Άχμαντ Μ.Ελντίν – أحمد بن محيي الدين
الحمد لله رب العالمين، وصلى الله وسلم على نبينا محمد وعلى آله وأصحابه أجمعين، أما بعد
Λέει ο Σέηχ ουλ Ισλάμ Μούχαμαντ Ίμπν Άμπντουλ Ουαχάμπ, στο έργο του «Οι έξι βασικές αρχές» – η τέταρτη αρχή:
«Η τέταρτη αρχή: Το να εξηγείς ποια είναι η γνώση και ποιοι είναι Ουλεμά και τι είναι το Φίκχ (νομολογία) και ποιοι είναι οι Φουκαχά (Νομολογοι). Και εξηγώντας – αναιρώντας αυτούς που προσπαθούν να τους μοιάσουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι από αυτούς
Και ο Αλλάχ έχει εξηγήσει αυτήν την αρχή στις αρχές της σουρα αλ Μπάκαρα όταν λέει {2.40}: «Ω παιδιά του Ισραήλ, να θυμάστε τις ευλογίες τις οποίες σας έστειλα» μέχρι και το εδάφιο που ο Ύψιστος λέει: «Ω! παιδιά του Ισραήλ! Θυμηθείτε τις (ειδικές) ευεργεσίες, που σας έκανα, κι ότι εγώ προτίμησα (τους προγόνους σας) από όλους τους άλλους» {2.47}
Και έχει γίνει ξεκάθαρο επίσης από την Σουννα, με ξεκάθαρες αναφορές που και ο ανόητος μπορεί να καταλάβει.
Έπειτα, αυτό το σοβαρό ζήτημα έγινε ξένο/παράξενο και η γνώση και το φικχ (κατανόηση νομολογίας) της θρησκείας κατέληξε να θεωρείται αίρεση και πλάνη. Και αυτοί (οι πλανεμένοι που τα πίστευαν αυτά) το καλύτερο που είχαν στην κατοχή τους ήταν δηλώσεις οπου η αλήθεια ήταν ανακατεμένη με το ψέμα. Και κανείς δεν μιλούσε με την γνώση την οποία υποχρέωνε και ήθελε ο Αλλάχ, παρά μόνο (όταν κάποιος το έκανε) τον κατηγορούσαν ως άπιστο η τρελό. Και όποιος εναντιωνόταν στη γνώση και έκανε πόλεμο εναντίον της γνώσης και την απαγόρευε τοτε τον θεωρούσαν λόγιο και σοφό νομολόγο»
Ο Αλλάμα Δρ. Σάλιχ αλ Φαουζάν, σχολιάζει και επεξηγεί τα λόγια του μεγάλου Ιμάμη λέγοντας:
Η θεολογική γνώση ορίζεται κυρίως από δυο πηγές: Το Κοράνι και την Σούννα (προφητική παράδοση) του Προφήτη صلى الله عليه وسلم . Από εκεί απορρέει η Ισλαμική γνώση. Όσον αφορά τις επιστημονικές γνώσεις που καταπιάνονται με επίγεια θέματα, τότε δε λέμε ότι είναι γνώση που ωφέλει γενικά και αόριστα αλλά συγκεκριμένα στους τομείς που αφορούν τον άνθρωπο. Γνώση που ωφέλει γενικά είναι η Ισλαμική γνώση, η γνώση αυτή που σε κάνει να μαθαίνεις τον Κύριο σου, ποιος είναι και τι θέλει από εσένα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις σου και ποιες οι απαγορεύσεις. Όταν αναφέρεται η γνώση στα γενικά της συμφραζόμενα εννοούμε την Ισλαμική γνώση που ωφελεί θρησκευτικά, ενώ οι άλλες επιστημονικές γνώσεις πρέπει να αναφέρονται, συγκεκριμένα με την ειδίκευση που καταπιάνονται.
Και δυστυχώς στις ημέρες μας η λέξη γνώση, μόρφωση και παιδεία, γενικά λέξεις που περιγράφουν την εκμάθηση και την πνευματική καλλιέργεια, αποδίδονται σε πράγματα τα οποία δεν αφορούν την μελέτη της πίστης. Δηλαδή ένα κοσμικό αντικείμενο μελέτης καταγράφεται ως γνώση, ενώ τα θρησκευτικά θέματα αναφέρονται ως κάτι άλλο, ένα διαφορετικό συγκεκριμένο πεδίο γνώσης. Αυτό είναι λάθος, διότι η βάση της γνώσης είναι η γνώση που αφορά τον Ύψιστο και την Σούννα του Προφήτη του صلى الله عليه وسلم , ενώ τα άλλα κοσμικά πεδία είναι αυτά τα συγκεκριμένα, τα ειδικά (επίγεια).
