που κατοικούν σε ανθρώπινα σώματα, από παπάδες, ψευτο ιμάμηδες, ραβίνους, γκουρού, μπαμπάδες των Μπεκτασή, όλοι αυτοί που καλούν στην λατρεία άλλων, αντι του Αλλάχ, και το στολίζουν αυτό ως αγάπη και τιμή, είναι σατανάδες με σώματα ανθρώπων.
Πηγή: Κιταάμπ ατ Ταουχίντ, κεφάλαια 18-19, σε επεξήγηση του Σέηχ Ίμπν Ουθαημήν από το αλ Κάουλ αλ Μουφίντ και σε επεξήγηση του Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΙΣΛΑΜ