Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Σχολιάζει ο Αλλάμα, ο Σέηχ Ίμπν Μπαάζ, για την αγάπη που δείχνει η νιώθει καποιος για τον πλούτο και τα επίγεια:
“Υπάρχει αναλυτική επεξήγηση σχετικά με την αγάπη που δείχνει κάποιος προς τα επίγεια (πλούτη, ανέσεις κτλ). Υπάρχει η αγάπη προς τα επίγεια, οπου το άτομο προτιμά περισσότερο από την μετά θάνατο ζωή. Κάτι τέτοιο είναι κατακριτέο. Αν όμως η αγάπη προς τα επίγεια χρησιμοποιείται για την υπακοή προς τον Αλλάχ, να δοθεί ελεημοσύνη, να δοθεί φροντίδα στους υπηρέτες του Αλλάχ, να χτιστούν Τζαμιά, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα με αυτό.
Το κακό θα ήταν να το αγαπήσεις (τον πλούτο) με την έννοια να προσπαθείς να συσσωρεύσεις χρήματα. Όταν όμως το αγαπάς έτσι ώστε να ξοδέψεις για καλό σκοπό και το αγαπάς έτσι ώστε να δοθεί ελεημοσύνη, να κτιστούν Τζαμιά, να ξοδέψεις για χάρη του Αλλάχ (Ντάουα – κάλεσμα) και να παρηγορήσεις τον φτωχό, τότε αυτό είναι το επιθυμητό (σαν σκοπός).
Και επιθυμητό για τον πιστό είναι να προσπαθεί να αναζητήσει χρήματα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να δώσει ελεημοσύνη για χάρη του Αλλάχ. Εμπορεύεται, καλλιεργεί τη γη, και αναζητά κάθε εργασία που ο Αλλάχ την έχει κάνει επιτρεπτή έτσι ώστε να κερδίζονται χρήματα. Και αυτό είναι όμοιο με αυτό που ρωτήθηκε ο Προφήτης صلى الله عليه و سلم :
يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ الْكَسْبِ أَطْيَبُ ؟ قَالَ عَمَلُ الرَّجُلِ بِيَدِهِ ، وَكُلُّ بَيْعٍ مَبْرُورٍ
«Ποια κέρδη είναι τα πιο αγνά/καλύτερα», απάντησε: «τα κέρδη ενός άνδρα με τα χέρια (εργάζεται με τα χέρια) όπως επίσης κάθε νόμιμη δοσοληψία/πώληση» {Μούσναντ του Ιμάμη Άχμαντ, νο.17265 – αυθεντικό}
Λέει επίσης:
مَا أَكَلَ أَحَدٌ طَعَامًا قَطُّ خَيْرًا مِنْ أَنْ يَأْكُلَ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ ، وَإِنَّ نَبِيَّ اللَّهِ دَاوُدَ عَلَيْهِ السَّلَام كَانَ يَأْكُلُ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ
«Κανείς δεν τρώει καλύτερο φαγητό από το φαγητό αυτό που δούλεψε με το χέρι του. Ο Προφήτης του Αλλάχ, ο Δαυίδ عَلَيْهِ السَّلَام έτρωγε από αυτό που κέρδιζε από την εργασία του, με τα χέρια του. (Ήταν σιδεράς και έφτιαχνε πανοπλίες)» {Μπουχάρι, 1966}
Έτσι λοιπόν, όταν αγαπάς τον πλούτο για λόγους απληστίας, συσσώρευσης, αυτό είναι κατακριτέο. Όταν τον αγαπάς έτσι ώστε να ξοδεύεις (στο ενάρετο), για να συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη στους δούλους του Αλλάχ και το χρησιμοποιείς για την υπακοή προς τον Αλλάχ, τότε όλα αυτά είναι επιθυμητά”
Πηγή:
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: Μουσουλμάνοι