Η γνώση λοιπόν είναι το τι λέει ο Αλλάχ και ο Προφήτης του, έπειτα και σε δεύτερη βάση έρχονται οι κοσμικές γνώσεις. Προτεραιότητα είναι η γνώση του Αλλάχ και της πίστης Του.
Μπορεί κάποιος να είναι γιατρός, φυσικός, καθηγητής, ακαδημαϊκός, αυτό δεν τον τον κάνει γνώστη λόγω των κοσμικών γνώσεων, δεν λέγεται «άλιμ» (λόγιος). Άλιμ και γνώστης είναι αυτός που έχει γνώση του Βιβλίου του Αλλάχ και της Σουννα του Προφήτη του صلى الله عليه وسلم, είναι αυτοί που γνωρίζουν τον Αλλάχ, και αυτοί που τον γνωρίζουν είναι οι Ουλεμά (λόγιοι της θρησκείας). Και ο Ύψιστος λέει στην σουρα κεφ. 35 Φάτιρ εδαφ. 28:
إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ
«Αυτοί που φοβούνται περισσότερο τον Αλλάχ είναι οι Ουλεμά (λόγιοι της θρησκείας)»
Και αυτό γιατί γνωρίζουν τον Αλλάχ, τις ονομασίες του και τα χαρακτηριστικά Του και γνωρίζουν τα δικαιώματα Του. Και όλα αυτά δεν μαθαίνονται μέσω κοσμικών γνώσεων αλλα μέσω της γνώσης του Αλλάχ και της θρησκείας του.
Συνεπώς, οφείλουμε να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι Ουλεμά, που στέκονται με ί’λμ (γνώση) και να μην χαρακτηρίζουμε κάποιον ως Άλιμ της θρησκείας, επειδή έχει γνώσεις κοσμικού χαρακτήρα. Ένα τέτοιο άτομο δεν μπορεί να μιλά για τον Αλλάχ, διότι θα μιλήσει δίχως (θεολογική) γνώση.
Ο Αλλάμα παραπέμπει και σε ένα ρητό των Σάλαφ (ενάρετων Μουσουλμάνων προκατόχων) το οποίο λέει: «ο κόσμος καταστρέφεται από τέσσερα είδη ανθρώπων: 1) τον ψεύτικο δικαστή, 2) τον ψεύτικο γλωσσολόγο, 3) τον ψεύτικο γιατρό, 4) και τον ψεύτικο θεολόγο (η πιο σωστά τον ψεύτικο κήρυκα της θρησκείας)
Ο πρώτος καταστρέφει την γη διότι δικάζει χωρίς γνώση και καταλήγει να αδικεί. Ο δεύτερος διδάσκει χωρίς γνώση την γλώσσα και τους κανόνες της, με αποτέλεσμα να την διαστρεβλώνει. Ο τρίτος, ο ψεύτικος γιατρός, γιατρεύει και συμβουλεύει τους ασθενείς δίχως γνώση με αποτέλεσμα να επιδεινώνει την κατάσταση τους, άρα καταστρέφει την υγεία τους. Και ο ψεύτικος θεολόγος – κήρυκας, είναι αυτός που κηρύττει χωρίς γνώση, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνει την θρησκεία.
Στην Σούρα αλ Μπακαρα, ο Αλλάχ ο Ύψιστος έχει αποκαλύψει αρκετά εδάφια που αφορούν το λαό του Ισραήλ, οπου τους υπενθυμίζει τις ευλογίες που είχαν και τους διατάζει να ακολουθήσουν τον τελευταίο του Προφήτη και Απόστολο, τον Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم, τον οποίον γνωρίζουν πολύ καλά, έχουν απόλυτη γνώση για το προφητικό του αξίωμα και γνωρίζουν ότι είναι Απόστολος του Αλλάχ. Και αυτό το γνωρίζουν διότι στα ιερά τους βιβλία καταγράφεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτή η πραγματικότητα. Τα παιδιά του Ισραήλ είναι ένα παράδειγμα λαού, ο οποίος γνωρίζει την αλήθεια αλλά δεν την ακολουθεί και δεν την κάνει πράξη. Και στην Σούννα έχουμε πολλές αναφορές για την υποχρέωση της γνώσης, να αναζητούμε την Ισλαμική γνώση, την γνώση αυτή που μας ωφελεί, δηλαδή να την εξωτερικεύουμε με ανάλογες πράξεις.
