Άχμαντ Μ.Ελντίν
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Λέει ο συγγραφέας, ο Ιμάμης αλ Μπαρμπαχάρι:
«Η Σούννα (προφητική παράδοση) περιλαμβάνει να μην υπακούς κανέναν όταν καλείσαι στην ανυπακοή προς τον Αλλάχ. Ούτε τους γονείς σου, ούτε κανέναν, γενικότερα, από την δημιουργία. Δεν υπάρχει υπακοή σε κανέναν άνθρωπο όταν υπάρχει ανυπακοή στον Αλλάχ και κανένας δεν αγαπιέται περισσότερο από τον Αλλάχ. Τουναντίον, όλα είναι μισητά (σε οτιδήποτε περιλαμβάνει ανυπακοή) για χάρη του Αλλάχ του Υψίστου»
Επεξηγεί ο Αλλάμα Σάλιχ αλ Φαουζάν:
Η δήλωση: «Η Σούννα (προφητική παράδοση) περιλαμβάνει να μην υπακούς κανέναν όταν καλείσαι στην ανυπακοή προς τον Αλλάχ». Πρόκειται για μια θεμελιώδης αρχή από τις βασικές αρχές της Ισλαμικής Ορθοδοξίας που απορρέει από τα λεγόμενα του Προφήτη صلى الله عليه و سلم που λέει:
لا طاعة لمخلوق في معصية الخالق
«Δεν υπάρχει υπακοή σε κανένα πλάσμα όταν υπάρχει ανυπακοή στον Δημιουργό» {Άχμαντ, Μούσναντ, 4/432}
Διαβάζουμε επίσης το αυθεντικό χαντίθ:
لاَ طَاعَةَ فِي مَعْصِيَةٍ، إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِي الْمَعْرُوفِ
«Δεν υπάρχει υπακοή για αμαρτίες και άσχημες πράξεις, υπακοή υπάρχει μόνο σε ότι είναι ενάρετο» {Μπουχάρι, νο.7257}
Όποιος λοιπόν (ανώτερος) διατάζει την ανυπακοή προς τον Αλλάχ, τότε δεν τον υπακούμε σε αυτήν την ανυπακοή που μας καλεί, ακόμα και αν πρόκειται για τον πατέρα, την μητέρα, τους κοντινούς συγγενείς, τον κυβερνήτη, τον ανώτερο σου κτλ. Δεν τον υπακούς στην ανυπακοή που σε καλεί.
Ο Αλλάχ αναφέρει και το παράδειγμα των Χριστιανών και Ιουδαίων:
اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ
«Αυτοί (Ιουδαίοι και Χριστιανοί) πήραν τους ραβίνους και τους ιερείς/μοναχούς ως κυρίους τους πέρα από τον Αλλάχ» {Κοράνι 9:31}
Τους πήραν ως κυρίους τους γιατί τους υπάκουαν σε θέματα που περιείχαν ανυπακοή προς τον Αλλάχ.
Έπειτα ο συγγραφέας λέει: «Ούτε τους γονείς σου, ούτε κανέναν, γενικότερα, από την δημιουργία»
Ο Αλλάχ λέει για τους γονείς:
وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَىٰ أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۖ وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا ۖ وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
«Αν όμως προσπαθήσουν μ’ όλη τους την δύναμη να Με ενώσεις στη λατρεία με κάτι που δεν έχεις γνώση, (τότε) μην τους υπακούεις. Κράτησε τη συντροφιά μαζί τους, σ’ αυτό τον κόσμο, δίκαια (και με καλοσύνη) κι ακολούθησε το δρόμο εκείνων που κατευθύνονται σ’ Εμένα (με αγάπη). Έπειτα σ’ Εμένα (εξ άλλου) όλοι θα επιστρέψετε, και (τότε) θα σας πώ την αλήθεια (και το νόημα) για όλα που κάνατε».» {Κοράνι 31:15}
Λέει επίσης:
وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا ۖ وَإِن جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۚ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
«Και συστήσαμε στον άνθρωπο την καλοσύνη στους γονείς του. Αν όμως προσπαθούν, (αγωνίζονται) (οποιοσδήποτε απ’ αυτούς) να σ’ (αναγκάσει) να Με κάνεις συνέταιρο (στη λατρεία), με κάτι που δεν έχεις γι αυτό καμιά γνώση, (τότε) μην τους υπακούσεις. (Όλοι) σ’ Εμένα επιστρέφετε, και (τότε) θα σας ειδοποιήσουμε για ό,τι κάνατε πραγματικά.» {Κοράνι: 29:8}
Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένα είδος υπακοής στον δημιουργία όταν περιέχει ανυπακοή προς τον Δημιουργό.
Ο συγγραφέας λέει: «κανένας δεν αγαπιέται περισσότερο από τον Αλλάχ. Τουναντίον, όλα είναι μισητά (οτιδήποτε περιλαμβάνει ανυπακοή) για χάρη του Αλλάχ του Υψίστου»
Δηλαδή, η ανυπακοή δεν μπορεί να αγαπηθεί, ούτε μπορεί να αγαπηθεί αυτός που καλεί στην ανυπακοή. Το άτομο αυτό και η ανυπακοή πρέπει να δεχτεί από τον πιστό το αίσθημα της απέχθειας. Η απέχθεια εκφράζεται προς: την ανυπακοή, των ατόμων που καλούν σε αυτή, των αμαρτιών, των αμαρτωλών. Γενικότερα, οποιοσδήποτε καλεί στην ανυπακοή είναι απεχθής.
Και σχετικά με αυτό, ο Προφήτης صلى الله عليه و سلم ανέφερε:
من رأى منكم منكراً فليغيره بيده، فإن لم يستطع فبلسانه، فإن لم يستطع فبقلبه، وذلك أضعف الإيمان
«Όποιος από εσάς δει κάτι παράνομο/κακό τότε πρέπει να το διορθώσει με τα χέρια του. Εάν δεν έχει την δυνατότητα τότε πρέπει να το διορθώσει με την γλώσσα του. Εάν δεν έχει την δυνατότητα τότε να νιώσει απέχθεια στην καρδιά του, και αυτό είναι το λιγότερο (αδύναμο) επίπεδο της πίστης.» {Σαχίχ Μούσλιμ, χαντίθ νούμερο 79 – δείτε την επεξήγηση του χαντίθ εδώ https://wp.me/peq61-bFi }
Πηγή: «Ιτχάφ αλ Κάριι φι Σάρχ ας Σούννα» του Ιμάμη αλ Μπάρμπάχαρι, σε επεξήγηση του Αλλάμα Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν, τόμος 2, σελ.123, νο.169
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι