Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين

الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد 

Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είπε:

إِذَا مَاتَ وَلَدُ الْعَبْدِ قَالَ اللَّهُ لِمَلَائِكَتِهِ قَبَضْتُمْ وَلَدَ عَبْدِي فَيَقُولُونَ نَعَمْ فَيَقُولُ قَبَضْتُمْ ثَمَرَةَ فُؤَادِهِ فَيَقُولُونَ نَعَمْ فَيَقُولُ مَاذَا قَالَ عَبْدِي فَيَقُولُونَ حَمِدَكَ وَاسْتَرْجَعَ فَيَقُولُ اللَّهُ ابْنُوا لِعَبْدِي بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَسَمُّوهُ بَيْتَ الْحَمْدِ

«Όταν το παιδί του δούλου (Μουσουλμάνου) πεθαίνει, ο Αλλάχ λέει στους αγγέλους Του: «πήρατε την ζωή του παιδιού του δούλου Μου. Λένε: «Ναι». Ο Αλλάχ λέει: «πήρατε το φρούτο της καρδιάς του (ότι αγαπημένο είχε και καλλιέργησε); Λένε: «Ναι». Ο Αλλάχ λέει: «και τι είπε ο δούλος Μου»; Λένε: «Σε δόξασε και είπε ότι στον Αλλάχ ανήκουμε και σε αυτόν επιστρέφουμε». Ο Αλλάχ λέει: «Χτίστε ένα σπίτι για τον δούλο Μου στον παράδεισο και ονομάστε το, ο Οίκος της Δόξας» {Τιρμιδί, νο. 1021- αυθεντικό}

Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη συμφορά και τραγωδία από το να δεις το παιδί σου νεκρό; Είθε ο Αλλάχ να μας ευσπλαγχνιστεί. Και όμως, πρέπει να κρατήσουμε υπομονή με σταθερότητα, και να μην ξεστομίσουμε λόγια απιστίας η αχαριστίας, παρά μονάχα να δοξάσουμε τον Ύψιστο με λόγια ενθύμησης λέγοντας «σε αυτόν ανήκουμε και σε αυτόν επιστρέφουμε». Και αυτό είναι η αλήθεια. Μια ενθύμηση που πραγματικά μας ωφελεί και μας παρουσιάζει την πραγματικότητα. Σε Αυτόν ανήκουμε και σε Αυτόν επιστρέφουμε, με τον έναν τρόπο η τον άλλον. Και αυτός που θα κρατηθεί υπομονετικά, τότε η ανταμοιβή του είναι ο παράδεισος, για την ακρίβεια ένα σπίτι στον παράδεισο, ο Οίκος της Δόξας, που ο Αλλάχ θα τον ενώσει με το παιδί Του.   

Διαβάζουμε στην συλλογή του Ιμάμη Μούσλιμ:

صِغَارُهُمْ دَعَامِيصُ الْجَنَّةِ يَتَلَقَّى أَحَدُهُمْ أَبَاهُ – أَوْ قَالَ أَبَوَيْهِ – فَيَأْخُذُ بِثَوْبِهِ – أَوْ قَالَ بِيَدِهِ – كَمَا آخُذُ أَنَا بِصَنِفَةِ ثَوْبِكَ هَذَا فَلاَ يَتَنَاهَى – أَوْ قَالَ فَلاَ يَنْتَهِي – حَتَّى يُدْخِلَهُ اللَّهُ وَأَبَاهُ الْجَنَّةَ

«Τα μικρά παιδιά είναι (σαν) τα πτηνά του παραδείσου. Εάν συναντήσουν τον πατέρα τους (ή τους γονείς τους) θα κρατήσουν το ύφασμα των ρούχων τους, η με το χέρι τους, έτσι όπως παίρνω εγώ το στρίφωμα του πανιού μου (με το χέρι μου). Και το παιδί δεν πρόκειται να αφήσει το ρούχο των γονιών του (η του πατέρα του), μέχρι ο Αλλάχ να κάνει τον πατέρα του να εισέλθει στον παράδεισο» {Σαχίχ Μούσλιμ, νο. 2635}

Και στη συλλογή ας Σαχίχα, του Μουχάντιθ, του Σέηχ ουλ Ισλάμ, Αλ Αλμπάνι, διαβάζουμε: Ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه و سلم είπε ότι ο Αλλάχ Ύψιστος λέει:

«Όταν δοκιμάζω τον δούλο Μου, από τους πιστούς, και αυτός με δοξάζει και είναι υπομονετικός σχετικά με αυτό το οποίο δοκιμάζεται, τότε θα σηκωθεί από το κρεβάτι του την ημέρα και θα είναι η κατάσταση του όμοια, έτσι όπως τον γέννησε η μητέρα του, καθαρός και δίχως αμαρτίες» {Ας Σαχίχα, νο. 2009}

Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε:

وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّ السِّقْطَ لَيَجُرُّ أُمَّهَ بِسَرَرِهِ إِلَى الجَنَّةِ إِذَا احْتَسَبَتْهُ

«Ορκίζομαι σε Αυτόν που στα χέρια Του βρίσκεται η ψυχή μου, πράγματι το έμβρυο που έχει αποβληθεί νεκρό θα τραβήξει την μητέρα του στον Παράδεισο από τον ομφάλιο λώρο, με την προϋπόθεση η μητέρα να δείξει υπομονή (για τον χαμό του μωρού – ελπίζοντας στην ανταμοιβή από τον Ύψιστο)» {Ίμπν Μάτζα, χαντίθ νούμερο 1609 – Σαχίχ από τον Ιμαάμ  αλ Αλμπαάνι}

Είναι δύσκολο, περιέχει πόνο αυτή η υπομονή, όμως υπάρχει άραγε καλύτερη παρηγοριά από τα λόγια του Υψίστου, και έπειτα του Προφήτη του; Αλχάμντουλιλλά (όλη η δόξα ανήκει στον Αλλάχ) για την ευλογία του Ισλάμ.

وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد

Categories: Μουσουλμάνοι

Tags: τραγωδίες, Ισλάμ, Μουσουλμάνοι, Προβλήματα, Συμφορές, Υπομονή, ανταμοιβή