Ο Ύψιστος λέει:
قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ
«Είναι όμοιοι εκείνοι που έχουν γνώση, με εκείνους που δεν γνωρίζουν;» {Κοράνι 39:9}
Και:
فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
«Αν δεν γνωρίζετε ρωτείστε αυτούς που κατέχουν το Μήνυμα» {Κοράνι 16: 43}
Ο Προφήτης صلى الله عليه وسلم είπε: “Οι λόγιοι είναι κληρονόμοι των Προφητών, δεν κληρονόμησαν χρήματα αλλά γνώση και όποιος την παίρνει (από αυτούς) τότε παίρνει μεγάλο τμήμα (γνώσης)” {Άμπου Νταούντ, 3641, Σαχίχ }
Η γνώση και η κατανόηση της πίστης από τις σωστές πηγές, έχει γίνει κάτι ξένο, παράξενο και πολλές φορές κατακριτέο. Ισλαμική γνώση για πολλούς είναι η κάθε διασημότητα που υποτίθεται κάνει ντάουα (ιεραποστολικό κάλεσμα στο Ισλάμ) και παραθέτει ιστορίες, παραμυθάκια πολλές φορές, γενικότητες και δεν παραθέτει το Κοράνι, την Σούννα με την μεθοδολογία των Σάλαφ. Δεν επιστρέφουν σε αυτούς που έχουν πραγματική γνώση, τους Ουλεμά, ενώ εμμένουν στις θέσεις τους, στις απόψεις τους και τις φιλοσοφίες τους. Δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί, αν όχι οι περισσότεροι. Τους βλέπουμε στα σόσιαλ μίντια, ο κάθε ένας θα τον δεις να έχει και μια άποψη και θέση, και το χειρότερο, επειδή είναι διάσημος όλοι να σπεύδουν να τον ακούσουν και να τον ακολουθήσουν με το κριτήριο της διασημότητας η της ωραίας άρθρωσης του λόγου. Τους βλέπεις να εξιστορούν ιστορίες βασισμένες σε ψεύτικα αχαντίθ και να τα ωραιοποιούν μπροστά στο κοινό τους. Τους βλέπεις γενικά να ωραιοποιούν καταστάσεις σε σημείο να μετατρέπουν το χαλάλ (νόμιμο) σε χαράμ (απαγορευμένο) και το χαραμ (απαγορευμένο) σε χαλάλ (νόμιμο).
Ενώ αυτός που μαθαίνει την θρησκεία του από σωστές πηγές και αναφορές, από το Κοράνι και την Σούννα του Προφήτη με την κατανόηση των Σαχάμπα και γενικά των Σάλαφ, και έπειτα τηρεί με πράξεις αυτά που έμαθε, τότε θα δεις την πλειοψηφία να του επιτίθεται και να τον κατακρίνει. Τον αποκαλούν φανατικό, ξεπερασμένο, θα τον χλευάσουν θα τον ειρωνευτούν και πολλά άλλα παρόμοια. Διότι η γνώση του δεν συνάδει με την ψευτο-γνώση τους. Αυτές είναι οι μοντέρνες «αρρώστιες» που έχουμε στην Ούμμα.
Καταυτόν τον τρόπο, η γνώση που ο Αλλάχ έχει εξυμνήσει για τους πιστούς, έχει καταντήσει για πολλούς να θεωρείται άγνοια. Και όποιος μιλά με ορθόδοξη γνώση τότε είναι τρελός και παράλογος. Και όποιος επιτίθεται σε αυτόν που έχει ορθή γνώση, τότε αυτός γίνεται στα μάτια των πολλών ήρωας και «γνώστης».
Ο πιστός όμως, σε όλα αυτά, πρέπει να δείξει υπομονή σε αυτήν την αντίθεση και τον παραλογισμό και να μην κάνει πίσω στα θέλω της μάζας, διότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν γνώση και κατανόηση, παρά μόνο ακολουθούν τα πάθη τους, τις επιθυμίες τους και τις πλανεμένες παραδόσεις των πατεράδων τους.
Πηγή: Ουσούλ ασ-Σίττα, οι έξι βασικές αρχές, τέταρτη αρχή, δείτε ολόκληρο τον κύκλο μαθημάτων εδώ.
وصلى الله وسلم وبارك على نبينا محمد
Categories: ΙΣΛΑΜ, Μουσουλμάνοι